IBPP2/443-393/11/EJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 2 kwietnia 2009 r. sygn. akt I SA/Kr 1436/08 (data wpływu do tut. organu prawomocnego wyroku 20 grudnia 2010 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 października 2010 r. sygn. akt I FSK 1834/09, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2008 r. (data wpływu 30 kwietnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 czerwca 2008 r. (data wpływu 3 lipca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego od kosztów związanych z emisją akcji - jest prawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego od kosztów związanych z emisją akcji. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 czerwca 2008 r. (data wpływu 3 lipca 2008 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 19 czerwca 2008 r. znak: IBPB3/423-347/08/BG, IBPP2/443-424/08/EJ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Począwszy od 2006 r. do końca 2007 r. Wnioskodawca podejmował szereg czynności zmierzających do zintensyfikowania prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, obejmującej między innymi zbudowanie ogólnopolskiej sieci dystrybucji piwa, napojów bezalkoholowych oraz alkoholi wysokoprocentowych w drodze przejęcia kontroli nad grupą przedsiębiorców zajmujących się tego rodzaju działalnością gospodarczą. W celu pozyskania środków finansowych koniecznych do realizacji zamierzonej intensyfikacji Wnioskodawca dokonał podwyższenia kapitału zakładowego w drodze publicznej emisji akcji serii "I" i prywatnej subskrypcji akcji serii "J". Zgodnie z prospektem emisyjnym środki pozyskane z emisji akcji serii "I" zostały przeznaczone między innymi na:

Środki pozyskane z subskrypcji prywatnej (emisja akcji serii "J") posłużyły w pierwszej kolejności sfinalizowaniu transakcji przejęcia podmiotów gospodarczych działających na terenie Polski w zakresie sprzedaży napojów alkoholowych.

Z uwagi na rozmiary oraz zakres ww. transakcji Wnioskodawca korzystał w całym okresie realizacji planu podwyższenia kapitału zakładowego w drodze emisji akcji serii "I" i "J" z usług wielu wyspecjalizowanych podmiotów ponosząc w związku z tym duże koszty. Niebagatelną rolę w zakresie tych kosztów odegrały:

Wnioskodawca poniósł wydatki związane zarówno z publiczną emisją i wprowadzeniem akcji spółki do obrotu na GPW (akcje serii "I") jak i wydatki związane z prywatną subskrypcją akcji (akcje serii "J"). Emisja akcji serii "I" i "J" zakończyła się sukcesem i doprowadziła do podwyższenia kapitału zakładowego Spółki. Podwyższenie kapitału zakładowego Spółki służyło pozyskaniu środków finansowych na zintensyfikowanie działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza jest w pełnym zakresie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, w związku z czym Spółka nie jest zobowiązana do dokonywania korekt tego podatku w oparciu o strukturę sprzedaży. Do chwili obecnej Wnioskodawca nie zaliczył powyższych wydatków do kosztów uzyskania przychodu oraz nie odliczył podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT dokumentujących ww. koszty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatek naliczony zawarty w fakturach dokumentujących ww. wydatki może zostać przez Wnioskodawcę odliczony w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na pytanie powinna być twierdząca. Niewątpliwie emisja akcji nie znajduje się w zakresie przedmiotowym ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem nie jest dostawą towarów o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ani też świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 wspomnianej ustawy. Emisja akcji jest więc zdarzeniem gospodarczym nie objętym zakresem przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Z kolei zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, co do zasady, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Prawo to dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do dokonywania czynności opodatkowanych, przy czym istotny jest tu związek miedzy zakupami a działalnością gospodarczą (opodatkowaną VAT) prowadzoną przez Spółkę. Ów związek pomiędzy zakupami a sprzedażą opodatkowaną może mieć charakter bezpośredni lub pośredni jak również może dotyczyć takich czynności, które mimo, że zwolnione z opodatkowania lub niepodlegające opodatkowaniu to są potrzebne w funkcjonowaniu podatnika. W stanie faktycznym będącym przedmiotem zapytania zachodzi bezpośredni związek między poniesionymi przez Wnioskodawcę wydatkami a pozyskaniem środków finansowych w drodze jak emisja akcji. Ekonomicznym uzasadnieniem emisji akcji niewątpliwie jest pozyskanie przez Spółkę środków finansowych koniecznych do zintensyfikowania prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. W tej sytuacji nie można przyjąć, iż poniesione przez spółkę wydatki na podwyższenie kapitału zakładowego w drodze emisji akcji nie mają wpływu na uzyskiwane przez Spółkę przychody. Pozyskane w drodze emisji środki finansowe służą bowiem modernizacji i intensyfikacji prowadzonej działalności gospodarczej, z której przychody są opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W tym stanie rzeczy - jako, że wydatki te równocześnie służą zwiększeniu realizowanej przez Spółkę sprzedaży, która w całości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - podatek naliczony zawarty w otrzymanych fakturach VAT, dokonujących ww. wydatki może podlegać odliczeniu zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT otrzymanych w związku z emisją akcji zostało wprost potwierdzone w wyroku ETS z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie o sygn. akt C-465/03, w którym ETS stwierdził między innymi:

