IBPP2/443-420/10/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2010 r. (data wpływu 10 maja 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 sierpnia 2010 r. i pismem z dnia 3 sierpnia 2010 r. (data wpływu 4 sierpnia 2010 r.) oraz pismem z dnia 16 sierpnia 2010 r. (data wpływu 16 sierpnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku od towarów i usług dla dostawy opraw do okularów korekcyjnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku od towarów i usług dla opraw do okularów korekcyjnych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 sierpnia 2010 r. i pismem z dnia 3 sierpnia 2010 r. (data wpływu 4 sierpnia 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 26 lipca 2010 r. znak: IBPP2/443-420/10/RSz oraz pismem z dnia 16 sierpnia 2010 r. (data wpływu 16 sierpnia 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zajmuje się handlem oprawkami do okularów korekcyjnych. Oprawki do tych okularów importuje z Chin.

Urzędy celne oprócz cła naliczają podatek VAT w wysokości 22%. Wobec nieprecyzyjnych przepisów Wnioskodawca sprzedawał te oprawki w stawce 22% VAT.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, iż w związku z wezwaniem z dnia 26 lipca 2010 r. przedstawia uzupełniony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał także, że jego firma w ramach działalności gospodarczej importuje z Chin oprawki do okularów korekcyjnych. Wedle dokumentów sprzedaży oprawki są określane jako "oprawa optyczna". Oprawy do okularów są oznakowane przez producenta chińskiego symbolem CE po wewnętrznej stronie zauszników. Wnioskodawca przedstawił fakturę sprzedaży firmy z Hong Kongu dotyczącą sprzedaży z miesiąca stycznia 2010 r. wraz z jej własnym tłumaczeniem, oraz dokument odprawy celnej. Wnioskodawca wskazał, iż w ten sposób jest dokumentowany import opraw okularowych pochodzących z Chin.

Importowane oprawy do okularów są sprzedawane hurtowo na rzecz zakładów optycznych na podstawie faktur sprzedaży z 22% podatkiem VAT. W fakturach sprzedaży, przedmiot sprzedaży jest określony odpowiednio do faktur nabycia pochodzących od dostawcy chińskiego.

Ponadto z uzupełnienia do wniosku z dnia 16 sierpnia 2010 r. wynika, że przedmiotem sprzedaży Wnioskodawcy są wyłącznie oprawy do okularów.

W związku z tym pytanie dotyczy opodatkowania podatkiem od towarów i usług opraw do okularów, które nie są wyrobem medycznym, lecz stanowią wyposażenie wyrobu medycznego.

Oprawy te bowiem stosowane są do soczewek okularowych przeznaczonych do korekcji wzroku (szkieł korekcyjnych).

W związku z tym pytanie dotyczy opodatkowania opraw do okularów korekcyjnych jako wyposażenia wyrobu medycznego, w rozumieniu wskazanych w uzupełnieniu wniosku przepisów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż opisanych opraw do okularów korekcyjnych na rzecz zakładów optycznych korzysta ze stawki podatku VAT w wysokości 7% przewidzianej w art. 41 ust. 2 poz. 106 załącznika nr 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż pytanie i stanowisko zostało zmodyfikowane przez Wnioskodawcę w ww. piśmie z dnia 3 sierpnia 2010 r. i na potrzeby niniejszej interpretacji przyjęto pytanie i stanowisko Wnioskodawcy w postaci przedstawionej właśnie w piśmie z dnia 3 sierpnia 2010 r.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%. W pozycji 106 załącznika zostały wymienione wyroby medyczne, w rozumieniu przepisów ustawy o wyrobach medycznych, dopuszczone do obrotu na terytorium kraju, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika, bez względu na symbole PKWiU.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy o wyrobach medycznych, przez wyrób medyczny należy rozumieć narzędzie, przyrząd, aparat, materiał lub inny artykuł stosowany samodzielnie lub w połączeniu, włączając oprogramowanie niezbędne do właściwego stosowania, wyroby przeznaczone przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu m.in.

* diagnozowania, zapobiegania, monitorowania, leczenia lub łagodzenia przebiegu choroby,

* diagnozowania, zapobiegania, monitorowania, leczenia, łagodzenia lub kompensowania urazów, lub upośledzeń.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 cyt. ustawy wyposażenie wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia to przedmioty, które nie będąc wyrobami medycznymi, są przeznaczone do stosowania z tymi wyrobami, umożliwiając ich używanie zgodnie z zastosowaniem przewidzianym przez wytwórcę wyrobu medycznego.

Przewidziane zastosowanie zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 11 cyt. ustawy to przeznaczenie wyrobu medycznego według danych zamieszczonych przez wytwórcę w oznakowaniach, instrukcjach używania lub materiałach pomocniczych.

