IBPP2/443-727/10/BW - Możliwość wystawiania faktur VAT przez usługobiorcę z siedzibą na terytorium Niemiec w odniesieniu do usług, dla których miejscem opodatkowania będzie terytorium Niemiec.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2010 r. (data wpływu 13 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy dopuszczalne jest wystawianie faktur przez usługobiorcę - podatnika VAT zarejestrowanego w innym państwie członkowskim UE przy wewnątrzwspólnotowym świadczeniu usług przez podmiot zarejestrowany w Polsce jako podatnik podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 września 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy dopuszczalne jest wystawianie faktur przez usługobiorcę - podatnika VAT zarejestrowanego w innym państwie członkowskim UE przy wewnątrzwspólnotowym świadczeniu usług przez podmiot zarejestrowany w Polsce jako podatnik podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie kontroli, montażu, demontażu oraz wymiany (dalej: usługi) urządzeń służących do kalkulacji opłat za przejazdy niemieckimi autostradami na rzecz niemieckiej spółki (dalej Spółka D). Czynności te są fizycznie wykonywane na terytorium Polski.

Zgodnie z podstawową zasadą wyrażoną w art. 28b Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawy o VAT), w przypadku usług świadczonych na rzecz podatnika, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsca prowadzenia działalności, czyli miejscem świadczenia usług przez Wnioskodawcę na rzecz spółki D jest terytorium Niemiec. Tak więc świadczone usługi nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce. Na podstawie art. 106 ust. 2 ustawy o VAT Wnioskodawca wystawia spółce D faktury za wykonane usługi, z adnotacją "Podatek VAT rozlicza nabywca na podstawie art. 28b ust. 1 Ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Wnioskodawca jest spółką mającą siedzibę w Polsce oraz na potrzeby prowadzonej działalności jest zarejestrowana jako podatnik VAT, jak również jako podatnik VAT UE.

Spółka D jest spółką mającą siedzibę w Niemczech oraz zarejestrowana jest dla potrzeb VAT w tym kraju. Spółka D jest również zarejestrowana dla potrzeb VAT w Polsce. Rejestracja ta wynika między innymi z faktu dokonywania przez Spółkę wewnątrzwspólnotowych dostaw i nabyć towarów i usług na terytorium Polski. Spółka D nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności w rozumieniu przepisów o VAT.

Na podstawie art. 224 dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa VAT) spółka D chce zawrzeć z Wnioskodawcą umowę o "samofakturowanie" i zamierza w imieniu Wnioskodawcy wystawiać faktury za wykonane przez Wnioskodawcę usługi.

Faktury te nie będą zawierały kwoty polskiego podatku VAT, bowiem usługi te nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce. Faktura będzie zawierała informację, że:

Faktura wystawiona w oparciu o zasady samofakturowania dodatkowo zawierać będzie informację, kto był wystawcą faktury (spółka D) i że została wystawiona w imieniu i na rachunek podatnika wymienionego w fakturze jako sprzedawca (Wnioskodawcę).

Umowa o samofakturowaniu będzie zawierała wszystkie elementy zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o VAT, tzn.:

Informacja o podpisanej umowie będzie w ciągu 14 dni od daty podpisania umowy dostarczona do właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Możliwość wystawiania przez nabywcę faktur stwierdzających świadczenie usług przewidziana została w art. 106 ust. 8 pkt 3 ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem, wprowadzenie samofakturowania musi być poprzedzone spełnieniem następujących warunków:

W świetle powyższego należy uznać, iż warunek pierwszy, czyli rejestracja jako podatnik VAT czynny - jest spełniony w przypadku spółki D. Jeżeli Wnioskodawca i spółka D spełnią jeszcze pozostałe warunki tzn. podpiszą umowę o samofakturowanlu oraz zostanie dostarczona pisemna informacja o zawarciu takiej umowy do właściwego naczelnika urzędu skarbowego nie ma formalnych przeszkód, aby faktury dokumentujące sprzedaż usług przez Wnioskodawcę na rzecz spółki D wystawiała spółka D.

Na możliwość zastosowania samofakturowania do świadczenia usług na rzecz spółki D nie ma wpływu fakt, iż art. 6 ust. 6 przepisach Rozp. MF ws faktur reguluje w sposób szczególny samofakturowanle w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy wyłącznie towarów, rozszerzając stosowanie mechanizmu samofakturowania na transakcje wewnątrzwspólnotowe, gdzie co do zasady - nabywca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce (tymczasem rejestracja przez nabywcę jest podstawowym warunkiem stosowania samofakturowania).