"Artykuł 17 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy 77/388, zmienionej dyrektywą 95/7, przyznaje prawo do odliczenia całego podatku od wartości dodanej obciążającego wydatki poniesione przez podatnika w związku z różnymi świadczeniami wykonanymi na jego rzecz w ramach emisji akcji, o ile wszystkie czynności dokonane przez tego podatnika w ramach jego działalności gospodarczej są opodatkowane. Koszty uzyskanych świadczeń stanowią bowiem część kosztów ogólnych danej spółki, a w konsekwencji stanowią element cenotwórczy jej towarów, ponieważ świadczenia takie pozostają w bezpośrednim i ścisłym związku z działalnością gospodarczą podatnika."

Należy zauważyć, iż z uwagi na przystąpienie Polski do Unii Europejskiej przy interpretacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, która dokonała wdrożenia VI Dyrektywy należy uwzględniać zapadłe przez Europejskim Trybunałem Sprawiedliwości orzeczenia, do czego obowiązane są wszystkie jednostki sprawujące imperium w ramach państwa, w tym także organy podatkowe. Jak wynika w szczególności z cytowanego orzeczenia ETS, emisja akcji nie mieści się w zakresie odpłatnego świadczenia usług i nie podlega podatkowi od towarów i usług. Z drugiej jednak strony wydatki związane z tą emisją, która przecież została zrealizowana w celu pozyskania środków finansowych służących prowadzeniu działalności gospodarczej należy zakwalifikować do wydatków ogólnych działalności gospodarczej, co skutkuje prawem do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tychże wydatków w odpowiednim zakresie (całość/struktura - w zależności od rodzaju czynności dokonywanych przez podatnika). Dodać należy, iż nie budzi wątpliwości, że ponoszenie wydatków na inne formy uzyskania środków na dofinansowanie działalności np. koszty uzyskania kredytu bankowego, czy pożyczki dają podstawę do rozliczenia podatku naliczonego.

W dniu 24 lipca 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP2/443-424/08/EJ uznając, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego od kosztów związanych z emisją akcji jest nieprawidłowe.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 24 lipca 2008 r. znak: IBPP2/443-424/08/EJ złożył skargę z dnia 15 października 2008 r. (data wpływu 17 października 2008 r.), w której wniósł o uchylenie w całości zaskarżonej interpretacji indywidualnej.

Wyrokiem z dnia 2 kwietnia 2009 r. sygn. akt I SA/Kr 1436/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W ww. wyroku WSA uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie.

WSA w Krakowie orzekł, iż jedną z podstawowych zasad wspólnotowego prawa pierwotnego jest zasada pierwszeństwa. Znajduje ona zastosowanie w przypadku sprzeczności norm krajowych i wspólnotowych poprzez nałożenie obowiązku stosowania normy wspólnotowej z pominięciem normy krajowej.

