IBPP2/443-530/09/BW

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. organu 7 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy:

* przekazanie samochodu na cele osobiste będzie korzystało ze zwolnienia z VAT oraz

* konieczna będzie korekta odliczonego podatku VAT w związku z jego wyłączeniem z majątku firmy w okresie korekty

jest nieprawidłowe.

W dniu 7 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania:

* czy przekazanie samochodu na cele osobiste będzie korzystało ze zwolnienia z VAT oraz

* czy konieczna będzie korekta odliczonego podatku VAT w związku z jego wyłączeniem z majątku firmy w okresie korekty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT od 1996 r. Prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji drobnych elementów metalowych.

Wnioskodawca wskazał, że w skład posiadanych środków trwałych wchodzi samochód nabyty w dniu 20 lutego 2002 r., tj. samochód marki D. L., rocznik 2002, czteroosobowy, benzyna, 1,5 16V, za 28.187,08 zł, który posiada homologację pojazdu ciężarowego (tzw. kratka). Przy zakupie został odliczony podatek VAT w wysokości 5.082,92 zł. Obecnie trudna sytuacja rynkowa oraz względy rodzinne zmuszają go do ograniczenia skali działalności. Jednocześnie samochód stanowiący wcześniej główne narzędzie pracy staje się w coraz większym stopniu zbędny. W roku 2009 Wnioskodawca ma zamiar przekazać ww. samochód na potrzeby prywatne. Pozwoli mu to znacznie ograniczyć koszty funkcjonowania prowadzonej działalności gospodarczej, a samochód w dalszym ciągu będzie pozostawał w jego dyspozycji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad 1)

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Wnioskodawca stwierdził, iż zakres definicji dostawy towarów rozszerzają przepisy art. 7 ust. 1 i 2 ww. ustawy. W myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności: (...).

Wnioskodawca, zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług, nabył 20 lutego 2002 r. samochód. Przy jego zakupie odliczył podatek naliczony VAT. Obecnie ma zamiar przekazać przedmiotowy samochód na potrzeby własne.

Zatem zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę samochodu osobowego na potrzeby prywatne będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przepis art. 29 ust. 10 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 cyt. ustawy - wynosi 22%. Jednakże, zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Wnioskodawca stwierdził, że przedmiotem zapytania jest samochód osobowy, przy nabyciu którego odliczył podatek VAT w wysokości 5.082,92 zł.

Bowiem w myśl art. 86 ust. 3 ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Stosownie do przepisu § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zwalnia się od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 ustawy, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Przepis art. 43 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Wnioskodawca stwierdził, iż zwolnienie od podatku od towarów i usług, o którym mowa w przepisie § 13 ust. 1 pkt 5 ww. rozporządzenia, dotyczy wyłącznie tych samochodów osobowych i innych pojazdów, do których mają zastosowanie przepisy art. 86 ust. 3 ustawy. Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, należy stwierdzić, iż w sprawie będą spełnione warunki do zastosowania ww. zwolnienia.

Zatem nieodpłatne przekazanie samochodu osobowego przez Wnioskodawcę na potrzeby prywatne (osobiste), przy zakupie którego odliczył podatek naliczony zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy oraz którego używał przez okres dłuższy, niż pół roku, korzysta, w jego ocenie, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Ad 2)

Wnioskodawca wskazał, że należy wziąć pod uwagę, że po upływie pewnego okresu użytkowania samochodu, tj. z chwilą nieodpłatnego przekazania, nastąpi zmiana jego przeznaczenia ze związanego z wykonywaniem czynności opodatkowanych, na związane z czynnościami zwolnionymi od podatku od towarów i usług. Zatem zaistnieje okoliczność zmieniająca prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego towaru, która będzie skutkowała obowiązkiem dokonania przez niego korekty odliczonej kwoty podatku naliczonego.

W myśl art. 91 ust. 1 ustawy o podatku od towarów j usług, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Zdaniem Wnioskodawcy konieczność dokonania korekty w takiej sytuacji, wynika bezpośrednio z zapisu art. 91 ust. 7 ww. ustawy, zgodnie z którymi, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio, w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Wnioskodawca zauważył, iż brzmienie art. 86 ust. 3 ustawy wskazuje, że 60% kwoty podatku określonej w fakturze nie więcej jednak niż 6.000 zł stanowi kwotę podatku naliczonego. Stąd też miał on prawo jedynie do całkowitego obniżenia VAT.

Wnioskodawca stwierdził, iż jest uprawniony do dokonywania korekty według zasad określonych w art. 91 ust. 2-6, ponieważ będzie ona dotyczyła środków trwałych podlegających amortyzacji. Ustawodawca w art. 91 ust. 2 ustawy nałożył obowiązek dokonywania korekty w zakresie podatku naliczonego od środków trwałych podlegających amortyzacji przez okres 5 lat, począwszy od roku oddania ich do użytkowania.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, iż będzie musiał dokonać korekt podatku VAT naliczonego, zgodnie z przepisami art. 91 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług.

