IBPP2/443-624/09/UH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.)

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2009 r. (data wpływu 10 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* ustalenia prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycia części zamiennych do samochodu, nakładów inwestycyjnych związanych z zapleczem handlu samochodami,

* dokumentowania dostaw samochodów używanych,

* ewidencjonowania dostaw samochodów używanych za pomocą kasy fiskalnej,

* ustalenia czy usługa pośrednictwa finansowego może być uznana jako zwolniona od podatku od towarów i usług

- jest prawidłowe.

W dniu 10 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* ustalenia prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycia części zamiennych do samochodu, nakładów inwestycyjnych związanych z zapleczem handlu samochodami,

* dokumentowania dostaw samochodów używanych,

* ewidencjonowania dostaw samochodów używanych za pomocą kasy fiskalnej,

* ustalenia czy usługa pośrednictwa finansowego może być uznana jako zwolniona od podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W związku z powyższym zadano zatem następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawcy:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ad. I.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 120 ust. 19 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, jeżeli podlegały opodatkowaniu zgodnie z ust. 4 i 5.

Z powyższych uregulowań wynika, iż w sytuacji gdy podatnik stosuje metodę opodatkowania marży przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, za wyjątkiem sytuacji wskazanej w art. 120 ust. 19 ustawy o VAT.

Natomiast w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (art. 90 ust. 1 ustawy).

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ust. 2 ww. ustawy, w myśl którego podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Proporcję tę określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 3 i 4 ustawy). W przypadku, gdy proporcja, o której mowa wyżej, przekroczy 98%, podatnik ma prawo do obniżenia podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w ust. 2, a jeżeli nie przekroczyła 2%, podatnik nie ma prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 90 ust. 10 ustawy). Kwota podatku naliczonego do odliczenia ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna. Zgodnie bowiem z art. 91 ust. 1 ustawy po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4, a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż zarówno proporcja ustalana wstępnie, na podstawie danych z poprzedniego roku podatkowego, jak i proporcja ustalana po zakończeniu roku podatkowego w celu korekty odliczonego wcześniej podatku naliczonego, wyliczana jest jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Z regulacji tych wynika, że zasadą jest proporcjonalne (wedle struktury sprzedaży) odliczanie podatku związanego zarówno z czynnościami opodatkowanymi, jak i czynnościami nieopodatkowanymi.

Jako zasadę przyjęto bowiem oznaczanie części podatku naliczonego, który związany jest z działalnością opodatkowaną, jak i tej części, która związana jest z działalnością nieopodatkowaną. Tylko w przypadku, gdy nie będzie możliwe odrębne określenie kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, następuje oznaczanie tej części przy zastosowaniu proporcji wynikającej ze struktury sprzedaży. Przepis art. 90 ust. 1 ustawy stanowi bowiem, że w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Z powyższej regulacji wynika, że podatnik ma generalny obowiązek wyodrębniania podatku, który związany jest z czynnościami opodatkowanymi. Dotyczyć to będzie przede wszystkim tych transakcji, w przypadku których nabywane dobra w całości służą sprzedaży opodatkowanej. Wówczas bowiem cały taki podatek może być alokowany jako podatek związany z wykonywaniem czynności opodatkowanych i podlegający w związku z tym odliczeniu.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu samochodami używanymi. Uzyskiwał także przychody z handlu obuwiem i przychody z tytułu pośrednictwa ubezpieczeniowego. Obecnie przygotowuje zaplecze (przygotowanie placu postojowego, jego utwardzenie i ogrodzenie wraz z budową pawiloniku handlowo-biurowego) do przeprowadzania transakcji sprzedaży samochodów. Bieżące koszty eksploatacyjne tego zaplecza związane będą z opłatą za energię elektryczną (oświetlenie placu i biura).

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że jeżeli faktycznie nabycia, o których mowa powyżej dotyczą wyłącznie sprzedaży opodatkowanej, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki.

Jeżeli natomiast, zakupy towarów i usług dokumentowane fakturami określonymi przez Wnioskodawcę jako "faktury ogólnokosztowe", służą zarówno sprzedaży opodatkowanej jak i sprzedaży zwolnionej to podatek naliczony wynikający z tych faktur podlega odliczeniu podatku naliczonego jedynie w części dotyczącej sprzedaży opodatkowanej, na podstawie proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ad. II.

Odnosząc się do kwestii czy poprawne jest dokonywanie dostaw samochodów używanych na fakturę VAT marża z dołączonym do kopii faktury paragonem fiskalnym stwierdza się co następuje:

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie § 7 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik obowiązany jest dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika zatem, iż dokonując sprzedaży na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej podatnik obowiązany jest do zaewidencjonowania tej sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej, jednakże w przypadku konieczności późniejszego wystawienia faktury, do kopii faktury należy dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż. Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż Wnioskodawca dokonując dostawy samochodów używanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej jest zobowiązany do zaewidencjonowania wartości sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej. Jeżeli następnie zaistnieje konieczność wystawienia faktury do transakcji zaewidencjonowanej uprzednio na kasie rejestrującej, wówczas do kopii faktury Wnioskodawca obowiązany jest dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ad. III.

