IBPP2/443-693/12/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w K., działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. organu w dniu 8 maja 2012 r., uzupełnionym pismem z dnia 23 maja 2012 r. (data wpływu 29 maja 2012 r.), pismem z dnia 8 czerwca 2012 r. (data pływu 14 czerwca 2012 r.) oraz pismem z dnia 12 lipca 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia wzajemnych rozliczeń kosztów funkcjonowania z poszczególnymi jednostkami Policji, ze względu na charakter działań w oparciu o art. 15 ust. 6 ustawy o VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 maja 2012 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 23 maja 2012 r., pismem z dnia 8 czerwca 2012 r. oraz pismem z dnia 12 lipca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia wzajemnych rozliczeń kosztów funkcjonowania z poszczególnymi jednostkami Policji, ze względu na charakter działań w oparciu o art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 lipca 2012 r. będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 4 lipca 2012 r. znak: IBPP2/443-422/12/ICz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca - Komenda Wojewódzka Policji w K. jest czynnym podatnikiem VAT. Jednostka dokonuje zakupu paliwa oraz części zamiennych do samochodów służbowych. Oprócz zużycia na własne potrzeby, z zakupionych materiałów tj. paliwa i części zamiennych korzystają również inne Jednostki Policji wyodrębnione organizacyjnie np: KWP O., Komenda Główna Policji. Za paliwo tankowane do samochodów służbowych należących do innych Jednostek Policji, KWP w K. obciąża kosztami paliwa ostatecznych odbiorców. W przypadku wykonania usługi naprawy samochodu jest to usługa świadczona na rzecz innej jednostki Policji, w tym przypadku KWP w K. nie uwzględnia kosztów robocizny a jedynie obciąża podmioty kosztami za zużyte części zamienne.

Zgodnie z art. 5 pkt 1 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na rzecz innych podmiotów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w związku z czym KWP w K. dokonuje sprzedaży paliwa i części zamiennych według stawki podstawowej w wysokości 23%. KWP w K. nie dokonuje odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących ww. zakupy.

W ramach prowadzonych działań służbowych policjanci innych komórek organizacyjnych policji w kraju (np. Komenda Wojewódzka Policji w P., Komenda Główna Policji w W.) są zaopatrywani w paliwo i części zamienne do pojazdów służbowych przez Komendę Wojewódzką Policji w K. Z uwagi na odrębne budżety jednostki te wzajemnie rozliczają poniesione koszty.

Ponadto na terenie siedziby Komendy Wojewódzkiej Policji w K. prowadzi swoje działania komórka organizacyjna Komendy Głównej Policji w W. - Centralne Biuro Śledcze. Centralne Biuro Śledcze jest komórką realizującą zadania związane ze zwalczaniem przestępczości zorganizowanej oraz rozpoznawaniem zagrożeń terrorystycznych w kraju a także tych o charakterze międzynarodowym. Funkcjonariusze CBŚ współpracują z policjantami innych państw a także służbami, urzędami administracji, Jednostkami organizacyjnymi policji. Stąd prowadzone przez nich zadania i operacje specjalne podejmowane są na obszarze całego kraju. Centralne Biuro Śledcze posiada w swojej strukturze zarządy i wydziały terenowe. Powyższe wynika z Zarządzenia Nr 749 Komendanta Głównego Policji z dnia 27 maja 2010 r. w sprawie regulaminu Komendy Głównej Policji, w związku z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687, Nr 217 poz. 1280 i Nr 230 poz. I371).

Komendant Wojewódzki Policji w K. na podstawie art. 5 ust. 2 oraz art. 6g i art. 7 ust. 1 pkt 1-2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji oraz wewnętrznych procedur, udostępnia komórkom terenowym KGP pomieszczenia, realizuje zakupy, usługi. Z uwagi na odrębne budżety KGP i KWP (zgodnie z Decyzją nr 22 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 29 grudnia 2011 r. w sprawie ustanowienia dysponentów środków budżetu państwa w części 42 - sprawy wewnętrzne) jednostki te dokonują wzajemnych rozliczeń finansowych.

Komenda Główna Policji refunduje poniesione przez KWP w K. wydatki na podstawie dokumentów finansowych: not księgowych a w przypadku tankowania paliwa na Stacji paliw KWP w K. i wymiany części samochodowych do pojazdów służbowych na podstawie faktur VAT (rozliczając jako sprzedaż w rejestrach i deklaracji VAT).

