IBPP2/443-708/11/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2011 r. (data wpływu 13 czerwca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 września 2011 r. (data wpływu 19 września 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku należnej przy sprzedaży infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu wykonanej w 2001 r. - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku należnej przy sprzedaży infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu wykonanej w 2001 r.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 września 2011 r. (data wpływu 19 września 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 8 września 2011 r. znak: IBPP2/443-708/11/ICz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca wskazał, iż na podstawie Decyzji Prezydenta Miasta S. Nr 386/01/A z dnia 26 listopada 2001 r. została oddana do użytkowania sieć wodociągowo kanalizacyjna na Osiedlu w S. Osiedle składa się wyłącznie z budynków mieszkalnych. Wnioskodawca był wykonawcą tych domków oraz infrastruktury towarzyszącej w budownictwie mieszkaniowym. Za wybudowane domy otrzymał należność od ich właścicieli. Rejonowe Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w S. odmówiło przejęcia i zapłaty za sieć. Wyrokiem Sądu z dnia 28 kwietnia 2011 r. Przedsiębiorstwo Wodociągów na podstawie ugody zostało zobowiązane do przejęcia sieci i zapłaty należności. W listopadzie 2001 r. Wnioskodawca nie mógł wystawić faktury Przedsiębiorstwu Wodociągów, bo odmawiał przejęcia sieci wodociągowej i innych, co byłoby podstawą do wystawienia faktury VAT. Fakturę wystawił dopiero na podstawie wyroku Sądowego.

W piśmie uzupełniającym z dnia 19 września 2011 r. Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny i wyjaśnił, iż w 1999 r. rozpoczął budowę osiedla mieszkaniowego w S. na podstawie decyzji Nr 766/99 z dnia 23 listopada 1999 r. Prezydenta Miasta S. zatwierdzającej projekt budowlany i wydającej pozwolenie na budowę zespołu domów jednorodzinnych wraz z przyłączami wod.-kan. Budynki wykonywane były na podstawie umów o roboty budowlane, warunkiem wykonania budynków było wybudowanie infrastruktury w tym wewnętrznego wodociągu i kanalizacji sanitarnej. Roboty budowlane (budowa domów) i roboty inżynieryjno-montażowe (sieci) wykonywane były w oparciu o przepisy prawa budowlanego i przepisy branżowe. Do wybudowania sieci wod.-kan. zastosowanie miały przepisy ustawy "Prawo wodne", nie przewidywały one możliwości zawarcia umowy między prywatnym inwestorem a Przedsiębiorstwem Wodnokanalizacyjnym na budowę sieci położonych na prywatnej nieruchomości. Roboty te w związku z powyższym wykonane zostały na koszt Wnioskodawcy (wtedy zostały poniesione nakłady) a odbiór końcowy dokonany został zgodnie z art. 59 ustawy - Prawo Budowlane przez Wydział Architektury i Budownictwa Urzędu Miejskiego w S. z podaniem tego faktu do wiadomości Rejonowemu Przedsiębiorstwu Wodociągów i Kanalizacji w S. Wydana została w dniu 26 listopada 2001 r. Decyzja nr 386/01/A o dopuszczeniu do użytkowania między innymi sieci wodno-kanalizacyjnej. Jest to data odbioru wykonanej usługi.

Ustawa o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowe odprowadzeniu ścieków Dz. U. z 13.07.2001.r, która weszła w życie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia wprowadziła art. 31 ust. 1 o brzmieniu: "Osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie". W oparciu o ten przepis Wnioskodawca uzyskał wyrok, w którym Sąd Apelacyjny w K. nakazał zwrot poniesionych nakładów na budowę sieci wodociągowej i kanalizacyjnej. W wyroku Sygn. akt. Sądu Okręgowego w K. Wydział Gospodarczy oraz w wyroku Sądu Apelacyjnego w K. V Wydział Cywilny Syg. akt V Aca 271/10 Rejonowe Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji zobowiązano do uiszczenia kwoty 353.000,00 która stanowi zwrot kosztów poniesionych na budowę wewnętrznej sieci wod.-kan. Wyrok Sądu Apelacyjnego zobowiązuje Rejonowe Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji do złożenia oświadczenia woli o przejęciu wybudowanej sieci. Na żądanie Rejonowego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji została wystawiona faktura VAT za wybudowanie z własnych środków wewnętrznej sieci wraz z przyłączami.

Zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) stosuje się stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 7 % w odniesieniu do robót budowlano-montażowych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą.

Przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu rozumie się:

Firma podwykonawcza, która na zlecenie Wnioskodawcy wykonywała te roboty wystawiała faktury VAT z 7 % podatkiem VAT. Faktury te były przedstawione w sądzie jako dowody potwierdzające nakłady poniesione przez Wnioskodawcę. W związku z powyższym w wystawionej po wyroku fakturze VAT Wnioskodawcę zastosowałby stawkę 7 % VAT, ale okresowo stawka 7 % została podwyższona do stawki 8 %.

Od wejścia w życie ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowe odprowadzenie ścieków próbował przekazać wykonane przez niego instalacje, ale Rejonowe Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w S. nie wyrażało zgody na dobrowolne podpisanie umowy. Sprawa więc trafiła do Sądu Okręgowego w K. XIV Wydział Gospodarczy w którym również Przedsiębiorstwo zostało zobligowane do podpisania oświadczenia, następnie Sąd Apelacyjny w K. potwierdził prawidłowość wyroku pierwszej instancji i oświadczenie zostało podpisane, bez żadnego dodatkowego odbioru.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę VAT należy zastosować przy sprzedaży infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu za usługę wykonaną w 2001 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, opierając się na wyroku WSA w Warszawie z 22 kwietnia 2009 r. III SA/Wa 2103/08 do zastosowania stawki VAT nie ma znaczenia moment powstania obowiązku podatkowego, a moment wykonania usługi. Wnioskodawca uważa, że do sprzedaży sieci wodociągowej dotyczącej infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu w świetle obowiązujących wówczas przepisów powinien zastosować stawkę preferencyjną tj. 7 %. Ponieważ okresowo stawka 7 % została podwyższona do 8 % uważa zastosowanie stawki 8 % VAT za prawidłową.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca wskazał, iż podtrzymuje swoje stanowisko, że przekazany został efekt końcowy robót budowlano-montażowych w postaci sieć wodociągowej i kanalizacyjnej, które stanowiły infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu. Tak więc stosownie do zapisów ustawy o podatku VAT przekazana została usługa inżynieryjno-budowlana.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

W myśl postanowień art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 i ust. 3 oraz w art. 8 ust. 2).

Jedną z podstawowych czynności podlegających opodatkowaniu jest dostawa towarów, w związku z czym istotne znaczenie ma też definicja towaru. Podkreślenia wymaga, że na gruncie ustawy o VAT dla uznania danego przedmiotu za towar znaczenie mają przepisy ustawy o VAT, bowiem w art. 2 pkt 6 tej ustawy zdefiniowano pojęcie towar. Definicja legalna zawarta w ustawie o VAT wyłącza tym samym możliwość posłużenia się jakąkolwiek inną definicją towaru. Przez towary, w myśl ww. przepisu, rozumieć należy rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, "Mienie", "Komentarz do art. 44-553 Kodeksu cywilnego", Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, "Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz", Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

W myśl natomiast z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo Budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623) budowlą jest każdy obiekt budowlany nie będący budynkiem lub obiektem małej architektury. Wśród przykładowych budowli, w Prawie budowlanym zostają wymienione: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, tunele, przepusty techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Zgodnie zatem z prawem budowlanym pod pojęciem budowli należy rozumieć wszelkie obiekty niebędące budynkami ani obiektami małej architektury. Przykładem budowli może być sieć uzbrojenia terenu tj. sieć wodociągowo-kanalizacyjna.

Wobec powyższego zgodnie z ww. przepisami, infrastruktura towarzysząca spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przez pojęcie świadczenia, zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Świadczenie, o którym mowa powyżej zakłada istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą, konsumentem).

