IBPP2/443-550/13/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2013 r. (data wpływu 12 czerwca 2013 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło w dniu 6 września 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

* jest prawidłowe - w zakresie wystawiania rachunków za usługę wynajmu obiektu,

* jest prawidłowe - w zakresie uznania czy osoba fizyczna wynajmująca obiekt może być podatnikiem podatku VAT,

* jest nieprawidłowe - w zakresie uznania czy VAT zawarty w wydatkach poniesionych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej będzie mógł być rozliczany w latach następnych, tj. w momencie rozpoczęcia prowadzenia działalności.

W dniu 12 czerwca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* wystawiania rachunków za usługę wynajmu obiektu,

* uznania czy osoba fizyczna wynajmująca obiekt może być podatnikiem podatku VAT,

* uznania czy VAT zawarty w wydatkach poniesionych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej będzie mógł być rozliczany w latach następnych, tj. w momencie rozpoczęcia prowadzenia działalności.

Wniosek ten został uzupełniony pismem, które wpłynęło w dniu 6 września 2013 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 19 sierpnia 2013 r. znak: IBPB II/2/415-646/13/AK, IBPP2/443-550/13/WN.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest właścicielką domu mieszkalnego (...), oddanego do użytku w grudniu 2011 r. po generalnym remoncie, przebudowie i rozbudowie w latach 2007-2011. Obiekt nie jest obecnie zamieszkiwany, natomiast jest całkowicie sprawny technicznie, posiada wszelkie atesty oraz dokumentację umożliwiającą zamieszkanie, jest ogrzewany, objęty ochroną i ubezpieczony od zdarzeń losowych. Wnioskodawczyni jest jedyną właścicielką obiektu od 2009 r. Wnioskodawczyni podjęła decyzję o przeznaczeniu tego obiektu pod całoroczny wynajem w celu turystyczno-wypoczynkowym. Obiekt będzie wynajmowany bez świadczenia dodatkowych usług, jako samodzielny dom bez obsługi typu sprzątnie, posiłki, recepcja. Zamiarem Wnioskodawczyni jest rozpoczęcie wynajmu w sierpniu 2014 r.

Aby zrealizować to zamierzenie konieczne jest specjalistyczne urządzenie i wyposażenie domu oraz otoczenia (ogrodu, podjazdu) pod wynajem, co wiąże się z wydatkami ok. 200.000 PLN wg wstępnej kalkulacji architekta wnętrz i ogrodów. Główne inwestycje dotyczyć będą wykonania elementów trwale związanych z budynkiem (przebudowa trasu i podjazdu oraz wykonanie kominka w budynku) jak również zakupu mebli do wszystkich sypialni, kuchni oraz salonu, wykonania nowych balustrad na klatce schodowej i całkowitego wyposażenia obiektu.

Część inwestycji zostanie wykonana w drugiej połowie 2013 r., a kolejne w pierwszej połowie 2014 r. Nie planowane jest podjęcie działalności gospodarczej związanej z wynajmem obiektu.

Natomiast przed rozpoczęciem wynajmu Wnioskodawczyni przewiduje zgłoszenie tego faktu do Urzędu Skarbowego celem rozliczania dochodów uzyskanych z wynajmu obiektu na zasadach ogólnych.

Wnioskodawczyni zamierza prowadzić ewidencję przychodów i kosztów wg zasad Podatkowej Książki Przychodów.

W ramach interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług Wnioskodawczyni doprecyzowała zdarzenie przyszłe:

* Rejestracja jako podatnik VAT nastąpi równocześnie z datą zgłoszenia faktu wynajmu obiektu do urzędu skarbowego, czyli latem 2014 r., w zależności od stopnia zaawansowania przygotowań obiektu do wynajmu.

