IBPP2/443-390/08/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. X., przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2008 r. (data wpływu 21 kwietnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 lipca 2008 r. (data wpływu 24 lipca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania dzierżawy gospodarstwa rolnego oraz prawa do odliczenia podatku od towarów i usług z faktury dokumentującej świadczenie złożone - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 kwietnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania dzierżawy gospodarstwa rolnego oraz prawa do odliczenia podatku od towarów i usług z faktury dokumentującej świadczenie złożone.Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 lipca 2008 r. (data wpływu 24 lipca 2008 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 15 lipca 2008 r. znak: IBPP2/443-390/08/WN.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zawarł umowę dzierżawy gospodarstwa rolnego z przeznaczeniem na działalność rolną polegającą na hodowli trzody chlewnej. Gospodarstwo o powierzchni 37400 m ²; zabudowane jest budynkami i budowlami inwentarskimi i magazynowymi o powierzchni ok. 9500 m ^2. Ponadto w umowie zostały określone obowiązki wydzierżawiających względem Wnioskodawcy, a mianowicie wydzierżawiający mają zapewnić Wnioskodawcy (dzierżawcy) możliwość korzystania z przedmiotu dzierżawy poprzez:

- dostarczenie do przedmiotu dzierżawy, do miejsca wskazanego, nie mniej niż 400 ton słomy rocznie, w sposób określony między stronami umowy;

- niezwłoczny, to jest nie rzadziej niż 2 razy na każdy rok trwania umowy odbiór oraz usunięcie z przedmiotu dzierżawy wszelkich nieczystości i odchodów powstałych w wyniku prowadzenia z wykorzystaniem przedmiotu dzierżawy działalności rolniczej związanej z hodowlą trzody chlewnej. Wydzierżawiający nie jest jednak obowiązany do usuwania nieczystości i odchodów bezpośrednio z budynków znajdujących się na przedmiocie dzierżawy;

- zagospodarowanie, zgodnie z obowiązującymi przepisami, po dokonaniu każdego z odbiorców, o którym mowa powyżej wszelkich nieczystości wytworzonych przed upływem danego terminu, w wyniku prowadzenia z wykorzystaniem przedmiotu dzierżawy działalności rolniczej związanej z hodowlą trzody chlewnej.

Ponadto wydzierżawiający są zobowiązani do spełnienia wszelkich wymogów, jakie obowiązujące przepisy nakładają na podmiot dokonujący czynności wskazanych powyżej, pokrywają wszelkie koszty z czynnościami tymi związane oraz ponoszą wszelką odpowiedzialność za dokonywanie tych czynności niezgodnie z obowiązującymi przepisami. Wszelkie nieczystości, o których mowa przechodzą na własność i pozostają wyłączną własnością wydzierżawiających, z chwilą każdego z odbiorców.Pomiędzy stronami ustalony został czynsz miesięczny, łącznie za ww. świadczenie.

Dodatkowo pismem z dnia 18 lipca 2008 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż:

- dzierżawa gospodarstwa rolnego sklasyfikowana jest pod numerem 70.20.12-00.50 jako usługi wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości leśnych lub rolniczych, na własny rachunek. Spółka dokonała klasyfikacji zgodnie z objaśnieniami do PKWiU,

- wydzierżawiający gospodarstwo rolne będący rolnikiem ryczałtowym korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT do dnia 30 kwietnia 2008 r. Zrezygnował z tego zwolnienia w trybie art. 43 ust. 3 ustawy o VAT od dnia 1 maja 2008 r. i dokonał zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT.

W związku z tym, iż dzierżawa nie mieści się w pojęciu działalności rolniczej określonej w art. 2 pkt 15 i 21 ustawy o VAT wydzierżawiający utracił z tego tytułu prawo do zwolnienia w 2005 r. i dokonał zgłoszenia rejestracyjnego zgodnie z art. 96 ust. 5 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Jak należy prawidłowo opodatkować podatkiem VAT powyżej opisane świadczenie ze względu na jego złożoność w kontekście art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT.

Czy należy wyodrębnić każdą z czynności:

- dzierżawę gruntu - zwolnienie z VAT na podstawie § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2005 r.,

- dzierżawa budynków - stawka podstawowa 22%,

- wykonanie usługi wywozu i gospodarowania nieczystościami - usługa rolnicza opodatkowana 7% VAT wg załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług,

- dostawa słomy - opodatkowana 3% VAT.

