IBPP2/443-434/08/JCi

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2008 r. (data wpływu 6 maja 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 maja 2008 r. (data wpływu 5 czerwca 2008 r.), pismem z dnia 25 czerwca 2008 r. (data wpływu 2 lipca 2008 r.) oraz pismem z dnia 25 lipca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy podatek od wartości dodanej związany z zakupem paliwa ma terytorium Unii Europejskiej jest odpowiednikiem polskiego podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 6 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy podatek od wartości dodanej związany z zakupem paliwa ma terytorium Unii Europejskiej jest odpowiednikiem polskiego podatku od towarów i usług.W dniu 5 czerwca 2008 r. zostało złożone uzupełnienie do ww. wniosku, będące odpowiedzią na wezwanie tutejszego organu z dnia 19 maja 2008 r. znak: IBPB3/423-354/08/JS.Ponadto w dniu 2 lipca 2008 r. zostało złożone uzupełnienie do ww. wniosku, będące odpowiedzią na wezwanie tutejszego organu z dnia 19 czerwca 2008 r. znak: IBPB3/423-354/08/JS.W dniu 25 lipca 2008 r. zostało złożone pismo ze wskazaniem adresu do doręczeń.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje usługi transportowe na terenie Unii Europejskiej, w związku z czym nabywa na terytorium tych państw paliwo do samochodów dostawczych, co do których na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu oleju napędowego, płacąc podatek od wartości dodanej poza terytorium RP. Rozliczenia zakupu paliwa w krajach członkowskich UE Spółka dokonuje poprzez pośrednika firmę X, która obciąża Spółkę zbiorczymi fakturami, na której widnieje łączna kwota zakupów paliwa w danym miesiącu w odniesieniu do państwa wspólnotowego, na terytorium którego paliwo było zakupione wraz z wykazanym podatkiem od wartości dodanej. Ponadto w uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca dodał, iż Spółka zawiera umowy leasingu samochodów ciężarowych w państwach członkowskich (w szczególności w Niemczech), na mocy których Spółka jest Leasingobiorcą, natomiast Lasingodawcą jest podmiot zagraniczny, który odprowadza i odlicza podatek od wartości dodanej w tym kraju. Leasingodawca wystawia faktury, do których doliczany jest podatek od wartości dodanej.Następnie, Spółka występuje do urzędów skarbowych państw wspólnotowych z wnioskiem o zwrot zapłaconego podatku od wartości dodanej.W związku z powyższym, Spółka ma wątpliwości jak prawidłowo ujmować w księgach podatek od wartości dodanej zawarty w fakturach dokumentujących zakup paliwa do samochodów dostawczych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatek od wartości dodanej związany z zakupem paliwa na terytorium Unii Europejskiej jest odpowiednikiem polskiego podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy podatek od towarów i usług w polskim systemie prawnym jest odpowiednikiem podatku od wartości dodanej funkcjonującego na terytorium Unii Europejskiej. Ustawa o podatku od towarów i usług stanowi bowiem implementację przepisów VI Dyrektywy Rady (77/388/EEC). Za stanowiskiem tym przemawia fakt, iż podatek od towarów i sług, o którym mowa w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku VAT jest odpowiednikiem podatku od wartości dodanej, który funkcjonuje w innych państwach członkowskich. To zaś bezpośrednio wskazuje na fakt, iż istnieje ścisła tożsamość podatku od wartości dodanej, o którym mowa w art. 2 ust. 11 ustawy VAT z podatkiem od towarów i usług. Tym samym uznać należy, iż na gruncie krajowych przepisów prawa podatkowego (a szczególności ustawy o podatku CIT) podatek od wartości dodanej traktowany być powinien na równi z podatkiem VAT nakładanym ustawą z dnia 11 marca 2004 r. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych (np. decyzja Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. PD3-1-415-21/06) oraz w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 2 grudnia 2005 r. (sygn. PB3-1725/8213-280/WK/05), w świetle którego polski podatek od towarów i usług jest odpowiednikiem podatku VAT funkcjonującego w innych państwach wspólnotowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Od dnia 1 maja 2004 r. Polska stała się stroną Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, wobec czego zobowiązała się przestrzegać postanowień traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez Instytucje Wspólnoty na zasadach określonych w tych traktatach. System prawny Wspólnoty Europejskiej obejmuje prawo pierwotne czyli traktaty założycielskie i podstawowe zasady prawne oraz prawo pochodne tworzone przez organy Wspólnoty. W stosunku do prawa pierwotnego zastosowanie ma zasada pierwszeństwa oraz bezpośredniego stosowania. Jednakże przepisy takie jak dyrektywy, które nie są wystarczająco precyzyjne i bezwarunkowe, nie odznaczają się bezpośrednią skutecznością. Adresatami dyrektyw są wyłącznie państwa i nie mogą być one kierowane do innych podmiotów prawa - osób fizycznych i prawnych. Zasadą jest, że dyrektywy nie obowiązują bezpośrednio w wewnętrznych porządkach prawnych, a ich istotą jest to, że wyznaczają rezultat, jaki ma zostać osiągnięty, natomiast wybór środków mających służyć jego realizacji został pozostawiony swobodnej decyzji państw członkowskich. Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług w naszym kraju po przystąpieniu do Unii Europejskiej uregulowane zostało ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwana dalej ustawą o VAT. Zasadnicza konstrukcja obecnie obowiązujących polskich przepisów o podatku od towarów i usług jest zgodna z przepisami dyrektyw Unii Europejskiej, natomiast wielokrotna nowelizacja przepisów ww. ustawy ma związek z ciągłym dostosowywaniem szczegółowych przepisów do regulacji unijnych.

Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług stanowi implementację przepisów Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EEC) z dnia 17 maja 1977 r. dotyczącej "wspólnego systemu podatku od wartości dodanej". Pojęcie podatku od wartości dodanej obejmuje więc zarówno "podatek od towarów i usług" obowiązujący na terenie Polski, jak i "podatek od wartości dodanej", o którym mowa w ustawie o podatku od towarów i usług (art. 2 pkt 11), tj. podatek nakładany na terenie innych państw członkowskich Unii Europejskiej, z wyjątkiem polskiego podatku od towarów i usług.Z uwagi zatem na powyższe, podatek ten powinien podlegać tym samym regulacjom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych co podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje usługi transportowe na terenie Unii Europejskiej, w związku z czym nabywa na terytorium tych państw paliwo do samochodów dostawczych, co do których na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu oleju napędowego, płacąc podatek od wartości dodanej poza terytorium RP. Rozliczenia zakupu paliwa w krajach członkowskich UE Spółka dokonuje poprzez pośrednika firmę X, która obciąża Spółkę zbiorczymi fakturami, na której widnieje łączna kwota zakupów paliwa w danym miesiącu w odniesieniu do państwa wspólnotowego, na terytorium którego paliwo było zakupione wraz z wykazanym podatkiem od wartości dodanej. Spółka zawiera umowy leasingu samochodów ciężarowych w państwach członkowskich (w szczególności w Niemczech), na mocy których Spółka jest Leasingobiorcą, natomiast Lasingodawcą jest podmiot zagraniczny, który odprowadza i odlicza podatek od wartości dodanej w tym kraju. Leasingodawca wystawia faktury, do których doliczany jest podatek od wartości dodanej. Następnie, Spółka występuje do urzędów skarbowych państw wspólnotowych z wnioskiem o zwrot zapłaconego podatku od wartości dodanej.

Reasumując, w polskim systemie prawnym podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest odpowiednikiem podatku od wartości dodanej funkcjonującego w innych państwach Unii Europejskiej.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Ponadto informuje się, że w przedmiocie interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawach dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Odnosząc się natomiast do powołanej przez Wnioskodawcę w treści złożonego wniosku decyzji organu podatkowego stwierdzić należy, iż jest ona rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko do nich się zawęża.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43 - 300 Bielsko-Biała.