IBPP2/443-62/13/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2013 r. (data wpływu 25 stycznia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 kwietnia 2013 r. (data wpływu 18 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 25 stycznia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 kwietnia 2013 r. (data wpływu 18 kwietnia 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 8 kwietnia 2013 r. znak: IBPP2/443-62/13/IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

W dniu 19 grudnia 2012 r. Wnioskodawca założył działalność gospodarczą, zawierającą następujące symbole PKD 66.21.Z, 66.19.Z, 66.22.Z, 66.29.Z. Przeważającą i na chwilę obecną jedyną prowadzoną działalnością jest działalność usługowa: "Działalność związana z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat (symbol PKD 66.21.Z). Przedmiotem usług są usługi polegające na dochodzeniu roszczeń odszkodowawczych od towarzystw ubezpieczeniowych z tytułu wypadków na rzecz osób poszkodowanych - klientów zlecających Wnioskodawcy reprezentowanie ich przed firmami ubezpieczeniowymi. W zamian za taką usługę Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie prowizyjne, tj. po wyegzekwowaniu odszkodowania.

W skład powyższej usługi wchodzą:

Wnioskodawca nie dokonał zgłoszenia do opodatkowania usługi podatkiem od towarów i usług - VAT-R. Zazwyczaj od daty rozpoczęcia zlecenia do momentu wykonania usługi, a więc i zapłaty za jej wykonanie mija kilka miesięcy, tak więc pierwszy dochód z założonej działalności prawdopodobnie zostanie uzyskany dopiero około kwietnia - maja 2013 r. W roku 2012 (działalność trwała zaledwie kilka dni) Wnioskodawca nie uzyskał żadnego dochodu. Z jego przewidywań wynika, że przychód ze sprzedaży jego usług w roku 2013 nie przekroczy kwoty 150 000 zł.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w wyżej opisanym stanie faktycznym wykonywane usługi korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535) tj. z dnia 29 lipca 2011 r. (Dz. U. Nr 177, poz. 1054) z późn. zm. oraz czy w związku z tym należy dokonać zgłoszenia VAT-R.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym opisane usługi korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535) tj. z dnia 29 lipca 2011 r. (Dz. U. Nr 177, poz. 1054) z późn. zm., gdyż usługi te nie są ani usługami prawnymi (te będą świadczone na rzecz Wnioskodawcy przez kancelarię prawną), ani usługami w zakresie doradztwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (...).

Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 - art. 113 ust. 9 ustawy.

Ponadto, na mocy do art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

Minister Finansów w § 27 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. Pod pozycją 12 tego załącznika wskazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy "doradztwa, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego". Natomiast pod pozycją 13 wskazano "Usługi prawnicze". W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Z powyższych przepisów wynika, iż podatnik prowadzący działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT, może korzystać ze zwolnienia podmiotowego ze względu na wysokość obrotów. Do limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 nie wlicza się czynności zwolnionych przedmiotowo od podatku VAT w związku z brzmieniem art. 113 ust. 2 ustawy.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, tj. podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia "usługi w zakresie doradztwa" jest szerszy niż termin "usługi w zakresie doradztwa podatkowego". Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994, "doradzać" znaczy udzielać porady, podać, wskazać sposób postępowania w takiej sprawie. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 zastrzega także, że do osób świadczących usługi prawnicze nie stosuje się zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 i ust. 9. Podobnie jak w przypadku usług doradztwa ustawa nie definiuje pojęcia usług prawniczych. Pomocne w tym wypadku jest odwołanie do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, w której w kategorii "usługi prawnicze" znalazły się usługi w zakresie doradztwa prawnego i reprezentacji w dziedzinie prawa karnego, w pozostałych dziedzinach prawa, w postępowaniu ustawowym w kolegiach, komisjach arbitrażowych itp., usługi w zakresie patentów i praw autorskich, usługi notarialne, usługi związane z przetargami i aukcjami. Analiza tej kategorii statystycznej wskazuje zatem, że pod pojęciem usług prawniczych PKWiU rozumie rozmaite czynności związane z doradztwem prawnym.

Należy również zauważyć, iż w poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia nie został wskazany symbol PKWiU, odnoszący się wprost do konkretnych usług doradczych. Należy zatem stwierdzić, że najistotniejszym w przedmiotowej sprawie jest charakter wykonywanych czynności. Należy w tym miejscu także wskazać, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, bowiem już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze zwolnienia podmiotowego.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi polegające na dochodzeniu roszczeń odszkodowawczych od towarzystw ubezpieczeniowych z tytułu wypadków na rzecz osób poszkodowanych - klientów zlecających Wnioskodawcy reprezentowanie ich przed firmami ubezpieczeniowymi. Usługi te zostały sklasyfikowane przez Wnioskodawcę do grupowania PKWiU 66.21.10.0 - Usługi związane z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat. W zamian za taką usługę Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie prowizyjne, tj. po wyegzekwowaniu odszkodowania.

W skład powyższej usługi wchodzą:

W związku z faktem, iż świadczona przez Wnioskodawcę usługa składa się z kombinacji różnych świadczeń, należy ustalić, czy usługa ta jest usługą pojedynczą czy złożoną, tj. taką, która składa się z kombinacji różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast, czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez czynności pomocniczej usługi głównej.

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej (podstawowej), lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Z przedstawionych przez Wnioskodawcę okoliczności wynika, iż świadczona przez niego usługa zalicza się do usług złożonych bowiem w ramach usługi pozyskiwania odszkodowań Wnioskodawca wykonuje szereg czynności, m.in. oszacowanie wartości szkody, udokumentowanie szkody, zgłoszenie szkody, sporządzanie odwołań i skarg od decyzji, sporządzanie pism interwencyjnych. W zamian za taką usługę Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie prowizyjne, po wyegzekwowaniu odszkodowania.

Zatem wynagrodzenie otrzymywane jest za wykonanie wszystkich czynności wskazanych przez Wnioskodawcę zarówno ustalenie wartości uszkodzonej rzeczy, jak też sporządzenie odwołania i skargi. Możemy mówić więc o jednym świadczeniu (złożonym z kilku innych świadczeń składowych). Wynika to z samego charakteru usługi, która składając się z różnych świadczeń, prowadzi jednak do jednego celu, jakim - w sytuacji Wnioskodawcy - jest kompleksowa usługa pozyskiwania odszkodowań.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz fakt, iż wartość sprzedaży nie przekroczyła w proporcji do okresu prowadzonej działalności w 2012 r. kwoty 150 000 zł, przy zastrzeżeniu, że sporządzanie odwołań i skarg od decyzji, sporządzanie pism interwencyjnych nie jest realizowane w ramach odrębnego zlecenia (stanowi element kompleksowej usługi pozyskiwania odszkodowań), stwierdzić należy, że opisana przez Wnioskodawcę czynność pozyskiwania odszkodowań może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT określonego w art. 113 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenia rejestracyjnego, bowiem zgodnie z art. 96 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podmioty o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3, w myśl którego podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, iż przedmiotowa interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie problemu będącego przedmiotem zapytania. Przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena prawidłowości ustalenia przez Wnioskodawcę w opisie zaistniałego stanu faktycznego wartości sprzedaży w 2012 r., gdyż w tym zakresie nie zostało sformułowane pytanie, jak również Wnioskodawca nie przedstawił w tej kwestii własnego stanowiska. Stąd też ww. wartość sprzedaży wskazana przez Wnioskodawcę potraktowano jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwice, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.