IBPP2/443-438/11/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2011 r. (data wpływu 30 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy w przypadku wykonania usług budowlanych na przełomie roku 2010 i 2011 spółka powinna wystawiać faktury z dwiema stawkami tzn. 22% i 23% VAT (tzw. " rozliczenie proporcjonalne") czy tylko z jedną stawką tzn. 23% - jest prawidłowe.

W dniu 30 marca 2011 r. wpłynął ww wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia, czy w przypadku wykonania usług budowlanych na przełomie roku 2010 i 2011 spółka powinna wystawiać faktury z dwiema stawkami tzn. 22% i 23% VAT (tzw. " rozliczenie proporcjonalne") czy tylko z jedną stawką tzn. 23%

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zaistniałego stanu faktycznego:

Głównym przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę "M" S.A. (dalej: "Spółka") jest świadczenie usług budowlanych. Spółka w oparciu o zawarte uprzednio umowy świadczyła usługi budowlane na rzecz różnych podmiotów w trakcie całego 2010 r.

W niektórych przypadkach świadczenie tych usług budowlanych na rzecz kontrahentów miało miejsce np. w okresie od 15 listopada 2010 r. do 15 stycznia 2011 r. (w tym okresie była faktycznie prowadzona część prac budowlanych wynikających z umowy).

Zgodnie z praktyką przyjętą przez Spółkę, która także została potwierdzona w umowach zawartych z kontrahentami, w takich przypadkach po 15 stycznia 2011 r. (np. w lutym 2011 r.) Spółka przygotowywała przejściowe świadectwo płatności (dalej: "IPC"), które wskazywało np. zakres usług budowlanych świadczonych w okresie od 15 listopada 2010 r. do 15 stycznia 2011 r., koszty tych usług, etc.

Następnie dokument IPC był przekazywany kontrahentowi i po jego obustronnej aprobacie był podpisywany przez osoby reprezentujące Spółkę (np. Kierownika budowy) i kontrahenta (np. Akceptanta technicznego). Dokument IPC był traktowany przez obydwie strony jako protokół zdawczo-odbiorczy. Na jego podstawie Spółka wystawiała fakturę sprzedaży, przyjmując jako datę sprzedaży (datę wykonania usług budowlanych) datę obustronnego podpisania dokumentu IPC. Zatem, jeżeli dokument IPC, który został obustronnie podpisany np. 15 lutego 2011 r., a obejmował okres prac budowlanych faktycznie prowadzonych od 15 listopada 2010 r. do 15 stycznia 2011 r. to Spółka przyjmowała, że wykonanie usług budowlanych nastąpiło 15 lutego 2011 r. i zgodnie z art. 41 ust. 14a-14f ustawy o podatku VAT stosowała do nich 23% stawkę VAT. Taka praktyka była przez Spółkę stosowana w trakcie 2010 r. i będzie stosowana w trakcie 2011 r. Nie była ona również kwestionowana w trakcie kontroli podatkowych prowadzonych w Spółce. Niemniej, niektórzy kontrahenci, kwestionują powyższą praktykę i w oparciu o tożsame przepisy art. 41 ust. 14a-14f ustawy o VAT wymagają od Spółki stosowania w takich przypadkach jak ten wspomniany powyżej tzw. "rozliczenia proporcjonalnego", tzn. określenia jaka część prac budowlanych była faktycznie wykonana przez Spółkę do 31 grudnia 2010 r. i stosowania do niej 22% stawki VAT oraz określenia jaka część prac budowlanych była faktycznie wykonana przez Spółkę od 1 stycznia 2011 r. i stosowania do niej 23% stawki VAT. Stąd po stronie Spółki powstała wątpliwość w tym zakresie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

Które postępowanie jest prawidłowe w kontekście wskazanych przepisów ustawy o VAT, tzn. czy w opisanym przypadku Spółka powinna wystawiać faktury z dwiema stawkami tzn. 22% i 23% VAT (tzw. "rozliczenie proporcjonalne") czy tylko z jedną stawką tzn. 23% VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w omawianym tutaj przypadku Spółka powinna wystawiać faktury z 23% stawką VAT. Zgodnie z art. 41 ust. 14c ustawy o VAT jeżeli okres, do którego referuje rozliczenie obejmuje dzień zmiany stawki podatku VAT (31 grudnia 2010 r. /1 stycznia 2011 r.) czynność uznaje się za wykonaną: w dniu, który poprzedza dzień zmiany stawki podatku VAT - w części wykonanej do dnia poprzedzającego dzień zmiany stawki podatku VAT; z upływem tego okresu - w części wykonanej od dnia zmiany stawki podatku VAT.

