IBPP2/443-797/08/UH

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 4 grudnia 2008 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-797/08/UH

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zrzeszenia X, przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2008 r. (data wpływu 2 września 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 listopada 2008 r. (data wpływu 28 listopada 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy w przypadku pośredniczenia pomiędzy swoimi członkami (z których każdy prowadzi swoją działalność gospodarczą) a firmą zlecającą im wykonanie usług przewozowych, podlega obowiązkowi rejestracji dla podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy w przypadku pośredniczenia pomiędzy swoimi członkami (z których każdy prowadzi swoją działalność gospodarczą) a firmą zlecającą im wykonanie usług przewozowych, podlega obowiązkowi rejestracji dla podatku od towarów i usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 listopada 2008 r. (data wpływu 28 listopada 2008 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 10 listopada 2008 r. znak: IBPP2/443-797/08/UH.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest zarejestrowaną w Sądzie Rejonowym w Katowicach VIII Wydział Gospodarczy KRS, jednostką organizacyjną prowadzącą działalność gospodarczą.

Wnioskodawca zrzesza osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej - działalność taksówek osobowych PKD 49.32Z podlegającą opodatkowaniu według wybranej formy zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r.

Zrzeszenie utrzymuje się jedynie ze składek członkowskich, które w całości są przeznaczone na cele statutowe oraz nie jest zarejestrowane jako płatnik VAT.

Wnioskodawca jako jednostka organizacyjna podejmująca działalność gospodarczą zawarła umowę z hurtownią części samochodowych na świadczenie usług transportowych (dostawa części samochodowych).

Umowa polega na:

1.

dyspozytor przyjmuje informację od hurtowni, że jest zlecenie przewozu części samochodowych do warsztatu.

2.

dyspozytor wysyła do hurtowni kierowcę, który na miejscu przyjmuje zlecenie do określonego warsztatu samochodowego otrzymując dowód wydania towaru.

3.

za wykonaną usługę kierowca wystawia paragon z kasy fiskalnej z ceną umowną (ustaloną w umowie) po wykonaniu zlecenia kierowca przekazuje do biura Wnioskodawcy dowód wydania wraz z paragonem. Hurtownia zgodnie z umową rozlicza się z Wnioskodawcą w cyklach miesięcznych na podstawie wystawionego rachunku z dołączoną specyfikacją zrealizowanych w okresie rozliczeniowym zleceń po otrzymaniu zapłaty na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Zrzeszenie rozlicza się z poszczególnymi kierowcami, którzy wykonywali zlecenia dla hurtowni.

W uzupełnieniu Wnioskodawca dodał, iż działa w imieniu i na rzecz kierowców, nie uzyskuje żadnego dochodu z umowy z hurtownią oraz jakiekolwiek wynagrodzenia od kierowców z tytułu pośrednictwa, gdyż jest to jego celem statutowym. Księgowa na koniec miesiąca robi zbiorowe zestawienie na podstawie którego wystawiany jest rachunek dla hurtowni. Kwota rachunku jest równa kwocie wystawionych paragonów fiskalnych przez kierowców. Wnioskodawca nie pobiera żadnego wynagrodzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca w przypadku pośredniczenia pomiędzy swoimi członkami (z których każdy prowadzi swoją działalność gospodarczą) a firmą zlecającą im wykonanie usług przewozowych podlega obowiązkowi rejestracji dla podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota z rachunku wystawionego przez niego nie powinna być opodatkowana podatkiem VAT ponieważ wystawia on jeden zbiorczy rachunek dla hurtowni na podstawie paragonów wystawionych przez kierowców. Łączna kwota z wystawionych paragonów odpowiada kwocie wystawionej na rachunku (jest taka sama). Zrzeszenie nie uzyskuje żadnego dochodu z umowy z hurtownią jedynie jest pośrednikiem pomiędzy hurtownią a kierowcą (członkiem zrzeszenia).

Zrzeszenie podpisując umowę z hurtownią działa zgodnie ze statutem realizując cele i zadania zrzeszenia oraz wspomaga członków (dodatkowe kursy).

Jedyną działalnością gospodarczą zrzeszenia są usługi przewozowo-taksówkowe.

Zgodnie z 36 statutu upoważnioną osobą do reprezentowania Zrzeszenia Usług Transportowych X w B. jest prezes zarządu.

W uzupełnieniu Wnioskodawca dodał, iż uważa że nie podlega obowiązkowi rejestracji dla podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W powyższym przepisie przyjęto zatem generalną zasadę, że usługami są wszelkie świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem "usługi" w przepisach ustawy o VAT objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń nie ujętych w tych klasyfikacjach.

