IBPP2/443/-469/10/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2010 r. (data wpływu do siedziby tut. organu 26 maja 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 lipca 2010 r. (data wpływu 19 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy sprzedaż majątku trwałego będzie podlegała przepisom ustawy o VAT i czy zbycie to można traktować jako sprzedaż przedsiębiorstwa, która w myśl art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest wyłączona z opodatkowania tym podatkiem - jest prawidłowe.

W dniu 26 maja 2010 r. wpłynął do siedziby tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji, uzupełniony pismem z dnia 16 lipca 2010 r. (data 19 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy sprzedaż majątku trwałego będzie podlegała przepisom ustawy o VAT i czy zbycie to można traktować jako sprzedaż przedsiębiorstwa, która w myśl art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest wyłączona z opodatkowania tym podatkiem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zakład prowadzący działalność gospodarczą produkcyjno-handlową, posiadający majątek trwały w postaci budynków produkcyjnych i handlowych wybudowanych przed 10 laty kończy obecnie swoją działalność i sprzedaje całość majątku trwałego zakładu wraz z wyposażeniem 1-nemu nabywcy. Nabywca jednak nie przejmuje zobowiązań Wnioskodawcy wobec kontrahentów, banków jak i zobowiązań podatkowych i wobec ZUS. W świetle zapisów aktu notarialnego nabywca przejmuje tylko majątek trwały przedsiębiorstwa, zatem zgodnie z zapisami ustawy o VAT jak i wyjaśnieniami zawartymi w leksykonie VAT nie jest to sprzedaż przedsiębiorstwa, gdyż zgodnie z ww. wyjaśnieniami przedsiębiorstwo jest zgodnie z art. 551 k.c. jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ona w szczególności:

Ponieważ nabywca nabywa tylko cały majątek trwały i sprzedaż ta nie spełnia wymogów zawartych w przytoczonych definicjach sprzedaży przedsiębiorstwa, zatem nie można zakwalifikować ww. sprzedaży jako sprzedaży przedsiębiorstwa.

Ponadto Wnioskodawca nadmienia, że nabywca w świetle zapisów aktu notarialnego odkupuje cały majątek trwały i wyposażenie zakładu natomiast nie przejmuje zobowiązań likwidowanego zakładu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaż Zakładu polegająca na zakończeniu własnej działalności produkcyjnej i handlowej oraz zbyciu majątku trwałego będzie podlegała przepisom ustawy o VAT, czy zbycie to można traktować jako sprzedaż przedsiębiorstwa, która to w myśl art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest wyłączona poza zakres opodatkowania tym podatkiem.

Zdaniem Wnioskodawcy, stan faktyczny pozwala na uznanie sprzedaży środków trwałych zakładu wobec jego likwidacji i wobec niespełnienia pozostałych warunków uznania ww. sprzedaży jako sprzedaży przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, na uznanie tej sprzedaży jako w całości podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ponieważ Zakład spełnia wymogi definicji przedsiębiorstwa, ale po dokładnej analizie zapisów aktu notarialnego należy stwierdzić, że nie zostały spełnione wymogi uznania ww. sprzedaży jako sprzedaży przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, stąd zmiana stanowiska Wnioskodawcy w tej sprawie. Po dokładnej analizie stanu faktycznego określonego w akcie notarialnym oraz zapoznaniu się z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca doszedł do wniosku, że sprzedaż ta winna podlegać w całości ustawie o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższych wątpliwości oraz niejasności przepisów Wnioskodawca zwraca się z uprzejmą prośbą o wydanie opinii w ww. sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż w piśmie z dnia 16 lipca 2010 r. (data wpływu 19 lipca 2010 r.) Wnioskodawca dokonał istotnych zmian zarówno w opisie stanu faktycznego, zadanego pytania, jak też we własnym stanowisku, w porównaniu do treści zawartych we wniosku o interpretację indywidualną z dnia 19 maja 2010 r. Podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie odnosi się do przedstawionego ostatecznie stanu faktycznego, sformułowanego pytania i stanowiska własnego Wnioskodawcy zawartego w piśmie z dnia 16 lipca 2010 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu "przedsiębiorstwo". Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu pojęcia "przedsiębiorstwo" wykorzystuje się regulację zawartą w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa oraz księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Zgodnie natomiast z art. 552 ww. ustawy - Kodeks cywilny czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Swoboda, jaką ustawodawca dał stronom w zakresie kształtowania treści umowy zbycia przedsiębiorstwa nie jest jednak nieograniczona. Swoboda w wyłączeniu poszczególnych składników przedsiębiorstwa nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa. Dlatego zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje, spełniane przez przedsiębiorstwo.

