IBPP2/443-461/13/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2013 r. (data wpływu 26 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 maja 2013 r. (data wpływu 20 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT do czynności zbycia prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 lutego 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT do czynności zbycia prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 maja 2013 r. (data wpływu 20 maja 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 8 maja 2013 r. znak: IBPP2/443-183/13/IK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina S. w 2005 r. zawarła w formie aktu notarialnego umowę przeniesienia prawa wieczystego użytkowania gruntu i własności budynków celem zwolnienia z długu. W ramach tej umowy firma z siedzibą w S. będąca dłużnikiem Gminy S. z tytułu niezapłaconych podatków przenosi na rzecz Gminy S. między innymi prawo wieczystego użytkowania działki o nr 2815/9 o pow. 7 arów i 78 m² położonej w S. i własności posadowionego na tej działce budynku stanowiącego lokal użytkowy o powierzchni całkowitej 257 m² oraz prawo wieczystego użytkowania niezabudowanej działki nr 2815/3 o powierzchni 4 ary 37 m² położonej w S. (działka ta w ewidencji gruntów figuruje jako teren przemysłowy). W księdze wieczystej prawo własności przedmiotowych działek wpisane jest na rzecz Skarbu Państwa z wpisem dotyczącym prawa wieczystego użytkowania gruntu na Gminę S., w ewidencji gruntów działki te oznaczone są jako tereny przemysłowe. Transakcja ta była potwierdzona tylko aktem notarialnym, nie było faktury w związku z tym Gmina nie odliczała, nie miała możliwości obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Lokale użytkowe znajdujące się w przedmiotowym budynku były wynajmowane przez Gminę na rzecz dwóch najemców w następujący okresach:

W listopadzie 2012 r. Gmina zawarła z tą samą firmą co w 2005 r. drugą umowę na przeniesienia prawa wieczystego użytkowania gruntu, własności budynków celem zwolnienia z długu. Zgodnie z postanowieniami tej umowy Gmina S. przejęła od tej firmy w zamian za zaległości podatkowe prawo użytkowania wieczystego kilku nieruchomości oraz własność budynków w tym prawo wieczystego użytkowania działki nr 2815/10 o pow. 10 arów 35 m² oraz własność stanowiącego odrębną nieruchomość posadowionego na tej działce jednokondygnacyjnego budynku o powierzchni zabudowy 430 m^2, do budynku przylega wiata stalowa, a teren działki jest utwardzony asfaltem. Obecnie jako właściciel w księdze wieczystej figuruje Skarb Państwa zaś jako użytkownik wieczysty i właściciel budynków Gmina S. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy S. przedmiotowa działka położona jest w obszarze oznaczonym symbolem "PU-przemysłowo-usługowe" oraz w obszarze zorganizowanej działalności inwestycyjnej "P-centra rozwoju funkcji produkcyjno-składowych". Transakcja ta była potwierdzona tylko aktem notarialnym, nie było faktury w związku z tym Gmina nie odliczała, nie miała możliwości obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Budynki znajdujące się na tej działce w obecnej chwili nie są wynajmowane przez Gminę. Na potwierdzenie z wywiązania się przez firmę z obowiązków podatkowych Burmistrz Gminy S. wydał w przedmiotowych sprawach decyzje stwierdzającą o wygaśnięciu zobowiązań podatkowych, o które firma wnioskowała w złożonych do burmistrza wnioskach. Decyzje te zostały wydane na podstawie art. 66 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, który mówi, że szczególnym przypadkiem wygaśnięcia zobowiązania podatkowego jest przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz gminy w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochód jej budżetu.

Gmina na przedmiotowe nieruchomości nie ponosiła nakładów na ulepszenie, a jedynie wydatki na bieżące remonty, a wartość tych remontów była niższa niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Obecnie Gmina zastanawia się na sprzedażą przedmiotowych nieruchomości, dotyczyłoby to zbycia prawa użytkowania wieczystego wraz z posadowionymi na tych działkach budynkami, w przypadku gdy całe nieruchomości nie znajdą nabywcy Gmina rozważy sprzedaż znajdujących się w tych budynkach lokali.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

I. Odnośnie działki zabudowanej nr 2815/9:

Nabycie przedmiotowej działki tj. 2815/9 wraz z budynkiem przez Gminę nastąpiło w ramach czynności niepodlegajacych opodatkowaniu, a więc nie było faktury a co za tym idzie Gmina nie miała ani możliwości ani prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Budynek ten wynajmowany jest przez okres dłuższy niż 2 lata i nie były ponoszone wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej, tak więc sprzedaż nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia i okres pomiędzy sprzedażą a zasiedleniem jest dłuższy niż 2 lata.

