IBPP2/443-462/08/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku (data wpływu 19 maja 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 sierpnia 2008 r. (data wpływu 21 sierpnia 2008 r.) oraz pismem z dnia 25 sierpnia 2008 r. (data wpływu 26 sierpnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupionego paliwa do samochodów osobowych oraz prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu przedmiotowych samochodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupionego paliwa do samochodów osobowych oraz prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu przedmiotowych samochodów. W dniu 21 sierpnia 2008 r. zostało złożone pismo, będące odpowiedzią na wezwanie tutejszego organu z dnia 13 sierpnia 2008 r. znak: IBPP2/443-462/08/ICz.Ponadto wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 sierpnia 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada obecnie 14 samochodów osobowych. Zgodnie z przepisami obowiązującymi do dnia 1 maja 2004 r. określonymi w art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, firma miała prawo do odliczania VAT od zakupionego paliwa oraz do odliczenia całości VAT za zakup samochodu ze świadectwem homologacji. Firma miała możliwość odliczenia VAT-u od dwóch samochodów o nr rejestracyjnych Ford Galaxy (zakupiony 16 kwietnia 2004 r.) oraz Daewoo Lanos (zakupiony 2 grudnia 2002 r.), oba samochody posiadały świadectwa homologacji oraz tzw. "kratki". Z dniem 1 maja 2004 r., czyli w dniu zmiany przepisów ustawy o VAT firma utraciła prawo do odliczania VAT-u za zakup paliwa do ww. samochodów. Dopuszczalna ładowność pojazdów to: Deawoo Lanos: 508 kg, liczba miejsc siedzących: 4; Ford Galaxy: dopuszczalna ładowność 1731 kg, liczba miejsc siedzących: 5. Liczba miejsc siedzących oraz dopuszczalna ładowność podane są zgodnie z danymi wynikającymi ze świadectwa homologacji. Samochody są wykorzystywane w celach służbowych przez właściciela oraz pracowników firmy, przedstawicieli handlowych.Zgodnie z przepisami unijnymi, Polska nie mogła rozszerzyć zakresu stosowanych ograniczeń przed wejściem w życie VI Dyrektywy, jeżeli ograniczeń tych nie przewidują przepis VI Dyrektywy. Zmiana ustawy jest takim rozszerzeniem ograniczenia, a więc jest niezgodna z prawem wspólnotowym.Wnioskodawca powołał dwa wyroki Sądu: pierwszy to orzeczenie WSA we Wrocławiu (sygn. akt I SA/Wr 1852/06 z dnia 4 kwietnia 2007 r.), drugi WSA w Warszawie (sygn. akt VIII SA/Wa 324/07 z dnia 20 czerwca 2007 r.), które potwierdziły niezgodność wprowadzonych przepisów z przepisami unijnymi. Sądy uznały prawo podatnika do odliczania podatku VAT od zakupionego paliwa w wyżej wymienionych sytuacjach.W piśmie uzupełniającym z dnia 20 sierpnia 2008 r. Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny i wyjaśnił, że Firma przed dniem 1 maja 2004 r. zakupiła dwa samochody. Oba samochody posiadały świadectwa homologacji oraz tzw. "kratki", co pozwalało zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, na traktowanie ich jako samochodów ciężarowych. Przed dniem 1 maja 2004 r. firma miała więc prawo do odliczenia VAT od zakupionego paliwa oraz od nabycia ww. samochodów.Z dniem 1 maja 2004 r., czyli w dniu zmiany ustawy o VAT, Firma utraciła prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, związanego z zakupem paliwa do ww. samochodów. Obecnie oba wymienione samochody nie spełniają wymagań określonych w art. 86 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).Ponadto Wnioskodawca wskazał, że Firma posiada samochody osobowe, kupione po dniu 1 maja 2004 r., które obecnie nie spełniają wymagań określonych w art. 86 ust. 3 i 4 ustawy, ale spełniałyby wymagania ww. przepisu przed jego zmianą (posiadają świadectwa homologacji "kratki").

