IBPP2/443-60/10/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko, Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2010 r. (data wpływu 21 stycznia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 kwietnia 2010 r. (data wpływu 12 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT dokumentującej zwrot opłat za wieczyste użytkowanie gruntu i zwrot podatku od nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2010 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 9 kwietnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT dokumentującej zwrot opłat za wieczyste użytkowanie gruntu i zwrot podatku od nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 14 maja 2009 r. podatnik zawarł ze spółką "Z" Sp. z o.o. z siedzibą w Z (dalej: Sprzedawca), przedwstępną umowę sprzedaży prawa wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej. W wyniku zawarcia umowy przyrzeczonej podatnik miał nabyć ww. prawo od Sprzedawcy. Strony ustaliły termin i warunek zawarcia umowy przyrzeczonej, a także cenę i sposób zapłaty. Po uiszczeniu pierwszej z dwóch rat na rzecz Sprzedawcy, co nastąpiło w terminie 7 dni od dnia zawarcia umowy przedwstępnej, przedmiotowa nieruchomość, zgodnie z treścią ww. umowy przedwstępnej, została podatnikowi oddana w posiadanie, a co więcej, Sprzedawca udzielił mu nawet prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, w związku z planami inwestycyjnymi podatnika w stosunku do tego gruntu.

W dniu 16 listopada 2009 r. Strony zawarły umowę sprzedaży warunkowej prawa wieczystego użytkowania przedmiotowej nieruchomości, w której m.in. postanowiły, że zawarcie umowy przyrzeczonej uzależniają dodatkowo od nieskorzystania przez podmioty uprawnione z prawa pierwokupu nieruchomości. W dniu 11 grudnia 2009 r. Strony zawarły przyrzeczoną umowę, w wyniku której podatnik stał się w sposób definitywny właścicielem prawa użytkowania wieczystego przedmiotowego gruntu.

W § 4 ust. 3 umowy przedwstępnej (z maja 2009 r.) Strony postanowiły, że wynagrodzenie za korzystanie przez podatnika z gruntu Sprzedawcy, aż do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej, zostaje wkalkulowane w cenę, z wyjątkiem podatku od nieruchomości i opłat za użytkowanie wieczyste, które ponosił sprzedawca, a które podatnik miał mu zwrócić po zawarciu umowy przyrzeczonej, proporcjonalnie do okresu, w którym podatnik władał nieruchomością (od 14 maja 2009 r. do 11 grudnia 2009 r.). Zwrot tych wydatków na rzecz Sprzedawcy miał zostać dokonany na podstawie wystawionej przez niego na rzecz podatnika faktury VAT. W dniu 11 grudnia 2009 r. Sprzedawca wystawił na rzecz podatnika stosowną fakturę, w której wykazał: zwrot opłat za wieczyste użytkowanie i zwrot podatku od nieruchomości, jakie przypadały za ww. okres. Do tak obliczonych wartości wymienionych w zdaniu poprzedzającym świadczeń, Sprzedawca doliczył podatek VAT w wysokości 22%.

W piśmie uzupełniającym z dnia 9 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny wyjaśnił, iż faktura VAT wystawiona w dniu 11 grudnia 2009 r. zawiera następującą treść:

Ponadto Wnioskodawca poinformował, iż nabyta nieruchomość, opisana we wniosku, została zakupiona w związku z budową w ramach projektu współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, pn. "Uruchomienie nowoczesnego, zautomatyzowanego zakładu produkcji palet", na podstawie umowy o dofinansowanie. A zatem zakup gruntu wykorzystywany będzie do wykonywania czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatnik ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego na fakturze wystawionej mu przez Sprzedawcę, o której mowa w opisie stanu faktycznego, a który naliczony został od przypadających na okres posiadania przez podatnika nabytego później gruntu, wartości opłaty za użytkowanie wieczyste i za podatek od nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do odliczenia podatku VAT zawartego na opisanej w powyższym pytaniu fakturze.