Umowa dzierżawy zawarta jest z rolnikiem ryczałtowym, zatem niektóre czynności (dostawa słomy, usługa rolnicza) należałoby dokumentować fakturą VAT RR.

Czy też należy opodatkować świadczenie złożone stawką właściwą dla świadczenia głównego, jakim jest dzierżawa budynków gospodarstwa czyli stawką 22% (ciężar ekonomiczny tej umowy położony jest na dzierżawie budynków, ze względu na odbywającą się tam produkcję, grunty zwolnione z VAT nie biorą bezpośrednio udziału w produkcji).

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie złożone należy opodatkować stawką 22% VAT, właściwą dla świadczenia głównego, jakim jest dzierżawa budynków. W umowie dzierżawy zawartej przez spółkę można wyróżnić następujące czynności ze względu na ich odmienność opodatkowania podatkiem VAT: dzierżawa budynków, dzierżawa gruntów, dostawa słomy, usuwanie i zagospodarowanie nieczystości. Intencją stron była dzierżawa gospodarstwa na cele działalności rolniczej spółki tj. na hodowlę trzody chlewnej. Na wydzierżawiającym ciąży obowiązek utrzymania przedmiotu dzierżawy, który został umownie rozszerzony o określone świadczenia. Strony umowy zgodziły się, by wydzierżawiający wykonał te świadczenia zapewniając tym samym możliwość niezakłóconego prowadzenia działalności przez spółkę. Za podstawę do rozważań odnośnie zasady opodatkowania dzierżawy gospodarstwa w tym przypadku należy przyjąć, iż ciężar ekonomiczny umowy spoczywa na dzierżawie budynków, gdyż to one bezpośrednio są wykorzystywane do celów działalności spółki (hodowla odbywa się w budynkach) i w związku z tym zastosować stawkę 22% VAT tak jak dla dzierżawy budynków. To dzierżawa budynków jest głównym świadczeniem, gdyż na nim opiera się istota umowy i główny cel gospodarczy spółki (spółka nie prowadzi innej działalności), a contrario gdyby spółka prowadziła działalność polegającą np.: na uprawie roślin, cel ekonomiczny i istotę umowy stanowiłaby dzierżawa gruntów i wtedy do takiej dzierżawy należałoby zastosować zwolnienie z podatku VAT zgodnie z § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2005 r.Umowa dzierżawy jest niewątpliwie odpłatnym świadczeniem usług na terytorium kraju w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zważywszy na treść umowy dzierżawy jak i cel stron umowy należy stwierdzić, że umowa dzierżawy, której przedmiotem jest dzierżawa gospodarstwa rolnego (budynki, grunty) i dodatkowe usługi integralnie związane z tą dzierżawą (wywóz i zagospodarowanie nieczystości, dostawa słomy) jest świadczeniem złożonym. Ze świadczeniem złożonym mamy do czynienia wtedy, gdy dostawy towarów i usług są ze sobą powiązane w taki sposób, że w końcowym efekcie tworzą nierozerwalna całość zaspokajającą potrzebę odbiorcy. Należy zauważyć również, że świadczenia pomocnicze nigdy nie zostałyby zrealizowane gdyby nie świadczenie główne. W ustawie o podatku od towarów i usług nie ma normy prawnej, która wprost nakazywałaby wyodrębnianie świadczeń złożonych i opodatkowywanie ich oddzielnie. Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (załącznik nr 1 do rozporządzenia w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa zasadę kwalifikowania usługi złożonej składającej się z kombinacji różnych czynności tak jak gdyby składała się z usługi, która nadaje całości zasadniczy charakter; w przypadku spółki jest to dzierżawa budynków. Swoje stanowisko w sprawie przedstawił również Minister Finansów (MF PP3-8217/1134/94/MN) stwierdzając, że przedmiotem klasyfikowania według PKWiU są czynności będące końcowymi efektami działalności o charakterze usługowym, świadczone przez podmioty gospodarcze (jednostki organizacyjne) na rzecz innych podmiotów gospodarczych (jednostek organizacyjnych) lub na rzecz ludności. Podobne stanowisko zajęła Izba Skarbowa w Poznaniu (Decyzja w sprawie interpretacji prawa podatkowego Izby Skarbowej w Poznaniu ośrodek zamiejscowy w Pile z 31 grudnia 2007 r. nr Pl-P-443/54/07) stwierdzając, że czynności, które stanowią kategorię usług towarzyszących, nie będą stanowiły odrębnego przedmiotu klasyfikowania, a tym samym będą opodatkowane jak czynność główna i jak czynność ta klasyfikowane. Ponadto w orzeczeniach ETS (Tłumaczenie wyroku zawarte w Komentarzu do VI Dyrektywy VAT pod red. K. Sachsa, Warszawa 2004 r.) twierdził, że pojedyncze świadczenie ma miejsce wtedy, gdy jedna lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.Istotna jest również dla określenia właściwych zasad opodatkowania podatkiem VAT intencja stron umowy, to czy świadczenie jest świadczeniem złożonym czy składającym się z odrębnych usług powinno wynikać z treści umowy. W ramach swobody umów to strony kształtują relację i na tej podstawie należy wywodzić skutki na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Takie stanowisko zajął Sąd Najwyższy (uchwała z dnia 15 października 1998 r). Podobne stanowisko prezentuje ETS (C-231/94 pomiędzy Faaborg-Gelting Linien A/S a Finanzamt Flensburg) gdzie trybunał podkreśla, iż w sytuacji, w której mamy do czynienia z transakcją składającą się z wielu elementów, należy w pierwszej kolejności uwzględnić wszelkie okoliczności przeprowadzenia transakcji.Reasumując Wnioskodawca stoi na stanowisku, że na całość kwoty płaconej z tytułu dzierżawy gospodarstwa rolnego wydzierżawiający powinien wystawić fakturę VAT ze stawką podstawową 22% i faktura taka stanowi dla Wnioskodawcy podstawę do odliczenia podatku VAT naliczonego mając na uwadze zapis art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do zapisu art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Na podstawie art. 8 ust. 3 cyt. ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż zawarł on umowę dzierżawy gospodarstwa rolnego z przeznaczeniem na działalność rolną polegającą na hodowli trzody chlewnej. Umowa została zawarta z rolnikiem ryczałtowym, który korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT do dnia 30 kwietnia 2008 r. Zrezygnował z tego zwolnienia w trybie art. 43 ust. 3 ustawy o VAT od dnia 1 maja 2008 r. i dokonał zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT. Natomiast w myśl w § 8 ust. 1 pkt 4 rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Jak wynika z treści wniosku w umowie dzierżawy gospodarstwa rolnego, zawartej przez Wnioskodawcę, można wyróżnić następujące czynności ze względu na ich odmienność opodatkowania podatkiem VAT: dzierżawa budynków, dzierżawa gruntów, dostawa słomy, usuwanie i zagospodarowanie nieczystości. Zdaniem Wnioskodawcy, intencją stron była dzierżawa gospodarstwa na cele działalności rolniczej Spółki tj. na hodowlę trzody chlewnej. Natomiast zważywszy na treść umowy dzierżawy jak i cel stron umowy Wnioskodawca stwierdził, że umowa dzierżawy, której przedmiotem jest dzierżawa gospodarstwa rolnego (budynki, grunty) i dodatkowe usługi integralnie związane z tą dzierżawą (wywóz i zagospodarowanie nieczystości, dostawa słomy) jest świadczeniem złożonym.Wnioskodawca ponadto dokonał klasyfikacji powyższej dzierżawy uznając, iż dzierżawa gospodarstwa rolnego sklasyfikowana jest pod numerem 70.20.12-00.50 jako usługi wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości leśnych lub rolniczych, na własny rachunek. Spółka dokonała klasyfikacji zgodnie z objaśnieniami do PKWiU.