Odnośnie kwestii ewidencjonowania obrotów wynikających z dostaw samochodów używanych należy stwierdzić:

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych spełniających warunki towaru używanego według art. 120 ust. 1 pkt 4, podstawą opodatkowania jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku.

W myśl art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (PCN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKW i U 27.41.10-30, ex 27.41.10-50, ex 27.41.20-30, ex 27.41.20-50, ex 27.41.20-70.00, 27.41.30-30, 27.41.30-50, 27.41.61-00, 27.41.62-00, 36.22.11-30.00, 36.22.11-50.00 i 36.22.12-30.00).

Natomiast uregulowanie zawarte w art. 120 ust. 10 ustawy o VAT, stanowi, iż przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych (...), które podatnik nabył od:

W świetle art. 120 ust. 16 ustawy podatnik stosujący zasadę opodatkowania marży w wystawianych przez siebie fakturach nie wykazuje kwot podatku, w związku z czym faktura VAT marża, dokumentująca dostawę towarów używanych zawiera w swojej treści kwotę całej należności brutto z tytułu dostawy, czyli cenę sprzedaży tego towaru stanowiącą kwotę nabycia towaru używanego powiększoną o kwotę marży, nie zaś kwotę marży. Te same zasady winny być zachowane przy ewidencjonowaniu obrotu za pomocą kasy rejestrującej. Zasady ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, w przypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi m.in. marża, reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338).

Zgodnie z § 7 ust. 7 ww. rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze, albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić iż w przypadku dostawy towarów używanych, nabytych od podmiotów wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega wyłącznie marża (prowizja ustalona w sposób wskazany w art. 120 ust. 4 ustawy o VAT), natomiast zaewidencjonowaniu za pomocą kasy rejestrującej podlega cała kwota należna z tytułu sprzedaży towaru, stanowiąca kwotę nabycia towaru powiększoną o kwotę marży, w jednej pozycji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznające, iż cyt. " (...) Fiskalizowanie dostaw VAT-Marża, dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, poparte paragonem, opiewające na całą wartość zapłaconą za nabycie samochodu (...)" należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić jednakże należy, że na paragonie nie może zostać oddzielnie wykazana, jak sugeruje Wnioskodawca (w stanie faktycznym), podstawa do marży, podatek VAT od marzy i pozostała wartość transakcji.

Ad. IV.

Odnośnie kwestii opodatkowania usługi pośrednictwa finansowego stwierdza się co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

* odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

* eksport towarów;

* import towarów;

* wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

* wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Stosownie do art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, usługi wymienione w klasyfikacjach wydawanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa art. 119.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w samej ustawie a także w przepisach wykonawczych przewidziano możliwość zastosowania stawek obniżonych a także zwolnienia.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy.

W poz. 3 tego załącznika, wymienione zostały usługi pośrednictwa finansowego grupowane do symbolu PKWiU w Sekcji J ex (65-67), z wyłączeniem:

Symbol "ex" zastosowany dla usług pośrednictwa finansowego oznacza, że zwolnienie dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że jedną z wielu wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności jest świadczenie usługi pośrednictwa finansowego w udzielaniu kredytów samochodowych. Usługa pośrednictwa kredytowego pomiędzy bankiem a Wnioskodawcą polega między innymi na informowaniu kredytobiorców o warunkach kredytowania i skierowania go do banku gdzie ostatecznie załatwia formalności kredytowe. Po pozytywnej weryfikacji wniosku kredytowego przez bank, środki na zakup samochodu są przelewne na konto Wnioskodawcy i na tej podstawie dochodzi do sprzedaży samochodu, który Wnioskodawca wydaje nabywcy. Za czynności pośrednictwa w kredytowaniu zakupu Wnioskodawca otrzymuje od banku wynagrodzenie prowizyjne, po przedłożeniu bankowi faktury określającej wartość tej usługi.

Ponadto świadczona usługę pośrednictwa finansowego Wnioskodawca sklasyfikował w grupowaniu ex 65.23.1 - "Usługi pośrednictwa finansowego pozostałe gdzie indziej niesklasyfikowane" lub 67.13.10. - "Usługi pomocnicze związane z pośrednictwem finansowym pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane". Przy czym ex - dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Mając na uwadze powyższą analizę przepisów należy zatem stwierdzić, że ww. usługi świadczone przez Wnioskodawcę, o ile faktycznie mieszczą się w grupowaniu PKWiU 65.23.1 lub 67.13.10, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1, w związku z pozycją nr 3 załącznika nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Jednakże podkreślenia wymaga fakt, że najistotniejszym elementem pozwalającym stwierdzić czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi korzystają ze zwolnienia od podatku, jest dokonanie prawidłowej klasyfikacji towaru lub usług wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Organ podatkowy nie jest organem uprawnionym do klasyfikowania danych usług lub towarów do odpowiednich symboli PKWiU. W świetle zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zaliczenie danego towaru lub usługi do odpowiedniego grupowania tej klasyfikacji należy do obowiązków zainteresowanego podmiotu (producenta, importera, usługodawcy).

W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

W świetle powyższego, w ocenie całościowej, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ponadto należy podkreślić, iż niniejsza interpretacja została udzielona w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny. W przypadku zmiany któregokolwiek z elementów tego stanu faktycznego, przedmiotowa interpretacja traci swą ważność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.