Dodatkowo Wnioskodawca uzupełnił opis stanu faktycznego dot. przenoszenia wzajemnie ponoszonych kosztów między jednostkami Policji w kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji oraz Zarządzenia Nr 109 Komendanta Głównego Policji z dnia 15 lutego 2012 r. w sprawie form organizacji i ewidencji czynności dochodzeniowo śledczych Policji oraz przechowywania przez Policję dowodów rzeczowych uzyskanych w postępowaniu karnym, czynności operacyjno rozpoznawcze prowadzone są przez policjantów na obszarze całego kraju.

Dochodzenia obejmujące wiele przestępstw albo charakteryzujące się skomplikowanym stanem faktycznym lub prawnym mogą być prowadzone wspólnie przez funkcjonariuszy rożnych jednostek Policji. W toku prowadzonych postępowań wykorzystywane są różne formy, metody i środki pracy operacyjnej, w tym tworzone są tzw. grupy śledcze, do których często angażowani są policjanci z innych jednostek organizacyjnych policji np. na obszarze działania Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. prowadzona jest sprawa z udziałem policjantów z KWP Ł. i KWP we W. Funkcjonariusze realizują zadania korzystając ze służbowych pojazdów i sprzętu. Konieczność przeprowadzenia naprawy w nagłych sytuacjach w Stacji Obsługi KWP w K. wynika także z faktu, iż pojazdy policyjne wyposażone są w specjalistyczny sprzęt niezbędny np. do prowadzenia obserwacji, naprawa takiego pojazdu w ogólnodostępnym warsztacie nie jest możliwa.

Z uwagi na sprawowanie zwierzchniego nadzoru służbowego przez Dyrektora Biura Kryminalnego KGP w prowadzonych postępowaniach przygotowawczych zachodzi konieczność także przemieszczania się na obszarze całego kraju.

Poza wykonywaniem zadań przez inne jednostki policji na terenie działania KWP w K. jednostki te mogą się zwracać o wykonanie określonych czynności, przesyłając w tym celu akta i informację. W przypadku skomplikowanego charakteru sprawy na teren działania KWP w K. może zostać delegowany policjant z jednostki prowadzącej. Zgodnie z § 48 Zarządzenia Nr 109 Komendanta Głównego Policji z dnia 15 lutego 2012 r. (...) wydatki związane z wykonywaniem zleconych czynności winny być rozliczone między jednostkami na podstawie noty księgowej.

Ponadto w celu ujednolicenia zasad korzystania z zaplecza logistycznego między służbami podległymi, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji zatwierdził w dniu 31 grudnia 2008 r. (LDZ DBP 0033-1/36/08) wytyczne w tym zakresie. Zgodnie z zawartymi w nich zapisami służby podległe MSWiA mogą zawierać Porozumienia w sprawie korzystania z wzajemnych nieruchomości, zasobów i wykonywania usług. Rozliczenia winny opierać się na wystawieniu noty księgowej (nie uwzględniając kosztów osobowych) i winny wynikać z realnie poniesionych wydatków.

Konieczność prowadzenia wzajemnych rozliczeń kosztów wynika z odrębności budżetów jednostek Policji. Zgodnie z Decyzją Nr 22 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 29 grudnia 2011 r. w sprawie ustanowienia dysponentów środków budżetu państwa w części 42 - sprawy wewnętrzne, Komendant Wojewódzki Policji jako dysponent trzeciego stopnia podlega Komendantowi Głównemu Policji a ten dysponentowi części 42 - Ministrowi Spraw Wewnętrznych. Podnoszenie uzyskiwanych dochodów budżetowych przez jedną z jednostek Policji skutkuje zatem zwiększonym wydatkiem budżetowym innej jednostki.

Korzystanie z tankowania pojazdu oraz z części zamiennych w KWP w K. przez inne jednostki Policji odbywa się wyłącznie w trakcie wykonywania przez te jednostki zadań służbowych oraz w niewielkim zakresie. W okresie miesiąca realizowanych jest dotychczas przez Stację Obsługi przy KWP w K. około 15 usług tankowania paliwa i około 5 usług napraw pojazdów.

