IBPP2/443-646/13/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2013 r. (data wpływu 15 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 września 2013 r. (data wpływu 1 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla oddania gruntu w użytkowanie wieczyste - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 lipca 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla oddania gruntu w użytkowanie wieczyste.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 września 2013 r. (data wpływu 1 października 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 19 września 2013 r. znak: IBPP2/443-646/13/IK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina realizując procedurę regulacji stanu prawnego nieruchomości zabudowanych budynkami wielorodzinnymi dokonuje oddania we współużytkowanie wieczyste na rzecz członków wspólnot mieszkaniowych gruntów przyległych, niezbędnych do racjonalnego korzystania z budynków, które dotychczas były geodezyjnie wydzielone po obrysie. Dotychczas w związku z oznaczeniem działek oddawanych w użytkowanie wieczyste w ewidencji gruntów symbolem użytku "B", działki oddawane w użytkowanie wieczyste uznawane były za budowlane, wobec czego do naliczanej pierwszej opłaty z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste oraz opłat rocznych doliczany był podatek VAT wg stawki 23%. Analizując powyższą procedurę z punktu widzenia zmiany wprowadzonej Ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35), która do kategorii terenów budowlanych zalicza wyłącznie tereny przeznaczone pod zabudowę w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz tereny, dla których wydano decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, zauważyć należy, że działki oddawane w użytkowanie wieczyste jako grunty przyległe nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ani decyzją o warunkach zabudowy.

Aktualnie realizowana jest procedura bezprzetargowego oddania we współużytkowanie wieczyste na rzecz członków wspólnoty mieszkaniowej działki nr 5455/70 o pow. 0,0022 ha zlokalizowanej w... przy ul...., stanowiącej grunt przyległy do budynku wielorodzinnego przy ul..... Działka wg stanu faktycznego stanowi fragment chodnika utwardzonego kostką betonową (dojście do budynku). Dla przedmiotowego terenu nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, nie posiada decyzji o warunkach zabudowy, natomiast w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta..., oznaczony jest jako tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej wraz z usługami stopnia podstawowego. W ewidencji gruntów i budynków działka oznaczona jest symbolem użytku "B". W efekcie zrealizowanie wyżej opisanej procedury regulacji stanu prawnego doprowadzi do sytuacji, w której działka dodzielana zostanie przyłączona do księgi wieczystej, w której opisana jest nieruchomość zabudowana budynkiem mieszkalnym (tekst jedn.: działka nr 4045/70), tworząc zorganizowaną całość pod względem funkcjonalnym i prawnym.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1. Przedmiotem dostawy będzie grunt zabudowany chodnikiem.

2. W myśl art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) ww. chodnik stanowi budowlę.

3. Na przełomie 2002 i 2003 r. Gmina... realizowała inwestycje pod nazwą budowa chodników przy..., ul.... i ul.... w..., która objęła swoim zakresem między innymi działkę oznakowaną nr 5455/70 o pow. 22 m^2, będącą przedmiotem sprawy. Niniejsza budowla nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy oraz umów o podobnych charakterze i od 2003 r. nie była remontowana. W związku z inwestycją Gminie nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków. Budowla nie była wykorzystywana przez dokonującego dostawy do czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy oddawaniu w użytkowanie wieczyste gruntu na poprawę warunków zagospodarowania działki przyległej (zgodnie z wyżej opisanym przykładem), który jest niezabudowany oraz nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ani aktualną decyzją o warunkach zabudowy, należy naliczyć I opłatę za użytkowanie wieczyste oraz opłaty roczne bez podatku VAT, korzystając ze zwolnienia wynikającego ze zmienionego art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), pomimo, że w wyniku regulacji stanu prawnego działka dodzielana przyłączona zostanie do księgi wieczystej gruntu, na którym posadowiony jest budynek.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Realizując regulację stanu prawnego, w wyniku której do nieruchomości dodzielony zostanie niezabudowany grunt przyległy, nie objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ani aktualną decyzją o warunkach zabudowy, sugeruje się zgodnie z udziałami naliczyć członkom wspólnoty mieszkaniowej I opłatę za użytkowanie wieczyste oraz opłaty roczne bez podatku VAT, korzystając ze zwolnienia wynikającego ze zmienionego art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.);

Zauważyć należy jednak, że wprowadzona zmiana i nowe rozumienie pojęcia "terenu budowlanego" doprowadzi do kolejnego zróżnicowania opłat, które ponoszą właściciele poszczególnych lokali znajdujących się w tej samej nieruchomości, bowiem zgodnie ze stanem prawnym sprzed 1 maja 2004 r. do I opłaty za użytkowanie wieczyste i opłat rocznych nie był doliczany podatek VAT. W przypadku lokali sprzedawanych w danej nieruchomości po 1 maja 2004 r. wprowadzono do ww. opłat podatek VAT. Realizując procedurę dodzielenia gruntu przyległego zgodnie ze zmienioną interpretacją pojęcia "terenu budowlanego", która weszła w życie 1 kwietnia 2013 r. doprowadzimy do kolejnego zróżnicowania w naliczaniu opłat za oddany w użytkowanie wieczyste grunt.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem, mając na uwadze powyższe należy wskazać, iż grunt stanowi rzecz w rozumieniu przepisów ustawy.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Prawo wieczystego użytkowania jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) oraz w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

Z zawartych tam regulacji wynika, iż użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela. W świetle art. 233 Kodeksu cywilnego, użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w użytkowanie wieczyste korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. W myśl natomiast art. 238 Kodeksu cywilnego, wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną.

