IBPP2/443-793/14-2/KO - Sprzedaż samochodów osobowych wykorzystywanych do egzaminów państwowych na prawo jazdy - opodatkowanie podatkiem VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 26 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 462/15 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 19 grudnia 2017 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 lipca 2017 r. sygn. akt I FSK 2276/15 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 sierpnia 2014 r. (data wpływu 12 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 7 listopada 2014 r. (data wpływu 13 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży samochodów osobowych wykorzystywanych do celów przeprowadzania egzaminów państwowych na prawo jazdy, kursu kwalifikacyjnego dla kandydatów na egzaminatorów i 3-dniowych warsztatów doskonalenia zawodowego dla egzaminatorów - jest prawidłowe.

W dniu 12 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży samochodów osobowych wykorzystywanych do celów przeprowadzania egzaminów państwowych na prawo jazdy, kursu kwalifikacyjnego dla kandydatów na egzaminatorów i 3-dniowych warsztatów doskonalenia zawodowego dla egzaminatorów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 listopada 2014 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 31 października 2014 r. znak: IBPP2/443-793/14/KO.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 21 listopada 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP2/443-793/14/KO, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z 21 listopada 2014 r. znak: IBPP2/443-793/14/KO wniósł pismem z 11 grudnia 2014 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę interpretacji w ten sposób aby uznać stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji za prawidłowe.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z 9 stycznia 2015 r. znak: IBPP2/4432-125/14/KO stwierdził brak podstaw do zmiany ww. interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z 21 listopada 2014 r. znak: IBPP2/443-793/14/KO w przedmiocie podatku od towarów i usług złożył skargę z 9 lutego 2015 r. (data wpływu 11 luty 2015 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 26 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 462/15 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 21 listopada 2014 r. znak: IBPP2/443-793/14/KO.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 26 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 462/15 Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z 6 lipca 2017 r. sygn. akt I FSK 2276/15 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Ośrodek Ruchu Drogowego (zwany dalej ORD) został utworzony przez Wojewodę Zarządzeniem z dnia... w sprawie utworzenia Ośrodka Ruchu Drogowego.

Podstawą prawną działania ORD są przepisy art. 116-121 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.). ORD jest wojewódzką samorządową osobą prawną powołaną do realizacji zadań określonych w ustawie prawo o ruchu drogowym. Jako jednostka sektora finansów publicznych podlega przepisom ustawy o finansach publicznych.

W oparciu o treść art. 117 ww. ustawy - Prawo o ruchu drogowym podstawowymi zadaniami ośrodka są między innymi: organizowanie egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami, prowadzenie kursu kwalifikacyjnego dla kandydatów na egzaminatorów, 3-dniowych warsztatów doskonalenia zawodowego dla egzaminatorów, szkoleń dla osób naruszających przepisy ruchu drogowego, szkoleń z zakresu kierowania ruchem drogowym. W zakresie prowadzonej działalności egzaminacyjnej i szkoleniowej ORD jest instytucją prawa publicznego. Prowadzenie przedmiotowej działalności jest uprawnieniem i obowiązkiem nałożonym przez przepisy prawa publicznego. ORD nie jest podatnikiem podatku VAT w zakresie ww. działalności egzaminacyjnej i szkoleniowej na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Poza podstawową działalnością ORD może wykonywać uboczną działalność związaną z bezpieczeństwem ruchu drogowego jak również inną działalność, z tym że uzyskane w ten sposób środki muszą być przeznaczane na działalność związaną z egzaminowaniem lub bezpieczeństwem ruchu drogowego.

W celu realizowania zadań odnośnie przeprowadzania egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami, w zakresie kategorii B i B+E, ORD zakupił w roku 2010 samochody osobowe. Samochody te oprócz przeprowadzania egzaminów państwowych na prawo jazdy, były wykorzystywane do realizacji kursu kwalifikacyjnego dla kandydatów na egzaminatorów oraz przeprowadzenia 3-dniowych warsztatów doskonalenia zawodowego dla egzaminatorów. Samochody wykorzystywane były tylko i wyłącznie do działalności publiczno prawnej, która jest poza zakresem VAT (art. 15 ust. 6 ustawy o VAT). W związku z tym, że samochody nie były nabyte na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, tylko do działalności paza zakresem VAT, ORD nie miał prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupionych samochodów osobowych.