Na podstawie art. 41 ust. 1 cyt. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosowanie zaś do art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. Na podstawie powyższych przepisów należy stwierdzić, iż usługi sklasyfikowane przez Wnioskodawcę należące do grupowania PKWiU 70.20.12-00.50 nie zostały wymienione w ustawie o VAT ani w przepisach wykonawczych do tej ustawy jako zwolnione lub korzystające z preferencyjnej stawki podatku VAT. Mianowicie ze zwolnienia z podatku VAT korzystają, zgodnie z poz. nr 4 załącznika nr 4 do ustawy o VAT, jedynie usługi sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU ex 70.20.11 w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkanioweZatem nieruchomość obejmująca grunty i budynki, będąca przedmiotem dzierżawy gospodarstwa rolnego jest opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy.Wnioskodawca wskazał, iż za usługę wiodącą w ramach świadczenia złożonego wykonywanego na jego rzecz należy uznać dzierżawę budynków należących do dzierżawionego gospodarstwa rolnego. Natomiast czynności polegające na dzierżawie gruntów, dostawie słomy czy usuwaniu i zagospodarowaniu nieczystości są jedynie usługami pomocniczymi względem usługi polegającej na dzierżawie budynków.W ramach dzierżawy gospodarstwa rolnego tylko dzierżawę gruntów i dzierżawę budynków można nazwać świadczeniem złożonym, które zgodnie z ww. przepisami opodatkowane jest 22% stawką podatku VAT.

