IBPP2/443-57/12/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2012 r. (data wpływu 18 stycznia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 kwietnia 2012 r. (data wpływu 10 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia:

W dniu 18 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 5 kwietnia 2012 r. (data wpływu 10 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia:

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawczyni, prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą A. z siedzibą w R., w ramach swojej działalności gospodarczej zajmuje się m.in. budową, a następnie sprzedażą budynków mieszkalnych oraz części takich budynków tj. lokali mieszkalnych. Wnioskodawczyni w latach 2007-2008 zainwestowała w budowę budynku mieszkalnego-usługowego, do budowy którego zatrudniono kilka firm budowlanych, które wykonywały zlecone im roboty jako podwykonawcy. Budynek został sklasyfikowany, jako mieszkalny w Dziale 11, Grupie 112 i Klasie 1122 gdyż:

* powierzchnia mieszkalna stanowi 74,91% ogólnej powierzchni budynku,

* powierzchnia usługowa stanowi tj. 25,09% ogólnej powierzchni budynku.

Równolegle z postępem prac budowy trwała sprzedaż lokali mieszkalnych znajdujących się w budynku. Wnioskodawczyni będąca developerem - jeszcze w 2007 r. rozpoczęła realizację projektu polegającego na tym, że na gruncie, którego była właścicielką wybudowała budynek mieszkalno-usługowy, w którym znajduje się 30 lokali mieszkalnych wraz z 30-ma schowkami, oraz 4 lokale usługowe. Budynek został zgłoszony do użytkowania 31 grudnia 2008 r. Całość inwestycji została na potrzeby podatku VAT rozliczana proporcją odpowiadającą stosunkowi części mieszkalnej budynku, do części usługowej. I tak odpowiednio: 74,91% część mieszkalna opodatkowana została stawką 7% VAT, a 25,09% - owa część usługowa z zastosowaniem stawki podstawowej, tj. 22% VAT. W takiej proporcji zostały rozliczane wszystkie koszty związane z tą budową.

Na realizowane w budynku mieszkania firma zawierała ze swoimi klientami umowy, tzw. deweloperskie, w których zobowiązała się do:

Po zrealizowaniu budynku i znajdujących się w nim mieszkań doszło do przeniesienia własności lokali mieszkalnych wraz z przynależnościami i odpowiednim udziałem w częściach wspólnych budynku - wszystko finalizowane jest w jednym akcie notarialnym dla każdego z mieszkań, jako jeden nierozerwalny przedmiot sprzedaży.

Wnioskodawczyni zbyła następnie (część w 2008 r., a część już w 2009 r.) zrealizowane lokale mieszkalne wraz ze schowkami oraz udziałem w nieruchomości wspólnej jednym aktem notarialnym co do każdego z mieszkań, jako jeden nierozerwalny przedmiot sprzedaży. Kupujący nabyli więc prawo własności lokalu, jak również udział we współwłasności z odpowiednim prawem do korzystania na zasadzie wyłączności z miejsca postojowego.

Wnioskodawczyni sprzedając lokale mieszkalne wraz ze schowkami, udziałem w nieruchomości wspólnej i prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego dokonywała następującego rozbicia:

* sprzedaż mieszkania wraz ze schowkiem (PKOB 112) - opodatkowane stawką 7% VAT,

* infrastruktura towarzysząca (w tym miejsce postojowe) - opodatkowana 22% VAT.

Wnioskodawczyni uważa - szczególnie po zapoznaniu się z coraz bardziej utrwalającą się linią orzeczniczą Sądów Administracyjnych - iż dokonywała błędnego rozliczenia inwestycji pod kątem podatku od towarów i usług, gdyż sprzedaż mieszkania ze schowkiem, wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej (w tym z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego i infrastrukturą techniczną) powinna była opodatkować jedną stawką VAT wynoszącą 7%, gdyż przedmiotem sprzedaży w istocie było jednolite świadczenie, na które składały się dostawa towaru - samodzielnego, wyodrębnionego na własność lokalu mieszkalnego oraz świadczenie usługi - sprzedaż związanego z tym lokalem udziału w nieruchomości, jako wartości niematerialnej (w tym m.in. w parkingu).W piśmie uzupełniającym z dnia 5 kwietnia 2012 r. Wnioskodawczyni dodatkowo wyjaśniła, iż wraz ze sprzedażą mieszkania sprzedawany był schowek, który jako przynależność do mieszkania posiada taki sam numer porządkowy jak mieszkanie. W zaświadczeniu o samodzielności poszczególnego mieszkania był zawsze wskazany przynależny do niego schowek. Schowek znajduje się w tym samym budynku co mieszkanie i położony jest na kondygnacji, na której znajduje się mieszkanie. Schowek jest wykorzystywany do przechowywania np. ubrań sezonowych, jako spiżarnia.Miejsca parkingowe są zlokalizowane przed budynkiem (ale znajdują się na tej samej działce geodezyjnej, na której posadowiony jest sam budynek) i są przyporządkowane do każdego z mieszkań. Przykładowo, mieszkanie o nr 15 posiada przyporządkowane miejsce parkingowe o nr 15.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (oznaczone we wniosku, jako nr 2 i 3):