Zdaniem Wnioskodawcy oprawy do okularów korekcyjnych stanowią wyposażenie wyrobu medycznego w rozumieniu wyżej opisanego przepisu i powinny być objęte 7% stawką VAT. Oprawy i szkła korekcyjne stanowią jedną nierozerwalną całość użytkową i mogą być stosowane zgodnie z przeznaczeniem wyrobu medycznego - szkieł korekcyjnych.

Zgodnie z art. 98 Dyrektywy 2006 /112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. załącznik nr 3 pkt 4 państwa członkowskie uprawnione są do stosowania obniżonych stawek podatku VAT na sprzęt medyczny, sprzęt pomocniczy oraz pozostałe urządzenia przeznaczone zwykle do łagodzenia niepełnosprawności, przeznaczone wyłącznie do użytku osobistego przez osoby niepełnosprawne. Obniżona stawka, zdaniem Wnioskodawcy, ma zastosowanie do opraw do okularów korekcyjnych, które są przeznaczone do użytku osobistego przez osoby z wadami wzroku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Sprzedażą natomiast jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (art. 2 ust. 22 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W poz. 106 załącznika Nr 3 do ustawy o VAT, wymienione zostały, wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika - bez względu na symbol PKWiU.

Kwalifikacja wyrobu do kategorii wyrobów medycznych dokonana musi być na gruncie przepisów innych niż regulacje wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług, które nie zawierają unormowań dotyczących zasad klasyfikacji danego towaru do wyrobu medycznego. Powyższe zasady określone zostały w przepisach ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 93, poz. 896 z późn. zm.). Przepisy powołanej ustawy wyżej ustawy określają m.in. zasady wprowadzania do obrotu i do używania wyrobów medycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych, pod pojęciem wyrobu medycznego, należy rozumieć narzędzie, przyrząd, aparat, sprzęt, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, włączając oprogramowanie niezbędne do właściwego stosowania wyrobu, przeznaczone przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:

- który nie osiąga swojego zasadniczego zamierzonego działania w ciele lub na ciele ludzkim środkami farmakologicznymi, immunologicznymi lub metabolicznymi, lecz którego działanie może być przez nie wspomagane.

Z cytowanego wyżej przepisu wynika, że to wytwórca decyduje czy wyrób jest wyrobem medycznym, czy też nim nie jest, zgodnie z przewidywanym zastosowaniem tego wyrobu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 24 cyt. wyżej ustawy o wyrobach medycznych, wytwórcą jest osoba fizyczna, jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej albo osoba prawna odpowiedzialna za projektowanie, wytwarzanie, pakowanie, oznakowanie, montowanie, przetwarzanie, przeprowadzenie remontu odtworzeniowego wyrobu medycznego i nadawanie przewidzianego zastosowania wyrobowi medycznemu przed wprowadzeniem go do obrotu pod nazwą własną, niezależnie od tego, czy powyższe czynności wykonuje on sam, czy na jego rzecz osoba trzecia, z wyjątkiem podmiotów, które montują lub dostosowują wyroby medyczne już wprowadzone do obrotu w celu używania przez określonego pacjenta zgodnie z przewidzianym zastosowaniem.

Przewidzianym zastosowaniem, zgodnie z ust. 1 pkt 11 tego artykułu, jest przeznaczenie wyrobu medycznego według danych zamieszczonych przez wytwórcę w oznakowaniach, instrukcjach używania lub materiałach promocyjnych.

Stosownie do art. 3 ust. 3 ustawy o wyrobach medycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o wyrobie medycznym, bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć wyrób medyczny do różnego przeznaczenia, wyrób medyczny do diagnostyki in vitro, aktywny wyrób medyczny do implantacji oraz wyposażenie wyrobu medycznego do różnego przeznaczenia i wyposażenie wyrobu medycznego do diagnostyki in vitro.

Jak wynika z przepisu art. 4 ust. 1 ustawy o wyrobach medycznych, do obrotu i do używania mogą być wprowadzone wyroby medyczne spełniające wymagania określone w ustawie. Podmiotami uprawnionymi do wprowadzenia do obrotu i do używania wyrobów medycznych, (...), są wytwórca, jego autoryzowany przedstawiciel, importer, dystrybutor i podmiot odpowiedzialny za wprowadzenie do obrotu wyrobu medycznego (art. 4 ust. 3 tej ustawy). Przepis art. 5 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż do obrotu i do używania mogą być wprowadzane wyroby medyczne oznakowane znakiem CE.