* Odpowiadając na pytanie czy wszystkie ponoszone przez Wnioskodawczynię przed dniem rejestracji do podatku VAT wydatki związane z adaptacją obiektu przeznaczonego na wynajem ponoszone będą w celu przyszłego osiągania przychodów z działalności gospodarczej w całości opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawczyni powołała się na przepis z ustawy o podatku VAT:

* "Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VA T, usługi w zakresie wynajmowania tub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe korzystają ze zwolnienia podatkowego. W kontekście tego przepisu należy jednak mieć na uwadze treść art. 43 ust. 20 ustawy o VAT, w świetle którego ww. zwolnienie nie ma zastosowania do "usług związanych z zakwaterowaniem" (wskazanych w załączniku 3 do ustawy VAT pod pozycją 163). Tego typu usługi podlegają, bowiem opodatkowaniu VAT według stawki 8%. Należy przy tym zauważyć, że w sytuacji, gdy zarówno zastosowanie zwolnienia, jak i obniżonej stawki byłoby wykluczone, wynajem nieruchomości powinien zostać opodatkowany według stawki podstawowej tj. 23% podatku VAT.

Wg powyższych interpretacji wynajem nieruchomości mieszkalnej na okres chwilowego pobytu w celach mieszkalnych (turystyczno-rekreacyjnych) jest opodatkowany stawką podstawową podatku VAT w wysokości 8% (zakwaterowanie) lub 23%. Lokal tak wynajmowany nie jest lokalem mieszkalnym tylko użytkowym w rozumieniu powyższych przepisów. Cel mieszkaniowy nie jest związany z chwilowym pobytem, ale z zamieszkaniem, więc stałym interesem życiowym osoby wynajmującej lokal mieszkalny. Obie przesłanki dyskwalifikują zwolnienie usługi wynajmu z opodatkowaniem podatkiem VAT. Natomiast w myśl powyższych przepisów, jeżeli wynajem budynku mieszkalnego nastąpi wyłącznie na cele mieszkaniowe to będę korzystać ze zwolnienia opodatkowania podatkiem VAT.

Istotą przedsięwzięcia będzie wynajem periodyczny, czyli chwilowy w rozumieniu powyższej ustawy (np. na 3 dni lub miesiąc), natomiast Wnioskodawczyni nie wyklucza wynajmu obiektu na okres dłuższy, np. 2 lata dla jednej i tej samej osoby, wraz z przeniesieniem tam interesów życiowych tejże osoby.

Stosownie do powyższego Wnioskodawczyni stwierdza, że wszystkie wydatki ponoszone przez nią przed dniem rejestracji do podatku VAT będą ponoszone celem osiągnięcia przychodów z działalności gospodarczej częściowo lub w całości opodatkowanych podatkiem VAT, w zależności od charakteru umowy z klientem. Wnioskodawczyni dopuszcza zarówno całkowite zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT jak również formę opodatkowania podatkiem VAT.

* Cały obiekt będzie wykorzystywany do celów wynajmu.

W związku z powyższym w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytania (oznaczone jak we wniosku):

2. Czy Wnioskodawczyni jest uprawniona jako osoba fizyczna do wystawienia rachunków za usługę wynajmu obiektu.

3. Czy osoba fizyczna wynajmująca obiekt i płacąc podatek na zasadach ogólnych, jak w wyżej opisanym wypadku, może być podatnikiem podatku VAT.

4. Czy VAT zawarty w wydatkach poniesionych przed rozpoczęciem działalności (w latach 2013 r. do lipca 2014 r.) będzie mógł być rozliczany w latach następnych, tj. od lipca 2014 r. - kiedy to rozpocznie się prowadzenie działalności zgodnie z powyższym opisem.

Stanowisko Wnioskodawczyni.

Ad. 2

Zgodnie z powyższym opisem Wnioskodawczyni będzie wynajmować obiekt mieszkalny w celach turystyczno-rekreacyjnych przez cały rok. Wnioskodawczyni będzie zawierać umowy najmu zarówno z osobami fizycznymi jak i osobami prowadzącymi działalność gospodarczą. Nie prowadząc działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT swojej usługi wynajmu i nie ciąży na niej obowiązek wystawiania faktur VAT W myśl art. 32 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.).

