IBPP2/443-560/10/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2010 r. (data wpływu 2 lipca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 września 2010 r. (data wpływu 24 września 2010 r.), pismem z dnia 6 października 2010 r. (data wpływu 6 października 2010 r.) oraz pismem z dnia 7 października 2010 r. (data wpływu 7 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu rozliczenia opisanej we wniosku dostawy na rzecz kontrahenta duńskiego - jest prawidłowe.

W dniu 2 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu rozliczenia opisanej we wniosku dostawy na rzecz kontrahenta duńskiego.

Ww. wniosek został uzupełniony:

* pismem z dnia 22 września 2010 r. (data wpływu 24 września 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 10 września 2010 r. znak: IBPP2/443-560/10/BW,

* pismem z dnia 6 października 2010 r. (data wpływu 6 października 2010 r.) oraz

* pismem z dnia 7 października 2010 r. (data wpływu 7 października 2010 r).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność produkcyjną na terenie Polski i nie ma oddziałów poza Polską. Produkty są dostarczane na rynki zagraniczne w ramach wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Towary są sprzedawane na rzecz podatników od wartości dodanej posiadających ważny NIP UE z siedzibą w innych państwach członkowskich, w tym wały wiatraka po uprzedniej obróbce (mechanicznej i malowania) w firmach posiadających NIP UE zlokalizowanych na terenie tychże państw.

Wnioskodawca wskazał, że posiada dwa NIP-y polski i duński i realizuje transakcje sprzedaży wyrobów obrobionych mechanicznie w Danii w innej firmie duńskiej alternatywnie z użyciem NIP-u polskiego i duńskiego. Wnioskodawca ze względów ekonomicznych (koszty usług biura prawnego w Danii) zamierza transakcje sprzedaży wyrobów (po obróbce w Danii) do duńskiego odbiorcy przeprowadzić tylko z użyciem polskiego NIP-u.

Rozliczenie transakcji w Wnioskodawcy będzie następujące: Wnioskodawca dostarczy własny wyrób do duńskiej firmy w celu wykonania usługi, za tę usługę otrzyma fakturę na polski NIP, którą w rejestrach i w deklaracji zarejestruje jako import usług. Po obróbce wyroby (bez powrotu do Polski) zostaną sprzedane do innej firmy w Danii ze stawką VAT 0%. Wnioskodawca po otrzymaniu potwierdzenia odbioru towarów przez klienta zarejestruje sprzedaż w deklaracjach WDT ze stawką 0%.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej (nie posiada oddziałów) poza Polską.

Ponadto w piśmie z dnia 6 października 2010 r. Wnioskodawca poinformował, że w momencie wywozu z Polski do Unii (Danii) znany jest nabywca wyrobu. W Spółce wyroby wykonywane są na zamówienie otrzymane od odbiorcy lub w oparciu o kontrakt podpisany z odbiorcą.

W piśmie tym Wnioskodawca wskazał także, że usługa obróbki obcej wykonywana jest przez obcy podmiot z Danii posiadający duński NIP UE. Po wykonaniu usługi wyrób sprzedawany jest do innego odbiorcy w Danii, który również posiada duński NIP UE.

Natomiast w piśmie z dnia 7 października 2010 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że oczekuje interpretacji w zakresie zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka posługując się polskim numerem NIP może zastosować stawkę VAT na dostawy wyrobów (na których wykonano obróbkę w duńskiej firmie) innemu odbiorcy w Danii (posiadającemu NIP UE) z tytułu WDT, jeżeli przed złożeniem deklaracji będzie posiadała komplet dokumentów potwierdzających tę dostawę, w tym potwierdzenie odbioru towaru na kopii faktury.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Artykuł 13 ust. 3 tej ustawy stanowi, że za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkiem, że (art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.):

Dowodami, o których mowa wyżej, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. przemieszczenia towarów nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w przypadku, gdy na towarach mają zostać wykonane usługi na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, na rzecz tego podatnika - pod warunkiem, że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium kraju.

Stan faktyczny jest taki, że Spółka dokumentuje wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (WDT) na rzecz duńskiego kontrahenta (zarejestrowanego w Danii dla potrzeb transakcji wewnatrzwspólnotowych) w dwojaki sposób:

* za pośrednictwem własnego, duńskiego numeru identyfikacyjnego wydanego dla potrzeb podatku od wartości dodanej, wykazując WDT w Polsce i odprowadzając podatek należny z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w Danii. Następnie towar ten sprzedaje duńskiemu kontrahentowi rozliczając jednocześnie podatek od wartości dodanej na zasadach obowiązujących w Danii, albo

* nie korzysta z własnego duńskiego numeru identyfikacyjnego VAT i fakturuje towar bezpośrednio na nabywcę posługując się NIP PL równocześnie rozpoznając u siebie WDT.