Jeżeli zaś nie jest możliwe określenie faktycznego wykonania części czynności w takim okresie, o którym mowa powyżej, uznaje się, że czynność wykonywana jest w tym okresie proporcjonalnie.

Kluczowym twierdzeniem w cytowanym przepisie jest "wykonanie do / od dnia zmiany stawki podatku". Zdaniem Spółki, wykonanie usług budowlanych następuje w momencie obustronnego podpisania dokumentu IPC (protokołu zdawczo-odbiorczego), tj. w przypadku opisanym w stanie faktycznym 15 lutego 2011 r. Dopiero wtedy bowiem obydwie strony umowy ostatecznie zatwierdzają zakres usług budowlanych świadczonych w danym okresie (tutaj: od 15 listopada 2010 r. do 15 stycznia 2011 r.), koszty tych usług, etc. Tym samym, dopiero wtedy Spółka jest w posiadaniu wszelkich niezbędnych informacji do wystawienia prawidłowej faktury sprzedaży w VAT. Przyjęcie, że wykonanie części usług budowlanych następuje w ostatnim dniu okresu faktycznego świadczenia tych usług (tutaj: 31 grudnia 2010 r.) może prowadzić do niewłaściwego rozliczania podatku VAT. Załóżmy bowiem, że obustronne podpisanie dokumentu IPC (protokołu zdawczo-odbiorczego) następuje nie 15 lutego 2011 r., ale 28 lutego 2011 r. i z tym dniem wystawiana jest przez Spółkę faktura sprzedaży z terminem płatności 30 dni. Jeżeli uznamy, że wykonanie części usługi budowlanej nastąpiło 31 grudnia 2010 r., to zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d) ustawy o VAT, Spółka jest zobowiązania do rozpoznania obowiązku w podatku VAT z tytułu świadczenia tych usług w deklaracji VAT-7 składanej najpóźniej 25 lutego 2011 r. a przecież na ten moment ani zakres ani koszty usług budowlanych nie są jeszcze ostatecznie ustalone, zatem Spółka nie posiada pełnej wiedzy jaka powinna być kwota stanowiąca podstawę podatku VAT na fakturze sprzedaży.

Przyjęcie przez Spółkę w tym momencie "szacunku" dotyczącego zakresu i kosztów usług budowlanych powoduje, że trzy dni po złożeniu deklaracji VAT-7 trzeba ją korygować.

Zdaniem Spółki, opisane powyżej problemy nie powstają jeżeli przyjmiemy, że wykonanie usług budowlanych następuje w momencie obustronnego podpisania dokumentu IPC (protokołu zdawczo-odbiorczego). Wracając do przykładu z czwartego paragrafu, ponieważ na 25 lutego 2011 r. usługi nie są wykonane (nie było dokumentu IPC) to Spółka nie ujmuje obrotu z tytułu tych usług w deklaracji VAT-7 za styczeń 2011 r., lecz mając obustronnie podpisany dokument IPC z datą 28 lutego 2011 r. może z taką samą datą wystawić fakturę sprzedaży i ująć obrót, który wynika z tej faktury w deklaracji VAT-7 za luty 2011 r. Mając wtedy świadomość pełnej poprawności tej deklaracji.

Spółka uważa, że takie podejście tzn. przyjęcie, że wykonanie usług budowlanych następuje w momencie obustronnego podpisania dokumentu IPC (protokołu zdawczo-odbiorczego) jest prawidłowe zarówno w kontekście określenia stawki podatku VAT jak i chwili powstania obowiązku w podatku VAT, powodując pełną kompatybilność tych kategorii.

Przyjęte przez siebie stanowisko Spółka uzasadnia również dokładaną analizą ustawy o VAT, jak i przepisów z innych dziedzin prawa.

Ustawa o VAT nie definiuje bowiem pojęcia "wykonania usług budowlanych", zatem celem jego wyjaśnienia można sięgać do takich aktów prawnych jak ustawa z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm).

Kodeks cywilny w art. 647 stwierdza, że przez zawarcie umowy o roboty budowlane wykonawca jest zobowiązany do oddania obiektu, który został wykonany zgodnie z projektem i zasadami wiedzy technicznej, a inwestor jest zobowiązany w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, do odbioru obiektu i zapłaty wykonawcy umówionego wynagrodzenia. Powyższy przepis wyraźnie wskazuje wzajemne uprawnienia i zobowiązania stron umowy o roboty budowlane zaznaczając zasadniczo po stronie wykonawcy oddanie obiektu, a po stronie inwestora odbiór obiektu. Tylko po takim oddaniu - odbiorze obiektu przez strony umowy o roboty budowlane Kodeks cywilny pozwala na jej traktowanie jako umowy prawidłowo wykonanej.