* Czy sprzedaż mieszkania wraz ze schowkiem oraz udziałem w nieruchomości wspólnej i prawem do korzystania z miejsca postojowego znajdującego się przed budynkiem mieszkalnym oraz infrastrukturą towarzyszącą (jak: podjazdy, chodniki, przyłącza do budynku, zieleń, oświetlenie, obudowa koszy na śmieci), a które są integralnie związane ze sprzedażą lokalu mieszkalnego podlegała w chwili sprzedaży mieszkań w 2008 r. i 2009 r. opodatkowaniu jednolitą stawką podatku VAT w wysokości 7%.

* Czy w związku z powyższym, przy sprzedaży mieszkań, na fakturze końcowej dla każdego z lokali, wystawianej po akcie notarialnym, należało jako przedmiot sprzedaży wpisać:

Stanowisko Wnioskodawczyni.

* Sprzedaż mieszkania wraz ze schowkiem oraz udziałem w nieruchomości wspólnej i prawem do korzystania z miejsca postojowego znajdującego się przed budynkiem mieszkalnym a także infrastrukturą towarzyszącą, które są integralnie związane ze sprzedażą lokalu mieszkalnego podlegała w chwili sprzedaży mieszkań w 2008 r. i 2009 r. opodatkowaniu jednolitą stawką podatku VAT w wysokości 7%. Nabywcy lokali mieszkalnych i udziałów w infrastrukturze towarzyszącej (tj. miejsca postojowe, podjazdy, chodniki, przyłącza do budynku, zieleń, oświetlenie, obudowa koszy na śmieci) wraz z nabyciem mieszkania nabywają również udział w gruncie, na którym wybudowano budynek. Na tej samej działce, na której posadowiony jest budynek znajduje się przedmiotowa infrastruktura. Przynależny do mieszkań schowek wykorzystywany jest przykładowo na: przechowywanie wózka dziecięcego, zabawek ogrodowych, spiżarnię, czy przechowalnię ubrań sezonowych.

* Na fakturze końcowej jako przedmiot sprzedaży należało wpisać: "sprzedaż - dostawa mieszkania wraz ze schowkiem i świadczenie usługi - sprzedaż udziału w nieruchomości wspólnej (w tym infrastruktura towarzysząca)" i zastosować dla całości dostawy stawkę VAT 7%.

Wnioskodawczyni uważa, iż sprzedaż mieszkań wraz ze schowkami i udziałem w nieruchomości wspólnej (w tym w infrastrukturze towarzyszącej) należało opodatkować jednolitą stawką od towarów i usług wynoszącą zarówno w 2008 r. jak i w 2009 r. 7%.

Za przyjęciem takiego stanowiska, w ocenie Wnioskodawczyni przemawiają następujące okoliczności:

W ocenie Wnioskodawczyni, także przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) - dalej u.p.b., potwierdzają jej wnioski. Zgodnie z art. 3 pkt 6 u.p.b., przez budowę rozumie się: "wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego". Przez obiekt budowlany, zgodnie z art. 3 pkt 1 lit. a) u.p.b. rozumie się: "budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi". Natomiast przez urządzenia budowlane rozumie się: "urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki" (art. 3 pkt 9 u.p.b.). Biorąc pod uwagę, iż "budowa" oznacza wykonanie "budynku wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi", a pojęcie "urządzenia techniczne" odpowiada pojęciu "infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu", należy stwierdzić, iż stawka 7% odnosi się również do budowy infrastruktury towarzyszącej budynkom mieszkalnym.Pojęcie lokalu mieszkalnego oraz nieruchomości wspólnej nie zostały zdefiniowane w ustawie o podatku od towarów i usług. Posiłkując się w tym zakresie ustawą z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali należy wskazać, iż w myśl art. 3 ust. 1 tej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali, właścicielowi przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali; nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Zgodnie z art. 3 ust. 2 cytowanej ustawy, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku współwłaścicieli lokali.Odnosząc przytoczone przepisy o własności lokali do przedstawionego przez Wnioskodawczynię stanu faktycznego stwierdzić należy, ze regulacje te wyłączają możliwość podziału nieruchomości wspólnej, w tym także dla celów opodatkowania VAT. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż udziały w nieruchomości wspólnej są nierozerwalnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego.W przedmiotowej sprawie najistotniejszą kwestią jest to, iż w wypadku sprzedaży poszczególnych mieszkań znajdujących się w realizowanym budynku wielorodzinnym nie dochodzi do sprzedaży zarówno konkretnego, geodezyjnie wydzielonego miejsca postojowego, czy innego elementu infrastruktury technicznej (np. odcinka przyłącza wodociągowego o długości 2 m dla mieszkania nr 1) - wszystkie te elementy wchodzą w skład nieruchomości wspólnej, każdy nabywca mieszkania z mocy prawa kupując mieszkanie staje się współwłaścicielem w odpowiedniej części nieruchomości wspólnej, a więc również urządzeń (takich jak: przyłącze wody czy prądu) na niej znajdujących się. Urządzenia te są niezbędne do korzystania z mieszkania, a więc są niezbędne do zaspokojenia podstawowych potrzeb mieszkaniowych i ich sprzedaż może nastąpić wyłącznie w związku ze sprzedażą mieszkania. Nie jest zatem możliwe wyodrębnienie tych praw od prawa własności lokalu mieszkalnego, gdyż są one ściśle ze sobą związane. Na gruncie przepisów prawa cywilnego sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z konkretnego miejsca postojowego czy ogródka i udziałem w nieruchomości wspólnej jest traktowana jako jedna czynność i nie można dokonywać "sztucznego" podziału takiej czynności wyłącznie na potrzeby opodatkowania podatkiem od towarów i usług.Wnioskodawczyni pozwala sobie dodać - cytując artykuł Pana M. Kosmędy "Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług części składowych budynku mieszkalnego" opublikowany w Monitorze Podatkowym nr 5/2009 - że urządzenia czy wyodrębnione miejsca postojowe nie mogą być, o ile nie zostały uprzednio prawnie wyodrębnione, przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży, gdyż nie stanowią samodzielnych lokali użytkowych, jest, jak się wydaje powszechnie akceptowane w piśmiennictwie - R. Kabas, "Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług sprzedaży miejsc postojowych zbywanych wraz z lokalem mieszkalnym", DP Nr 6/2001.Nie można dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych (możliwość zastosowania różnych stawek podatku), skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży. Miejsce postojowe, czy inne elementy infrastruktury towarzyszącej, w tym przypadku nie stanowią odrębnego przedmiotu własności i nie mogą podlegać odrębnemu reżimowi prawnemu, a zatem powinny podlegać jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego. Należy też wskazać, że kwestia opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności polegających na sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych była przedmiotem rozpoznania przez NSA - Wyrok z dnia 22 czerwca 2005 r. FSK 2480/04 oraz wyrok w sprawie I FSK 103/05, w których Naczelny Sąd Administracyjny jednoznacznie stanął na stanowisku, że sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wydzielonych miejsc postojowych, podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego. Stanowisko to zostało, co prawda sformułowane na gruncie art. 51 ust. 1 pkt 2 lit. c) nieobowiązującej już ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, niemniej, biorąc pod uwagę, że poza zakresem