Wnioskodawca stwierdził, iż w obu przypadkach Spółka posiada dokumenty wymienione w art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. W opinii Wnioskodawcy oba sposoby fakturowania są poprawne.

Wnioskodawca wskazał, że zarejestrowany jest dla potrzeb transakcji wewnatrzwspólnotowych w Polsce (posiada polski NIP-UE), a towary faktycznie opuszczają terytorium RP. Za każdym też razem posiada wszelkie dokumenty potrzebne do zastosowania 0% stawki podatku w Polsce.

W pierwszym przypadku (gdy towary są sprzedawane duńskiemu przedsiębiorcy za pośrednictwem duńskiego numeru identyfikacyjnego nadanemu Wnioskodawcy), ponieważ Wnioskodawca jest zidentyfikowana dla potrzeb podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (na terytorium Danii), zachowany zostanie warunek konieczny wymieniony w art. 13 ust. 1 pkt 1, aby transakcję uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i zastosować stawkę podatku 0% w Polsce. Dodatkowo ust. 3 art. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. stanowi, że za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się także przemieszczenie przez podatnika, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika. Spółka prawidłowo rozlicza także duński podatek od wartości dodanej z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w Danii.

W drugim przypadku, gdy Wnioskodawca sprzedaje towar bezpośrednio nabywcy, z pominięciem własnego duńskiego numeru identyfikacyjnego (mimo, że go posiada), warunek określony w art. 13 ust. 1 pkt 1 również zostanie spełniony, gdyż odbiorcą będzie duńska firma zarejestrowana na potrzeby transakcji wewnatrzwspólnotowych w Danii i to ona rozliczy podatek z tytułu WNT, a Wnioskodawca zachowa prawo do zastosowania stawki podatku 0%.

Wnioskodawca stwierdził, że ani polska ustawa z dnia 11 marca 2004 r., ani przepisy unijne nie zawierają regulacji nakazującej sprzedaży wyżej wymienionych towarów w procedurze wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów za pośrednictwem numeru identyfikacyjnego nadanego w kraju dostawy. Duński numer identyfikacyjny Spółka może stosować więc fakultatywnie.

Fakt, że Wnioskodawca - jeszcze przed dostarczeniem towarów do odbiorcy - przemieszcza własne wyroby do duńskiej firmy w celu wykonania na nich obróbki mechanicznej, nie ma tutaj znaczenia. Zgodnie bowiem z art. 13 ust. 4 pkt 6 przemieszczenia towarów nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę, gdy na towarach tych mają zostać wykonane usługi na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, na rzecz tego podatnika, ale tylko pod warunkiem, że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium kraju. Z uwagi na fakt, że towary nie są powrotnie przywożone na terytorium RP, ale dostarczone nabywcom w Danii lub innych krajach UE, prawo do zastosowania 0% stawki podatku od towarów i usług Spółka nabędzie w obu przypadkach w miesiącu dostawy, o ile przed złożeniem deklaracji podatkowej VAT-7 posiadać będzie komplet dokumentów potwierdzających tę dostawę.

Natomiast w piśmie z dnia 6 października 2010 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że w związku z przeredagowaniem pytania w uzupełnieniu wniosku, oczekuje interpretacji odnośnie tylko tego pytania i przedstawił własne stanowisko, które jest następujące: cyt.: "powołując się na art. 42 ust. 1 zdaniem spółki można stosować stawkę 0% VAT dla wewnątrzwspólnotowej dostawy wyrobów, które zostały poddane obróbce mechanicznej w obcym podmiocie w Danii, posługując się tylko polskim numerem NIP".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż w ww. piśmie z dnia 22 września 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego i przeredagował pytanie w porównaniu do treści zawartych we wniosku o interpretację indywidualną z dnia 1 lipca 2010 r. Natomiast w piśmie z dnia 6 października 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego oraz wskazał, że oczekuje interpretacji tylko odnośnie przeredagowanego pytania w uzupełnieniu wniosku (tekst jedn.: w ww. piśmie z dnia 22 września 2010 r.) i przedstawił w tym w tym zakresie własne stanowisko. Dlatego też przyjęto, że pytanie przedstawione w ww. piśmie jest ostateczne i w tej wersji zostało ono przywołane powyżej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT.