Spółka dochodzi do analogicznego wniosku po analizie przepisów ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (dz. U. Nr 156 poz. 1118 z późn. zm) które w art. 3 pkt 13 tejże ustawy mówią o "protokołach odbioru częściowego" i "protokołach odbioru końcowego" jako jednym z elementów "dokumentacji budowy". W praktyce budowlanej terminem protokołu określa się dokument, który w istocie zatwierdza wykonanie prac w zakresie w nim wskazanym. Z protokołu jasno zatem wynika kto, kiedy, gdzie i jakie prace wykonał oraz kiedy obydwie strony umowy zgodziły się z tym faktem.

Oznacza to, że prawo budowlane, podobnie jak Kodeks cywilny, uznaje, że wykonanie usługi budowlanej następuje w momencie technicznego odbioru prac, na którą to okoliczność strony umowy sporządzają obustronnie podpisany tzw. protokół zdawczo-odbiorczy. To stanowisko wspiera między innymi dyrektor IS w Katowicach w piśmie z 2 grudnia 2010 r. Sygn. IBPP3/443-634/10/KO: "odbiór techniczny robót potwierdzony stosownym protokołem powszechnie jest utożsamiany z wykonaniem usługi - dzień podpisania protokołu to dzień wykonania usługi". Sumując, w opinii Spółki wtedy kiedy świadczenie usług budowlanych na rzecz kontrahentów miało miejsce np. w okresie od 15 listopada 2010 r. do 15 stycznia 2011 r., a dokument IPC został obustronnie podpisany np. 15 lutego 2011 r.), a obejmował okres prac budowlanych faktycznie prowadzonych w okresie od 15 listopada 2010 r. do 15 stycznia 2010 r., to Spółka powinna przyjąć, że wykonanie usług budowlanych nastąpiło 15 lutego 2011 r. i zgodnie z art. 41 ust. 14a-14f ustawy o VAT stosować do nich 23% stawkę VAT. Tak samo Spółka powinna działać we wszystkich tych przypadkach, kiedy świadczenie przez nią usług budowlanych miało miejsce na przełomie 2010 r./2011 r. Zaś dokument IPC został obustronnie podpisany po 31 grudnia 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług - według art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT - o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, wprowadzonym art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Stosownie do treści art. 41 ust. 14a ustawy o VAT, w przypadku czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem, która została wykonana przed dniem zmiany stawki podatku, dla której obowiązek podatkowy powstaje w dniu zmiany stawki podatku lub po tym dniu, czynność ta podlega opodatkowaniu według stawek podatku obowiązujących dla tej czynności w momencie jej wykonania.

Przepisy ustawy o VAT regulują również kwestie uznania momentu wykonania czynności w przypadku usług trwających w dłuższym okresie czasu (stale świadczonych), dla których ustalane są następujące po sobie terminy płatności. W myśl art. 41 ust. 14b ustawy o VAT w przypadku czynności, dla których w związku z ich wykonywaniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się, na potrzeby ust. 14a, za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, z zastrzeżeniem ust. 14c.

Zgodnie z ust. 14c przywołanego przepisu, w przypadku gdy okres, do którego odnosi się rozliczenie lub płatność, obejmuje dzień zmiany stawki podatku, czynność uznaje się za wykonaną:

W przypadku, gdy nie jest możliwe określenie faktycznego wykonania części czynności w okresie, o którym mowa w ust. 14c, dla określenia tej części, uznaje się, że czynność wykonywana jest w tym okresie proporcjonalnie (art. 41 ust. 14d ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka świadczyła w roku 2010 usługi budowlane na rzecz różnych podmiotów. W niektórych przypadkach świadczenie tych usług budowlanych na rzecz kontrahentów miało miejsce np. w okresie od 15 listopada 2010 r. do 15 stycznia 2011 r. (w tym okresie była faktycznie prowadzona część prac budowlanych wynikających z umowy). Zgodnie z praktyką przyjętą przez Spółkę, która także została potwierdzona w umowach zawartych z kontrahentami, w takich przypadkach po 15 stycznia 2011 r. (np. w lutym 2011 r.) Spółka przygotowywała przejściowe świadectwo płatności (dalej: "IPC"), które wskazywało np. zakres usług budowlanych świadczonych w okresie od 15 listopada 2010 r. do 15 stycznia 2011 r., koszty tych usług, etc. Następnie dokument IPC był przekazywany kontrahentowi i po jego obustronnej aprobacie był podpisywany przez osoby reprezentujące Spółkę (np. Kierownika budowy) i kontrahenta (np. Akceptanta technicznego). Dokument IPC był traktowany przez obydwie strony jako protokół zdawczo-odbiorczy. Na jego podstawie Spółka wystawiała fakturę sprzedaży, przyjmując jako datę sprzedaży (datę wykonania usług budowlanych) datę obustronnego podpisania dokumentu IPC.

