IBPP2/443-448/13/BW

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, po rozpatrzeniu postanowieniem z dnia 27 września 2013 r. znak: IBPP4/4433-6/13/PK zażalenia z dnia 13 sierpnia 2013 r. (data wpływu 19 sierpnia 2013 r.) na postanowienie tut. organu z dnia 7 sierpnia 2013 r. znak: IBPP2/443-448/13/BW stwierdza, ze stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2013 r. (data wpływu 16 maja 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 października 2013 r. (data wpływu 8 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia terminu do uregulowania zobowiązania podatkowego wynikającego z korekty naliczonego podatku VAT na podstawie art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia terminu do uregulowania zobowiązania podatkowego wynikającego z korekty naliczonego podatku VAT na podstawie art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 października 2013 r. (data wpływu 8 października 2013 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z dnia 27 września 2013 r. znak: IBPP2/443-448/13/BW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Postanowieniem z dnia 22 sierpnia 2012 r., sygn. akt. Sąd Rejonowy w (...) Wydział V Gospodarczy Sekcja ds. Upadłościowych i Naprawczych ogłosił upadłość obejmującą likwidację majątku PPH (...) S.A. z siedzibą w (...). Postanowienie uprawomocniło się w dniu 4 września 2012 r.

W dniu 1 marca 2013 r. (...) - Syndyk Masy Upadłości PPH (...) S.A. w upadłości likwidacyjnej złożył korektę deklaracji VAT-7 za miesiąc styczeń 2013 r., w której wykazano kwotę zobowiązania w wysokości 776.888,00 zł, a w dniu 3 kwietnia 2013 r. za miesiąc luty 2013 r., w której wykazano kwotę zobowiązania w wysokości 385.592,00 zł. Zobowiązania wykazane powyższymi deklaracjami powstały przed ogłoszeniem upadłości spółki, a korekty deklaracji zostały złożone na podstawie art. 89b Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu nadanym Ustawą, z dnia 16 listopada 2012 r., o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342) obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. Pismami z dnia 7 marca 2013 r. i 12 kwietnia 2013 r. Syndyk Masy Upadłości PPH (...) S.A. został wezwany przez Naczelnika (...) Urzędu Skarbowego w (...) do zapłaty powyższych zaległości w podatku od towarów i usług. Naczelnik (...) Urzędu Skarbowego w (...) w piśmie z dnia 12 kwietnia 2013 r., wskazał, iż Syndyk powinien zaspokoić powstałe z mocy prawa należności "niezwłocznie" w miarę posiadanych funduszy, przywołując art. 231 ust. 1 i art. 343 ust. 2 prawa upadłościowego i naprawczego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 4 października 2013 r.):

1. W jakim terminie Syndyk Masy Upadłości (...) S.A. w upadłości likwidacyjnej zobowiązany jest do uregulowania zobowiązania podatkowego wynikającego z korekty naliczonego podatku VAT, złożonej na podstawie art. 89b Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu nadanym Ustawą z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342) obowiązującym od 1 stycznia 2013 r., w szczególności czy ma to nastąpić w terminie określonym w art. 103 ust. 1 Ustawy tj. do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, czy też niezwłocznie, czy też zobowiązanie to ma zostać zaspokojone w trybie oraz zgodnie z przepisami Ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2012 r. poz. 1112 z późn. zm.).

2. Czy w sytuacji, gdy syndyk nie posiada wystarczających środków do zapłaty zobowiązania podatkowego wynikającego z korekty, o której mowa w pytaniu 1) Syndyk Masy Upadłości zobowiązany jest do zapłaty tego zobowiązania podatkowego w terminach określonych przepisami Ustawy o podatku od towarów i usług, w szczególności w terminie określonym w art. 103 ust. 1 Ustawy podatku od towarów i usług, czy też niezwłocznie, czy też zobowiązanie to ma zostać zaspokojone w trybie oraz zgodnie z przepisami Ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2012 r. poz. 1112 z późn. zm.).

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 4 października 2013 r.):

Zasady rozliczenia podatku VAT w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i 89b Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu nadanym Ustawą z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 rr., poz. 1342), (dalej Ustawa). Zgodnie z art. 89b Ustawy w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Zgodnie z art. 103 ust. 1 Ustawy Podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

