IBPP2/443-474/10/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2010 r. (data wpływu 27 maja 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 sierpnia 2010 r. (data wpływu 25 sierpnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości obliczenia współczynnika proporcji dla potrzeb rozliczenia podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 maja 2010 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem dnia 24 sierpnia 2010 r. (data wpływu 25 sierpnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości obliczenia współczynnika proporcji dla potrzeb rozliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w 2008 r. zawarł umowę na dofinansowanie projektu unijnego - nowoczesne metody fizjoterapeutyczne w praktyce nr.... Projekt jest realizowany w 2009 r. i 2010 r. W ramach projektu Wnioskodawca przeprowadza szkolenia. Odpłatność za szkolenia jest częściowo finansowana ze środków unijnych, pozostała kwota płacona jest przez uczestników szkoleń. Na kwotę płaconą przez uczestników Wnioskodawca wystawia faktury ze stawką zw. Otrzymane przez Wnioskodawcę środki na sfinansowanie projektu wypłacane przez PARP stanowią dotację, która ma wpływ na cenę - Wnioskodawca do każdej otrzymanej transzy wystawia fakturę wewnętrzną, na której wykazuje otrzymane środki ze stawką zw. W związku z tym wszelkie koszty ponoszone w ramach projektu księgowane są w kwotach brutto - w związku z tym wszelkie koszty ponoszone w ramach projektu księgowane są w kwotach brutto - Wnioskodawca nie odlicza od nich VAT - w całości są związane ze sprzedażą zwolnioną.

Zgodnie z wymogami określonymi w przepisach unijnych Wnioskodawca prowadzi wyodrębnioną ewidencję kosztów i przychodów związanych z projektem. W związku z powyższym, zgodnie z przepisami art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca uznał, iż wszystkie koszty związane ze sprzedażą zw dotyczącą projektu są wyodrębnione, VAT od nich nie jest odliczany, wszystkie koszty dotyczące projektu są związane ze sprzedażą zwolnioną.

Oprócz projektu Wnioskodawca prowadzi również bieżącą działalność, w ramach której sprzedaje sprzęt rehabilitacyjny oraz przeprowadza szkolenia w zakresie jego zastosowania. W działalności bieżącej występują więc koszty, które służą zarówno sprzedaży opodatkowanej (sprzedaż sprzętu), jak i zwolnionej (szkolenia), co powoduje konieczność ustalania współczynnika proporcji VAT.

W ww. piśmie z dnia 24 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca wskazał, iż rozdziela koszty ponoszone przez siebie na koszty dotyczące działalności finansowanej ze środków unijnych oraz na koszty dotyczące pozostałej działalności niefinansowanej ze środków unijnych (niezwiązanej z projektem).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca prawidłowo obliczył współczynnik VAT dotyczący korekty sprzedaży zwolnionej za 2009 r., nie uwzględniając przy jego obliczaniu sprzedaży zwolnionej z tytułu działalności projektowej.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Do obliczenia współczynnika VAT korekty przyjęto sprzedaż zwolnioną z tytułu świadczenia usług szkoleniowych niefinansowanych przez dotację oraz sprzedaż opodatkowaną z tytułu sprzedaży sprzętu rehabilitacyjnego. Ustalony współczynnik VAT służy do rozliczenia podatku naliczonego za 2009 r. od zakupów z działalności bieżącej (służących zarówno sprzedaży zwolnionej jak i opodatkowanej). Wnioskodawca uważa, że postępuje prawidłowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż w piśmie z dnia 24 sierpnia 2010 r. (data wpływu 25 sierpnia 2010 r.) Wnioskodawca dokonał istotnego uzupełnienia w zakresie przedstawionego stanu faktycznego, zmodyfikował pytanie oraz własne stanowisko, w porównaniu do treści zawartej we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2010 r. Przyjęto więc, że stan faktyczny, pytanie oraz własne stanowisko Wnioskodawcy po dokonaniu uzupełnień i modyfikacji wynikających z tego pisma są ostateczne i w tej wersji zostały one przywołane powyżej. Podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie odnosi się do tej właśnie wersji przedstawionego stanu faktycznego, zadanego pytania oraz własnego stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z zacytowanego powyżej przepisu, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom VAT oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W sytuacji gdy podatek naliczony dotyczy zarówno czynności opodatkowanych, jak i zwolnionych bądź nieobjętych opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług, przepisy ustawy nakazują przyporządkowanie kwot podatku naliczonego związanego z tymi kategoriami sprzedaży.