Jak Strony postanowiły w zawartej 14 maja 2009 r. umowie przedwstępnej, wynagrodzenie za posiadanie gruntu przez podatnika, w okresie, w którym nie był on jeszcze jego właścicielem (użytkownikiem wieczystym) skalkulowane zostało w cenie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, za wyjątkiem jednak wartości opłat za użytkowanie wieczyste i podatku od nieruchomości. Ten element kalkulacji wynagrodzenia za korzystanie z gruntu miał zostać zapłacony przez podatnika dopiero po definitywnym nabyciu prawa użytkowania wieczystego. W istocie więc faktura wystawiona przez Sprzedawcę na rzecz podatnika, w dniu 11 grudnia 2009 r. zawiera składnik wynagrodzenia za korzystanie z gruntu, w okresie od 14 maja do 11 grudnia 2009 r. reszta wynagrodzenia została przez Sprzedawcę uwzględniona w cenie.

W związku z powyższym Sprzedawca miał obowiązek opodatkować wynagrodzenie za korzystanie ze swego gruntu przez podatnika, bez względu na to, jaki był sposób jego wyliczenia i jakie elementy stanowiły jego składnik. Skoro tak, to stosownie do art. 86 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT podatnik ma prawo odliczyć VAT zawarty w części ceny za korzystanie z gruntu, wynikającej z faktury VAT z dnia 11 grudnia 2009 r. (podatnik otrzymał tą fakturę w dniu 8 stycznia 2010 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie następujące warunki: odliczenia dokonuje podatnik, a towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Zwrócić należy uwagę na fakt, iż dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania jego przedsiębiorstwa; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podatnika, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przez niego przychodu, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie jego przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podatnika obrotów.

Należy ponadto zauważyć, iż w art. 88 ustawy o VAT zostały wskazane sytuacje, w których podatnikowi podatku od towarów i usług nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż w dniu 14 maja 2009 r. podatnik zawarł ze spółką "Z" Sp. z o.o. z siedzibą w Z (dalej: Sprzedawca), przedwstępną umowę sprzedaży prawa wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej. W wyniku zawarcia umowy przyrzeczonej podatnik miał nabyć ww. prawo od Sprzedawcy. Strony ustaliły termin i warunek zawarcia umowy przyrzeczonej, a także cenę i sposób zapłaty. Po uiszczeniu pierwszej z dwóch rat na rzecz Sprzedawcy, co nastąpiło w terminie 7 dni od dnia zawarcia umowy przedwstępnej, przedmiotowa nieruchomość, zgodnie z treścią ww. umowy przedwstępnej, została podatnikowi oddana w posiadanie, a co więcej, Sprzedawca udzielił mu nawet prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, w związku z planami inwestycyjnymi podatnika w stosunku do tego gruntu.

W dniu 16 listopada 2009 r. Strony zawarły umowę sprzedaży warunkowej prawa wieczystego użytkowania przedmiotowej nieruchomości, w której m.in. postanowiły, że zawarcie umowy przyrzeczonej uzależniają dodatkowo od nieskorzystania przez podmioty uprawnione z prawa pierwokupu nieruchomości. W dniu 11 grudnia 2009 r. Strony zawarły przyrzeczoną umowę, w wyniku której podatnik stał się w sposób definitywny właścicielem prawa użytkowania wieczystego przedmiotowego gruntu.

W § 4 ust. 3 umowy przedwstępnej (z maja 2009 r.) Strony postanowiły, że wynagrodzenie za korzystanie przez podatnika z gruntu Sprzedawcy, aż do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej, zostaje wkalkulowane w cenę, z wyjątkiem podatku od nieruchomości i opłat za użytkowanie wieczyste, które ponosił sprzedawca, a które podatnik miał mu zwrócić po zawarciu umowy przyrzeczonej, proporcjonalnie do okresu, w którym podatnik władał nieruchomością (od 14 maja 2009 r. do 11 grudnia 2009 r.). Zwrot tych wydatków na rzecz Sprzedawcy miał zostać dokonany na podstawie wystawionej przez niego na rzecz podatnika faktury VAT. W dniu 11 grudnia 2009 r. Sprzedawca wystawił na rzecz podatnika stosowną fakturę, w której wykazał: zwrot opłat za wieczyste użytkowanie i zwrot podatku od nieruchomości, jakie przypadały za ww. okres. Do tak obliczonych wartości wymienionych w zdaniu poprzedzającym świadczeń, Sprzedawca doliczył podatek VAT w wysokości 22%.

Nabyta nieruchomość, opisana we wniosku, została zakupiona w związku z budową w ramach projektu współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, pn. "Uruchomienie nowoczesnego, zautomatyzowanego zakładu produkcji palet", na podstawie umowy o dofinansowanie. A zatem zakup gruntu wykorzystywany będzie do wykonywania czynności opodatkowanych.

Rozstrzygnięcie kwestii czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w ww. fakturze z dnia 11 grudnia 2009 r. wymaga uprzedniego rozstrzygnięcia co dokumentuje ta faktura. Jak wskazał Wnioskodawca w piśmie z dnia 9 kwietnia 2010 r. przedmiotowa faktura zawiera następującą treść:

Treść powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, że to nie odpłatność sama w sobie podlega opodatkowaniu lecz świadczenie, za które odpłatność przysługuje. Dotyczy to także podatku od nieruchomości, czy też opłat za użytkowanie wieczyste gruntu, które nie są ani towarem, ani usługą w rozumieniu art. 7 i 8 tej ustawy.

W myśl art. 6 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej. Jest to więc świadczenie pieniężne nieekwiwalentne (w zamian za wpłacony podatek od nieruchomości podatnikowi nie przysługuje wzajemne świadczenie ze strony gminy).

Należność publicznoprawna jaką jest podatek od nieruchomości nie może podlegać dalszej odsprzedaży. Podatek ten ma charakter majątkowy i związany jest z posiadanym majątkiem, a nie uzyskiwanym z tytułu posiadania nieruchomości obrotem. Obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości ciąży bowiem na podatniku i to on jest zobowiązany do zapłaty należności z tego tytułu.

Natomiast kwestie dotyczące prawa wieczystego użytkowania uregulowane zostały w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Z zawartych tam regulacji wynika, iż użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela. W świetle art. 233 wyżej cytowanej ustawy - Kodeks cywilny użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w użytkowanie wieczyste korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. W myśl natomiast art. 238 Kodeksu cywilnego wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną. A zatem to na użytkowniku wieczystym ciąży obowiązek uiszczenia rocznej opłaty z tytułu realizacji tego prawa.

Trzeba też zauważyć, iż zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 z późn. zm.) podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące użytkownikami wieczystymi gruntów.

Jednakże, strony mogą w ramach swobody w kształtowaniu łączących je stosunków zobowiązaniowych, zawrzeć w umowie postanowienie co do zwrotu (refundacji) należności z tytułu podatku od nieruchomości czy też opłat za użytkowanie wieczyste.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż nie można mówić o odsprzedaży podatku od nieruchomości, jak też opłat z tytułu wieczystego użytkowania gruntu, na rzecz osób trzecich, a jedynie o zwrocie wyłożonych środków pieniężnych, która to czynność, co do zasady, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy, strony w umowie przedwstępnej sprzedaży prawa wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej z dnia 14 maja 2009 r. strony postanowiły również, iż do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej (co nastąpiło w dniu 11 grudnia 2009 r.) Wnioskodawca (przyszły nabywca) może korzystać z tej nieruchomości za wynagrodzeniem. Wynagrodzenie za to korzystanie zostało, zgodnie z umową, wkalkulowane w cenę, z wyjątkiem podatku od nieruchomości i opłat za użytkowanie wieczyste, które ponosił sprzedawca, a które podatnik miał mu zwrócić po zawarciu umowy przyrzeczonej, proporcjonalnie do okresu, w którym podatnik władał nieruchomością (od 14 maja 2009 r. do 11 grudnia 2009 r.).