Ustawodawca nowelizując przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, zmieniając m.in. stawki podatku, przewidział także przepisy przejściowe dla czynności wykonywanych pod rządami ustawy obowiązującej w 2010 r., w sytuacji gdy obowiązek podatkowy powstaje już w 2011 r.. Przepisy dotyczące przepisów przejściowych, dla czynności wykonywanych na przełomie roku, objętych dwoma różnymi reżimami prawnymi, zostały uwzględnione w art. 41 w ustępach do 14a do 14h ww. ustawy.

Na szczególną uwagę w przedmiotowych okolicznościach zasługuje treść cyt. wyżej art. 41 ust. 14a ustawy o VAT, w którym ustawodawca warunkuje zastosowanie przepisów przejściowych, od momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu określonych czynności, z uwzględnieniem podziału na czynności wykonane przed dniem zmiany stawki podatku, oraz po tym dniu.

W omawianym stanie faktycznym mamy do czynienia ze świadczeniem usług budowlanych, których zakończenie jest potwierdzane protokołem-zdawczo odbiorczym zwanym przez Wnioskodawcę dokumentem IPC. Dokument ten potwierdza datę wykonania usługi. Jak słusznie zauważył Wnioskodawca ustawodawca nie zdefiniował pojęcia "wykonania usługi". Ustawa o VAT również nie zawiera definicji "protokołu zdawczo-odbiorczego". Pomocą może tu posłużyć wskazany przez Wnioskodawcę art. 647 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.),wg którego przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia.

Z powyższego zapisu wynika, że wykonawca robót budowlanych zobowiązuje się, m.in. do wykonania obiektu zgodnie z projektem i zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się odebrać obiekt.

Ze względu na swoją specyfikę usługi budowlane wiążą się z koniecznością akceptowania ich przez zleceniodawcę (inwestora). Forma, sposób i rodzaj dokumentu potwierdzającego wykonanie robót budowlanych co do zasady winien być określony w umowie łączącej strony. Wskazać należy również cytowany przez Wnioskodawcę art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), który definiuje pojęcie "protokoły odbiorów częściowych i końcowych", jako jeden z elementów "dokumentacji budowy". Dokument ten ma za zadanie potwierdzać wykonanie danej usługi. Z istoty swej zawiera więc datę wykonania usługi, jej zakres oraz podmiot, który wykonał usługę, jak też wskazanie o przyjęciu (zaakceptowaniu) wykonanej usługi przez zleceniodawcę.

W ocenie tut. Organu bez znaczenia jest jak zostanie nazwany tego rodzaju dokument. Istotne, jak powyżej wskazano, jest bowiem to, aby dokument ten spełniał swoją funkcję - w sposób jednoznaczny określał prace, jakie zostały przyjęte (odebrane). Z kolei za datę wykonania części usługi, w przypadku usług budowlanych, powszechnie przyjmuje się dzień odbioru technicznego robót, potwierdzony protokołem zdawczo-odbiorczym lub innym dokumentem stwierdzającym przyjęcie wykonanej usługi. Z przepisów prawa budowlanego wynika zatem, iż wykonanie części usługi rozumie się jako odbiór techniczny robót, na okoliczność którego sporządza się stosowny protokół odbioru - częściowy bądź końcowy.

Analizując przedstawiony stan faktyczny w konfrontacji z powołanymi przepisami w sytuacji, gdy mamy doczynienia z usługą, dla której moment jej wykonania został określony przez strony umowy w protokole zdawczo-odbiorczym przyjmując jako datę sprzedaży (datę wykonania usług budowlanych) - datę obustronnego podpisania protokołu i termin ten, jak wskazał Wnioskodawca, przypadł na dzień 15 lutego 2011 r., należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są na pisemny wniosek Zainteresowanego w jego indywidualnej sprawie. W związku z powyższym przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.