Definicja dostawy towaru zawarta w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, w sposób celowy oderwana została od pojęcia przeniesienia własności w cywilistycznym tego słowa znaczeniu. Pojęcie "dostawa towarów" jako przeniesienia prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel należy rozumieć szeroko, analizując przy klasyfikacji danego zdarzenia gospodarczego ekonomiczną istotę transakcji, a nie jej charakter prawny.

W powyższym znaczeniu dostawa towarów obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jak gdyby była właścicielem tego dobra.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów muszą zaistnieć następujące elementy: wywóz towarów musi nastąpić z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy (wymóg przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika - art. 13 ust. 3 ww. ustawy o VAT.

Ponadto, zgodnie z ust. 6 cyt. artykułu, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Wskazany przepis art. 13 ust. 3 ustawy, rozszerza zatem pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności niemające charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć wykonywanym tam przez Wnioskodawcę czynnościom opodatkowanym.

Przy czym należy zaznaczyć, iż przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy.

Zatem, zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 6 ww. ustawy o VAT o VAT ustawy, przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy na towarach mają zostać wykonane usługi na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, na rzecz tego podatnika, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast w myśl art. 25 ust. 1 ww. ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którego towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja WDT w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Natomiast, gdy dla wywożonych towarów nie jest jeszcze znany nabywca lub towary mają służyć innym niż ich dostawa czynnościom, wówczas występuje u podatnika WDT w przemieszczeniu towarów, której odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów przez ten sam podmiot na terytorium państwa członkowskiego zakończenia transportu lub wysyłki.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca dokonuje dostawy wyrobów do firmy w Danii, jednakże wcześniej wyroby te podlegają obróbce w innej firmie w Danii. W momencie wywozu wyrobu z Polski do Danii (celem obróbki) znany jest nabywca finalny wyrobu.

Wnioskodawca wskazał, że posiada dwa numery identyfikacji podatkowej (polski i duński) i przedmiotową transakcję sprzedaży towarów do firmy w Danii, wcześniej obrobionych w innej firmie w Danii, rozlicza w dwojaki sposób:

W opinii Wnioskodawcy oba sposoby rozliczenia ww. transakcji są prawidłowe.

Jednakże jak wynika z pisma z dnia 6 października 2010 r. Wnioskodawca oczekuje interpretacji jedynie w zakresie rozliczenia danej transakcji w sposób przewidziany wyżej w pkt 2.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy stwierdzić, iż w świetle powołanych wyżej przepisów prawa w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca może potraktować dostawę wyrobów poddanych obróbce w Danii, a następnie dostarczanych do odbiorcy finalnego również w Danii jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy. Bowiem wywóz towaru nastąpi z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego w wyniku dokonania dostawy.

Zgodnie z art. 97 ust. 10 pkt 2 ww. ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w ust. 1-3, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, które uzyskały potwierdzenie zgodnie z ust. 9, podając numer, pod którym są zidentyfikowane na potrzeby podatku przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów są obowiązane do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonej kodem PL.

Należy tutaj także wskazać, że zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0%, pod warunkiem że:

W myśl art. 42 ust. 3 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Ponadto stosownie do art. 42 ust. 11 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

Jak wynika z powyższego ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje formy dokumentów, które mają potwierdzać dostawę towarów do kontrahenta unijnego. Niewątpliwie jednak mają one mieć rangę dowodów, których treść (nie forma) potwierdzają fakt dokonania dostawy. Muszą więc w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzać okoliczność faktyczną przez nie dowodzoną.

Zatem aby podatnik miał prawo rozliczyć daną sprzedaż jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów podlegająca opodatkowaniu stawką VAT 0%, powinien posiadać w swojej dokumentacji wiarygodne dowody potwierdzające wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie do innego państwa członkowskiego.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty, wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy. Natomiast dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy pełnią funkcję uzupełniającą w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy.

Reasumując, w przypadku spełnienia przez Wnioskodawcę warunków określonych w ww. art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, opisana we wniosku dostawa wyrobów na rzecz kontrahenta w Danii (poddanych wcześniej obróbce w Danii) stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu stawką podatku VAT 0%, i Wnioskodawca zobowiązany jest do wystawienia faktury na której wykaże numer identyfikacji podatkowej poprzedzony kodem PL.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, uznające, że dla opisanej we wniosku dostawy (mając na względzie art. 42 ust. 1 ustawy) można stosować stawkę podatku VAT 0% posługując się NIP PL należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.