Zdaniem wnioskodawcy, należności ujawnione przez syndyka w deklaracjach VAT-7 za miesiące styczeń i luty 2013 r., o których mowa powyżej, podlegają zaspokojeniu wyłącznie w trybie oraz zgodnie z przepisami Ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2012 r. poz. 1112 z późn. zm.) (dalej pr. up. i napr.). W sytuacji, gdy podatnikiem jest podmiot będący w upadłości w odniesieniu do kwestii zaspokojenia zobowiązania podatkowego należy dać prymat przepisom ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze. Przepisy Prawa upadłościowego i naprawczego stanowią, bowiem, lex specialis w stosunku do regulacji ustaw podatkowych (tak m.in. NSA w wyroku z dnia 7 grudnia 2005 r., sygn. akt I FSK 752/05). O takim charakterze przepisów ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze w stosunku do przepisów ustaw podatkowych opowiedział się także w wyroku z dnia 19 października 2012 r., I SA/Łd 1017/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wskazując, iż" (...) Przepisy Prawa upadłościowego i naprawczego stanowią lex specialis w stosunku do prawa podatkowego, a dochodzenie należności od dłużnika w stosunku do którego ogłoszono upadłość może nastąpić wyłącznie na zasadach określonych w Prawie upadłościowym i naprawczym, zaś zaspokojenie wierzycieli następuje wedle określonej kolejności zaspokajania i niedopuszczalne jest zaspokajanie wierzytelności poza kolejnością". Również NSA w wyroku z dnia 3 października 2006 r. II FSK 1219/05 wskazał, iż "Prawo upadłościowe można uznać za unormowanie szczególne w stosunku do prawa podatkowego w zakresie, w jakim reguluje zaspokojenie (zrealizowanie) należności podatkowych a nie ich określenie lub ustalenie."

Wprawdzie wyżej wskazany wyrok dotyczył zagadnienia odpowiedzialności płatnika za zobowiązania powstałe przed dniem ogłoszenia upadłości, jednakże odnosi się w pełni do okoliczności będących przedmiotem niniejszego wniosku.

W ocenie wnioskodawcy, z wyżej wskazanych względów, należności podatkowe wynikające z korekty naliczonego podatku VAT, złożonej na podstawie art. 89b Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podlegają zaspokojeniu wyłącznie zgodnie z przepisami Ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze, a nie w terminach określonych w Ustawie o podatku od towarów i usług, czy też niezwłocznie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż w ww. piśmie z dnia 4 października 2013 r. Wnioskodawca, przeredagował pytanie (przedstawił dwa pytania) i własne stanowisko w sprawie.

Ponieważ ww. pismo Wnioskodawcy z dnia 4 października 2013 r. zostało przesłane jako uzupełnienie przedmiotowego wniosku z 13 maja 2013 r., przyjęto, że pytania i własne stanowisko przedstawione w tym właśnie piśmie są ostateczne i w przedmiotowej interpretacji wzięto pod uwagę, pytania oraz własne stanowisko przedstawione właśnie w tym piśmie z dnia 4 października 2013 r.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342), do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast w świetle ust. 2 ww. artykułu, przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

W analizowanej sprawie, z uwagi na fakt, że w pytaniu oznaczonym nr 1 oraz we własnym stanowisku Wnioskodawca powołuje się na ww. ustawę z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce - zasadnym będzie posłużenie się regulacjami prawnymi regulującymi kwestie dotyczące wierzytelności nieściągalnych, obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2013 r.

I tak, stosownie do art. 89b ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Natomiast, zgodnie z art. 89b ust. 1a ww. ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ustawy o VAT)

Z powołanych przepisów wynika, iż zasady stosowania tzw. "ulgi na złe długi", w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., mają zastosowanie do wierzytelności, które powstaną od dnia 1 stycznia 2013 r. oraz do wierzytelności powstałych przed tą datą, których nieściągalność została uprawdopodobniona w 2013 r., tj. w 2013 r. upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu ich płatności.

Stosowanie znowelizowanych przepisów do wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona w 2013 r., czyli w 2013 r. upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu ich płatności oznacza, że dłużnik będzie obowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym ten 150. dzień upłynął. Jeżeli zatem ten 150. dzień upłynie w styczniu 2013 r. to już w deklaracji za ten miesiąc lub pierwszy kwartał 2013 r. (jeśli podatnik rozlicza się kwartalnie) wystąpi obowiązek dokonania korekty.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że postanowieniem z dnia 22 sierpnia 2012 r., sygn. akt V GU 33/12 Sąd Rejonowy w (...) Wydział V Gospodarczy Sekcja ds. Upadłościowych i Naprawczych ogłosił upadłość obejmującą likwidację majątku PPH (...) S.A. z siedzibą w (...). Postanowienie uprawomocniło się w dniu 4 września 2012 r.

W dniu 1 marca 2013 r. (...) - Syndyk Masy Upadłości PPH (...) S.A. w upadłości likwidacyjnej złożył korektę deklaracji VAT-7 za miesiąc styczeń 2013 r., w której wykazano kwotę zobowiązania w wysokości 776.888,00 zł, a w dniu 3 kwietnia 2013 r. za miesiąc luty 2013 r., w której wykazano kwotę zobowiązania w wysokości 385.592,00 zł. Zobowiązania wykazane powyższymi deklaracjami powstały przed ogłoszeniem upadłości spółki, a korekty deklaracji zostały złożone na podstawie art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu nadanym ww. ustawą, z dnia 16 listopada 2012 r., o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce, tj. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r.