czasowego obowiązywania regulacja ta zawiera analogiczną treść jak art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) VAT-u, zachowuje on nadal w pełni swoją aktualność, co znajduje odzwierciedlenie w jednolitym orzecznictwie sądów administracyjnych - Przykładowo wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: z dnia 11 maja 2007 r. III SA/Wa 3998/06; z dnia 13 września 2007 r. III SA/Wa 1052/07; z dnia 5 października 2007 r. III SA/Wa 1181/07; z dnia 11 kwietnia 2008 r. III SA/Wa 2217/07; III SA/Wa 1794/08 z dnia 30 stycznia 2009 r.Identyczne stanowisko zajmują sądy również w sprawach niedawno rozstrzygniętych, jak np. WSA w Kielcach z dnia 22 stycznia 2009 r. I SA/Ke 445/08, w której stwierdza, że sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wyodrębnionego miejsca parkingowego znajdującego się w danym budynku podlegać będzie jednej stawce podatku VAT, która jest właściwa dla lokalu mieszkalnego, tj. 7%. W wyroku WSA w Bydgoszczy z dnia 14 lipca 2009 r. I SA/Bd 313/09 Sąd uznał, że sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, w tym prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego stanowi jedną czynność opodatkowaną jedną stawką podatku od towarów i usług. Miejsce postojowe to umownie wydzielona część przestrzeni stanowiącej współwłasność nabywców lokali mieszkalnych, nie jest ono prawnie wyodrębnione w sposób pozwalający na traktowanie go jako towaru mogącego być przedmiotem samodzielnego obrotu.Podobnie wypowiedział się WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 23 czerwca 2009 r. I SA/Wr 635/09, w którym Sąd podzielił stanowisko skarżącej, tj. uznał, iż miejsce postojowe czy urządzenia takie jak lampy, place zabaw, płoty i inne, nie są przedmiotem odrębnej własności i nie mogą być samodzielnym przedmiotem obrotu. Współwłasność części wspólnych budynku bowiem, może być zbywana i nabywana jedynie łącznie z lokalem mieszkalnym, podobnie jak wyłączne prawo do korzystania z miejsca parkingowego jest prawem wynikającym z przysługiwania kupującemu współwłasności części wspólnych budynku, a zatem nie może zostać ustanowione w oderwaniu od tego prawa współwłasności, nie może ono istnieć bez istnienia prawa współwłasności, a więc podlega opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 7%. Tożsame stanowisko zaprezentował WSA w Rzeszowie w wyroku z dnia 10 czerwca 2009 r. I SA/Rz 167/09 - przeniesienie własności wyodrębnionych lokali znajdujących się we wzniesionym budynku wraz z prawem do wyłącznego korzystania z określonego miejsca parkingowego, określonym jako udział w częściach wspólnych całej nieruchomości - ma nastąpić w wyniku jednej czynności cywilnoprawnej - tj. umowy sprzedaży. Czynność ta ma być objęta jednym aktem notarialnym. Dla lokalu mieszkalnego i miejsca parkingowego, jako udziału w częściach wspólnych budynku mieszkalnego będzie założona tylko jedna księga wieczysta. Sprzedaż lokalu mieszkalnego będzie, zatem wraz z prawem do korzystania z wydzielonych miejsc parkingowych, podlegać tej samej stawce podatku od towarów i usług, która jest właściwa dla lokalu mieszkalnego, tj. 7%. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 14 stycznia 2011 r. w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 1504/10 stwierdził m.in: "Jeżeli w ramach jednej nieruchomości następuje sprzedaż na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz ze stosownym udziałem w jej częściach wspólnych, w ramach którego określono sposób korzystania z części nieruchomości wspólnej w ten sposób, że przydzielono nabywcy prawo do korzystania z określonego miejsca postojowego, to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji i na podstawie art. 2 pkt 12 u.p.t.u. w zw. z § 37 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu stawką 7%. Podział quoad usum nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a jedynie sprzedaż lokalu i towarzyszącego mu udziału w nieruchomości wspólnej (por. orzeczenie NSA z dnia 23 marca 2010 r. I FSK 299/09)".Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 maja 2010 r. w sprawie o sygn. akt I FSK 663/09 wskazał, iż przedmiotem sprzedaży w ramach jednej nieruchomości jest samodzielny lokal mieszkalny wraz z przynależnym mu udziałem we współwłasności wspólnych części budynku i urządzeń oraz we własności gruntu (ew. w prawie współużytkowania wieczystego gruntu). W świetle art. 3 ust. 1 ustawy o własności gruntów nie jest bowiem możliwe zbycie własności lokalu bez udziału we współwłasności wspólnych części budynku i urządzeń oraz we własności gruntu. W takim przypadku, NSA uznał, że mamy do czynienia ze sprzedażą na odrębną własność lokalu mieszkalnego, jako rzeczy głównej oraz towarzyszącego mu udziału we współwłasności wspólnych części nieruchomości. W sytuacji takiej, jak skonstatował to Sąd, w omawianym wyroku mamy do czynienia z jednolitym świadczeniem, na które składają się dostawa towaru - samodzielnego, wyodrębnionego na własność lokalu mieszkalnego oraz świadczenie usługi - sprzedaż związanego z tym lokalem udziału w nieruchomości, jako wartości niematerialnej (w tym m.in. w garażu wielostanowiskowym), tworzących w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie w aspekcie cywilistycznym jest niedopuszczalne, a z punktu widzenia podatkowego miałoby sztuczny charakter. Przydzielenie natomiast właścicielowi lokalu mieszkalnego miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym następuje w ramach określenia sposobu korzystania z udziału w częściach wspólnych budynku, tzn. podziału quoad usum. Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 29 października 2010 r. w sprawie o sygn. akt I FSK 1813/09, czy w wyroku z dnia 21 grudnia 2010 r. w sprawie o sygn. akt I FSK 75/10. Wypada odnotować, że problem podziału przedmiotu opodatkowania był rozpatrywany w Wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 27 października 2005 r. - Levob Verzekerringen BV i OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, sprawa C-41/04, zgodnie z którym ujednoliconą postawę wymiaru podatku należy interpretować w ten sposób, że jeżeli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta rozumianego jako konsumenta przeciętnego są tak ściśle ze sobą powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej. Podobnie wypowiedział się Trybunał w sprawach: C-349/96 (Card Protection Plan Ltd.) czy C-111/05 (Aktiebolaget NN and Skatteverket). Podstawowym kryterium uznania danego świadczenia za świadczenie pomocnicze w świetle tego orzecznictwa ma jego funkcjonalny (ekonomiczny) związek ze świadczeniem głównym, a nie aspekty prawne. Biorąc to pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że charakter takiego świadczenia pomocniczego występującego obok głównego świadczenia - dostawy mieszkania, ma przedmiotu leasingu. Ubezpieczenie przedmiotu leasingu stanowi bowiem środek stwarzający. W końcu należy powołać uchwałę NSA z dnia 8 listopada 2010 r. w sprawie o sygn. akt I FPS 3/10, w której Sąd jednoznacznie stanął na stanowisku, iż w przypadku świadczenia usługi leasingu wraz z ubezpieczeniem przedmiotu leasingu mamy do czynienia z jedną kompleksową usługą, składającą się z usługi leasingu oraz ubezpieczenia przedmiotu leasingu. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania, obok wartości leasingu należy włączyć również koszty ubezpieczenia i do tak ujętej całości świadczenia zastosować jednolitą stawkę podatku właściwą dla usługi zasadniczej, czyli usługi leasingu. Orzeczenie powyższe dotyczy w istocie zagadnienia związanego z opodatkowaniem tzw. świadczeń złożonych, na które składa się szereg czynności, które mogą być przedmiotem odrębnych stosunków prawnych. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, z uwagi na kompleksowy charakter takich czynności, mający doprowadzić do uzyskania określonego efektu gospodarczego, dominuje stanowisko, że do opodatkowania takich świadczeń należy przyjmować jednolitą stawkę podatku od towarów i usług, biorąc pod uwagę charakter świadczenia podstawowego, które stanowi cel działalności wykonywanej przez podatnika (np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 lipca 2006 r., sygn. akt I FSK 945/05 z dnia 24 lutego 2010 r., sygn. akt I FSK 51/09; z dnia 16 czerwca 2010 r. sygn. akt I FSK 1064/09 dotyczące opodatkowania usług budowlano-montażowych powiązanych z dostawą materiałów budowlanych; wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 czerwca 2010 r., sygn. akt I FSK 966/09 i I FSK 1068/09 dotyczące opodatkowania dostawy towaru w postaci przeniesienia własności lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z miejsca postojowego w hali garażowej; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 września 2010 r., sygn. akt I FSK 779/10 dotyczący dostawy sprzętu medycznego wraz z towarzyszącymi usługami instalacyjnymi).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, w zakresie objętym pytaniami nr 2 i 3, uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy wyjaśnić, iż Wnioskodawczyni zwróciła się z wnioskiem w kwestii opodatkowania, dokonanej w 2008 r. i 2009 r. dostawy lokali mieszkalnych wraz z prawem do korzystania z miejsca postojowego położonego przed budynkiem oraz infrastrukturą towarzyszącą. Zatem, niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w 2008 r. i 2009 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez odpłatną dostawę, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Co do zasady, zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Ustawodawca przewidział również dla niektórych czynności opodatkowanie obniżonymi stawkami podatku VAT.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku Nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się - w myśl ust. 12 wskazanego artykułu - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tegoż artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 41 ust. 12b do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

* budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m#178;,

* lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m#178;.

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy o VAT, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Z powyższego wynika, że o możliwości zastosowania 7% stawki podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 12 i 12a ustawy decyduje spełnienie przesłanek przewidzianych w tych przepisach.

Zgodnie z treścią § 5 ust. 1a, obowiązującego do dnia 30 listopada 2008 r., rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970, z późn. zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

Należy w tym miejscu zauważyć, iż w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r., kwestie będące przedmiotem przywołanego wyżej przepisu § 5 ust. 1a cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulował § 6 ust. 2 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336 z późn. zm.).

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, w myśl art. 2 pkt 12 cyt. ustawy, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Wskazać należy także, iż zgodnie z objaśnieniami wstępnymi Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Ponadto, dział PKOB 11 obejmuje budynki mieszkalne jednorodzinne - 111, budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112, w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122), budynki zbiorowego zamieszkania - 113. W dziale 12 usystematyzowano natomiast budynki niemieszkalne.

Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny. W przypadku obiektów budowlanych użytkowanych lub przeznaczonych do wielu celów klasyfikuje się je w jednej pozycji, zgodnie z ich głównym użytkowaniem.

Należy również wskazać, iż zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT, w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r., obniżoną do 7% stawką VAT objęte były roboty budowlano-montażowe oraz remonty i roboty konserwacyjne związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą.

Robotami związanymi z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w ww. przepisie są, zgodnie z art. 146 ust. 2 ustawy o VAT, roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu, stosownie do zapisu art. 146 ust. 3 cyt. ustawy obejmowała:

Jednakże (w związku z utratą z dniem 31 grudnia 2007 r. mocy obowiązującej ww. przepisu art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy) od dnia 1 stycznia 2008 r. zastosowanie stawki podatku na podstawie ww. przepisów nie jest już możliwe.

Natomiast z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1a i pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi.

Z kolei przez urządzenia budowlane zgodnie z art. 3 pkt 9 ww. ustawy - Prawo budowlane - należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe.

Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy o własności lokali, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Natomiast w myśl ust. 4 ww. artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej w ustawie "pomieszczeniami przynależnymi".

Treść przywołanych wyżej zapisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

* pojęciem pomieszczenia pomocniczego, czyli takiego pomieszczenia, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, w danym wypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych pomieszczeń z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, który polega na wykorzystywaniu całej tej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi; oraz

* pojęciem pomieszczenia przynależnego, które w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest przestrzenią przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, lecz służyć ma zaspokojeniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego.

Ponadto, zgodnie z objaśnieniami do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Według art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 ww. artykułu nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Zwrócić należy również uwagę, iż definicję pojęcia "lokal użytkowy" zawiera § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.). Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Pod pojęciem mieszkania, zgodnie z § 3 pkt 9 ww. rozporządzenia, należy rozumieć zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z § 3 pkt 12 wskazanego wyżej rozporządzenia - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku.

Natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Odrębną kategorię stanowi - wg cyt. rozporządzenia - pomieszczenie pomocnicze zdefiniowane jako pomieszczenie znajdujące się w obrębie mieszkania lub lokalu użytkowego służące do celów komunikacji wewnętrznej, higieniczno-sanitarnych, przygotowywania posiłków, z wyjątkiem kuchni zakładów żywienia zbiorowego, a także do przechowywania ubrań, przedmiotów oraz żywności (§ 3 pkt 11).

Z brzmienia art. 2 ust. 2 ww. ustawy o własności lokali wynika, iż podstawowym kryterium pozwalającym zaliczyć określone pomieszczenie do kategorii pomocniczych jest to, czy pomieszczenie służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych zamieszkałych w lokalu osób.

