IBPP2/443-393/14/BW

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 kwietnia 2014 r. (data wpływu 22 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 15 kwietnia 2014 r. (data wpływu do tut. organu 22 lipca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od wymienionych w opisie sprawy wydatków, dotyczących samochodów osobowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej. podatku od towarów i usług w zakresie prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od wymienionych w opisie sprawy wydatków, dotyczących samochodów osobowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 15 kwietnia 2014 r. (data wpływu do tut. organu 22 lipca 2014 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 8 lipca 2014 r. znak: IBPP2/443-393/14/BW.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w piśmie z 15 kwietnia 2014 r. - data wpływu do tut. organu 22 lipca 2014 r.):

Wnioskodawca (Spółka) prowadzi sprzedaż towarów za pośrednictwem przedstawicieli handlowych, zatrudnionych na podstawie umowy o pracę.

Przedstawiciele handlowi poruszają się samochodami służbowymi.

Przedstawiciele wykonują swoją pracę w domu na zasadzie "biura domowego", co jest ściśle określone w umowie o pracę.

Przedstawiciele używają samochodów służbowych wyłącznie do celów służbowych, czyli:

1. Delegacji służbowych do kontrahentów firmy,

2. Dojazdu do siedziby firmy na zebrania, szkolenia, i inne zdarzenia wymagające osobistego stawienia się pracowników w siedzibie Spółki,

3. Dojazdu do siedziby firmy lub magazynu w X w celu pobrania próbek towarów i materiałów reklamowych dla kontrahentów,

4. Innych wyjazdów służbowych, wynikających z wykonywania obowiązków pracy.

Samochody są parkowane w miejscu wykonywania pracy przedstawicieli, czyli w okolicy biura domowego, w miejscu docelowym delegacji służbowej, w okolicach siedziby lub na terenie magazynu Spółki. Inne miejsca parkowania pojazdów służbowych są dopuszczone, ile wynika to z wykonywania obowiązków pracy,

Samochody służbowe to pojazdy osobowe marki Ford Fiesta o dopuszczalnej masie całkowitej 1.536 kg i pięciu miejscach siedzących. Konstrukcja tych pojazdów nie wyklucza ich użycia do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Z tego powodu zarząd Spółki podjął decyzję o wydaniu zarządzenia wewnętrznego, szczegółowo normującego zasady wykorzystania samochodów służbowych, które jednoznacznie potwierdzają brak wykorzystania tych samochodów do użytku prywatnego. Każdy użytkownik samochodu służbowego podpisuje oświadczenie, w którym przyjmuje warunki użytkowania samochodu służbowego określone w zarządzeniu i zobowiązuje się do ich przestrzegania.

Spółka będzie prowadziła nadzór wykonawczy poprzez każdorazowe zatwierdzanie delegacji służbowych na podstawie dyspozycji wyjazdu służbowego i rozliczanie tych delegacji poprzez kontrolę wykazanych tras przejazdu oraz ilości kilometrów.

Spółka będzie prowadziła nadzór wykonawczy nad innymi wyjazdami służbowymi, wynikającymi z wykonywania obowiązków pracy, na podstawie comiesięcznej ewidencji wyjazdów służbowych. Rozliczanie tych wyjazdów również będzie odbywało się poprzez kontrolę wykazanych tras przejazdu oraz ilości kilometrów.

W celu zachowania należytej staranności kontroli użytkowania pojazdów do celów służbowych, Spółka będzie kontrolowała odbyte spotkania służbowe poprzez bezpośredni kontakt z kontrahentami Spółki, jak również na podstawie podpisu lub pieczęci na poleceniu wyjazdu służbowego.

Firma dysponuje tylko dwoma samochodami służbowymi i mała częstotliwość wyjazdów służbowych pozwala na pełną kontrolę i jednoznaczną ocenę wykorzystania pojazdów do celów służbowych, z tego powodu zarząd nie zdecydował się na wprowadzenie systemu GPS.