Przepis art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Ustawodawca dla celów podatku od towarów i usług zrównał z odpłatną dostawą towarów niektóre nieodpłatne czynności.

I tak, zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, iż przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności.

Zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Ustawodawca, w art. 29 ust. 10 ww. ustawy wskazał, że w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Z cyt. wyżej przepisu wynika, iż w przypadku towarów przekazywanych nieodpłatnie, podstawą opodatkowania jest cena nabycia tych towarów określona w momencie dostawy, tj. w momencie ich przekazania.

Stosownie do przepisu § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zwalnia się od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 ustawy, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Przepis art. 43 ust. 2 ustawy natomiast stanowi, iż przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Zatem zwolnienie od podatku od towarów i usług, o którym mowa w ww. przepisie § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczy wyłącznie tych samochodów osobowych i innych pojazdów, którym przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 ww. ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie produkcji drobnych elementów metalowych. W skład posiadanych środków trwałych wchodzi samochód marki D.L., nabyty w dniu 20 lutego 2002 r. Wnioskodawca wskazał, że samochód ten posiada homologację pojazdu ciężarowego (tzw. kratka) i przy zakupie został odliczony podatek naliczony.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie, Wnioskodawca dodatkowo wskazał, że odliczył podatek naliczony zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy.

W roku 2009 r. Wnioskodawca ma zamiar przekazać przedmiotowy samochód na cele prywatne.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej regulacje prawne oraz odnosząc się do opisu zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, iż przekazanie przez Wnioskodawcę przedmiotowego samochodu na jego prywatne cele, jest czynnością, która na mocy przywołanego art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, została zrównana z dostawą towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 tej ustawy. Mamy bowiem do czynienia z przekazaniem towaru (samochodu) na cele osobiste, przy zakupie którego odliczono podatek naliczony.

Należy tutaj zauważyć, iż jak wynika z wniosku Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku naliczonego od zakupu wymienionego we wniosku samochodu przy jego nabyciu, a zatem w 2002 r.

W tym stanie rzeczy, nie znajdzie tu zastosowania zwolnienie od podatku określone ww. przepisem § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zwolnienie to bowiem (co zresztą potwierdził również Wnioskodawca), dotyczy wyłącznie tych samochodów osobowych i innych pojazdów, którym przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, tj. ustawy, która obowiązuje od dnia 1 maja 2004 r.

Skoro zatem Wnioskodawca nabył przedmiotowy samochód w 2002 r. i dokonał wówczas odliczenia podatku naliczonego przy jego zakupie, to nie mógł on dokonać tego odliczenia zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy o VAT z dnia 11 marca 2004 r., bowiem w 2002 r. przepis ten nie istniał.

Reasumując, w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego i powołanych przepisów prawa, przekazanie przez Wnioskodawcę na jego cele osobiste samochodu stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do ww. przepisu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, uznające, iż w opisanej we wniosku sytuacji, nieodpłatne przekazanie samochodu na potrzeby prywatne (osobiste) korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług należało uznać za nieprawidłowe.

Należy tutaj zauważyć, iż przedstawiając własne stanowisko w sprawie Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem zapytania jest samochód osobowy.

W związku z powyższym tut. organ pragnie wyjaśnić, iż w przedmiotowej sprawie dla rozstrzygnięcia kwestii, będącej przedmiotem zapytania, tj. cyt:

"Czy przekazanie samochodu na cele osobiste będzie korzystało ze zwolnienia z VAT..."

nie miał znaczenia fakt jaki samochód będzie przekazany na cele osobiste ale fakt, że przy nabyciu tegoż samochodu Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku naliczonego.

Ad. 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z cytowanego przepisu, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi tego podatku w odniesieniu do towarów i usług w zakresie w jakim są one wykorzystywane przez niego do wykonania czynności opodatkowanych na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 90 ust. 1 cyt. Ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Z kolei szczegółowe zasady dotyczące dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z treścią art. 91 ust. 1 ww. ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Natomiast stosownie do zapisu art. 91 ust. 7 ww. ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio, w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Mając na względzie ww. przepisy prawa należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy w wyniku nieodpłatnego przekazania samochodu na cele prywatne nastąpi zmiana jego przeznaczenia (ze związanego z czynnościami opodatkowanymi na czynności zwolnione od podatku) to podatnik (stosownie do ww. przepisu art. 91 ust. 7 ustawy o VAT) zobowiązany jest do dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego.Br>,br>

Ponieważ w przedstawionym zdarzeniu przyszłym (jak wykazano powyżej w odpowiedzi na pytanie nr 1 z wniosku) nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę samochodu na cele prywatne będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zatem z chwilą jego przekazania nie wystąpi okoliczność określona ww. przepisem art. 91 ust. 7 ustawy o VAT.

Tym samym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym ww. przepis art. 91 ust. 7 ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznające, iż w związku z opisaną we wniosku sytuacją, będzie musiał dokonać korekty podatku VAT naliczonego, zgodnie z przepisami art. 91 ustawy o VAT, również należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.