Stosując takie kryterium stwierdzić należy, że miejsce postojowe, choć stanowi część składową lokalu mieszkalnego, nie należy do pomieszczeń pomocniczych, lecz przynależnych do lokalu i nie służy dla bezpośredniego zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych ludności.

Treść przepisów art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT oraz § 5 ust. 1a cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r.) oraz § 6 ust. 2 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r.) wyraźnie wskazuje, iż intencją ustawodawcy nie było objęcie obniżoną stawką praw do korzystania z miejsc postojowych znajdujących się przed budynkiem, sprzedawanych razem z lokalem mieszkalnym oraz infrastrukturą towarzyszącą (jak: podjazdy, chodniki, przyłącza do budynku, zieleń, oświetlenie, obudowa koszy na śmieci), a które są integralnie związane ze sprzedażą lokalu mieszkalnego.

Obniżone stawki mają bowiem charakter wyjątkowy i winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy.

Wyłączenie sprzedaży praw do korzystania z miejsc postojowych znajdujących się przed budynkiem, sprzedawanych razem z lokalem mieszkalnym oraz infrastrukturą towarzyszącą (jak: podjazdy, chodniki, przyłącza do budynku, zieleń, oświetlenie, obudowa koszy na śmieci) spod działania przepisu art. 41 ust. 12a ustawy i § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. (odpowiednio § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r.) wskazuje, że intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie tych obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni, będąca developerem, na gruncie, którego była właścicielką, wybudowała budynek mieszkalno-usługowy, w którym znajduje się 30 lokali mieszkalnych wraz z 30-ma schowkami, oraz 4 lokale usługowe. Budynek został zgłoszony do użytkowania w dniu 31 grudnia 2008 r.

Na realizowane w budynku mieszkania firma zawierała ze swoimi klientami umowy tzw. deweloperskie, w których zobowiązała się do:

Po zrealizowaniu budynku i znajdujących się w nim mieszkań doszło do przeniesienia własności lokali mieszkalnych wraz z przynależnościami i odpowiednim udziałem w częściach wspólnych budynku - wszystko finalizowane jest w jednym akcie notarialnym dla każdego z mieszkań, jako jeden nierozerwalny przedmiot sprzedaży.

Wnioskodawczym zbyła następnie (część w 2008 r., a część już w 2009 r.) zrealizowane lokale mieszkalne wraz ze schowkami oraz udziałem w nieruchomości wspólnej jednym aktem notarialnym co do każdego z mieszkań, jako jeden nierozerwalny przedmiot sprzedaży. Kupujący nabyli więc prawo własności lokalu, jak również udział we współwłasności z odpowiednim prawem do korzystania na zasadzie wyłączności z miejsca postojowego.

Wnioskodawczyni sprzedając lokale mieszkalne wraz ze schowkami, udziałem w nieruchomości wspólnej i prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego dokonywała następującego rozbicia:

* sprzedaż mieszkania wraz ze schowkiem (PKOB 112) - opodatkowane stawką 7% VAT,

* infrastruktura towarzysząca (w tym miejsce postojowe) - opodatkowana 22% VAT.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawczynię stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów, należy stwierdzić, iż sprzedaż w jednym akcie notarialnym lokalu mieszkalnego z przynależnym schowkiem, o ile stanowi on pomieszczenie pomocnicze tego lokalu, podlega opodatkowaniu 7% stawką VAT. Jak bowiem wynika ze wskazanych powyżej przepisów stawka obniżona dotyczy dostawy tylko części budynków mieszkalnych. Nie jest nią natomiast objęte prawo do korzystania z miejsca postojowego znajdującego się na zewnątrz budynku. Nie są też nią objęte elementy infrastruktury towarzyszącej znajdujące się poza budynkiem, wymienione we wniosku. Zatem sprzedaż udziału w nieruchomości wspólnej w tym w infrastrukturze towarzyszącej wraz z prawem do korzystania z miejsca postojowego zlokalizowanego przed budynkiem mieszkalnym, nawet jeśli sprzedaż następuje z lokalem mieszkalnym, podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług.

W takiej sytuacji dostawę lokalu mieszkalnego oraz dostawę udziału w nieruchomości wspólnej i prawem do korzystania z miejsca postojowego znajdującego się przed budynkiem mieszkalnym należy traktować jako dwie odrębne transakcje i opodatkować w sposób wskazany powyżej, co powinno znaleźć odpowiednie odzwierciedlenie w treści faktury.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10, art. 120 ust. 16.