W piśmie uzupełniającym z dnia 12 lipca 2012 r. Wnioskodawca wskazał, iż:

Komenda Wojewódzka Policji w K. dokonuje rozliczeń z innymi jednostkami Policji z tytułu tankowania pojazdów, naprawy pojazdów i wymiany części na mocy wskazanych we wniosku wytycznych i wewnętrznych aktów prawnych:

* Zarządzenia Nr 109 Komendanta Głównego Policji z dnia 15 lutego 20I2 r. 48 - wydatki związane z wykonywaniem zleconych czynności winny być rozliczone między jednostkami na podstawie noty księgowej.

* "Wytyczne w zakresie integracji zaplecza logistycznego Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Biura Ochrony Rządu" Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 grudnia 2008 r., LDZ DBP-0033-1/36/08. Zgodnie z zawartymi w nich zapisami jednostki organizacyjne podlegle MSWiA mogą zawierać Porozumienia w sprawie korzystania z wzajemnych nieruchomości, zasobów i wykonywania usług. Rozliczenia winny opierać się na wystawieniu noty księgowej bez uwzględnienia kosztów osobowych i winny wynikać z rzeczywiście poniesionych wydatków.

* Decyzja nr 311 Komendanta Głównego Policji z dnia 13 sierpnia 2009 r. w sprawie gospodarowania materiałami pędnymi i smarami w Policji. Zgodnie z zapisami § 5 i § 7 niniejszej Decyzji sprzęt transportowy należący do jednostek organizacyjnych podporządkowanych MSWiA może być zaopatrywany w materiały pędne i smary w policyjnych stacjach paliw lub w innej stacji paliw w jednostce organizacyjnej podporządkowanej MSWiA.

* Decyzja nr 132 Komendanta Głównego Policji z dnia 27 marca 2012 r. w sprawie zaopatrywania i finansowania komórek organizacyjnych Komendy Głównej Policji, znajdujących się na terenie działania komendantów wojewódzkich Policji i Komendanta Stołecznego Policji. Zgodnie z zapisem § 6 ust. 3 Komendy Wojewódzkie Policji po dokonaniu wydatków na rzecz innych terenowych komórek organizacyjnych a związanych z bieżącym funkcjonowaniem takich jak: tankowanie pojazdów, wymiana części zamiennych i naprawa pojazdów służbowych, naprawa sprzętu biurowego, koszt materiałów biurowych, materiałów do konserwacji pomieszczeń wystawiają, noty księgowe, które przekazują do realizacji Komendzie Głównej Policji.

Jednostki Policji, na rzecz których KWP w K. wykonuje czynności wymienione we wniosku posiadają status państwowych jednostek budżetowych.

Usługa naprawy pojazdu stanowi kompleksową usługę obejmującą dostawę i montaż (wymianę) części zamiennych. Ceną za tę usługę jest równowartość rzeczywiście poniesionego wydatku na zakup części.

W związku z powyższym w piśmie uzupełniającym z dnia 12 lipca 2012 r. zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zasadnym jest wyłączenie wzajemnych rozliczeń dotyczących kosztów funkcjonowania jednostek takich jak: tankowanie pojazdów, wymiana części zamiennych i naprawa pojazdów służbowych, koszt materiałów biurowych, materiałów do konserwacji pomieszczeń z przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - na podstawie art. 15 ust. 6 cyt. ustawy oraz dokumentowanie tych rozliczeń na podstawie noty księgowej.

Stanowisko Wnioskodawcy, z uwagi na charakter działań poszczególnych jednostek policji, zasadnym jest wyłączenie wzajemnych rozliczeń kosztów ich funkcjonowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług z obowiązku podatkowego, w myśl ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie za art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy zauważy, iż generalnie - poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów czy świadczenie usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług ma charakter wyłączenia podmiotowo-przedmiotowego i jako stanowiące odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania, powinno być interpretowane bardzo ściśle. Organy te mogą występować w dwoistym charakterze:

* podmiotów nie będących podatnikiem podatku od towarów i usług, gdy realizują zadania, nałożone odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane (w ramach reżimu publicznoprawnego);

* podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych (w ramach reżimu prywatnoprawnego).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji organów władzy publicznej. Pod tym pojęciem należy rozumieć organy władzy ustawodawczej, sądowniczej i wykonawczej, w tym organy administracji publicznej, rządowej i samorządowej, powołane w Konstytucji RP, ustawach lub na ich podstawie, których wykonywane w określonych formach czynności uważane są za działania państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. Natomiast pod pojęciem urzędu obsługującego organ władzy publicznej należy rozumieć jednostkę organizacyjną spełniającą funkcje pomocnicze w stosunku do organu władzy publicznej.