Jednakże wynajmując obiekt mieszkalny Wnioskodawczyni prowadzi działalność zarobkową zgodnie z art. 3 pkt 9 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Na podstawie art. 87 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający wykonanie usługi, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej.

Ad. 3

Przejawem działalności gospodarczej, w myśl ww. definicji zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jest wykorzystywanie dóbr niematerialnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jest to sformułowanie przejęte z VI dyrektywy (obecnie art. 9 ust. 1 zdanie trzecie dyrektywy w sprawie VAT). Tak sformułowana zasada pozwala rozstrzygnąć problem, czy dzierżawa choćby jednego obiektu dokonywana jednak w pewnym okresie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Podmiot dokonujący wynajmu składników majątku - nawet jeśli jest to osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej - wynajmująca składniki majątku osobistego - zgodnie z powyższą regułą staje się podatnikiem podatku VAT. Podmiot ten nie musi być czynnym podatnikiem VAT korzystając np. ze zwolnienia przysługującego drobnym przedsiębiorcom, co jednak nie zmienia faktu, iż jest to podatnik w rozumieniu ustawy o VAT.

Ad. 4

Podatnik jest zdania, że prawo takie będzie mu przysługiwało, pomimo dokonania zakupu przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej.

Podatnik argumentuje swoją interpretację w następujący sposób.

Dla określenia, czy podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki, niezwykle istotny jest charakter związku występującego między tymi wydatkami, a prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

Związek ten może mieć charakter bezpośredni, pośredni, jak również może dotyczyć takich czynności, które są niezbędne do funkcjonowania przedsiębiorstwa.

Wg podatnika prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje mu ponieważ dokonywane zakupy mają związek z przyszłymi transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Powyższe wynika z regulacji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - dalej u.p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* jest prawidłowe - w zakresie wystawiania rachunków za usługę wynajmu obiektu,

* jest prawidłowe - w zakresie uznania czy osoba fizyczna wynajmująca obiekt może być podatnikiem podatku VAT,

* jest nieprawidłowe - w zakresie uznania czy VAT zawarty w wydatkach poniesionych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej będzie mógł być rozliczany w latach następnych, tj. w momencie rozpoczęcia prowadzenia działalności.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. (art. 15 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji (art. 113 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. Za zgodą naczelnika urzędu skarbowego podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z dokumentów celnych oraz o kwotę podatku zapłaconą od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a także o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących zakupy dokonane przed dniem utraty zwolnienia, pod warunkiem:

W myśl art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Artykuł 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), mówi, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywana w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest właścicielką domu mieszkalnego, oddanego do użytku w grudniu 2011 r. po generalnym remoncie, przebudowie i rozbudowie w latach 2007-2011. Obiekt nie jest obecnie zamieszkiwany, natomiast jest całkowicie sprawny technicznie, posiada wszelkie atesty oraz dokumentację umożliwiającą zamieszkanie, jest ogrzewany, objęty ochroną i ubezpieczony od zdarzeń losowych. Wnioskodawczyni jest jedyną właścicielką obiektu od 2009 r. Wnioskodawczyni podjęła decyzję o przeznaczeniu tego obiektu pod całoroczny wynajem w celu turystyczno-wypoczynkowym. Obiekt będzie wynajmowany bez świadczenia dodatkowych usług, jako samodzielny dom bez obsługi typu sprzątnie, posiłki, recepcja. Zamiarem Wnioskodawczyni jest rozpoczęcie wynajmu w sierpniu 2014 r.

Aby zrealizować to zamierzenie konieczne jest specjalistyczne urządzenie i wyposażenie domu oraz otoczenia (ogrodu, podjazdu) pod wynajem, co wiąże się z wydatkami ok. 200.000 PLN wg wstępnej kalkulacji architekta wnętrz i ogrodów. Główne inwestycje dotyczyć będą wykonania elementów trwale związanych z budynkiem (przebudowa trasu i podjazdu oraz wykonanie kominka w budynku) jak również zakupu mebli do wszystkich sypialni, kuchni oraz salonu, wykonania nowych balustrad na klatce schodowej i całkowitego wyposażenia obiektu.