W myśl bowiem art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Stosownie do art. 90 ust. 2 ww. ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W świetle art. 90 ust. 3 ww. ustawy o VAT proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zgodnie z art. 90 ust. 4 ww. ustawy o VAT proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca w 2008 r. zawarł umowę na dofinansowanie projektu unijnego - nowoczesne metody fizjoterapeutyczne w praktyce nr XXX. Projekt jest realizowany w 2009 r. i 2010 r. W ramach projektu Wnioskodawca przeprowadza szkolenia. Odpłatność za szkolenia jest częściowo finansowana ze środków unijnych, pozostała kwota płacona jest przez uczestników szkoleń. Na kwotę płaconą przez uczestników Wnioskodawca wystawia faktury ze stawką zw. Otrzymane przez Wnioskodawcę środki na sfinansowanie projektu wypłacane przez PARP stanowią dotację, która ma wpływ na cenę - Wnioskodawca do każdej otrzymanej transzy wystawia fakturę wewnętrzną, na której wykazuje otrzymane środki ze stawką zw. W związku z tym wszelkie koszty ponoszone w ramach projektu księgowane są w kwotach brutto - w związku z tym wszelkie koszty ponoszone w ramach projektu księgowane są w kwotach brutto - Wnioskodawca nie odlicza od nich VAT - w całości są związane ze sprzedażą zwolnioną. Zgodnie z wymogami określonymi w przepisach unijnych Wnioskodawca prowadzi wyodrębnioną ewidencję kosztów i przychodów związanych z projektem. W związku z powyższym, zgodnie z przepisami art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca uznał, iż wszystkie koszty związane ze sprzedażą zw dotyczącą projektu są wyodrębnione, VAT od nich nie jest odliczany, wszystkie koszty dotyczące projektu są związane ze sprzedażą zwolnioną. Oprócz projektu Wnioskodawca prowadzi również bieżącą działalność, w ramach której sprzedaje sprzęt rehabilitacyjny oraz przeprowadza szkolenia w zakresie jego zastosowania. W działalności bieżącej występują więc koszty, które służą zarówno sprzedaży opodatkowanej (sprzedaż sprzętu), jak i zwolnionej (szkolenia), co powoduje konieczność ustalania współczynnika proporcji VAT. Wnioskodawca wskazał, iż rozdziela koszty ponoszone przez siebie na koszty dotyczące działalności finansowanej ze środków unijnych oraz na koszty dotyczące pozostałej działalności nie finansowanej ze środków unijnych (nie związanej z projektem).

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca ustalając proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, w celu dokonania korekty podatku naliczonego, w liczniku tej proporcji winien ująć obrót z tytułu sprzedaży opodatkowanej, natomiast w mianowniku obrót z tytułu całej sprzedaży (to znaczy zarówno obrót z działalności "projektowej", jak też pozostałej).

Według tak ustalonej proporcji, Wnioskodawca winien skorygować jedynie podatek naliczony, którego Wnioskodawca nie może przyporządkować do określonego rodzaju działalności: opodatkowanej, czy też zwolnionej.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznające, iż postępuje on prawidłowo, przyjmując do obliczenia współczynnika VAT korekty sprzedaż zwolnioną z tytułu świadczenia usług szkoleniowych niefinansowanych przez dotację oraz sprzedaż opodatkowaną z tytułu sprzedaży sprzętu rehabilitacyjnego, należało uznać za nieprawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie prawidłowości ustalenia proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT. Nie rozstrzyga natomiast w zakresie prawidłowości opodatkowania przez Wnioskodawcę jego działalności (w tym opodatkowania otrzymanych dotacji), gdyż nie było to przedmiotem zapytania, jak też w tym zakresie Wnioskodawca nie sformułował własnego stanowiska. Odnoszące się do tego problemu stwierdzenia Wnioskodawcy, zawarte w opisie stanu faktycznego potraktowano jako element tego stanu, bez dokonywania oceny prawidłowości tych stwierdzeń.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.