Pod koniec roku 2014 planowana jest sprzedaż ww. samochodów osobowych. Pojazdy zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i podlegają comiesięcznej amortyzacji.

Pismem z 7 listopada 2014 r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe następująco:

Ad. 1. Zgodnie z § 3 ust. 3 rozporządzeniem Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 13 lipca 2012 r. w sprawie egzaminowania osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami, szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez egzaminatorów oraz wzorów dokumentów stosowanych w tych sprawach w brzmieniu: "§ 3. Ośrodek egzaminowania powinien posiadać: 3) pojazdy egzaminacyjne w liczbie umożliwiającej obsługę zaplanowanych egzaminów państwowych." Pojazdy egzaminacyjne, które posiada Ośrodek egzaminowania, muszą spełniać wymagania rozporządzeń Ministra Infrastruktury z 31 grudnia 2002 r. oraz dnia 27 października 2005 r. ORD posiada 35 samochodów osobowych przystosowanych do egzaminowania.

W celu dalszej prawidłowej realizacji zadań nałożonych przez przepisy prawa publicznego została podjęta decyzja o wymianie części używanych od 2010 r. samochodów osobowych na nowe.

ORD jest jednostką sektora finansów publicznych, w związku, z czym przeprowadził postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego prowadzonym w trybie przetargu nieograniczonego na dostawę pojazdów do egzaminowania. Przedmiotem zamówienia jest dostawa 25 sztuk fabrycznie nowych samochodów osobowych przystosowanych do egzaminowania na kategorię B prawa jazdy i odkupienie 23 używanych samochodów osobowych przystosowanych do egzaminowania na kategorię B prawa jazdy a należących do ORD. Postępowanie prowadzone było z zastosowaniem przepisów ustawy z 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych obowiązujących dla postępowań o wartości przekraczającej kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 p.z.p.

Ad. 2. ORD został utworzony w 1998 r. W celu prawidłowej realizacji zadań nałożonych przez art. 117 ustawy - Prawo o ruchu drogowym ORD niejednokrotnie dokonywał wymiany używanych samochodów osobowych przystosowanych do egzaminowania na kategorie B. Ostatnia wymiana samochodów odbyła się na podstawie przeprowadzonego postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego prowadzonym w trybie przetargu nieograniczonego na dostawę pojazdów do egzaminowania w 2008 r. Postępowanie prowadzone było z zastosowaniem przepisów ustawy z 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych obowiązujących dla postępowań o wartości równej lub przekraczającej kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 p.z.p. Dostawca wyłoniony w drodze tego przetargu zobowiązał się między innymi do dostarczenia i sprzedaży w pierwszym etapie 34 fabrycznie nowych samochodów osobowych do egzaminowania na prawo jazdy kat. B i 1 samochodu do egzaminowania na prawo jazdy kat. B+E wraz z przejęciem w rozliczeniu 25 używanych samochodów marki Chevrolet Aveo, a w drugim etapie do wymiany na takie same 34 nowe samochody do egzaminowania na prawo jazdy kat. B. W związku z powyższym w 2008 r. sprzedano 25 używanych samochodów osobowych do egzaminowania na prawo jazdy kat. B a w roku 2010 sprzedano 34 używane samochody osobowe do egzaminowania na prawo jazdy kat. B. Środki uzyskane ze sprzedaży używanych samochodów egzaminacyjnych przeznaczone były na zapłatę w drodze kompensaty za dostawę nowych samochodów egzaminacyjnych dostawcy wyłonionemu w drodze przetargu.

Ad. 3. ORD nie podejmuje i nie będzie podejmował żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży samochodów.