W przedmiotowej sprawie wyjaśnienia w jakim terminie Syndyk Masy Upadłości PPH /... w upadłości likwidacyjnej zobowiązany jest do uregulowania zobowiązania podatkowego wynikającego z dokonanej korekty (w związku z art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r.) naliczonego podatku VAT.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy na wstępie zauważyć, że to, iż podmiot, będący czynnym podatnikiem podatku VAT, zostaje postawiony w stan upadłości, nie powoduje, że traci on automatycznie status czynnego podatnika podatku VAT, o ile wykonywane są przez ten podmiot lub w jego imieniu (np. przez syndyka) czynności podlegające zakresowi podatku od towarów i usług.

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 160 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1112), zwanej dalej ustawą - Prawo upadłościowe i naprawcze, w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk, zarządca oraz nadzorca sądowy dokonują czynności na rachunek upadłego, lecz w imieniu własnym.

W myśl art. 173 ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze, syndyk niezwłocznie obejmuje majątek upadłego, zarządza nim, zabezpiecza go przed zniszczeniem, uszkodzeniem lub zabraniem go przez osoby postronne oraz przystępuje do jego likwidacji.

Przepisy ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze nie ograniczają zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych podmiotu znajdującego się w upadłości likwidacyjnej.

Z art. 185 ust. 2 ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze wynika, iż ogłoszenie upadłości nie ma wpływu na zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych upadłego.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, przejawia się to zachowaniem statusu czynnego podatnika VAT.

W kontekście powyższego uznać należy, iż na podatniku, będącym w upadłości likwidacyjnej i jednocześnie pozostającym podatnikiem VAT czynnym, który zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług jest stroną, która dokonuje korekty podatku naliczonego, ciążą obowiązki wynikające z art. 89b tej ustawy.

Jak bowiem wskazano, w przypadku nieuregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Brzmienie art. 89b ustawy wskazuje zatem, że dłużnik w sytuacji upływu 150 dni od dnia upływu terminu zapłaty za fakturę jest zobowiązany do korekty podatku naliczonego.

Podkreślenia wymaga, że obowiązek korekty ciąży na dłużniku niezależnie od faktu, czy jego wierzyciel skorzysta lub skorzystał z ulgi na złe długi, czy też nie.

Ponadto należy zauważyć, iż dokonanie korekty w trybie art. 89b ww. ustawy o VAT nie prowadzi do zaspokojenia wierzyciela poza postępowaniem upadłościowym (wierzytelność w tym przypadku nie jest uregulowana).

Wskazać należy, iż prawo podatkowe jest autonomiczną dziedziną prawa regulującą zagadnienie praw i obowiązków podatników, co oznacza, że jedynie w oparciu o wyraźną podstawę prawną z ustaw podatkowych uprawnione jest sięganie do regulacji z zakresu innych dziedzin prawa. Jeśli więc ustawa podatkowa zawiera pewne szczególne regulacje, określając skutki podatkowe podejmowanych przez podatników czynności prawnych, to nie można w sposób nie znajdujący uzasadnienia w jej przepisach, ograniczać możliwość ich zastosowania w sytuacji ogłoszenia upadłości lub prowadzenia likwidacji podmiotu będącego dłużnikiem podatnika.

Ustawa o podatku od towarów i usług w sposób szczególny i kompleksowy reguluje zagadnienia związane z prawami i obowiązkami dotyczącymi tzw. ulgi na złe długi, w tym wyczerpująco kształtuje obowiązki podatkowe dłużników. Skoro zatem problem dotyczy kwestii związanych z obowiązkiem dokonania korekty, to podstawowym źródłem normatywnym w sprawie powinna być ustawa podatkowa. Regulacje aktów prawnych normujących inne obszary porządku prawnego mogą pełnić rolę pomocniczą w interpretowaniu norm prawa podatkowego, jednakże w żaden sposób nie mogą norm tych zastępować, wykluczać czy powodować ich interpretację w sposób sprzeczny z zasadami prawa podatkowego.

Syndyk w prowadzonym postępowaniu upadłościowym zobowiązany jest do podpisywania i składania w imieniu podatnika będącego w upadłości m.in. deklaracji podatkowych w zakresie podatku od towarów usług. Obowiązek ten spoczywa na syndyku również w przypadku, gdy na skutek zaistniałych po ogłoszeniu upadłości okoliczności nastąpi konieczność dokonania na podstawie art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług korekty odliczonego podatku naliczonego w deklaracji bieżącej lub poprzez złożenie deklaracji korygującej. Takie bowiem sytuacje wystąpią w przypadku nieuregulowania przez dłużnika należności określonej w fakturze w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności.