Dokonując oceny zaskarżonej interpretacji, Sąd doszedł do przekonania, że przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), który był podstawą interpretacji dokonanej przez Ministra Finansów, jest niezgodny w szczególności z przepisami regulującymi prawa podatnika VAT do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach dokonywanych w ramach działalności gospodarczej (art. 168-183 Dyrektywy 112), w tym zasadą neutralności VAT. Zasada neutralności realizowana jest poprzez umożliwienie podatnikowi pomniejszenia podatku należnego o kwoty podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług związanych z jego działalnością gospodarczą. Zasady tego odliczenia regulują przepisy Tytułu X Dyrektywy 112. Neutralność VAT dla podatnika wyraża się m.in. dążeniem do poszukiwania, wdrażania i ochrony rozwiązań legislacyjnych zapewniających stan prawny, w którym wartość podatku zapłaconego przez podatnika w cenie kupowanych przez niego towarów i usług wykorzystywanych do celów działalności opodatkowanej nie będzie stanowić dla podatnika ostatecznego kosztu. Podatnik musi mieć zapewnioną możliwość odzyskania podatku naliczonego ze swoją działalności opodatkowaną.

W świetle powyższego skład orzekający uznał, że art. 88 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., który ogranicza prawo przyznane podatnikowi do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od nabywanych przez niego towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów u.p.d.o.p., z uwagi na jego sprzeczność z przepisami prawa wspólnotowego, tj. normą art. 168 Dyrektywy 112, jak i obowiązującymi w prawie wspólnotowym zasadami neutralności i proporcjonalności VAT nie może znaleźć w niniejszej sprawie zastosowania.

Wykładnia zaś art. 86 u.p.t.u., zgodnie z którym prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych powinna być dokonywana w zgodzie z przepisami Dyrektywy 112 oraz z uwzględnieniem orzeczeń ETS, które zapadły na tle wykładni art. 17 (1) i (2) VI Dyrektywy. Zgodnie z brzmieniem art. 17 (2) VI Dyrektywy w zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystywane są do celów transakcji opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia od podatku przypadającego do zapłaty.

Z powyższego wynika, że zasadniczą cechą VAT obok jego neutralności jest również istnienie związku podatku naliczonego podlegającego odliczenia z opodatkowanymi transakcjami podatnika. Prawo do odliczenia nie przysługuje, więc np. ostatecznemu odbiorcy towaru lub usługi. Zasada związku podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi była wielokrotnie interpretowana przez ETS, który w orzeczeniu w sprawie C-465/03 Kretztechnik uznał, że środki zgromadzone przez spółkę w wyniku podniesienia kapitału miały niewątpliwie służyć prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z czym wydatki związane z emisją akcji powinny stanowić część ogólnych kosztów działalności i jako takie być uwzględnione w cenie dostarczanych towarów lub świadczonych usług. Z tego powodu zdaniem ETS spółce jako podatnikowi powinno przysługiwać prawo do odliczenia VAT związanego z tą czynnością.

W konsekwencji w ślad za orzeczeniem ETS, WSA w Krakowie stwierdził, że także w omawianej sprawie emisja akcji zmierzająca do powiększenia kapitału Spółki jest dokonywana z korzyścią dla jej ogólnie pojętej działalności gospodarczej, a w konsekwencji należy uznać, iż wydatki związane z ich emisją są wydatkami stanowiącymi część ogólnych kosztów Spółki stanowiących element cenotwórczy, spełniają tym samym wymogi określone w art. 86 ust. 1 u.p.t.u.

Ponownie wydając interpretację Minister Finansów uwzględni ocenę prawną wyrażoną przez Sąd.

Od powyższego wyroku Minister Finansów reprezentowany przez pełnomocnika złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Wyrokiem z dnia 14 października 2010 r. sygn. akt I FSK 1834/09 skarga została oddalona.

NSA w ww. wyroku wskazał, że m.in. nie jest trafne twierdzenie skargi kasacyjnej kwestionujące stanowisko Sądu pierwszej instancji wskazujące, że norma art. 88 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. pozostawała w niezgodności z dyrektywą unijną VAT.

W ocenie NSA wyłączenie odliczenia podatku sformułowane w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku VAT, należy uznać za niezgodne z art. 17 (6) VI Dyrektywy, jako w sposób istotny godzącym zasadę neutralności VAT - w zakresie tych towarów i usług, które związane są z działalnością opodatkowaną podatnika.