Ad. 4 Nabywca używanych samochodów osobowych do egzaminowania na prawo jazdy kat. B został wyłoniony w wyżej opisanym postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego prowadzonym w trybie przetargu nieograniczonego na dostawę pojazdów do egzaminowania. Ad. 5. Ogłoszenie o zamówieniu zostało przekazane do Urzędu Publikacji Unii Europejskiej, udostępnione w bazie danych TED. Wypełniony formularz ogłoszenia z Publikatora został zamieszczony na tablicy ogłoszeń oraz na stronie internetowej ORD oraz w Biuletynie Informacji Publicznej. Specyfikacja Istotnych Warunków Zamówienia Publicznego została zamieszczona na stronie internetowej ORD.

Ad. 6. Zgodnie ze SIWZ środki uzyskane ze sprzedaży używanych samochodów egzaminacyjnych przeznaczone są na zapłatę w drodze kompensaty za dostawę nowych samochodów egzaminacyjnych.

Ad. 7. ORD posiada jeszcze 11 sztuk samochodów osobowych przystosowanych do egzaminowania na kategorię B prawa jazdy i 1 samochód osobowy przystosowany do egzaminowania na kategorię B+E prawa jazdy. ORD nadal będzie wykorzystywał samochody osobowe przystosowane do egzaminowania na kategorię B prawa jazdy marki TOYOTA YARIS oraz samochód osobowy przystosowany do egzaminowania na kategorię B+E prawa jazdy jest marki Chevrolet CAPTIVA. MORD nie podjął jeszcze decyzji o terminie sprzedaży tych samochodów.

Ad. 8. Samochody, które posiada ORD nie zostały nabyte od podmiotów wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przez ORD samochodów osobowych wykorzystywanych tylko i wyłącznie do działalności publiczno prawnej jest poza zakresem podatku VAT, czy podlega ustawie o VAT i jest opodatkowana stawką 23%?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Sprzedaż samochodów osobowych, które zostały nabyte i wykorzystywane do wykonywania działalności publiczno-prawnej, tj: przeprowadzania egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami, realizacji kursu kwalifikacyjnego dla kandydatów na egzaminatorów oraz przeprowadzenia 3-dniowych warsztatów doskonalenia zawodowego dla egzaminatorów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ pozostaje poza zakresem VAT zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Wnioskodawca w uzasadnieniu własnego stanowiska, że sprzedaż samochodów wykorzystywanych do przeprowadzania egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami, w zakresie kategorii B i B+E, oraz do realizacji kursu kwalifikacyjnego dla kandydatów na egzaminatorów oraz przeprowadzenia 3-dniowych warsztatów doskonalenia zawodowego dla egzaminatorów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, pragnie jeszcze dodać, że samochody te nie zostały nabyte na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, samochody te zakupione i wykorzystywane były do wykonywania zadań nałożonych na ORD odrębnymi przepisami prawa i w zakresie realizacji tych zadań ORD, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie jest podatnikiem podatku VAT. Powyższe stanowisko, że sprzedaż wymienionych wyżej samochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT znajduje potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 maja 2014 sygnatura IBPP2/443-238/14/KO.

W świetle obowiązującego stanu prawnego oraz wyroku WSA z 26 maja 2015 r. znak I SA/Kr 462/15 i oraz NSA z 6 lipca 2017 r. znak I FSK 2276/15 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu 21 listopada 2014 r., tj. w dniu wydania interpretacji indywidualnej znak: IBPP2/443-793/14/KO, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 26 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 462/15 oraz stanowiska Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku z 6 lipca 2017 r. znak I FSK 2276/15.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Unormowanie to pozostaje w zgodzie z art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), który stwierdza, że krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

* dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,

* odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy stanowi odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania i jako takie musi być ściśle interpretowane.

Zgodnie z art. 116 ust. 1-3 z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.) Sejmik województwa tworzy, po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw transportu, wojewódzkie ośrodki ruchu drogowego na obszarze województwa. Ośrodek jest samorządową wojewódzką osobą prawną. Zarząd województwa sprawuje nadzór nad ośrodkiem.

Na mocy art. 117 ust. 1 pkt 3, 3a, 4 i 5 ustawy - Prawo o ruchu drogowym do zadań ośrodka należy m.in:

* organizowanie egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami (pkt 3);

* organizowanie egzaminów sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami w zakresie określonym umową międzynarodową, której stroną jest Rzeczpospolita Polska (pkt 3a),

* prowadzenie kursów kwalifikacyjnych (pkt 4),

* prowadzenie 3-dniowych warsztatów doskonalenia zawodowego dla egzaminatorów (pkt 5).

