IBPP2/443-487/09/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2009 r. (data wpływu do tut. organu 26 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w kwestii prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu artykułów spożywczych oraz opodatkowania czynności przekazania towarów na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 czerwca 2009 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w kwestii prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu artykułów spożywczych oraz opodatkowania czynności przekazania towarów na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca dokonuje zakupu kawy, herbaty, napojów bezalkoholowych, owoców, drobnych słodyczy oraz innych artykułów spożywczych w celu przygotowania we własnym zakresie kanapek. Artykuły te zużywane są podczas posiedzenia Rady Nadzorczej czy też Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Spółki. Zakupy wspomnianych artykułów spożywczych udokumentowane są fakturami VAT i finansowane ze środków bieżących Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawcy:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 7 ust. 2 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych.

Przepisy wykonawcze regulujące powyższy obowiązek to:

* rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279),

* rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn. z 2003 r. Dz. U. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.).

Pierwsze z wymienionych rozporządzeń dotyczy obowiązków pracodawcy względem pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych.

Natomiast drugie z zacytowanych rozporządzeń stanowi o obowiązku pracodawcy dostarczania wszystkim pracownikom wody zdatnej do picia lub innych napojów.

Powołane przepisy nie precyzują jakiego rodzaju mają to być napoje, zatem można uznać, że ustawodawca pozostawił to w gestii pracodawcy, pod warunkiem, iż woda i napoje będą dostępne w ilościach zaspakajających potrzeby pracownika w ciągu całej zmiany roboczej.

Zasadą zatem jest, iż wydawanie napojów pracownikom przez pracodawcę w ramach wypełnienia obowiązków nałożonych cyt. wyżej przepisami nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W każdej innej sytuacji pracodawca wydając artykuły spożywcze - z uwagi na treść art. 7 ust. 2 ustawy o VAT - jest zobowiązany opodatkować podatkiem od towarów i usług wartość tych towarów, pod warunkiem, że przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od tych czynności w całości lub w części.

Analizując sprawę tylko pod kątem związku wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności z prowadzonym przedsiębiorstwem, poczęstunek członków organów stanowiących osób prawnych (jako podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT) rodzi w skutkach obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług zużywanych towarów.

Należy jednak podkreślić, iż innym, nie mniej istotnym elementem mającym wpływ na obowiązek opodatkowania przez Wnioskodawcę zużywanych towarów (kawy, herbaty, napojów, słodyczy, artykułów spożywczych służących do przygotowania we własnym zakresie kanapek) jest zagadnienie dotyczące prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z zakupionymi przez Wnioskodawcę towarami, o których mowa we wniosku, uzależnione jest od powiązania tych zakupów z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Należy tutaj również pamiętać o zasadzie wynikającej z przepisu art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., z którego wynika, że podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Należy zauważyć, iż z dniem 1 grudnia 2008 r. na podstawie ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320) nastąpiła zmiana niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (uchylono m.in. powołany art. 88 ust. 1 pkt 2).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonuje zakupu kawy, herbaty, napojów bezalkoholowych, owoców, drobnych słodyczy oraz innych artykułów spożywczych w celu przygotowania we własnym zakresie kanapek. Artykułu te zużywane są podczas posiedzenia Rady Nadzorczej czy też Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Spółki. Zakupy wspomnianych artykułów spożywczych udokumentowane są fakturami VAT i finansowane ze środków bieżących Spółki.

Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca poniósł wydatki (do których ponoszenia nie był zobowiązany) na zakup artykułów spożywczych, które następnie zostały zużyte (przekazane) w ramach poczęstunku na posiedzeniu Rady Nadzorczej czy też Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Spółki, co rodzi obowiązek opodatkowania podatkiem VAT, stosownie do przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Należy również uznać, iż Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów, o których mowa we wniosku, pod warunkiem jednakże wypełnienia dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy o VAT i jednocześnie niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 tej ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach informuje, że kwestie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych będą przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.