Cześć inwestycji zostanie wykonana w drugiej połowie 2013 r., a kolejne w pierwszej połowie 2014 r. Nie planowane jest podjecie działalności gospodarczej związanej z wynajmem obiektu.

Rejestracja jako podatnik VAT nastąpi równocześnie z datą zgłoszenia faktu wynajmu obiektu do urzędu skarbowego, czyli latem 2014 r., w zależności od stopnia zaawansowania przygotowań obiektu do wynajmu.

Istotą przedsięwzięcia będzie wynajem periodyczny, czyli chwilowy w rozumieniu powyższej ustawy (np. na 3 dni lub miesiąc), natomiast Wnioskodawczyni nie wyklucza wynajmu obiektu na okres dłuższy, np. 2 lata dla jednej i tej samej osoby, wraz z przeniesieniem tam interesów życiowych tejże osoby.

Wnioskodawczyni stwierdza, że wszystkie wydatki ponoszone przez nią przed dniem rejestracji do podatku VAT będą ponoszone celem osiągnięcia przychodów z działalności gospodarczej częściowo lub w całości opodatkowanych podatkiem VAT, w zależności od charakteru umowy z klientem. Wnioskodawczyni dopuszcza zarówno całkowite zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT jak również formę opodatkowania podatkiem VAT.

Cały obiekt będzie wykorzystywany do celów wynajmu.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą m.in. zasadności wystawienia rachunków za usługę wynajmu obiektu oraz czy z tytułu świadczenia tych usług Wnioskodawczyni staje się podatnikiem podatku VAT.

Jak wskazano wyżej podmiot świadczący usługę najmu będzie podatnikiem podatku od towarów i usług wówczas, gdy najem ten będzie wykonywał we własnym imieniu i na własny rachunek. W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawczyni zamierza wynajmować obiekt na cele turystyczno-wypoczynkowe, zatem oznacza to, że na podstawie art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, będzie uznana za prowadzącą działalność gospodarczą w tym zakresie.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż w zakresie opisanych czynności Wnioskodawczyni nabędzie status podatnika VAT.

Jednakże mając na uwadze omawianą sprawę oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego Wnioskodawczyni może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Korzystanie ze zwolnienia będzie możliwe na zasadach opisanych w ww. przepisach art. 113 ustawy.

W związku z tym w odniesieniu do usług najmu obiektu, w stosunku do którego Wnioskodawczyni będzie stroną umowy najmu, winna ona, na podstawie art. 87 § 1 Ordynacja podatkowa, wystawić rachunki na usługi najmu swojego obiektu, jednakże w momencie przekroczenia limitów określonych przepisami art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawczyni będzie zobowiązana wystawiać faktury VAT na usługi najmu obiektu, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy oraz dokonać rozliczenia podatku VAT w deklaracji VAT-7.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytań oznaczonych jak we wniosku nr 2 i 3 należało uznać za prawidłowe.

Wnioskodawczyni powzięła również wątpliwość czy VAT zawarty w wydatkach poniesionych przed rozpoczęciem działalności będzie mógł być rozliczany w latach następnych, tj. od lipca 2014 r. - kiedy to rozpocznie się prowadzenie działalności.

Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarte zostało w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, który stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 powołanego przepisu, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Powyższe regulacje oznaczają, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni (wydatek na nabycie towaru, który następnie zostanie przez podatnika sprzedany), bądź pośredni. Niezależnie od tego, czy dokonany zakup stanowi kompletny i zdatny do użytkowania towar czy środek trwały, czy też dokonywane są dopiero nakłady (inwestycja w toku) czy też dokonywane są płatności zaliczkowe, których efektem będzie środek trwały - podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT, jeśli tylko zakup dokonywany jest w związku z obecnie prowadzoną lub planowaną działalnością opodatkowaną.