Ponadto należy zwrócić szczególną uwagę na art. 25 Rozp. MF ws faktur, który stanowi, iż formalne regulacje dotyczące wystawiania faktur VAT (zawartość, korygowanie faktur, termin wystawienia) stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium Polski lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej (nie dotyczy polskiego podatku VAT) lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze. Fakt ten, w opinii Wnioskodawcy, nie wpływa jednak na możliwość stosowania samofakturowania w zakresie usług nabywanych przez spółkę D od Wnioskodawcy.

Przepisy dotyczące samofakturowania mogą być stosowane do świadczenia usług, których miejscem opodatkowania jest terytorium innego kraju gdyż są one zgodne z treścią Dyrektywy VAT. Art. 224 Dyrektywy VAT przewiduje możliwość wystawiania faktur przez nabywcę towarów lub usługobiorcę bez ograniczeń przewidzianych w prawie polskim, a więc również w przypadku wewnątrzwspólnotowego świadczenia usług. Faktury mogą być wystawiane przez nabywcę lub usługobiorcę w odniesieniu do dostaw towarów i usług dokonywanych na ich rzecz przez podatnika, jeżeli istnieje wcześniejsze porozumienie między dwiema stronami i pod warunkiem, że istnieje określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy lub świadczącego usługi. Dyrektywa VAT nie wyłącza natomiast możliwości stosowania samofakturowania w zakresie świadczenia usług na rzecz podmiotów zagranicznych. Jednocześnie Dyrektywa VAT przewiduje również, iż państwa członkowskie, na terytorium których dokonywane jest świadczenie usług ustalają zasady i warunki wcześniejszego porozumienia i procedury zatwierdzania miedzy podatnikiem a usługobiorcą. Dodatkowo należy wskazać, iż w przypadku, gdy usługi nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce, przepis statuujący obowiązek wystawiania faktur przez usługodawcę (art. 106 ust. 1 ustawy o VAT stosuje się jedynie odpowiednio (por. art. 106 ust. 2 tejże ustawy). Odpowiednie stosowanie może oznaczać brak w ogóle takiego obowiązku, gdy odpowiednie faktury są wystawiane przez usługobiorcę zgodnie z przepisami prawa państwa jego siedziby lub rejestracji na potrzeby VAT, w którym to państwie usługi te podlegają opodatkowaniu.

Ad. 2

Polskie przepisy o VAT nie regulują wprost, jakie elementy powinna zawierać faktura wystawiana przez zagranicznego nabywcę dla udokumentowania usługi wykonanej przez polskiego podatnika. Należy jednak zwrócić uwagę, iż art. 6 ust. 3 Rozp. MF ws faktur potwierdza, iż faktura wystawiana przez nabywcę w ramach samofakturowania jest wystawiana w imieniu i na rachunek podatnika wymienionego w fakturze jako sprzedawca. W konsekwencji w opinii Wnioskodawcy, faktura wystawiana przez nabywcę może spełniać te same wymagania, jakie spełniałaby faktura wystawiana przez sprzedawcę, gdyby strony nie stosowały mechanizmu samofakturowania.

Zgodnie z przepisami dotyczącymi faktur dokumentujących świadczenie usług, które podlegają opodatkowaniu w innym niż Polska kraju Wspólnoty, faktura powinna zawierać miedzy innymi następujące informacje:

Zgodnie z art. 96 ust. 11 ustawy VAT, podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny jest obowiązany umieszczać numer identyfikacji podatkowej na fakturach.

Wnioskodawca jest zdania, iż faktura wystawiona przez spółkę D może zawierać również polski numer NIP spółki D. Uważa, że umieszczenie tego numeru NIP na fakturze wystawionej przez spółkę D będzie stanowiło potwierdzenie faktu, iż jest ona zarejestrowana dla potrzeb VAT w Polsce. Pozwoli to uniknąć ewentualnych wątpliwości organów podatkowych co do spełnienia warunku, iż nabywca powinien być podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Jednocześnie fakt ten nie będzie wpływał na sposób opodatkowania VAT analizowanych usług, tj. transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż z treści pytań wynika, że Wnioskodawca oczekuje jedynie odpowiedzi w zakresie możliwości wystawiania faktur VAT przez usługobiorcę (czyli spółkę z Niemiec) usług świadczonych przez Wnioskodawcę dla których to usług miejscem opodatkowania będzie terytorium Niemiec. W związku z powyższym przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest kwestia czy faktycznie, w sytuacji opisanej we wniosku miejscem opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług na rzecz Spółki z Niemiec będzie terytorium Niemiec. Zawarte we wniosku stwierdzenie Wnioskodawcy w tym zakresie, przyjęto jako element przedstawionego zdarzenia przyszłego, bez oceny jego prawidłowości.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast w myśl art. 106 ust. 2 ww. ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Kwestia dotycząca obowiązku wystawiania faktur została doprecyzowana w § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z tym przepisem, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT". Faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT" wystawiają również podatnicy o których mowa w art. 16 ustawy, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy nowych środków transportu (§ 4 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Stosownie do § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

W myśl § 25 ust. 1 ww. rozporządzenia, przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Natomiast zgodnie z ust. 2 powołanego paragrafu, faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

Faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 5 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4 (§ 25 ust. 3 ww. rozporządzenia).