Powyższe czynności Wnioskodawca wykonuje jako jedyna wskazana przez przepisy prawa publicznego instytucja, która posiada uprawnienia do działania w tym zakresie.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Ośrodek Ruchu Drogowego w celu realizowania zadań dotyczących przeprowadzania egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami, w zakresie kategorii B i B+E, zakupił w roku 2010 samochody osobowe. Samochody te oprócz przeprowadzania egzaminów państwowych na prawo jazdy, były wykorzystywane do realizacji kursu kwalifikacyjnego dla kandydatów na egzaminatorów oraz przeprowadzenia 3-dniowych warsztatów doskonalenia zawodowego dla egzaminatorów. Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. samochody. Wnioskodawca w celu ich sprzedaży nie podejmuje i nie będzie podejmował żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży samochodów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania transakcji sprzedaży ww. samochodów osobowych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z 26 maja 2015 r. sygn. akt stwierdził, że "Pojazdy te stanowią bowiem majątek strony skarżącej niezbędny do realizacji jej konkretnych zadań wynikających z ustawy. Bez posiadania tych pojazdów strona skarżąca nie mogła by bowiem ani organizować egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami, ani prowadzić kursu kwalifikacyjnego dla kandydatów na egzaminatorów, ani warsztatów doskonalenia zawodowego dla egzaminatorów. Istotne jest także, jak słusznie podkreślono w skardze, że ustawodawca w art. 53 ustawy o kierujących pojazdami nakłada na wojewódzkie ośrodki ruchu drogowego obowiązek dysponowania pojazdami na których jest przeprowadzana praktyczna część egzaminu państwowego w zakresie uzyskiwania uprawnienia do kierowania motorowerem lub pojazdami silnikowymi. Ich zakup był zatem konieczny dla realizacji tego obowiązku.

W związku z tym nie można uznać, że strona skarżąca prowadzi działalność gospodarczą, nie sprzedaje bowiem spornych pojazdów celem uzyskania większych dochodów, ale celem jedynie wymiany pojazdów posiadanych w przedstawionym wyżej celu, nie angażuje zatem środków tak jak przedsiębiorca w celu osiągnięcia zysku, a jedynie dla realizacji obowiązku wyraźnie wynikającego z ustawy."

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego przedstawionym w wyroku z 6 lipca 2017 r. sygn. akt I FSK 2276/15: "Zasadnie WSA odwołał się do przeznaczenia sprzedawanych samochodów determinującego konieczność ich zakupu w celu realizacji zadań Ośrodka nałożonych nań przepisami ustawy. Są to przy tym zadania, które - zgodnie z art. 117 p.r.d. - wykonywać mogą jedynie wojewódzkie ośrodki ruchu drogowego, powoływane między innymi w tym właśnie celu. Słusznie więc WSA wziął też pod uwagę, że przedmiotowe samochody stanowią majątek Ośrodka niezbędny do realizacji tych zadań, a co więcej ich posiadanie przez Ośrodek jest obowiązkiem wynikającym z art. 53 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (obecnie Dz. U. z 2017 r. poz. 978), który to przepis w okresie obowiązywania nie uległ zmianie.

Skoro zatem Ośrodek ma zamiar sprzedać samochody osobowe, stanowiące należące do niego środki trwałe, nabyte w celu realizacji działalności o charakterze publicznym, pozostającej poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, nie zaś za potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej, to nie ma podstaw do uznania, że sprzedaży tej Ośrodek dokona działając jako podatnik podatku od towarów i usług. W rezultacie zaś sprzedaż nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem."

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca sprzedając samochody osobowe, które nie zostały nabyte na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, służące mu do wykonywania działalności publiczno-prawnej nie działa "w charakterze podatnika", a to oznacza, że jego sprzedaż nie podlega opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji, uchylonej wyrokiem WSA w Krakowie sygn. akt I SA/Kr 462/15, tj. w dniu 21 listopada 2014 r.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.