Oznacza to, że syndyk w prowadzonym postępowaniu upadłościowym, składając w imieniu podatnika deklarację podatkową za dany okres rozliczeniowy, ma obowiązek pomniejszyć kwotę podatku naliczonego określoną dla tego okresu o podatek naliczony wynikający z faktur, których należność nie została uregulowana i dla których w tym okresie rozliczeniowym upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, czyli dokonuje tego pomniejszenia "na bieżąco".

Natomiast w sytuacji, gdy w prowadzonym postępowaniu upadłościowym syndyk w trakcie ustalania faktycznego stanu zobowiązań upadłego stwierdzi, że podatnik mimo ciążącego na nim obowiązku nie dokonał takiej korekty odliczonej kwoty podatku we właściwym okresie rozliczeniowym (tekst jedn.: w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze), wówczas na syndyku będzie spoczywać obowiązek dokonania korekty złożonych wcześniej deklaracji podatkowych.

Zatem, obowiązki podatnika nałożone m.in. przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, w tym obowiązek składania deklaracji podatkowych, nie ustają w chwili ogłoszenia upadłości, a syndyk masy upadłości jest osobą odpowiedzialną w czasie trwania postępowania upadłościowego za realizację obowiązków podatnika, w tym obowiązków wynikających z ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 103 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3, są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2a-2g, 3 i 4 oraz art. 33 (art. 103 ust. 2 ustawy).

Wskazać również należy, iż zgodnie z art. 57 ust. 1 ww. ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze, jeżeli ogłoszono upadłość obejmującą likwidację majątku upadłego, upadły jest obowiązany wskazać i wydać syndykowi cały swój majątek, a także wydać wszystkie dokumenty dotyczące jego działalności, majątku oraz rozliczeń, w szczególności księgi rachunkowe, inne ewidencje prowadzone dla celów podatkowych i korespondencję. Wykonanie tego obowiązku upadły potwierdza w formie oświadczenia na piśmie, które składa sędziemu-komisarzowi.

Tym samym syndyk jest zobowiązany do terminowego składania deklaracji podatkowych, jak również ma obowiązek niezwłocznego regulowania należności podatkowych, z tym, że obowiązek ten aktualizuje się jedynie wtedy, gdy syndyk posiada środki potrzebne do zapłaty podatku. Zatem syndyk - działający w imieniu i na rzecz upadłego - jest zobowiązany do podpisywania deklaracji (zarówno bieżącej, jak i do korekty, o której mowa w art. 89b ustawy) oraz dokonywania ewentualnej wpłaty zobowiązania podatkowego.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do okoliczności sprawy należy stwierdzić, że syndyk masy upadłości, działający w imieniu własnym lecz na rzecz Wnioskodawcy (upadłego), w trakcie trwania postępowania upadłościowego, jest zobowiązany do dokonywania korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 powołanej ustawy o VAT oraz rozliczenia (a w efekcie zapłaty) korygowanej kwoty podatku w deklaracji podatkowej za okres, w którym upłynął 150. dzień od dnia płatności wierzytelności, w sytuacji gdy wierzytelności, z których wynika kwota podatku naliczonego powstały przed datą ogłoszenia upadłości a uprawdopodobnienie nieściągalności tych wierzytelności następuje po dniu 31 grudnia 2012 r., niezależnie od zachowania wierzyciela.

Pogląd ten znajduje potwierdzenie także - we wskazanym również przez Wnioskodawcę wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 19 października 2012 r. sygn. I SA/Łd 1017/12. WSA stwierdził, iż cyt. " (...) Przepis art. 89a i art. 89b VAT należy zatem stosować wobec podmiotów, w stosunku do których ogłoszona została upadłość, a wierzytelność powstała przed datą ogłoszenia upadłości (por. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 26 października 2010 r., III SA/Gl 1257/10). (...)".

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Należy wskazać że przedmiotem interpretacji w rozpatrywanej sprawie nie były przepisy ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze.

Zauważa się, że stosownie do art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, przez przepisy prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polska umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz nieopodatkowanych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nakładające na podatników obowiązki związane z rozliczaniem podatku w trybie art. 89a i art. 89b nie odsyłają do przepisów innych ustaw (niepodatkowych).

Dlatego też przepisy Prawa upadłościowego i naprawczego nie mogą uchylić obowiązków jakie nałożone zostały na podatników przepisami ustawy o podatku VAT.

Tym samym kwestia dotycząca kolejności zaspokajania wierzycieli (objęta pytaniem nr 2) nie może być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14c ust. 1 Ordynacji podatkowej-rozpatrzona.

Ponadto należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-16 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.