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W piśmie uzupełniającym z dnia 20 sierpnia 2008 r. zostały również doprecyzowane pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, można odliczać VAT od zakupionego do samochodów osobowych paliwa oraz zrobić korekty deklaracji VAT-7. Według Wnioskodawcy zmiany wprowadzone ustawą z dnia 11 marca 2004 r. są niezgodne z prawem unijnym, a przepisy zakazujące odliczenia VAT od nabytego paliwa do samochodów osobowych są bardzo widocznym naruszeniem VI Dyrektywy. Polska wstępując do Wspólnoty Europejskiej zobowiązała się dostosować swoje przepisy do przepisów o podatku od wartości dodanej do przepisów unijnych. Obowiązek ten wynika z art. 1 VI Dyrektywy, a na gruncie polskim z ratyfikowanego traktatu o przystąpieniu Polski do UE oraz z art. 91 Konstytucji RP, wyższość prawa wspólnotowego nad prawem krajowym potwierdziło orzeczenie sądu z dnia 9 lutego 2006 r. (sygn. akt III SA/Wa 3203/2005) gdzie WSA orzekł, że zgodnie z zasadą pierwszeństwa prawa wspólnotowego nad prawem krajowym można bezpośrednio zastosować przepisy VI Dyrektywy.W piśmie uzupełniającym z dnia 20 sierpnia 2008 r. dodatkowo Wnioskodawca wskazał na dwa wyroki Sądu, pierwszy to orzeczenie WSA we Wrocławiu (sygn. akt I SA/Wr 1852/06 z dnia 4 kwietnia 2007 r.), drugi WSA w Warszawie (sygn. akt VIII SA/Wa 324/07 z dnia 20 czerwca 2007 r.), które potwierdziły niezgodność wprowadzonych przepisów z przepisami unijnymi. Sądy uznały prawo podatnika do odliczania podatku VAT od zakupionego paliwa w wyżej wymienionych sytuacjach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Od dnia 1 maja 2004 r. Polska stała się stroną Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, wobec czego zobowiązała się przestrzegać postanowień traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez Instytucje Wspólnoty na zasadach określonych w tych traktatach. System prawny Wspólnoty Europejskiej obejmuje prawo pierwotne czyli traktaty założycielskie i podstawowe zasady prawne oraz prawo pochodne tworzone przez organy Wspólnoty. W stosunku do prawa pierwotnego zastosowanie ma zasada pierwszeństwa oraz bezpośredniego stosowania. Jednakże przepisy takie jak dyrektywy, które nie są wystarczająco precyzyjne i bezwarunkowe, nie odznaczają się bezpośrednią skutecznością. Adresatami dyrektyw są wyłącznie państwa i nie mogą być one kierowane do innych podmiotów prawa - osób fizycznych i prawnych. Zasadą jest, że dyrektywy nie obowiązują bezpośrednio w wewnętrznych porządkach prawnych, a ich istotą jest to, że wyznaczają rezultat, jaki ma zostać osiągnięty, natomiast wybór środków mających służyć jego realizacji, został pozostawiony swobodnej decyzji państw członkowskich. Do dziś Rada Unii Europejskiej nie podjęła decyzji, jakie wydatki nie będą uprawniały do odliczenia podatku od wartości dodanej. Zgodnie z zapisem art. 176 Dyrektywy Europy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatkowego od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), która z dniem 1 stycznia 2007 r. zastąpiła Szósta Dyrektywę z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) (Dz. U. UE L Nr 145, poz. 1 z późn. zm.), do czasu kiedy powyższe zasady zostaną wprowadzone w życie, Państwa Członkowskie mogą utrzymać wszelkie wyłączenia przewidziane w ich regulacjach krajowych w chwili wejścia w życie niniejszej Dyrektywy. Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług w naszym kraju po przystąpieniu do Unii Europejskiej uregulowane zostało ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. Zasadnicza konstrukcja obecnie obowiązujących polskich przepisów o podatku od towarów i usług jest zgodna z przepisami dyrektyw Unii Europejskiej, natomiast wielokrotna nowelizacja przepisów wyżej wymienionej ustawy ma związek z ciągłym dostosowywaniem szczegółowych przepisów do regulacji unijnych.

Wejście w życie z dniem 1 maja 2004 r. przepisów ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, powoduje konieczność respektowania od tego dnia wszystkich jej postanowień, chyba że w stosunku do danego zagadnienia zostały określone przepisy przejściowe. Z uwagi na brak przepisów przejściowych dotyczących nabytych przed dniem 1 maja 2004 r. samochodów osobowych i innych pojazdów nie spełniających wymogów zawartych w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy (zawarto tylko przepisy przejściowe dotyczące samochodów będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu), ograniczenie określone w art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. odnosi się do samochodów, których nabycie w uprzednim stanie prawnym wiązało się z uprawnieniem do odliczenia podatku od paliwa do tych samochodów. Zatem od dnia 1 maja 2004 r. obowiązują nowe zasady w zakresie odliczania podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do samochodów nabytych zarówno przed, jak i po tej dacie.

Zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 22 sierpnia 2005 r., w przypadku nabycia samochodów, osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona

według wzoru: DŁ = 357 kg + n × 68 kg

gdzie:

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza liczbę miejsc (siedzeń), łącznie z miejscem dla kierowcy

- kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5000 zł.

Z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT wynika, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy. Dopuszczalna ładowność pojazdów oraz liczba miejsc (siedzeń) - zgodnie z wolą ustawodawcy - określana była na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji wskazanej powyżej nie miały określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.Jeśli więc samochody nabyte przez Wnioskodawcę przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie spełniały wymogów art. 86 ust. 3-5 ustawy, prawo do odliczenia podatku naliczonego od paliwa wykorzystywanego do tych samochodów nie przysługiwało.

Zmiany, które weszły w życie z dniem 22 sierpnia 2005 r., dotyczące nabycia samochodów, jak i paliw służących do napędu tych samochodów, zostały zawarte w art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.Z przepisu tego wynika, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze nie więcej jednak niż 6000 zł z wyłączeniem pewnych kategorii pojazdów określonych przez ust. 4 tego artykułu. Jak wynika z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.Jeżeli zatem przedmiotowe pojazdy o masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony nie spełnią wymagań określonych w art. 86 ust. 4 - prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliw do tych pojazdów nie przysługuje - przy czym bez znaczenia jest data nabycia pojazdu, bowiem od dnia 22 sierpnia 2005 r. obowiązują zupełnie nowe kryteria określające pojazdy samochodowe, do których zakup paliwa nie uprawnia do odliczenia podatku naliczonego związanego z tym zakupem. Zatem, jeżeli nie zostały spełnione przesłanki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa, wówczas Wnioskodawcy nie przysługuje prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze cytowane powyżej przepisy należy zauważyć, iż zarówno stan prawny obowiązujący od dnia 1 maja 2004 r. jak i po dniu 22 sierpnia 2005 r. nie przewiduje żadnych wyjątków w stosowaniu przepisu art. 86 ust. 3 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy. Do ustawodawcy należy kształtowanie systemu podatkowego. Ustawodawca ma prawo określać jaki dokument służy ustaleniu, czy dany pojazd spełnia ustawowy warunek skorzystania z odliczenia w pełnej wysokości. Oznacza to, że o kwestii, czy dany samochód jest samochodem ciężarowym i podatnik ma prawo do skorzystania z odliczenia, decydują tylko i wyłącznie cytowane powyżej przepisy. Prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu zakupu paliwa nie ma charakteru prawa nabytego, uzależnione jest bowiem wyłącznie od spełnienia określonych wymogów wynikających z przepisów w zakresie podatku VAT obowiązujących w okresie rozliczeniowym, w którym dokonano zakupu. Zatem odliczenie podatku naliczonego od zakupu paliwa dotyczy wyłącznie samochodów, których dopuszczalna masa całkowita przekracza 3,5 tony oraz innych pojazdów samochodowych wymienionych w art. 86 ust. 4 ustawy o VAT.

Jeśli samochody osobowe będące przedmiotem zapytania nie spełniają wymagań określonych ww. przepisie art. 86 ust. 4, to Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w przypadku nabycia paliw silnikowych wykorzystywanych do napędu tych samochodów W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliw silnikowych do samochodów będących przedmiotem zapytania należało uznać za nieprawidłowe.Ponadto biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych w okresie od 1 maja 2004 r. do 21 sierpnia 2005 r. w wysokości 50% kwoty podatku wykazanego na fakturze nie więcej niż 5.000 zł, natomiast w okresie od 22 sierpnia 2005 r. w wysokości 60% kwoty podatku wykazanego na fakturze - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W konsekwencji oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Należy również wyjaśnić, iż wskazane we wniosku wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 4 kwietnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 1852/06 oraz Wojewódzkiego Sądu w Warszawie z dnia 20 czerwca 2006 r. sygn. akt VIII SA/WA 324/07), dotyczą konkretnej sprawy podatnika, osadzonej w określonym stanie faktycznym, zatem nie mogą mieć zastosowania w przedmiotowej sprawie. Tym bardziej, że w orzecznictwie sądowym prezentowane są również poglądy odmienne niż w przywołanych przez Wnioskodawcę wyrokach, np. w wyroku WSA w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 2073/07.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.