Po uzyskaniu interpretacji indywidualnej, potwierdzającej prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, czyli Spółka będzie prowadziła ewidencję przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT.

Po uzyskaniu interpretacji indywidualnej, potwierdzającej prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, czyli Spółka złoży naczelnikowi Urzędu Skarbowego informację o wykorzystaniu tych pojazdów wyłącznie do działalności gospodarczej. Na dzień dzisiejszy Spółka nie dokonuje pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków wynikających z użytkowania samochodów do celów służbowych.

Faktury dokumentujące wydatki związane z użytkowaniem pojazdów służbowych będą wystawiane na Wnioskodawcę i będą pokrywały następujące koszty: 1. paliwa, 2. napraw, przeglądów okresowych oraz innych czynności serwisowych, 3. kosztów ubezpieczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 15 kwietnia 2014 r. - data wpływu do tut. organu 22 lipca 2014 r.):

Czy, zgodnie z przepisami ustawy o VAT Dz. U. z 2014 r. poz. 312 z dnia 13 marca 2014 r., art. 86a poz. 4, użytkowanie samochodów służbowych w sposób określony w stanie faktycznym kwalifikuje Wnioskodawcę do pełnego odliczenia podatku VAT od wydatków dotyczących tych samochodów, wymienionych w opisie stanu faktycznego.

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z 15 kwietnia 2014 r. - data wpływu do tut. organu 22 lipca 2014 r.):

Użytkowanie samochodów służbowych w sposób określony w stanie faktycznym kwalifikuje Wnioskodawcę do pełnego odliczenia podatku VAT.

Samochody służbowe wykorzystywane są wyłącznie do wymienionych w opisie stanu faktycznego zadań służbowych, co w sposób jednoznaczny wynika z ewidencji przebiegu pojazdu.

Firma Wnioskodawcy będzie na bieżąco zatwierdzała zasadność planowanego wyjazdu służbowego, kontrolowała trasy przejazdu, podaną ilość kilometrów, jak również losowo potwierdzała przebyte spotkania handlowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, uznaje się za nieprawidłowe.

Wstępnie zauważa się, że w piśmie z 15 kwietnia, które wpłynęło do tut. organu 22 lipca 2014 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy oraz przeredagował pytanie i własne stanowisko w porównaniu do treści zawartych we wniosku o interpretację indywidualną z dnia 15 kwietnia 2014 r. (data wpływu 22 kwietnia 2014 r.). Ponieważ ww. pismo Wnioskodawcy, które wpłynęło do tut. organu 22 lipca 2014 r. było konsekwencją wezwania tut. organu z 8 lipca 2014 r. znak: IBPP2/443-393/14/BW do uzupełnienia przedmiotowego wniosku, przyjęto, że opis sprawy, pytanie oraz własne stanowisko Wnioskodawcy, uwzględniające zmiany wprowadzone ww. pismem, są ostateczne i w tej wersji zostały one przywołane powyżej.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast, w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Jak wynika z ww. przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r. mocą ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej "ustawą nowelizującą", wprowadzono nowe zasady odliczania podatku od wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej 3.5 tony.

I tak, zgodnie z brzmieniem art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

W myśl art. 86a ust. 2 ww. ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Stosownie natomiast do art. 86a ust. 3 ww. ustawy przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Ww. przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków, m.in. zakupu paliw do napędu, czy też innych wydatków eksploatacyjnych dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku "mieszanego", tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

W myśl art. 86a ust. 6 ustawy o VAT ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności. Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy o VAT).

Jednocześnie należy zauważyć, że stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 312), zwanej dalej: "ustawą nowelizującą", obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi sprzedaż towarów za pośrednictwem przedstawicieli handlowych, zatrudnionych na podstawie umowy o pracę.

Przedstawiciele handlowi poruszają się samochodami służbowymi.