Zauważyć jednak należy, iż analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, dlatego też Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny, czy majątek, wskazany we wniosku, jest przedsiębiorstwem w rozumieniu doktryny prawa cywilnego.

Jeżeli zatem warunki, o których mowa w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, byłyby spełnione, to zbycie przedsiębiorstwa przez Wnioskodawcę nie będzie podlegało przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wyłączenie ze zbycia istotnych elementów przedsiębiorstwa powoduje, że mamy do czynienia ze sprzedażą sumy składników majątkowych, a nie ze sprzedażą przedsiębiorstwa. Jeśli natomiast wyłączone ze zbycia składniki przedsiębiorstwa nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa jako takiego, wówczas czynność taka, na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług uznana będzie za sprzedaż przedsiębiorstwa, chociaż nie obejmuje ona wszystkich jego składników.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien być on interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepis art. 2 pkt 27e ww. ustawy o VAT stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Podkreślić również należy, iż tak rozumiana zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest towarem w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

Zawarta w ustawie definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa akcentuje, że elementem zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą być zobowiązania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Zakład prowadzący działalność gospodarczą produkcyjno-handlową, posiadający majątek trwały w postaci budynków produkcyjnych i handlowych wybudowanych przed 10 laty kończy obecnie swoją działalność i sprzedaje całość majątku trwałego zakładu wraz z wyposażeniem 1-nemu nabywcy. Nabywca jednak nie przejmuje zobowiązań Wnioskodawcy wobec kontrahentów, banków jak i zobowiązań podatkowych i wobec ZUS. W świetle zapisów aktu notarialnego nabywca przejmuje tylko majątek trwały przedsiębiorstwa.

Ponadto Wnioskodawca nadmienia, że nabywca w świetle zapisów aktu notarialnego odkupuje cały majątek trwały i wyposażenie zakładu natomiast nie przejmuje zobowiązań likwidowanego zakładu.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia, czy sprzedaż Zakładu oraz zbycie majątku trwałego będzie podlegała przepisom ustawy o VAT, czy zbycie to można traktować jako sprzedaż przedsiębiorstwa, która w myśl art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest wyłączona z opodatkowania tym podatkiem.

Wyrażając swoje stanowisko Wnioskodawca stwierdził, że stan faktyczny pozwala na uznanie tej sprzedaży jako w całości podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle powołanych przepisów, zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo pod względem organizacyjnym jak i funkcjonalnym. Warunkiem uznania transakcji za zbycie przedsiębiorstwa jest dokonanie zbycia przedsiębiorstwa jako całości - wyłączenie ze zbycia części niezbędnych lub ważnych dla funkcjonowania przedsiębiorstwa, wchodzących w jego skład, powodowałoby uznanie takich transakcji za zbycie poszczególnych elementów składowych przedsiębiorstwa a nie zbycie przedsiębiorstwa jako całości. Jeżeli podatnik dokona zbycia przedsiębiorstwa w całości - zastosowanie ma przepis art. 6 pkt 1 ww. ustawy o podatku VAT i transakcja taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z wniosku wynika, iż transakcja nie obejmuje zobowiązań wobec kontrahentów, banków jak i zobowiązań podatkowych i wobec ZUS. Zatem fakt ten przesądza o kwalifikowaniu umowy jako umowy zbycia poszczególnych składników majątkowych, a nie zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że jeśli warunki wynikające z przepisu art. 55¹ i art. 552 Kodeksu cywilnego nie zostaną spełnione, oraz skoro nie zostaną spełnione warunki do uznania, iż przedmiotem transakcji będzie zorganizowana część przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, wówczas czynność zbycia przez Wnioskodawcę poszczególnych składników majątkowych, nie będzie nosiła znamiona zbycia przedsiębiorstwa, do której zastosowanie będzie miał przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa.

Mając na uwadze przedstawiony powyżej stan faktyczny sprawy oraz stan prawny należy stwierdzić, iż opodatkowaniu będą podlegać poszczególne elementy składowe części przedsiębiorstwa w postaci majątkowych składników materialnych (cały majątek trwały i wyposażenie zakładu) na zasadach ogólnych, według właściwej stawki VAT lub też znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku, jeśli wystąpią warunki do zastosowania zwolnienia określonego przepisami o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.