W sprawie będącej przedmiotem wniosku wyjaśnienia wymaga kwestia czy w odniesieniu do usług, o których mowa we wniosku, świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki z Niemiec, dla których to usług miejscem opodatkowania będzie terytorium Niemiec, możliwe jest wystawianie faktur VAT przez usługobiorcę tych usług, tj. Spółkę z Niemiec.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy wskazać, że przepisy dotyczące podmiotów zobowiązanych do wystawiania faktur oraz czynności dokumentowane fakturami zostały zawarte w rozdziale 1 działu XI ww. ustawy o VAT.

Ponadto przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty, niż wymienione w art. 106 ust. 1 i 2 ustawy oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach zostały określone w, wydanym na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy, ww. rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

I tak, zgodnie z § 6 ust. 1 tego rozporządzenia, nabywcy towarów i usług od podatnika, o którym mowa w § 4 ust. 1, mogą wystawiać faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług oznaczone jako "FAKTURA VAT", w tym również faktury, o których mowa w § 10, jeżeli nabywca towarów lub usług:

Stosownie natomiast do § 6 ust. 2 ww. rozporządzenia, umowa, o której mowa w ust. 1 pkt 2, powinna zawierać:

Z kolei zgodnie z § 6 ust. 3 ww. rozporządzenia faktura wystawiana na zasadach określonych w ust. 1 i 2 powinna dodatkowo zawierać informację, kto był wystawcą faktury i że wystawił ją w imieniu i na rachunek podatnika wymienionego w fakturze, jako sprzedawca.

Natomiast w myśl § 6 ust. 6 ww. rozporządzenia, przepisy ust. 1 pkt 2, ust. 2-5 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jeżeli:

Z powyższego wynika, iż ustawodawca w § 6 ww. rozporządzenia dopuścił możliwość wystawiania faktur, faktur korygujących i duplikatów przez nabywcę towarów czy też usług, jednakże przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie kontroli, montażu, demontażu oraz wymiany urządzeń służących do kalkulacji opłat za przejazdy niemieckimi autostradami na rzecz niemieckiej spółki (dalej Spółka D). Czynności te są fizycznie wykonywane na terytorium Polski.

Miejscem świadczenia usług przez Wnioskodawcę na rzecz spółki D jest terytorium Niemiec. Tak więc świadczone usługi nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce. Na podstawie art. 106 ust. 2 ustawy o VAT Wnioskodawca wystawia spółce D faktury za wykonane usługi, z adnotacją "Podatek VAT rozlicza nabywca na podstawie art. 28b ust. 1 Ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.)".

Wnioskodawca jest spółką mającą siedzibę w Polsce oraz na potrzeby prowadzonej działalności jest zarejestrowana jako podatnik VAT, jak również jako podatnik VAT UE.

Spółka D jest spółką mającą siedzibę w Niemczech oraz zarejestrowana jest dla potrzeb VAT w tym kraju. Spółka D jest również zarejestrowana dla potrzeb VAT w Polsce. Rejestracja ta wynika między innymi z faktu dokonywania przez Spółkę wewnątrzwspólnotowych dostaw i nabyć towarów i usług na terytorium Polski. Spółka D nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności w rozumieniu przepisów o VAT.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przywołany powyżej stan prawny należy stwierdzić, iż w odniesieniu do sytuacji przedstawionej we wniosku nie jest możliwe zastosowanie procedury wystawiania przez nabywcę, czyli spółkę niemiecką, faktur dokumentujących świadczenie przez Wnioskodawcę na jej rzecz przedmiotowych usług, wobec niespełnienia warunków wynikających z przywołanego wcześniej przepisu § 6 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r.

Należy przede wszystkim zauważyć, że zastosowanie procedury wskazanej w tym przepisie wymaga, co wynika z ust. 1 pkt 1 tego paragrafu, aby nabywca był podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. W przedmiotowej sprawie nabywca wskazanych we wniosku usług, nie jest dla tych usług zarejestrowany na terenie Polski jako podatnik VAT czynny.