O prawidłowości stanowiska Sądu pierwszej instancji świadczy dobitnie m.in. fakt, że przywoływany przez Ministra Finansów przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. został z dniem 1 grudnia 2008 r. uchylony na podstawie art. 1 pkt 43 lit. a) tiret pierwszy ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320). Z uzasadnienia projektu powyższej ustawy nowelizacyjnej wynika m.in., że zmiana ta miała na celu usunięcie sprzeczności wówczas obowiązujących norm prawnych z regulacjami w Dyrektywie 2006/112/WE oraz realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług poprzez wykreślenie przepisu dotyczącego braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy wydatek nie stanowi kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym (por. druk sejmowy nr 697). Sam zatem ustawodawca przyznawał, że regulacja zawarta w art. 88 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., tzn. w przepisie stanowiącym podstawę wydania zaskarżonej interpretacji, jest sprzeczny z prawem wspólnotowym.

NSA w przedmiotowym wyroku stwierdził również, że chybiony jest także zarzut naruszenia art. 86 ust. 1 u.p.t.u.

Oczywiście brak odwołania się przy kwalifikacji danego wydatku w zakresie odliczenia podatku VAT do przepisów o podatku dochodowym (kosztów uzyskania przychodów) nie oznacza, że podatnik nie musi wykazać związku poniesionego wydatku z prowadzoną działalnością. Uwzględnić bowiem należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Na tle zatem tego przepisu oraz będącego przedmiotem sporu zagadnienia prawnego, trafnie Sąd pierwszej instancji przytoczył treść wyroku ETS z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie C-465/03 Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz, w którym stwierdzono, że wprawdzie emisja nowych akcji nie stanowi czynności należącej do zakresu przedmiotowego art. 2 pkt 1 VI Dyrektywy, lecz jej art. 17 ust. 1 i 2 przyznaje prawo do odliczenia całego podatku od wartości dodanej obciążającego wydatki poniesione przez podatnika w związku z różnymi świadczeniami wykonanymi na jego rzecz w ramach emisji akcji, o ile wszystkie czynności dokonane przez tego podatnika w ramach jego działalności gospodarczej są opodatkowane.

Z tego bowiem orzeczenia, podobnie jak i innych wyroków ETS (por. wyroki: z 8 czerwca 2000 r. w sprawie C-98/98 Commissioners Of Customs and Excise przeciw Midland Bank pic oraz z dnia 22 lutego 2001 r. w sprawie C-408/98 Abbey National plc przeciwko Commissioners of Customs and Excise) wynika, że - co do zasady - niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy zakupami (wydatkami) a konkretną transakcją opodatkowaną. Wydatki te powinny stanowić część składową kosztów świadczenia, uwzględnioną w cenie.

Jednak brak takiej konkretnej transakcji opodatkowanej nie musi zawsze prowadzić do utraty prawa do odliczenia VAT. W przypadku bowiem wydatków zaliczanych do tzw. kosztów ogólnych, wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem tych towarów i usług a sprzedażą opodatkowaną, lecz w sytuacji gdy stanowione element cenotwórczy produktów podatnika, pozostając w ten sposób w bezpośrednim związku z jego opodatkowaną działalnością gospodarczą - prawo do odliczenia z tytułu tych zakupów (wydatków) powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność była przedmiotem zaskarżenia.

Mając powyższe na uwadze, jak również obowiązujący stan prawny stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Za dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez świadczenie usług - o czym stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,

* zobowiązanie do powstrzymywania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z przywołanych przepisów wynika, że podwyższenie kapitału zakładowego nie podlega opodatkowaniu VAT, ponieważ nie stanowi ani dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15. przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje również sytuacje, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego mimo, że zachodzą ogólne przesłanki uprawniające podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Według art. 88 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy o VAT, w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Wykładnia art. 86 ust. 1 ustawy dokonana w zgodzie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej oraz VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. L 145 z 13 czerwca 1977 r.) winna uwzględniać orzecznictwo ETS, które powstało na tle art. 17 (2) VI Dyrektywy, stanowiącego, iż "w zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystywane są do celów transakcji opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku przypadającego do zapłaty". Powyższe stwierdzenie zgodne jest z rozstrzygnięciem ETS z dnia 14 lutego 1985 r. w sprawie 268/83 D.A. Rompelman-Van Deelen v. Minister van Financiën, zgodnie z którym na podstawie wymienionych wyżej przepisów można uznać, że system odliczeń ma na celu całkowite uwolnienie podmiotu gospodarczego od obciążeń z tytułu podatku VAT przypadającego do zapłaty lub zapłaconego w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej.