W oparciu o art. 15 tejże ustawy, klasyfikację i kwalifikację wyrobu medycznego przeprowadza wytwórca. Rozbieżności co do klasyfikacji i kwalifikacji wyrobu medycznego między wytwórcą a jednostką notyfikowaną autoryzowaną przez ministra właściwego do spraw zdrowia rozstrzyga Prezes Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.

Z kolei przepis art. 16 ust. 1 i 2 cyt. ustawy wskazuje, iż wyrób medyczny wprowadzony do obrotu i do używania musi spełniać określone dla niego wymagania zasadnicze, a jego wytwórca lub autoryzowany przedstawiciel, przed wprowadzeniem wyrobu medycznego do obrotu i do używania, jest obowiązany do przeprowadzenia oceny zgodności z określonymi dla tego wyrobu wymaganiami zasadniczymi.

Jeżeli zatem oprawy okularowe są wyrobem medycznym, dopuszczonym do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to ich dostawa podlega, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 106 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, opodatkowaniu według stawki podatku w wysokości 7%, w przeciwnym przypadku zastosowanie znajdzie stawka podstawowa, tj. 22%.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca zajmuje się handlem oprawkami do okularów korekcyjnych. Oprawki do tych okularów importuje z Chin.

W uzupełnieniu powyższych informacji Wnioskodawca wskazał, że jego firma w ramach działalności gospodarczej importuje z Chin oprawki do okularów korekcyjnych. Wedle dokumentów sprzedaży oprawki są określane jako "oprawa optyczna". Oprawy do okularów są oznakowane przez producenta chińskiego symbolem CE po wewnętrznej stronie zauszników. Wnioskodawca przedstawił fakturę sprzedaży firmy z Hong Kongu dotyczącą sprzedaży z miesiąca stycznia 2010 r. wraz z jej własnym tłumaczeniem, oraz dokument odprawy celnej. Wnioskodawca wskazał, iż w ten sposób jest dokumentowany import opraw okularowych pochodzących z Chin.

Importowane oprawy do okularów są sprzedawane hurtowo na rzecz zakładów optycznych na podstawie faktur sprzedaży z 22% podatkiem VAT. W fakturach sprzedaży, przedmiot sprzedaży jest określony odpowiednio do faktur nabycia pochodzących od dostawcy chińskiego.

Ponadto z uzupełnienia do wniosku z dnia 16 sierpnia 2010 r. wynika, że przedmiotem sprzedaży Wnioskodawcy są wyłącznie oprawy do okularów.

W przedmiotowej sprawie pytanie dotyczy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy opraw do okularów, które nie są wyrobem medycznym, lecz stanowią wyposażenie wyrobu medycznego.

W swoim stanowisku Wnioskodawca stwierdził, że oprawy do okularów korekcyjnych stanowią wyposażenie wyrobu medycznego i powinny być objęte 7% stawką VAT. Oprawy i szkła korekcyjne stanowią jedną nierozerwalną całość użytkową i mogą być stosowane zgodnie z przeznaczeniem wyrobu medycznego - szkieł korekcyjnych.

Z wniosku nie wynika, iż opisane w nim oprawy okularowe są zarejestrowanymi wyrobami medycznymi.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że skoro przedmiotowe oprawy do okularów korekcyjnych nie stanowią wyrobu medycznego, to ich dostawa na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu według stawki podatku w wysokości 22%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż oprawy do okularów korekcyjnych powinny być objęte 7% stawką VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Należy również w tym miejscu zauważyć, mając na uwadze art. 3 pkt 1, 2 i 3 Ordynacji podatkowej, iż wskazana przez Wnioskodawcę ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych nie stanowi ustawy podatkowej. Ponadto przepisy podatkowe w zakresie podatku od towarów i usług nie odsyłają do ww. ustawy.

Natomiast, w myśl art. 3 pkt 1, 2 i 3 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o:

* ustawach podatkowych rozumie się przez to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich;

* przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych;

* podatkach rozumie się przez to również zaliczki na podatki, raty podatków, jeżeli przepisy prawa podatkowego przewidują płatność podatku w ratach, opłaty oraz niepodatkowe należności budżetowe.

Przedmiotem interpretacji mogą być wyłącznie przepisy prawa podatkowego w rozumieniu ww. przepisów art. 3 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Jednocześnie tut. organ zauważa, iż zgodnie z regulacją zawartą w art. 15 ustawy - Ordynacja podatkowa, organy podatkowe przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Oznacza to, że nie mają umocowania prawnego do dokonywania interpretacji przepisów prawa innych niż przepisy prawa podatkowego. Zatem, tut. organ podatkowy nie jest organem uprawnionym do dokonywania klasyfikacji wyrobów medycznych i udzielania informacji, czy sprzedawany przez Wnioskodawcę wyrób jest wyrobem medycznym, w rozumieniu ww. ustawy o wyrobach medycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.