Z powyższego wynika, iż definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zatem, usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, dla której jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Reasumując, dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny, w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w 1999 r. rozpoczął budowę osiedla mieszkaniowego w S. na podstawie decyzji Nr 766/99 z dnia 23 listopada 1999 r. Prezydenta Miasta S. zatwierdzającej projekt budowlany i wydającej pozwolenie na budowę zespołu domów jednorodzinnych wraz z przyłączami wod.-kan. Budynki wykonywane były na podstawie umów o roboty budowlane, warunkiem wykonania budynków było wybudowanie infrastruktury w tym wewnętrznego wodociągu i kanalizacji sanitarnej. Roboty budowlane (budowa domów) i roboty inżynieryjno-montażowe (sieci) wykonywane były w oparciu o przepisy prawa budowlanego i przepisy branżowe. Do wybudowania sieci wod.-kan. zastosowanie miały przepisy ustawy "Prawo wodne", nie przewidywały one możliwości zawarcia umowy między prywatnym inwestorem a Przedsiębiorstwem Wodnokanalizacyjnym na budowę sieci położonych na prywatnej nieruchomości. Roboty te w związku z powyższym wykonane zostały na koszt Wnioskodawcy a odbiór końcowy dokonany został zgodnie z art. 59 ustawy - Prawo Budowlane przez Wydział Architektury i Budownictwa Urzędu Miejskiego w S. z podaniem tego faktu do wiadomości Rejonowemu Przedsiębiorstwu Wodociągów i Kanalizacji w S. Wydana została w dniu 26 listopada 2001 r. Decyzja nr 386/01/A o dopuszczeniu do użytkowania między innymi sieci wodno-kanalizacyjnej. Jest to data odbioru wykonanej usługi.

Ustawa o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowe odprowadzeniu ścieków Dz. U. z 13 lipca 2001 r., która weszła w życie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia wprowadziła art. 31 ust. 1 o brzmieniu: "Osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie". W oparciu o ten przepis Wnioskodawca uzyskał wyrok, w którym Sąd Apelacyjny w K. nakazał zwrot poniesionych nakładów na budowę sieci wodociągowej i kanalizacyjnej. W wyroku Sygn. akt. Sądu Okręgowego w K. Wydział Gospodarczy oraz w wyroku Sądu Apelacyjnego w K. V Wydział Cywilny Syg. akt V Aca 271/10 Rejonowe Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji zobowiązano do uiszczenia kwoty 353.000,00 która stanowi zwrot kosztów poniesionych na budowę wewnętrznej sieci wod.-kan. Wyrok Sądu Apelacyjnego zobowiązuje Rejonowe Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji do złożenia oświadczenia woli o przejęciu wybudowanej sieci. Na żądanie Rejonowego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji została wystawiona faktura VAT za wybudowanie z własnych środków wewnętrznej sieci wraz z przyłączami.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny i przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, iż Wnioskodawca w 2001 r. zakończył budowę osiedla mieszkaniowego w S. wraz z wykonaniem sieci wodno-kanalizacyjnej. Do wybudowania sieci wod.-kan., jak wskazał Wnioskodawca, zastosowanie miały przepisy ustawy "Prawo wodne", które nie przewidywały możliwości zawarcia umowy między prywatnym inwestorem a Przedsiębiorstwem Wodnokanalizacyjnym na budowę sieci położonych na prywatnej nieruchomości. Wobec powyższego roboty te wykonane zostały na koszt Wnioskodawcy.

Zatem w przedmiotowej sprawie w latach 1999-2001, nie doszło do zawarcia umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Przedsiębiorstwem Wodnokanalizacyjnym na budowę sieci wodno-kanalizacyjnej związanej z budową osiedla mieszkaniowego w S. Ponadto po wybudowaniu tej sieci, Rejonowe Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w S. odmówiło przejęcia i zapłaty za sieć. Wobec powyższego przedmiotowa sieć wodno-kanalizacyjna została wykonana na koszt Wnioskodawcy i stanowiła jego własność do dnia wydania orzeczenia przez Sąd Apelacyjny w K. V Wydział Cywilny sygn. akt Aca 271/10.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż w 2001 r. pomiędzy Wnioskodawcą a Rejonowym Przedsiębiorstwem Wodociągów i Kanalizacji w S. nie zaistniał stosunek zobowiązaniowy, dla którego jedna ze stron transakcji może zostać uznana za beneficjenta tej czynności, jak również nie wystąpiła odpłatność za świadczenie tej czynności. Oznacza to, iż w 2001 r. dla celów podatkowych nie zaistniały czynności prawne rodzące obowiązek opodatkowania podatkiem VAT tych czynności.