Z treści orzeczenia wynika również, że wspólny system podatku VAT gwarantuje, iż wszelka działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu lub rezultatu, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny pod warunkiem, że działalność ta podlega temu podatkowi". Natomiast z orzeczeń Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości - wyrok z dnia 22 lutego 2001 r. w sprawie C-408/98 Abbey National plc v. Commissioners of Customs Excise wynika także, iż prawo do odliczenia podatku przysługuje, gdy istnieje bezpośredni związek ze sprzedażą opodatkowaną.

Orzeczenie z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz (sygn. akt C-465/03) zawiera stwierdzenie, że art. 17 (1) i art. 17 (2) VI Dyrektywy (obecnie art. 167 i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. U. UE L Nr 347) przyznaje podatnikowi prawo do odliczenia całości VAT obciążającego wydatki poniesione przez niego w związku ze świadczeniami spełnionymi na jego rzecz przy emisji akcji pod warunkiem, że wszystkie profesjonalnie transakcje podatnika są opodatkowane.

W świetle powyższego odstępstwa od zasad wynikających z omawianych Dyrektyw w przepisach krajowych muszą być tak precyzyjnie skonstruowane, aby osiągały swój cel wypaczając w jak najmniejszym stopniu funkcjonowanie systemu VAT, tzn. muszą być jak najmniej "inwazyjne". Zatem przepis art. 88 ust. 1 pkt ustawy o VAT obowiązujący do 30 listopada 2008 r. zakazujący odliczenia w tak generalnym wymiarze tego kryterium nie spełnia.

Z opisu przedstawionego stanu faktycznego wynika, że począwszy od 2006 r. do końca 2007 r. Wnioskodawca podejmował szereg czynności zmierzających do zintensyfikowania prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, obejmującej między innymi zbudowanie ogólnopolskiej sieci dystrybucji piwa, napojów bezalkoholowych oraz alkoholi wysokoprocentowych w drodze przejęcia kontroli nad grupą przedsiębiorców zajmujących się tego rodzaju działalnością gospodarczą. Wnioskodawca poniósł wydatki związane zarówno z publiczną emisją i wprowadzeniem akcji spółki do obrotu na GPW (akcje serii "I") jak i wydatki związane z prywatną subskrypcją akcji (akcje serii "J"). Emisja akcji serii "I" i "J" zakończyła się sukcesem i doprowadziła do podwyższenia kapitału zakładowego Spółki. Podwyższenie kapitału zakładowego Spółki służyło pozyskaniu środków finansowych na zintensyfikowanie działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza jest w pełnym zakresie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że wydatki związane z publiczną emisją i wprowadzeniem akcji spółki do obrotu na GWP jak i wydatki związane z prywatną subskrypcją akcji, są związane z działalnością opodatkowaną Spółki. Celem Wnioskodawcy, jak można przypuszczać, jest też pozyskanie w przyszłości dochodów, czyli wydatki te wywierają wpływ na wysokość uzyskiwanego przez Spółkę obrotu, który podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

A zatem wydatki ponoszone w związku z publiczną emisją akcji należy uznać za czynności, które służą prowadzeniu działalności opodatkowanej. Występuje pośredni związek emisji akcji z prowadzoną działalnością Spółki, gdyż pozyskane w drodze emisji środki finansowe służą intensyfikacji prowadzonej działalności gospodarczej, z której przychody są opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W efekcie, podatek naliczony związany z przedmiotowymi wydatkami podlega odliczeniu od podatku należnego w takim zakresie, w jakim podatek ten będzie związany ze sprzedażą opodatkowaną.

Reasumując, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione w toku postępowania mającego na celu podwyższenie kapitału zakładowego w drodze publicznej emisji akcji serii "I" i prywatnej subskrypcji akcji serii "I".

Należy zaznaczyć, iż w myśl art. 86 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W niniejszej sprawie tut. organ związany jest jedynie oceną prawną i wskazaniami przedstawionymi w wyroku przez WSA w Krakowie i NSA.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.