Niemiecka Spółka jest Spółką mającą siedzibę w Niemczech i zarejestrowaną w tym kraju na potrzeby podatku VAT. Spółka ta nie ma w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności. Zatem sprzedaż usługi następuje na rzecz podatnika niemieckiego (Spółka D).

Spółka D jest zarejestrowana dla potrzeb VAT w Polsce z uwagi na dokonywanie przez tę Spółkę wewnatrzwspólnotowych dostaw i nabyć na terytorium Polski. Natomiast Spółka ta z tej rejestracji nie występuje jako nabywca usług. Gdyby bowiem przyjąć, że Spółka D nabywa przedmiotowe usługi jako podatnik VAT czynny zarejestrowany w Polsce, wówczas miejscem świadczenia oraz opodatkowania byłaby Polska. Skoro jednak Wnioskodawca wskazał we wniosku, iż miejscem opodatkowania tych usług są Niemcy, zatem uzasadnionym jest stwierdzenie, że nabywcą ww. usług jest spółka D jako niemiecki podatnik.

Należy ponadto wskazać, iż przepis § 6 ww. rozporządzenia dotyczy transakcji których miejscem świadczenia jest Polska o czym świadczy m.in. treść ust. 2 pkt 2 lit. b) ww. paragrafu, gdzie stwierdzono, że umowa, o której mowa w ust. 1 pkt 2, powinna zawierać postanowienia, iż podatnik dokonujący nabycia towarów lub usług będzie przedstawiał drugiej stronie umowy oryginał i kopię faktury do jej akceptacji w formie podpisu, z tym że termin przedstawienia do akceptacji oryginału faktury ma być tak określony w umowie, aby było możliwe dokonanie terminowego rozliczenia podatku przez dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi. Tymczasem w niniejszej sprawie, jak wynika z wniosku, miejscem świadczenia tych usług są Niemcy, co wskazuje, że regulacja prawna przewidziana w ww. § 6 nie może mieć tutaj zastosowania.

Dodać również należy, że w przedmiotowej sprawie nie może znaleźć zastosowania ust. 6 ww. paragrafu, gdyż regulacja ta odnosi się wyłącznie do faktur stwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, co nie ma miejsca w przedmiotowej sprawie.

Podkreślić również należy, iż przepis § 25 ust. 1 rozporządzenia, który określa jakie przepisy powołanego rozporządzenia należy zastosować w przypadku wystawiania faktur stwierdzających wykonanie usług, dla których miejscem świadczenia jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, nie odwołuje się do § 6 rozporządzenia, regulującego kwestie wystawiania faktur przez nabywcę usług, w imieniu i na rachunek usługodawcy.

Odnosząc powyższe do sytuacji przedstawionej we wniosku należy stwierdzić, iż w przedstawionej we wniosku sytuacji nie zostały spełnione przesłanki (określone przepisami prawa) umożliwiające aby faktury dokumentujące sprzedaż opisanych we wniosku usług dla których miejscem opodatkowania będzie terytorium Niemiec wystawiała spółka niemiecka.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do kwestii objętych pytaniem Wnioskodawcy oznaczonym jako Nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

W konsekwencji powyższego, wobec faktu, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły przesłanki do fakturowania przez Spółkę niemiecką nabywanych od Wnioskodawcy ww. usług, pytanie czy Spółka niemiecka może na wystawianych fakturach umieszczać oprócz numeru identyfikacji podatkowej z Niemiec również numer identyfikacji podatkowej z Polski (oznaczone jako Nr 2), należy uznać za bezprzedmiotowe.

Odnosząc się do powołanego we wniosku art. 224 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.) tut. organ pragnie zauważyć, iż przepisy wynikające z Dyrektywy w świetle systemu prawa krajowego nie są przepisami obowiązującymi wprost. Przepisy prawa podatkowego obowiązujące na terenie Unii Europejskiej stosowane są w krajach członkowskich przez implementację, czyli uregulowanie w przepisach prawa krajowego zagadnień prawa wspólnotowego. Należy jednak zauważyć, że o ile polski ustawodawca ma obowiązek implementacji zawartych w dyrektywach postanowień wiążących państwo członkowskie, co do zamierzonego celu, to Wspólnota zostawia władzom krajowym swobodę co do form, metod jakimi skutek ma być osiągnięty.

Należy zauważyć, że ustawodawca określił warunki umożliwiające wystawianie faktur przez nabywcę usługi, a w przedmiotowej sprawie jak wykazano wyżej warunki te nie zostały spełnione.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.