Przepisy art. 86 ust. 10 i ust. 11 ustawy wskazują na terminy, w jakich podatnik może z tego uprawnienia skorzystać. I tak, zgodnie z treścią art. 86 ust. 10 pkt 1 prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W przypadku otrzymania faktury, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a lub lit. c, przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel albo przed wykonaniem usługi, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem lub z chwilą wykonania usługi, o czym stanowi art. 86 ust. 12 ustawy.

W art. 86 ust. 13 ustawy przewidziano, że jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ww. ustawy o VAT.

Natomiast stosownie do postanowień art. 88 ust. 4 ww. ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z treści ww. art. 88 ust. 4 nie wynika jednakże, by do nabycia uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego koniecznym było posiadanie statusu podatnika VAT czynnego w momencie otrzymania faktury zakupowej. W dacie otrzymania faktury koniecznym jest aby podmiot, który ją otrzymuje był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, czyli podmiotem wykonującym samodzielnie działalność gospodarczą (zdefiniowaną w ust. 2 tegoż artykułu), bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Tak więc, podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy nabywa prawo do odliczenia podatku naliczonego w momencie otrzymania faktury lecz aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status podatnika VAT czynnego (podatnik musi posiadać taki status w momencie realizacji uprawnienia).

W myśl art. 96 ust. 1 i 3 ww. ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3. Podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Natomiast na podstawie art. 99 ust. 2 ww. ustawy o VAT mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Z kolei, stosownie do art. 99 ust. 3 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1, inni niż podatnicy rozliczający się metodą kasową, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25. dnia drugiego miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja podatkowa. Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu dokonuje zawiadomienia, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczął wykonywanie tych czynności.

Jednocześnie należy wskazać, że do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT należy między innymi zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Z zasady neutralności podatku VAT wynikającej z art. 2 Pierwszej Dyrektywy Rady z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych (67/227/EEC) oraz z konstrukcji Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC) należy wynosić, iż brak rejestracji jako podatnika VAT czynnego w okresie rozliczeniowym, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego nie uniemożliwia podatnikowi skorzystania z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakupy bezspornie związane z prowadzeniem działalności.

Należy także zauważyć, że powołane wyżej Dyrektywy Pierwsza i Szósta zostały uchylone Dyrektywą Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r. W nowej Dyrektywie 2006/112/WE powtórzono zasadę neutralności podatku VAT, o której mowa powyżej.

Prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1) kształtuje się w danym okresie rozliczeniowym. Zdarzeniem uprawniającym do obniżenia podatku należnego - co wprost wynika z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy - jest przy tym zazwyczaj otrzymanie faktury lub dokumentu celnego, a ewentualne późniejsze rozliczenie podatku jest konsekwencją już nabytego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego. Prawo do obniżenia podatku należnego powstaje u wszystkich podatników, o ile wykażą, że zakupy były związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną, a warunek rejestracji jest niezbędny wyłącznie do skorzystania przez podatnika z prawa do obniżenia podatku należnego.

Trzeba rozróżnić moment powstania prawa do odliczenia od momentu skorzystania z tego prawa. Jak już wspomniano, jego realizacja następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia i aby skutecznie zrealizować już powstałe uprawnienie, podatnik musi usunąć - najpóźniej przed skorzystaniem z tego prawa - wszelkie przesłanki negatywne, w tym brak rejestracji, który uniemożliwia identyfikowanie go jako podatnika.

Zatem należy stwierdzić, iż ustawa o VAT nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od zakupów poczynionych przed rejestracją, o ile występują przesłanki, iż zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżącej (lub przyszłej) działalności opodatkowanej (oraz ewentualnie spełniać inne warunki określone w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług). Niemniej ustawodawca narzucił podatnikom obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny.