Przedstawiciele wykonują swoją pracę w domu na zasadzie "biura domowego", co jest ściśle określone w umowie o pracę.

Przedstawiciele używają samochodów służbowych wyłącznie do celów służbowych, czyli:

1. Delegacji służbowych do kontrahentów firmy,

2. Dojazdu do siedziby firmy na zebrania, szkolenia, i inne zdarzenia wymagające osobistego stawienia się pracowników w siedzibie Spółki,

3. Dojazdu do siedziby firmy lub magazynu w X w celu pobrania próbek towarów i materiałów reklamowych dla kontrahentów,

4. Innych wyjazdów służbowych, wynikających z wykonywania obowiązków pracy. Samochody są parkowane w miejscu wykonywania pracy przedstawicieli, czyli w okolicy biura domowego, w miejscu docelowym delegacji służbowej, w okolicach siedziby lub na terenie magazynu Wnioskodawcy. Inne miejsca parkowania pojazdów służbowych są dopuszczone, ile wynika to z wykonywania obowiązków pracy.

Samochody służbowe to pojazdy osobowe marki Ford Fiesta o dopuszczalnej masie całkowitej 1.536 kg i pięciu miejscach siedzących. Konstrukcja tych pojazdów nie wyklucza ich użycia do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Z tego powodu zarząd Wnioskodawcy podjął decyzję o wydaniu zarządzenia wewnętrznego, szczegółowo normującego zasady wykorzystania samochodów służbowych, które jednoznacznie potwierdzają brak wykorzystania tych samochodów do użytku prywatnego. Każdy użytkownik samochodu służbowego podpisuje oświadczenie, w którym przyjmuje warunki użytkowania samochodu służbowego określone w zarządzeniu i zobowiązuje się do ich przestrzegania.

Wnioskodawca wskazał, że będzie prowadził nadzór wykonawczy:

* poprzez każdorazowe zatwierdzanie delegacji służbowych na podstawie dyspozycji wyjazdu służbowego i rozliczanie tych delegacji poprzez kontrolę wykazanych tras przejazdu oraz ilości kilometrów.

* nad innymi wyjazdami służbowymi, wynikającymi z wykonywania obowiązków pracy, na podstawie comiesięcznej ewidencji wyjazdów służbowych. Rozliczanie tych wyjazdów również będzie odbywało się poprzez kontrolę wykazanych tras przejazdu oraz ilości kilometrów.

Z opisu sprawy wynika też, że w celu zachowania należytej staranności kontroli użytkowania pojazdów do celów służbowych Wnioskodawca będzie kontrolował odbyte spotkania służbowe poprzez bezpośredni kontakt z kontrahentami Wnioskodawcy, jak również na podstawie podpisu lub pieczęci na poleceniu wyjazdu służbowego.

Wnioskodawca stwierdził, że dysponuje tylko dwoma samochodami służbowymi i mała częstotliwość wyjazdów służbowych pozwala na pełną kontrolę i jednoznaczną ocenę wykorzystania pojazdów do celów służbowych, z tego powodu zarząd nie zdecydował się na wprowadzenie systemu GPS.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy użytkowanie samochodów służbowych przez przedstawicieli handlowych w sposób określony w opisie sprawy pozwala na pełne odliczanie podatku VAT od wydatków dotyczących tych samochodów, w szczególności od zakupu: paliwa, usług napraw, usług przeglądów okresowych, czynności serwisowych, kosztów ubezpieczenia.

Kluczową rolę w rozwiązaniu ww. problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem (w tym leasingiem operacyjnym) pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją (napraw, paliwa itp.) w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Dla celów pełnego odliczania VAT - fakt wykorzystywania pojazdów wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Z treści przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że samochody służbowe będą wykorzystywane przez przedstawicieli handlowych, który wykonują swoją pracę w domu na zasadzie "biura domowego", co jest ściśle określone w umowie o pracę.