Przez pojęcie świadczenia, zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Świadczenie, o którym mowa wyżej zakłada istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą).

Usługą będzie zatem takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść.

Powyższe oznacza, że świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT jest każde świadczenie odpłatne, które powoduje powstanie przysporzenia po stronie odbiorcy na skutek działania wykonawcy świadczenia.

Zwrócić również należy uwagę, iż pod rządami nowej ustawy o podatku od towarów i usług, w odniesieniu do każdej płatności pieniężnej rozpatrywać należy, czy nie stanowi ona otrzymanego wynagrodzenia za jakieś świadczenia wykonane przez dany podmiot. Jeśli można zidentyfikować takie świadczenie, to wówczas otrzymaną płatność należałoby potraktować jako wynagrodzenie za usługę. W przypadku więc, gdy podmiot płacący uzyskuje korzyść z pewnego rodzaju sytuacji, zobowiązanie takie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako świadczenie usługi. W konsekwencji powinno być ono opodatkowane podatkiem VAT.

Powyższe stanowisko zgodne jest z orzeczeniem ETS, m.in. w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia). ETS wskazał, iż świadczenie usług podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy.

W świetle powyższego, zaistnienie czynności opodatkowanej ma miejsce wówczas, gdy istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymywanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i jednocześnie strony umowy określiły wynagrodzenie należne z tytułu danego świadczenia.

W stanie faktycznym Wnioskodawca stwierdził, iż zawarł umowę z hurtownią części samochodowych na świadczenie usług transportowych polegających na dostawie części samochodowych.

Zgodnie z umową Wnioskodawca przyjmuje od hurtowni zlecenie o przewozie części samochodowych do warsztatu. Następnie Wnioskodawca wysyła do hurtowni kierowcę, który na miejscu przyjmuje zlecenie do wskazanego warsztatu samochodowego otrzymując dowód wydania towaru. Za wykonaną usługę kierowca wystawia paragon z kasy fiskalnej z ceną umowną (ustaloną w umowie) po wykonaniu zlecenia kierowca przekazuje do biura Wnioskodawcy dowód wydania wraz z paragonem. Hurtownia zgodnie z ww. umową rozlicza się z Wnioskodawcą na podstawie wystawionego rachunku z dołączoną specyfikacją zrealizowanych w okresie rozliczeniowym zleceń po otrzymaniu zapłaty na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Wnioskodawca rozlicza się z poszczególnymi kierowcami, którzy wykonywali zlecenia dla hurtowni.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż kierowcy pełnią rolę podwykonawców otrzymanego przez Wnioskodawcę zlecenia na przewóz części samochodowych do wskazanego warsztatu samochodowego.

Na zakończenie okresu rozliczeniowego, po wystawieniu zbiorczego rachunku hurtownia dokonuje zapłaty zgodnie z wystawionym przez Wnioskodawcę dokumentem.

W przedmiotowej sprawie istnieje zatem związek prawny pomiędzy usługodawcą (Wnioskodawcą) i usługobiorcą (Hurtownią), w ramach którego następuje świadczenie wzajemne. Otrzymaną zaś przez Wnioskodawcę płatność wynikającą z wystawionego na rzecz Hurtowni rachunku, należy potraktować jako wynagrodzenie za usługę.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na podstawie art. 15 ust. 2 - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Opis stanu faktycznego wskazuje, iż Wnioskodawca, świadcząc ww. usługi posiada status podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Stosownie do przepisu art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 96 ust. 3 ustawy o VAT, podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 96 ust. 5 ustawy o VAT, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

1.

przed dniem dokonania pierwszej sprzedaży towaru lub usługi, innych niż zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-13 oraz art. 82 ust. 3, w przypadku rozpoczęcia dokonywania tej sprzedaży;

2.

przed dniem, w którym podatnik traci prawo do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, w przypadku utraty tego prawa;

3.

przed początkiem miesiąca, w którym podatnik rezygnuje ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 oraz w art. 113 ust. 1, w przypadku rezygnacji z tego zwolnienia;

4.

przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5, w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z przepisem art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl ust. 9 ww. artykułu podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności określonych w art. 5 w trakcie roku podatkowego jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwoty określonej w ust. 1 lub w ust. 8.

W myśl ust. 10 ww. artykułu, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1 lub w ust. 8, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia kwoty określonej w ust. 1 lub w ust. 8. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu poprzednim, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Odnosząc wskazane regulacje prawne do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, iż Wnioskodawca świadczy usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji Wnioskodawca podlega obowiązkowi dokonania rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl