IBPP2/443-583/13/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2013 r. (data wpływu 25 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 25 czerwca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (obrót nieruchomościami) zamierza nabyć w drodze przetargu działkę nr 124/20 od Gminy (podatnik VAT czynny). W stosunku do tej działki występuje brak Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego, a w roku 2012 została wydana decyzja o Warunkach Zabudowy dla przedmiotowej nieruchomości wskazująca możliwość jej zabudowy. Działka obecnie jest zabudowana drewnianymi kioskami handlowymi, które posadowione są na betonowych fundamentach trwale związanych z gruntem. Kioski zostały posadowione w ramach umów dzierżawy (gmina - osoby prywatne). Według wiedzy Wnioskodawcy kioski handlowe użytkowane są od lat 90-tych, występowały też zmiany dzierżawców (i ich podnajemców, gdyż istnieje również podnajem) regularnie i wielokrotnie, z całą pewnością po 1 maja 2004 r. następowała wymiana kilku podmiotów dzierżawiących grunt (bowiem przedmiotem dzierżawy według wiedzy Wnioskodawcy był grunt pod kioskami a w przypadku kiosków bez dostępu bez pośrednio z chodników - grunt z terenem na dojście). Budowle nie były przedmiotem umów. Według wiedzy Wnioskodawcy raczej nie doszło do dzierżawy 100% powierzchni działki. Ponadto na działce znajdują się asfaltowe i betonowe ciągi pieszo-jezdne oraz chodniki betonowe, również trwale związane z gruntem, które należy traktować jako budowle. Gmina nie ponosiła jakichkolwiek nakładów na przedmiotowa działkę a nakłady dzierżawców były marginalne w relacji do wartości działki (nie więcej niż 1 do 3% wartości nieruchomości). Można założyć, że wszelkie nakłady na gruncie ponosili dzierżawcy za wyjątkiem najdłuższego chodnika betonowego zrealizowanego przez Gminą w latach 90-tych (początek) czyli przed wejściem ustawy o podatku od towarów i usług. Przed sprzedażą dzierżawcy gminni usuną swoje kioski oraz zostaną usunięte opisane powyżej budowle świadczące o wcześniejszej zabudowie tj. betonowe fundamenty, utwardzenie asfaltowe i betonowe działki oraz chodniki. Gmina zamierza zbyć działkę naliczając VAT w wysokości 23%. Ponieważ Wnioskodawca prowadzi działalność wyłącznie opodatkowaną będzie mu przysługiwało prawo do całkowitego odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturze wystawionej przez Gminę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zakupem nieruchomości opisanej w stanie przyszłym Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturze wystawionej przez Gminę.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że działka w momencie sprzedaży spełnia definicję terenu budowlanego i nie jest zabudowana, stawką właściwą będzie 23% i będzie przysługiwało mu pełne prawo do odliczenia VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy. Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome. Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy - stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Tereny budowlane, w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2013 r., to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane w myśl art. 2 pkt 33 ww. ustawy. Natomiast dostawa gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są terenami budowlanymi, jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (obrót nieruchomościami) zamierza nabyć w drodze przetargu działkę nr 124/20 od Gminy (podatnik VAT czynny). W stosunku do tej działki występuje brak Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego, a w roku 2012 została wydana decyzja o Warunkach Zabudowy dla przedmiotowej nieruchomości wskazująca możliwość jej zabudowy. Działka obecnie jest zabudowana drewnianymi kioskami handlowymi, które posadowione są na betonowych fundamentach trwale związanych z gruntem. Kioski zostały posadowione w ramach umów dzierżawy (gmina - osoby prywatne). Według wiedzy Wnioskodawcy kioski handlowe użytkowane są od lat 90-tych, występowały też zmiany dzierżawców (i ich podnajemców, gdyż istnieje również podnajem) regularnie i wielokrotnie, z całą pewnością po 1 maja 2004 r. następowała wymiana kilku podmiotów dzierżawiących grunt (bowiem przedmiotem dzierżawy według wiedzy Wnioskodawcy był grunt pod kioskami a w przypadku kiosków bez dostępu bez pośrednio z chodników - grunt z terenem na dojście). Budowle nie były przedmiotem umów. Przed sprzedażą dzierżawcy gminni usuną swoje kioski oraz zostaną usunięte opisane powyżej budowle świadczące o wcześniejszej zabudowie tj. betonowe fundamenty, utwardzenie asfaltowe i betonowe działki oraz chodniki. Gmina zamierza zbyć działkę naliczając VAT w wysokości 23%. Ponieważ Wnioskodawca prowadzi działalność wyłącznie opodatkowaną będzie mu przysługiwało prawo do całkowitego odliczenia podatku VAT wykazanego na fakturze wystawionej przez Gminę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabywanej nieruchomości, jednak w celu określenia ww. prawa w pierwszej kolejności należy ustalić, czy nabywana nieruchomość podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym, mając na uwadze wyżej wskazane przepisy prawa podatkowego uznać należy, iż w odniesieniu działki niezabudowanej stanowiącej nieruchomość gruntową, która spełnia definicję terenu budowlanego określonego w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT - dostawa powinna być opodatkowana stawką 23%, gdyż tego rodzaju grunty wyłączone są ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca, mimo iż w stosunku do tej działki występuje brak Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego, to w roku 2012 została wydana decyzja o Warunkach Zabudowy dla przedmiotowej nieruchomości wskazująca możliwość jej zabudowy.

Tym samym nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki podatku VAT w wysokości 23%.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Należy również wskazać, iż ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jak stanowi art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zatem, w celu stwierdzenia czy podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanej faktury niezbędne jest nie tylko ustalenie do wykonywania jakich czynności będą wykorzystywane towary i usługi udokumentowane tą fakturą, ale również stwierdzenie, czy nie występują przesłanki negatywne wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Dla potrzeb swojej działalności planuje nabyć nieruchomość, która była przedmiotem dzierżawy. Zbywca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Mając zatem na uwadze wskazany wyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione podstawowe warunki uprawniające do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w fakturze dokumentującej nabycie przedmiotowej nieruchomości. Jak wynika bowiem z danych przedstawionych we wniosku, Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym, a przedmiotowa nieruchomość będzie służyła Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (działalności polegająca na obrocie nieruchomości). Ponadto dostawa nieruchomości dokonywana przez Zbywcę na rzecz Wnioskodawcy będzie transakcją podlegającą opodatkowaniu, która nie korzysta ze zwolnienia z podatku VAT.

W konsekwencji Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej zakup przedmiotowej nieruchomości.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie na podstawie danych zawartych w opisie zdarzenia przyszłego przedstawionym we wniosku, a zatem traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego. Interpretację wydano przy założeniu, że w momencie sprzedaży działka nr 124/20 była w całości niezabudowana.

Zauważyć również należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 14b § 2 ustawa - Ordynacja podatkowa). Zatem wniosek o wydanie interpretacji może być złożony tylko w indywidualnej sprawie zainteresowanego. Z tych też względów - z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - zaznacza się, iż niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy jedynie Wnioskodawcy, nie dotyczy natomiast zbywcy przedmiotowej nieruchomości. Uwzględniając powyższe wskazać zatem należy, iż interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla zbywcy ww. nieruchomości".

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.