IBPP2/443-790/10/WN - Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów ciężarowych oraz paliwa do ich napędu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2010 r. (data wpływu 29 września 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 października 2010 r. (data wpływu 22 października 2010 r.) oraz pismem z dnia 10 listopada 2010 r. (data wpływu 10 listopada 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia samochodów ciężarowych oraz paliwa do ich napędu - jest prawidłowe.

W dniu 29 września 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia samochodów ciężarowych oraz paliwa do ich napędu.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 października 2010 r. (data wpływu 22 października 2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 11 października 2010 r. znak: IBPP2/443-790/10/WN oraz pismem z dnia 10 listopada 2010 r. (data wpływu 10 listopada 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą będąc zarejestrowanym przedsiębiorcą a także czynnym podatnikiem VAT. W lutym 2008 r. Wnioskodawca zakupił dwa samochody (do wniosku załączył ksero faktur i wyciągów ze świadectw homologacji). Wnioskodawca wskazał, iż z dokumentów tych wynika, że samochody te są ciężarowymi autami typu VAN, i dla celów odliczenia pełnego VAT spełniały warunki określone w ustawie o VAT z 1993 r. (akt oznaczony nr 2 w poz. 47 ww. wniosku). Warunki określone w zmienionej ustawie o VAT oznaczonej nr 1 w poz. 47 ww. wniosku dla samochodów ciężarowych, aby móc odliczać pełny VAT zawarty w cenie za te auta nie były spełnione. Wnioskodawca odliczył więc VAT jedynie po sześć tysięcy od każdego z tych zakupów. Wnioskodawca nie odliczał też podatku VAT zawartego w cenie zakupionego paliwa używanego do ich eksploatacji.

Wnioskodawca dodał, że pojazdy te posiadają ładowność ponad 700 kg.

Dodatkowo w piśmie z dnia 18 października 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił przedstawiony stan faktyczny o następujące dane:

* samochody będące przedmiotem nabycia wykorzystywane są wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych,

* masa całkowita tych samochodów wynosi dla każdego z nich po 2252 kg,

* na oba samochody Wnioskodawca otrzymał faktury dnia 28 lutego 2008 r. i w tym też dniu zostały ubezpieczone, zarejestrowane i odebrane,

* jedno i drugie auto zostało wprowadzone na stan środków trwałych firmy Wnioskodawcy 28 lutego 2010 r.

Natomiast pismo, które wpłynęło w dniu 10 listopada 2010 r. jest sprostowaniem pomyłki w piśmie z dnia 18 października 2010 r. uzupełniającym wniosek. Wnioskodawca informuje, iż w ww. piśmie wystąpił błąd pisarski. Polegał on na tym, że wierszu dziesiątym treści tego pisma napisano omyłkowo "2010 r." zamiast jak winno być 2008 rok. Zatem w treści tego pisma po czwartym myślniku winno znajdować się następujące zdanie:

* jedno i drugie auto zostało wprowadzone na stan środków trwałych firmy Wnioskodawcy 28 lutego 2008 r..

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w kontekście wyroku powołanego w poz. 3 pkt 47 wniosku Wnioskodawca może w chwili obecnej dokonać korekt deklaracji VAT za okresy od lutego 2008 r. do dnia sporządzenia wniosku, w których Wnioskodawca odliczyłby cały VAT zawarty w cenie zakupionych aut oraz w cenie paliwa tankowanego do tego typu pojazdów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w chwili obecnej może on dokonać korekt podatku naliczonego i w deklaracji VAT-7 za luty 2008 r. powiększyć VAT do odliczenia o kwotę będącą różnicą między podatkiem VAT zawartym w cenach zakupu przedmiotowych aut, a sumą 12.000 pln będącą VAT już odliczonym. Ponadto w sposób oczywisty Wnioskodawca ma prawo do odliczenia VAT zawartego w cenie paliwa tankowanego do tych pojazdów za cały okres od momentu ich zakupu. Powyższe korekty spowodują podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym o kwoty korekt. Swoje stanowisko Wnioskodawca wyraża w oparciu o cyt. we wniosku wyrok, w którym jasno określono, że w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. (akt nr 1 w poz. 47 wniosku) nie można było wprowadzić dalej idących ograniczeń w prawie do odliczenia VAT ponad te, które były w ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r..

W piśmie uzupełniającym wniosek z dnia 18 października 2010 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż nie oczekuje interpretacji w kwestii ewentualnego wpływu korekt podatku VAT na zobowiązanie w podatku dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl przepisu art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5.

Natomiast na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku od towarów i usług, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), przepisy ograniczające prawo do odliczenia w związku z nabyciem samochodów osobowych oraz innych samochodów a także paliwa do nich brzmiały następująco:

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika:

* samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika (art. 25 ust. 1 pkt 2),

* paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg (art. 25 ust. 1 pkt 3a).