Samochody są parkowane w miejscu wykonywania pracy przedstawicieli, czyli w okolicy biura domowego, w miejscu docelowym delegacji służbowej, w okolicach siedziby lub na terenie magazynu Spółki. Inne miejsca parkowania pojazdów służbowych są dopuszczone, ile wynika to z wykonywania obowiązków pracy.

Wnioskodawca podjął decyzję o wydaniu zarządzenia wewnętrznego, szczegółowo normującego zasady wykorzystania samochodów do celów służbowych, które jednoznacznie potwierdzają brak wykorzystania tych samochodów do użytku prywatnego.

W analizowanym przypadku opisane przez Wnioskodawcę procedury, nie wykluczają jednak użycia samochodów do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Dopuszczenie możliwości parkowania pojazdu w okolicy "biura domowego", powoduje, że wprowadzone przez Wnioskodawcę zasady nie mogą obiektywnie wykluczyć prywatnego użytku tych pojazdów. Możliwy bowiem jest np. dojazd przedstawiciela handlowego z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i odwrotnie samochodem służbowym.

Zauważa się też, że przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że przedstawiciele handlowi używają samochodów służbowych m.in. do:

* dojazdu do siedziby firmy lub magazynu w X w celu pobrania próbek towarów lub materiałów reklamowych dla klientów,

* innych wyjazdów służbowych wynikających z wykonywanych obowiązków.

Zatem należy stwierdzić, że praca przedstawicieli handlowych charakteryzuje się tym, że nie jest możliwe dokładne określenie z góry w jakim czasie (każdego dnia) samochód będzie wykorzystywany do realizacji obowiązków na rzecz Wnioskodawcy. Zatem istnieje realna możliwość wykorzystania samochodów służbowych do celów prywatnych

Opracowanie zarządzenia wewnętrznego regulującego zasady korzystania z samochodów oraz podpisanie przez przedstawicieli handlowych oświadczenia, w którym przyjmują warunki korzystania z samochodu nie jest równoznaczne ze stworzeniem przez Wnioskodawcę stosownych procedur użytkowania tego pojazdu, które wykluczają jego potencjalne użycie do celów prywatnych. Również nadzór wykonawczy przez zatwierdzanie delegacji służbowych oraz nadzór wykonawczy nad innymi wyjazdami służbowymi w oparciu o comiesięczną ewidencję wyjazdów służbowych nie będzie potwierdzać obiektywnie, że pojazdy służbowe będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy bez możliwości ich użycia do celów prywatnych, gdy będą garażowane/parkowane w okolicy "biura domowego" przedstawiciela.

Z uwagi na powyższe spostrzeżenia nie można stwierdzić, że samochody będą wykorzystywane wyłącznie do wykonywania zadań służbowych.

Zauważyć należy, że używanie samochodów przez przedstawicieli handlowych na rzecz Wnioskodawcy stanowi niewątpliwie wykorzystywanie pojazdów do działalności gospodarczej, jednakże aby Wnioskodawca mógł skorzystać z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z użytkowaniem tych samochodów Wnioskodawca powinien określić jasne i przejrzyste zasady użytkowania pojazdów, z których będzie wynikać brak użycia pojazdów służbowych do celów prywatnych w czasie wykorzystywania ich do celów wykonywania obowiązków służbowych.

Zatem w sytuacji, kiedy samochód będzie parkowany w miejscu zamieszkania (okolicy biura domowego) przedstawicieli handlowych, jak również przedstawiciele handlowi będą mieć możliwość np. dojazdu z domu do pracy tymi pojazdami, to Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki jak:

* zakup usług napraw,

* zakup usług przeglądów okresowych,

* zakup usług serwisowych,

* koszty ubezpieczenia

z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy o VAT.

Natomiast w okresie od dnia 1 kwietnia 2014 r. do 30 czerwca 2015 r., Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w przypadku nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, przeznaczonych do napędu samochodów osobowych wykorzystywanych do celów "mieszanych" tj. do działalności gospodarczej i do celów prywatnych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.