Dopiero w związku z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w K. V Wydział Cywilny z dnia 28 kwietnia 2011 r. sygn. akt Aca 271/10 Rejonowe Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w S. zostało zobowiązane do przejęcia na własność od Wnioskodawcy sieć wodociągowo-kanalizacyjną za zapłatą ceny w wysokości 353.000 zł.

Oznacza to, iż na mocy wyroku sądu cywilnego zaistniał stosunek zobowiązaniowy pomiędzy Wnioskodawcą a Rejonowym Przedsiębiorstwem, w przypadku którego został określony bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym w postaci przejętej sieci.

Wobec powyższego dopiero w 2011 r. dla celów podatkowych zaistniały czynności prawne rodzące obowiązek opodatkowania podatkiem VAT tych czynności.

Dla rozstrzygnięcia prawidłowości zastosowania stawki podatku VAT należy mieć na uwadze powyższe jak również przepisy prawa cytowane poniżej.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7 %, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

* stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %,

* stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8 %.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się - w myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl art. 41 ust. 12a ww. ustawy - obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

W takim brzmieniu przepisów ustawodawca nie przewidział pojęcia "infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu".

Należy zauważyć, iż ponadto art. 146 cyt. ustawy o VAT, mimo iż nadal jest częścią tej ustawy, a zawarte w nim definicje stanowią nadal obowiązujący tekst ustawy, to przewidziana na jego podstawie możliwość stosowania obniżonej do 7 % stawki podatku dla tego typu robót, ustała z dniem 1 stycznia 2008 r.

Pojęcie infrastruktury towarzyszącej zdefiniowane zostało w art. 146 ust. 3 ustawy o VAT, w sposób następujący:

Przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a), rozumie się:

Zatem ustawodawca w sposób jednoznaczny wskazał do jakich obiektów lub ich części ma zastosowanie obniżona stawka podatku, co oznacza, że począwszy od dnia 1 stycznia 2008 r., ze względu na utratę mocy przepisu przejściowego, jakim był w tym zakresie art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy, roboty związane z infrastrukturą podlegają opodatkowaniu według stawki 23%.

Zatem w przypadku wykonywania usług remontowych, budowlanych, modernizacyjnych, konserwacyjnych związanych z wykonywaniem infrastruktury towarzyszącej, bez znaczenia dla zastosowania stawki podatku VAT, pozostaje rodzaj budynku przy którym prace te zostały wykonane.

Reasumując, roboty budowlane związane z budową sieci kanalizacyjnych należy zaliczyć do infrastruktury towarzyszącej obiektom budownictwa mieszkaniowego, jednakże czynności te wykonywane są poza bryłą budynku, dlatego też, usługi w tym zakresie opodatkowane powinny być stawką 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146a pkt 1.

Wobec powyższego należy stwierdzić, jeżeli Wnioskodawca na podstawie wydanego wyroku Sądu cywilnego, przekazuje do użytkowania sieć wodociągowo-kanalizacyjną w zamian za zobowiązanie drugiej strony tj. Rejonowego Przedsiębiorstwa Kanalizacyjnego do zapłacenia, określonej w wyroku ceny, za wspominaną rzecz, to wówczas dochodzi do przeniesieniu prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel, a tym samym mamy do czynienia z dostawą tego towaru.

Tak więc w myśl powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, wydanie rzeczy wraz z przeniesieniem na odbiorcę prawa do rozporządzania tą rzeczą - będzie dostawą towaru podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż dostawa towaru, o którym mowa we wniosku - sieć wodociągowo - kanalizacyjna - będzie podlegać opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto należy zauważyć, iż załączone do przedmiotowego wniosku kserokopie dokumentów obrazujących przedstawiony we wniosku stan faktyczny nie mogą być przedmiotem oceny przez tut. organ przy wydawaniu indywidualnej interpretacji. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny tych materiałów: jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwice, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.