W świetle zatem powyższego stwierdzić jednak należy, iż pomimo tego, że podatek od nieruchomości, jak też opłaty za użytkowanie wieczyste, stanowią odrębny element rozliczeń pomiędzy Wnioskodawcą jako użytkownikiem a dotychczasowym użytkownikiem wieczystym nieruchomości, to są one należnością wynikającą z odpłatnego świadczenia usługi użytkowania i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach właściwych dla wiążącego strony stosunku cywilnoprawnego - tak jak czynsz za to użytkowanie.

Zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości jak też obowiązek zapłaty opłat za użytkowanie wieczyste ciąży na użytkowniku wieczystym i nie może być w drodze umowy przeniesione na osobę użytkującą ze skutkiem zwalniającym wynajmującego z obowiązku podatkowego.

Strony stosunku cywilnoprawnego mogą jednak, w ramach swobody w kształtowaniu łączących je stosunków zobowiązaniowych zawrzeć w umowie postanowienie co do zwrotu (refundacji) należności z tytułu podatku od nieruchomości. Niezależnie jednak od tego, czy zwracana wynajmującemu przez użytkownika kwota podatku od nieruchomości a także opłat za użytkowanie wieczyste zostaje wyłączona z czynszu, czy też stanowi jego element kalkulacyjny, zawsze jest ona należnością obciążającą aktualnego użytkownika wieczystego. Natomiast obowiązek korzystającego w stosunku do tego użytkownika wieczystego stanowi zobowiązanie cywilnoprawne, uregulowane w zawartej umowie, a więc należy ją traktować jako należność otrzymaną z tytułu odpłatnego świadczenia ww. usługi.

Zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Z treści tego przepisu wynika, że podstawę opodatkowania stanowi całość należności z tytułu realizacji zawartej umowy o korzystanie z nieruchomości, w tym także podatek od nieruchomości a także opłaty za użytkowanie wieczyste, w przypadku gdy strony ustaliły, że ich równowartość obciąża korzystającego.

Jeżeli zatem Wnioskodawcy przyjmuje ten podatek, jak też ww. opłaty, jako element kalkulacyjny ceny za świadczenie skonkretyzowanej usługi - usługi korzystania z nieruchomości, nie zaś jako szereg dowolnie wyodrębnionych w jej ramach usług, które kształtują kwotę żądaną od nabywcy, to w konsekwencji zgodnie z art. 29 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, podatek od nieruchomości, jak również te opłaty, stanowią uzupełniający obok należności za korzystanie z nieruchomości element podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W tej sytuacji podatek od nieruchomości a także opłaty za użytkowanie wieczyste należy bowiem traktować jako część kwoty należnej z tytułu świadczonej usługi (element kalkulacyjny ceny) i opodatkować według stawki właściwej dla tej usługi.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz cytowane wyżej przepisy należy stwierdzić, że o ile umowa na podstawie której Wnioskodawca otrzymał do odpłatnego korzystania przedmiotową nieruchomość faktycznie przewidywała, iż korzystający wraz z wynagrodzeniem za to korzystanie winien zwrócić kontrahentowi poniesione przez niego należności z tytułu podatku od nieruchomości jak też opłat za wieczyste użytkowanie za ten okres, wówczas należy przyjąć, iż ww. faktura z dnia 11 grudnia 2009 r. stwierdza wykonanie usługi oddania nieruchomości do korzystania traktując podatek od nieruchomości jak też opłaty za użytkowanie wieczyste jako część kwoty należnej z tytułu świadczonej usługi.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż o ile faktycznie przedmiotowa faktura z dnia 11 grudnia 2009 r. stwierdza nabycie przez Wnioskodawcę usługi oddania nieruchomości do korzystania, przy czym wykazane w niej podatek od nieruchomości, jak też opłaty za użytkowanie wieczyste, są częścią kwoty należnej z tytułu tej usługi, a usługa ta związana jest wyłącznie z opodatkowaną działalnością Wnioskodawcy, to służy mu prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w tej fakturze, i ile jednak nie wystąpią, wymienione w art. 88 ustawy o VAT, przesłanki ograniczające to prawo.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.