Powyższe przepisy, a także przepisy art. 235 oraz art. 237 k.c., kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i § 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu oraz w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

W oparciu o art. 4 pkt 3b ustawy o gospodarce nieruchomościami, zbywanie nieruchomości jest rozumiane jako dokonywanie czynności prawnych, na podstawie których następuje przeniesienie własności nieruchomości lub przeniesienie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej albo oddanie jej w użytkowanie wieczyste.

Stosownie do art. 71 ust. 1-4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej można rozłożyć na oprocentowane raty. W sprawach tych stosuje się odpowiednio przepis art. 70 ust. 2-4. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Właściwy organ, na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, może ustalić inny termin zapłaty, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.

Jak wynika z powyższego, oddanie - za wynagrodzeniem - nieruchomości w użytkowanie wieczyste (w tym ustanowienie prawa użytkowania wieczystego gruntu) stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak wynika z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. nadanym art. 1 pkt 34 lit. a, tiret czwarte ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) - zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi - są zwolnione od podatku VAT.

Ww. ustawa z dnia 7 grudnia 2012 r. wprowadza ponadto przepisem art. 1 pkt 1 lit. b tiret trzecie w zakresie art. 2 ustawy zmienianej definicję terenów budowlanych. I tak, na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Wskazać jednocześnie należy, iż kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym, państwa członkowskie zwalniają z VAT dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, iż stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, iż nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Gmina realizując procedurę regulacji stanu prawnego nieruchomości zabudowanych budynkami wielorodzinnymi dokonuje oddania we współużytkowanie wieczyste na rzecz członków wspólnot mieszkaniowych gruntów przyległych, niezbędnych do racjonalnego korzystania z budynków, które dotychczas były geodezyjnie wydzielone po obrysie. Aktualnie realizowana jest procedura bezprzetargowego oddania we współużytkowanie wieczyste na rzecz członków wspólnoty mieszkaniowej działki nr 5455/70 o pow. 0,0022 ha, stanowiącej grunt przyległy do budynku wielorodzinnego. Działka wg stanu faktycznego stanowi fragment chodnika utwardzonego kostką betonową (dojście do budynku). Dla przedmiotowego terenu nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, nie posiada decyzji o warunkach zabudowy.

Przedmiotem dostawy będzie grunt zabudowany chodnikiem. W myśl art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane ww. chodnik stanowi budowlę. Na przełomie 2002 i 2003 r. Gmina... realizowała inwestycje pod nazwą..., która objęła swoim zakresem między innymi działkę oznakowaną nr 5455/70 o pow. 22 m^2, będącą przedmiotem sprawy. Niniejsza budowla nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy oraz umów o podobnych charakterze i od 2003 r. nie była remontowana. W związku z inwestycją Gminie nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków. Budowla nie była wykorzystywana przez dokonującego dostawy do czynności opodatkowanych.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca odda w użytkowanie wieczyste grunt oraz jednocześnie dokona zbycia budowli znajdującej się na tym gruncie (chodnik).

Powyższe stwierdzenie znajduje potwierdzenie w treści przepisu art. 31 ustawy o gospodarce nieruchomościami, zgodnie z którym oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej zabudowanej następuje z równoczesną sprzedażą położonych na tej nieruchomości budynków i innych urządzeń.

W myśl art. 29 ust. 5 ustawy o VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Natomiast w myśl art. 29 ust. 5a ustawy o VAT przepisu ust. 5 nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli.

W przedmiotowej sprawie, wbrew temu co twierdzi Wnioskodawca, dojdzie do oddania w użytkowanie wieczyste nieruchomości zabudowanej chodnikiem (budowlą) z równoczesną sprzedażą tego chodnika. Skoro jednak przedmiotowa działka jest zabudowana, to do czynności oddania tej działki w wieczyste użytkowanie nie będzie miał zastosowania przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, który dotyczy wyłącznie terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Równocześnie biorąc pod uwagę zapis art. 29 ust. 5a ustawy o VAT czynność oddania przedmiotowej działki w użytkowanie wieczyste nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 29 ust. 5, nawet w sytuacji gdyby dostawa ww. budowli (chodnika) mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Reasumując, oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości zabudowanej, stanowiącej działkę gruntu nr 5455/70 będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT stawką podstawową w wysokości 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT. Zatem I opłatę za użytkowanie wieczyste, jak i opłaty roczne należy opodatkować 23% stawką podatku VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.