Z okoliczności sprawy wynika, iż zamiarem Wnioskodawczyni jest rozpoczęcie wynajmu w sierpniu 2014 r. Aby zrealizować to zamierzenie konieczne jest specjalistyczne urządzenie i wyposażenie domu oraz otoczenia (ogrodu, podjazdu). Cześć inwestycji zostanie wykonana w drugiej połowie 2013 r., a kolejne w pierwszej połowie 2014 r. Wnioskodawczyni dopuszcza zarówno całkowite zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT jak również formę opodatkowania podatkiem VAT.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Wnioskodawczyni skorzysta ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, powyższe uprawnienie do odliczenia podatku VAT nie będzie możliwe, ponieważ podatek naliczony wynikający z faktur zakupowych nie będzie powiązany z czynnościami opodatkowanymi.

Natomiast w sytuacji gdy Wnioskodawczyni nie skorzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o VAT, a wszystkie wydatki związane z ww. inwestycją ponoszone przed dniem rejestracji do podatku VAT będą służyły przyszłemu osiąganiu przychodów z działalności gospodarczej w całości opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących poniesione wydatki, jednakże realizacja tego prawa może nastąpić dopiero po uzyskaniu statusu zarejestrowanego (czynnego) podatnika podatku od towarów i usług.

W takiej sytuacji koniecznym jest złożenie zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, w którym Wnioskodawczyni wskaże okres rozliczeniowy, od którego jako podatnik VAT czynny chce korzystać z możliwości odliczania podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z przeprowadzeniem specjalistycznego urządzenia i wyposażenia domu oraz jego otoczenia przeznaczonego na całoroczny wynajem.

Dokonując odliczenia Wnioskodawczyni winna mieć również na uwadze ograniczenia wynikające z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

W wniosku wynika ponadto, że wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię przy zakupie towarów i usług związanych ze świadczeniem usług mogą mieć związek zarówno z czynnościami, w związku z którymi przysługiwać będzie prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, jak i czynnościami, z którymi takie prawo nie przysługuje.

W sytuacji, gdy podatnik nabywa towary i usługi związane z czynnościami uprawniającymi do odliczenia VAT i nieuprawniającymi do tego odliczenia, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ust. 1 ustawy, który stanowi, iż w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami w stosunku, do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. (art. 90 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 90 ust. 4 ustawy proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalona proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Ponadto, w myśl art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Zgodnie z art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Stosownie do przepisu art. 90 ust. 9 ustawy, przepis art. 90 ust. 8, stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Według art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

Obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którym wydatki te są związane. Natomiast zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, czyli do zakupów kwalifikowanych jako "zakupy związane ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną".

Wnioskodawczyni w przypadku nabycia towarów i usług, które są wykorzystywane zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i zwolnionych od podatku, może zatem odliczyć podatek naliczony tylko w takim zakresie, w jakim nabycie to wiąże się z czynnościami opodatkowanymi. Oznacza to, że Wnioskodawczyni zobowiązana jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać czynnościom opodatkowanym.

Jeżeli natomiast towary i usługi związane z wykonywanymi przez Wnioskodawczynię czynnościami są związane częściowo ze sprzedażą opodatkowaną, a częściowo ze sprzedażą zwolnioną od podatku, i nie ma możliwości wyodrębnienia całości lub części kwot, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, to Wnioskodawczyni ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z uwzględnieniem proporcji ustalonej w oparciu o zapisy art. 90 ustawy.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie, w sytuacji gdy Wnioskodawczyni nie będzie w stanie przypisać bezpośrednio całości podatku naliczonego do poszczególnych kategorii czynności (opodatkowanych i zwolnionych), to w odniesieniu do tych wydatków należy zastosować regulacje prawne zawarte w art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawczyni będzie miała zatem prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług związanych z wykonywaniem świadczeń, zgodnie z proporcją obliczoną według zasad określonych przepisami art. 90 ustawy o VAT.

Natomiast prawo to nie będzie w ogóle Wnioskodawczyni przysługiwać, w sytuacji gdy wykonywane przez nią czynności będą zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT. Ustawa bowiem wyłącza możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 4 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

Końcowo wskazać należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie reguluje zasad zawierania między stronami umów oraz zasad ustalania cen, a organy podatkowe nie mają prawa ingerować w zawierane umowy i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba, że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie zostanie załatwiony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.