Natomiast w zakresie dodatkowych obowiązków określonych w umowie, nałożonych na wydzierżawiającego względem Wnioskodawcy, tj.

- dostarczenie do przedmiotu dzierżawy, do miejsca wskazanego, nie mniej niż 400 ton słomy rocznie, w sposób określony między stronami umowy,

- niezwłoczny odbiór oraz usunięcie z przedmiotu dzierżawy wszelkich nieczystości i odchodów powstałych w wyniku prowadzenia z wykorzystaniem przedmiotu dzierżawy działalności rolniczej związanej z hodowlą trzody chlewnej,

- zagospodarowanie nieczystości wytworzonych w wyniku prowadzenia z wykorzystaniem przedmiotu dzierżawy działalności rolniczej związanej z hodowlą trzody chlewnej

należy rozważyć, czy okoliczności przemawiają za tym, aby przedmiotowe czynności zaliczyć do usługi złożonej.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej.Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. W przedmiotowej sprawie dodatkowe obowiązki nałożone na wydzierżawiającego względem Wnioskodawcy, są odrębnymi usługami zasadniczymi, gdyż żadna z tych usług nie będzie środkiem do lepszego wykorzystania innej usługi. Ponadto zasadniczą przeszkodą do zaliczenia w ramach świadczenia złożonego jest czynność dostawy słomy, gdyż nie spełnia ona definicji usługi, a tylko ta może stanowić świadczenie składowe lub pomocnicze do świadczenia zasadniczego.Zatem mając na uwadze powyższe okoliczności, czynności świadczone na rzecz Wnioskodawcy w zakresie dostawy słomy oraz wywozu i zagospodarowania nieczystości winny być opodatkowane odrębnie, z zastosowaniem właściwych stawek podatku VAT.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego uregulowane zostały w dziale IX ustawy o VAT oraz zgodnie z dyspozycją ustawową w rozdziale 7 i 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.).Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostało zawarte w art. 86 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi, iż podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy prawo do tego obniżenia powstaje co do zasady w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny. Prawo to wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w powołanym przez Wnioskodawcę we wniosku z dnia 16 kwietnia 2008 r., art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r.) nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.Z powyższego przepisu wynika, iż jedynie w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT, lub dana czynność jest zwolniona od podatku, podatek naliczony wynikający z faktury dokumentującej tę czynność nie podlega odliczeniu.

W przedstawionym stanie faktycznym przedmiotowe czynności nie są czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu, jak również żadna z tych czynności nie jest czynnością zwolnioną od podatku.Zatem faktura dokumentująca czynność dzierżawy gospodarstwa rolnego opodatkowanego stawką 22% podatku VAT oraz dostawę słomy jak również usługi usuwania i zagospodarowania nieczystości, które również są czynnościami opodatkowanymi, w świetle wyżej cytowanych przepisów będzie stanowiła podstawę dla Wnioskodawcy do odliczenia podatku VAT.Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania wskazanej we wniosku dzierżawy gospodarstwa rolnego według PKWiU. Należy bowiem zauważyć, że tut. organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji przedmiotowej dzierżawy według PKWiU, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to Podatnika obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania ww. czynności według PKWiU, a w razie wątpliwości Podatnik może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Ponadto należy wyjaśnić, iż interpretacje przepisów prawa podatkowego udzielone przez inne organy podatkowe oraz wyroki sądów są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, należy zauważyć, że dokonując interpretacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, uwzględnia się orzecznictwo ETS, przy jednoczesnym uwzględnianiu regulacji prawnych ustanowionych ustawą o podatku od towarów i usług. Zauważyć jednocześnie należy, iż nie leży w kompetencji organów podatkowych zmiana prawa krajowego, czy też w niektórych przypadkach pomijania prawa krajowego, o ile w odczuciu podatnika jest ono mniej korzystne niż przepisy Unii Europejskiej.

W konsekwencji, w świetle powołanych przepisów oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.