Administrację rządową można podzielić, ze względu na zakres jej działania, na administrację rządową centralną (Prezes Rady Ministrów, Rada Ministrów, ministrowie oraz centralne organy administracji rządowej) oraz na administrację rządową terenową (wojewoda i podległe mu służby, organy administracji niezespolonej). Organy administracji rządowej centralnej obejmują swoim zasięgiem całe terytorium kraju, natomiast organy administracji rządowej terenowej działają tylko na ściśle określonym terytorium. W przypadku administracji rządowej terenowej można wyróżnić jeszcze dodatkowy podział na administrację zespoloną i niezespoloną. Administrację zespoloną tworzą działający pod zwierzchnictwem wojewody kierownicy zespolonych służb, inspekcji i straży, wykonujący zadania i kompetencje określone w ustawach. Do tej kategorii należy m.in. Komendant Wojewódzki Policji.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca - Komenda Wojewódzka Policji jest czynnym podatnikiem VAT. Jednostka dokonuje zakupu paliwa oraz części zamiennych do samochodów służbowych. Oprócz zużycia na własne potrzeby, z zakupionych materiałów korzystają również inne Jednostki Policji wyodrębnione organizacyjnie np: KWP O., Komenda Główna Policji. Za paliwo tankowane do samochodów służbowych należących do innych Jednostek Policji, KWP w K. obciąża kosztami paliwa ostatecznych odbiorców. W przypadku wykonania usługi naprawy samochodu jest to usługa świadczona na rzecz innej jednostki Policji. Usługa naprawy pojazdu stanowi kompleksową usługę obejmującą dostawę i montaż (wymianę) części zamiennych. Ceną za tę usługę jest równowartość rzeczywiście poniesionego wydatku na zakup części.

Z treści ostatecznie sformułowanego pytania, zawartego w piśmie z dnia 12 lipca 2012 r. wynika, że Komenda Wojewódzka Policji dokonuje na rzecz innych Jednostek Policji również dostawy materiałów biurowych oraz materiałów do konserwacji pomieszczeń.

Czynności tankowania pojazdów, naprawy pojazdów i wymiany części następują na podstawie wytycznych i wewnętrznych przepisów.

Przenosząc powyżej przedstawiony stan faktyczny na grunt obowiązujących przepisów ustawy o VAT należy stwierdzić, iż generalnie organy oraz urzędy publiczne są uznawane za podatników. Dotyczy to tej sfery, w której występuje konsumpcja oraz gdzie podmioty te mogą konkurować z podmiotami prawa prywatnego.

Kryterium decydującym o uznaniu organu (urzędu) władzy publicznej za podatnika VAT jest zachowywanie się nie jak organ władzy, lecz jak podmiot gospodarczy (przedsiębiorca) w stosunku do określonych transakcji lub czynności. Szczególnie jest to uzasadnione w tych przypadkach, gdzie identyczne czynności lub bardzo zbliżone czynności bądź też transakcje mogą być wykonywane przez podmioty prywatne (np. przedsiębiorców).

W przedmiotowej sprawie niewątpliwie dochodzi do czynności dostawy i świadczenia usług, bowiem ma miejsce czynność pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami, a czynności te są wykonywane odpłatnie.

Zatem należy uznać, iż czynności polegające na odsprzedaży paliwa, naprawy samochodów służbowych, odsprzedaży materiałów biurowych oraz materiałów do konserwacji pomieszczeń przez Komendę Wojewódzką Policji na rzecz innych jednostek Policji nie są wykonywane jako zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa z zakresu administracji rządowej. Czynności te jak wyjaśnił Wnioskodawca są wykonywane na mocy wytycznych i wewnętrznych aktów prawnych.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie nie będzie miało zastosowania wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6, lecz zastosowanie znajdą przepisy ogólne dotyczące opodatkowania czynności zawarte w art. 5 ust. 1 pkt 1 w powiązaniu z art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż z uwagi na charakter działań poszczególnych jednostek policji, zasadnym jest wyłączenie wzajemnych rozliczeń kosztów ich funkcjonowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług z obowiązku podatkowego w myśl ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 - 4 została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w K., Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.