IBPP2/443-522/10/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2010 r. (data wpływu 16 czerwca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 sierpnia 2010 r. (data wpływu 13 sierpnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w kwestii korekty podatku należnego w związku ze zbyciem, opisanej we wniosku, wierzytelności - jest prawidłowe.

W dniu 16 czerwca 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w kwestii korekty podatku należnego w związku ze zbyciem, opisanej we wniosku, wierzytelności.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 sierpnia 2010 r. (data wpływu 13 sierpnia 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 2 sierpnia 2010 r. znak: IBPP2/443-522/10/BW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada wierzytelność

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, taki tryb rozliczenia podatku VAT w odniesieniu do nieściągalnej wierzytelności wynika z ust. 4 zastosowanego artykułu ustawy który brzmi:

"W przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części."

Natomiast w piśmie z dnia 11 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca stwierdził, iż jego zdaniem, podatek należny podlega skorygowaniu w odniesieniu do części uregulowanej (uzyskanej) sprzedażą długu w stosunku do całej wierzytelności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, uznaje się za prawidłowe.

Kwestie dotyczące rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności regulują przepisy art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast w myśl art. 89a ust. 1a, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Na podstawie ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

Natomiast, zgodnie z ust. 3 ww. art. 89a ustawy o VAT, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że zastosowanie regulacji prawnej zawartej w art. 89a ust. 1 ustawy o VAT poprzez dokonanie przedmiotowej korekty, jest możliwe wyłącznie w przypadku, gdy spełnione są łącznie wszystkie warunki wskazane w ust. 2 i ust. 3 tego artykułu.

Stosownie do art. 89a ust. 4 ww. ustawy o VAT, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Zgodnie z powyższym zbycie należności pozbawia podatnika możliwości skorzystania z uprawnienia przewidzianego w przepisie art. 89a ust. 1 ustawy.

Zauważa się, iż powyższy przepis art. 89a ust. 4 ustawy o VAT nie wprowadza wymogu, aby należność została uregulowana tylko i wyłącznie przez dłużnika. Tym samym podatnik, który zbył wierzytelność na rzecz podmiotu trzeciego będącego czynnym podatnikiem podatku VAT, otrzymując od niego z tego tytułu część jej wartości, a wierzytelność ta uprzednio została objęta korektą podatku należnego (jako wierzytelność, której nieściągalność została uprawdopodobniona), w myśl ww. art. 89a ust. 4 ww. ustawy o VAT ma obowiązek dokonania zwiększenia podatku należnego w części uzyskanej ze sprzedaży wierzytelności w rozliczeniu za okres, w którym należność lub jej część została uregulowana.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca odnośnie wierzytelności na kwotę 202.797,22 zł, składającej się z niezapłaconego czynszu za okres od marca 2009 r. do października 2009 r., określonej prawomocnymi wyrokami sądowymi, zgodnie z art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, spełniając wszystkie warunki zawarte w tym przepisie skorzystał z ulgi za złe długi zmniejszając podatek VAT z kolejnych deklaracjach, tj.:

* wierzytelność za miesiąc marzec 2009 r. w deklaracji za miesiąc październik 2009 r.

* wierzytelność za miesiąc kwiecień 2009 r. w deklaracji za miesiąc listopad 2009 r.

* wierzytelność za miesiąc maj 2009 r. w deklaracji za miesiąc grudzień 2009 r.

* wierzytelność za miesiąc czerwiec 2009 r. w deklaracji za miesiąc styczeń 2010 r.

W dniu 16 lutego 2010 r. Wnioskodawca dokonał zbycia ww. wierzytelności za kwotę 60.000,- zł, co stanowi 29,58% wymagalnej wierzytelności.

Po przeniesieniu prawa własności wierzytelności, Wnioskodawca dokonał ponownie korekty podatku należnego dokonując jego zwiększenia w części 29,58% za okresy uprzednio odliczone tj. miesiące październik, listopad, grudzień 2009 r. i miesiąc styczeń 2010 r. w deklaracji za luty 2010 r.

Wnioskodawca wskazał również, że za okres od lipca 2009 r. do października 2009 r. nie odzyskiwał podatku VAT z tytułu nieściągalnej wierzytelności.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny sprawy oraz wskazane powyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca dokonał w dniu 16 lutego 2010 r. zbycia wierzytelności, w odniesieniu do której skorzystał uprzednio, tj. w rozliczeniu podatku VAT za miesiące październik, listopad, grudzień 2009 r. oraz styczeń 2010 r., z regulacji prawnej przewidzianej art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, zatem zgodnie z przywołanym wcześniej przepisem ust. 4 tegoż artykułu, zobowiązany był do dokonania, w rozliczeniu podatku VAT za okres w którym nastąpiło ww. zbycie tj. za luty 2010 r., korekty (powiększenia) kwoty podatku należnego o wartość podatku należnego odnoszącego się do zbytej części wierzytelności.

W konsekwencji powyższego, przedstawione we wniosku, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie należy zauważyć, iż kwestie objęte pytaniem oznaczonym we wniosku jako nr 2, będą przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.