Ponadto należy zauważyć, iż § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.) (w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r.) oraz § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu niektórych podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 112, poz. 1337, z późn. zm.), (w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r.) określa katalog elementów które powinna zawierać faktura.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż opisana we wniosku transakcja sprzedaży winna być wystawiona zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, z uwzględnieniem zasad zawartych w § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. (odpowiednio w § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r.) i opodatkowana w następujący sposób:

* dostawa mieszkania wraz ze schowkiem (PKOB 112) stawka 7% VAT,

* udział w nieruchomości wspólnej (w tym infrastrukturze towarzyszącej) wraz z prawem do korzystania z miejsca postojowego znajdującego się przed budynkiem mieszkalnym, stawka 22% VAT.

Prawidłowość powyższego postępowania znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. W wyroku z dnia 6 lipca 2006 r. wydanym w sprawie C-251/05 ETS stwierdza, iż: "Jedna dostawa towarów, co do zasady, podlega jednej stawce podatku VAT. Jednakże możliwe jest również oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka ewentualność i taka konieczność. Oznacza to, że okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty preferencją podatkową w podatku VAT oraz z drugiej strony towary wyłączone z tej preferencji, nie stoi na przeszkodzie temu, aby od dostawy towarów wyłączonych z preferencji podatek VAT był pobierany według stawki podstawowej".

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni w kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży mieszkań wraz z infrastrukturą towarzyszącą oraz w kwestii czy sprzedaż mieszkania wraz ze schowkiem oraz udziałem w nieruchomości wspólnej i prawem do korzystania z miejsca postojowego znajdującego się przed budynkiem mieszkalnym, w chwili sprzedaży mieszkań w 2008 r. i 2009 r. należało opodatkować jednolitą stawką podatku VAT w wysokości 7% i na fakturze jako przedmiot sprzedaży należało wpisać: sprzedaż - dostawa mieszkania wraz ze schowkiem i świadczenie usługi - sprzedaż udziału w nieruchomości wspólnej (w tym infrastruktura towarzysząca) i do całości dostawy zastosować stawkę VAT 7%, należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie fakt, iż transakcja dokonywana jest w ramach jednego aktu notarialnego oraz miejsca parkingowe są zlokalizowane przed budynkiem (znajdują się na tej samej działce geodezyjnej, na której posadowiony jest sam budynek) i są przyporządkowane do każdego z mieszkań, pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie przedmiotowej kwestii.

Ponadto informuje się, iż ocena stanowiska Wnioskodawczyni dotycząca zagadnienia objętego pytaniem, oznaczonym we wniosku jako nr 1 będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Należy zauważyć, iż nie mają znaczenia rozważania Wnioskodawczyni na temat robót budowlanych związanych z budową budynków oraz z budową infrastruktury towarzyszącej, ponieważ czynności te nie są przedmiotem zapytania jak również Wnioskodawczyni nie dokonuje sprzedaż robót budowlanych. Niniejsza interpretacja odnosi się do tych elementów sprzedaży, które zostały wskazane przez Wnioskodawczynie w pytaniach.

W niniejszej interpretacji indywidualnej nie oceniono również stanowiska Wnioskodawczyni, w kwestii dotyczącej stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2007 r., bowiem Wnioskodawczyni nie sformułowała pytania w tym zakresie.

Ponadto należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powoływane przez Wnioskodawczynię orzeczenia sądów administracyjnych, bowiem są one rozstrzygnięciami w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Ponadto dotyczą one odmiennych stanów faktycznych.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Zatem trudno jest określić w jakim stopniu sprawy będąca przedmiotem autonomicznych rozstrzygnięć sądów, które powołała Wnioskodawczyni, mogą odzwierciedlać sytuację przedstawioną przez niego we wniosku o wydanie, co należy podkreślić, indywidualnej interpretacji.

Jednocześnie należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawczynię interpretacje zostały wydane w indywidualnych sprawach w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa, w których indywidualnie oceniano opis zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. Organ nie jest nimi związany.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany jakiegokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego udzielona odpowiedź swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. stanu prawnego obowiązującego od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.