Podstawowym aktem, w prawie unijnym, określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), a wcześniej VI Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/388/EWG (Dz. Urz. WE L Nr 145, str. 1 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje zasadę "stand still" (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "stand still" nie ma bowiem na celu umożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r., uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodów jak również paliw używanych do ich napędu, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa. W art. 86 ust. 3 i ust. 7 oraz w art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT pojawiło się bowiem pojęcie pojazd samochodowy, którym może być m.in. samochód osobowy, samochód ciężarowy jak i motocykl, ponadto wprowadzono ograniczenie związane z masą całkowitą pojazdu samochodowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą będąc zarejestrowanym przedsiębiorcą a także czynnym podatnikiem VAT. W lutym 2008 r. Wnioskodawca zakupił dwa samochody (do wniosku załączył ksero faktur i wyciągów ze świadectw homologacji). Wnioskodawca wskazał, iż z dokumentów tych wynika, że samochody te są ciężarowymi autami typu VAN, i dla celów odliczenia pełnego VAT spełniały warunki określone w ustawie o VAT z 1993 r. (akt oznaczony nr 2 w poz. 47 ww. wniosku). Warunki określone w zmienionej ustawie o VAT oznaczonej nr 1 w poz. 47 ww. wniosku dla samochodów ciężarowych, aby móc odliczać pełny VAT zawarty w cenie za te auta nie były spełnione. Wnioskodawca odliczył więc VAT jedynie po sześć tysięcy od każdego z tych zakupów. Wnioskodawca nie odliczał też podatku VAT zawartego w cenie zakupionego paliwa używanego do ich eksploatacji.

Wnioskodawca dodał, że pojazdy te posiadają ładowność ponad 700 kg.

Dodatkowo Wnioskodawca uzupełnił przedstawiony stan faktyczny o następujące dane:

* samochody będące przedmiotem nabycia wykorzystywane są wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych,

* masa całkowita tych samochodów wynosi dla każdego z nich po 2252 kg,

* na oba samochody Wnioskodawca otrzymał faktury dnia 28 lutego 2008 r. i w tym też dniu zostały ubezpieczone, zarejestrowane i odebrane,

* jedno i drugie auto zostało wprowadzone na stan środków trwałych firmy Wnioskodawcy 28 lutego 2008 r.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż w świetle aktualnie obowiązujących przepisów o podatku od towarów i usług w kwestii podatku naliczonego (art. 86 ust. 3 ustawy o VAT) Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 60% kwoty podatku określonej w fakturze VAT - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Tymczasem w świetle przepisów ww. ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r., w odniesieniu do przedstawionej w przedmiotowym wniosku sytuacji, Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego od nabytego samochodu ciężarowego. A jedynym ograniczeniem byłby warunek aby to nabycie związane było z opodatkowaną działalnością Wnioskodawcy.

A zatem przepisy obecnie obowiązującej ustawy o VAT, w odniesieniu do sytuacji opisanej we wniosku, rozszerzyły, w ocenie tut. organu, ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, w porównaniu do przepisów ustawy obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r.

Tak więc mając na uwadze przepisy prawa wspólnotowego i krajowego oraz powołany wyżej wyrok ETS z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07, przy ocenie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia przedmiotowego samochodu oraz paliwa wykorzystywanego do napędu tego samochodu, Wnioskodawca winien kierować się przepisami podatku od towarów i usług obowiązującymi przed dniem 1 maja 2004 r.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż o ile przedmiotowe samochody są wykorzystywane wyłącznie do działalności opodatkowanej, wówczas Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku określonego w fakturze VAT z tytułu nabycia tych samochodów ciężarowych. Ponadto Wnioskodawcy przysługiwało i nadal przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na zakup paliwa do tych samochodów.

Reasumując, tut. organ stwierdza, iż Wnioskodawca może dokonać korekt podatku naliczonego i w deklaracji VAT-7 za luty 2008 r. powiększyć VAT do odliczenia o kwotę będącą różnicą między podatkiem VAT zawartym w cenach zakupu przedmiotowych samochodów ciężarowych, a sumą 12.000 zł będącą podatkiem VAT już odliczonym. Wnioskodawcy przysługuje również prawo do korekty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup paliwa do tych pojazdów za cały okres od momentu ich zakupu.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo należy zauważyć, iż załączone do przedmiotowego wniosku kserokopie dokumentów obrazujących przedstawiony stan faktyczny nie mogą być przedmiotem oceny przez tut. organ przy wydawaniu indywidualnej interpretacji. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny tych materiałów: jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.