Lokale użytkowe znajdujące się w przedmiotowym budynku były wynajmowane przez Gminę na rzecz dwóch najemców w następujących okresach:

Budynek jest wynajmowany w całości tj. cała powierzchnia użytkowa wynosząca 227 m² a powierzchnia 257 m² o której mowa we wniosku w pozycji opisującej stan faktyczny jest powierzchnią całkowitą budynku mierzoną po zewnętrznych stronach. Tak więc najem dotyczy całego budynku.

PKOB dla ww. budynku 1.12.125.1251 czyli budynki przemysłowe i magazynowe. Budynek i lokale przeznaczone są na cele użytkowe.

II. Odnośnie działki zabudowanej nr 2815/10

Teren działki utwardzony asfaltem stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy prawo budowlane. Wiata stalowa przylegająca do budynku stanowi budynek w rozumienie art. 3 pkt 2 ustawy prawo budowlane.

Nabycie przedmiotowej działki tj. 2815/10 wraz z budynkami przez Gminę nastąpiło w ramach czynności niepodlegajacych opodatkowaniu, a więc nie było faktury a co za tym idzie Gmina nie miała ani możliwości ani prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Przedmiotowe budynki nie są ani nie były przedmiotem najmu czy też umów o podobnym charakterze.

PKOB dla ww. budynków 1.12.125.1251 czyli budynki przemysłowe i magazynowe. Budynek i lokale przeznaczone są na cele użytkowe.

III. Odnośnie działki nr 2815/3:

Dla przedmiotowej działki nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani nie wydano dla działki decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu. A według wypisu z ewidencji gruntów jest to teren przemysłowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 4):

Czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki nr 2815/3 podlega opodatkowaniu, a jeżeli tak to według jakiej stawki.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki nr 2815/3 podlega opodatkowaniu według stawki podstawowej. Przedmiotowa działka jest niezabudowana, a o przeznaczeniu ww. działki decyduje wypis z rejestru gruntów, w którym figuruje ona jako teren przemysłowy bowiem miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego utracił ważność. Zatem, biorąc pod uwagę, że działka nr 2815/3 nie jest działką rolną, a jednocześnie nie będzie sprzedawana z przeznaczeniem na cele rolne, sprzedaż prawa użytkowania wieczystego tej działki nie podlega zwolnieniu od podatku VAT przewidzianemu w § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w kwestii objętej pytaniem nr 4 (oznaczenie jak we wniosku), uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również zbycie prawa użytkowania wieczystego.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Tereny budowlane, w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2013 r., to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z cytowanych przepisów wynika, że nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy.

Jednocześnie należy podkreślić, że brak aktualnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jak również brak decyzji o warunkach zabudowy nie pozwala na uznanie danego terenu za teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Skoro bowiem teren jest definiowany poprzez spełnienie przesłanek weryfikowanych na podstawie danych w danym akcie prawnym lub decyzji, brak tego aktu prawnego (lub decyzji) automatycznie oznacza, że przesłanki nie mogą być spełnione. Tym samym, istnienie aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego lub, ewentualnie, decyzji o warunkach zabudowy, jest warunkiem koniecznym dla dalszej weryfikacji przeznaczenia danego terenu.

Natomiast zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 247 z późn. zm.), zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Z opisu sprawy nie wynika aby przedmiotowy grunt, tj. działka 2815/3 będąca w użytkowaniu wieczystym była przeznaczona na cele rolnicze. Zatem zbycie prawa użytkowania wieczystego (działka 2815/3) nie będzie korzystało ze zwolnienia wynikającego z § 13 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzeniem.

Jednakże, skoro zbycie prawa użytkowania wieczystego, w myśl art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, stanowi dostawę towarów, należy rozważyć, dla przedmiotowej dostawy, możliwość zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Z opisu zdarzenia wynika, że dla przedmiotowej działki gruntu nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Nie stanowi ona więc terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Zatem, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, iż skoro w świetle art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przedmiotowa działka nie stanowi terenu budowlanego, to zbycie prawa użytkowania wieczystego tej działki, stanowiące dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy, korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, w ww. zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo informuje się, że ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1-3 została wydana w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.