IBPP2/443-385/13/BW

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2013 r. (data wpływu 26 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 lipca 2013 r. (data wpływu 22 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty deklaracji VAT i uiszczenia podatku należnego od otrzymanej kwoty w trybie art. 89a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, m.in. w zakresie obowiązku dokonania korekty deklaracji VAT i uiszczenia podatku należnego od otrzymanej kwoty w trybie art. 89a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 lipca 2013 r. (data wpływu 22 lipca 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 11 lipca 2013 r. znak: IBPP2/443-385/13/BW.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (wierzyciel) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży towarów.

W dniu 21 kwietnia 2011 r. Sąd Okręgowy w (...), Wydział IX Gospodarczy zasądził na rzecz Wnioskodawcy - od dłużnika kwotę 355.266,99 zł za niezapłacone faktury VAT za zamówiony, dostarczony i odebrany towar wraz z odsetkami ustawowymi oraz kosztami procesu.

Dłużnik nie spełnił przedmiotowego świadczenia potwierdzonego powyższym wyrokiem na rzecz Wnioskodawcy.

Dłużnik dnia 28 listopada 2011 r. ogłosił upadłość likwidacyjną.

Wnioskodawca w deklaracji VAT-7 za grudzień 2011 r. dokonał korekty podatku VAT należnego od ww. wierzytelności w wysokości 64.064,57 zł na podstawie art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. - nieściągalność należności została uprawdopodobniona, gdyż nie została uregulowana w ciągu 180 dni od daty terminu płatności określonego na fakturach VAT, dostawy towaru zostały dokonane na rzecz zarejestrowanego i czynnego podatnika VAT, wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracjach jako obrót podatkowy i podatek należny. Wierzytelności nie zostały zbyte, od daty wystawienia faktur dokumentujących wierzytelność nie upłynęły 2 lata licząc od końca roku, w którym zostały wystawione, dłużnik został skutecznie zawiadomiony o korekcie podatku należnego.

Wnioskodawca w postępowaniu upadłościowym dłużnika w upadłości likwidacyjnej zgłosił wierzytelność główną w wysokości 355.266,99 zł w tym kwota podatku VAT: 64.064,57 zł. Syndyk w sporządzonej liście wierzytelności nie uznał wierzytelności Wnioskodawcy w części dotyczącej należności głównej w wysokości 64.064,57 zł będącej kwotą podatku VAT z dokonanej korekty z tytułu ulgi za złe długi. Wierzytelność główna została przez syndyka uznana w wysokości 291.202,42 zł będącej wartością netto (bez podatku VAT) należności za niezapłacone przez dłużnika faktury.

Skarb Państwa - Naczelnik Urzędu Skarbowego (...) zgłosił swoją uzupełniającą wierzytelność w kwocie 64.064,57 zł w związku z dokonaną przez syndyka korektą w deklaracjach VAT - do postępowania upadłościowego kwalifikując ją do trzeciej kategorii zaspokojenia. Ta zgłoszona wierzytelność została przez syndyka uznana.

Wnioskodawca złożył sprzeciw od listy wierzytelności wyłożonej zarządzeniem Sędziego-Komisarza z dnia 26 października 2012 r. Wnioskodawca sprzeciwił się odmowie uznania jego wierzytelności w kwocie 64.064,57 zł (VAT), wniósł o uznanie wierzytelności w tej części w kategorii czwartej oraz o dokonanie odpowiedniej zmiany na liście wierzytelności po uprawomocnieniu się postępowania uwzględniającego sprzeciw. Syndyk pismem z dnia 2 marca 2013 r., w odpowiedzi na złożony sprzeciw, odmowę uznania kwoty VAT od niezapłaconych faktur w wysokości 64.064.57 zł w części wierzytelności głównej uzasadnia powstaniem zobowiązania dłużnika wobec Skarbu Państwa w wysokości ulgi należnej wierzycielowi za złe długi, czyli w kwocie 64.064,57 zł. Syndyk zakwalifikował tą wierzytelność Skarbu Państwa do trzeciej kategorii zaspokojenia, czyli do grupy zobowiązań spłacanych wcześniej, przed realizacją wierzytelności Wnioskodawcy.

Syndyk twierdzi, że w ten sposób dług wobec wierzyciela w części dotyczącej podatku VAT został uregulowany i nie obowiązują go przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż w postępowaniu upadłościowym ulegają złamaniu reguły obowiązujące w normalnym obrocie gospodarczym, a dotyczące także podatku VAT.

Sędzia-Komisarz postępowania upadłościowego działający w Sądzie Rejonowym (...) dla spraw upadłościowych i naprawczych postanowieniem z dnia 21 marca 2103 postanowił oddalić sprzeciw wierzyciela uznając stanowisko syndyka za prawidłowe.

Dnia 22 kwietnia 2013 Wnioskodawca złożył zażalenie od postanowienia Sędziego Komisarza postępowania upadłościowego dłużnika w upadłości likwidacyjnej.

Wierzyciel oczekuje na decyzję Sądu Rejonowego (...) na złożone zażalenie.

W związku z powyższym zadano, m.in.) następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 18 lipca 2013 r.):

Czy w świetle art. 89a ust. 4, jeśli na podstawie Postanowienia Sędziego-Komisarza postępowania upadłościowego dłużnika (...) w upadłości likwidacyjnej na rzecz Wnioskodawcy zostanie zapłacona kwota wierzytelności netto, to Wnioskodawca nie ma obowiązku dokonania korekty deklaracji VAT i uiszczenia podatku należnego od otrzymanej kwoty.

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 18 lipca 2013 r.):

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dłużnik powinien zapłacić całą kwotę wierzytelności brutto, a następnie Wnioskodawca, po otrzymaniu zapłaty kwoty brutto od dłużnika, zgodnie z przepisami dotyczącymi ulgi za złe długi, powinien dokonać korekty deklaracji VAT i zwiększyć podatek należny od kwoty otrzymanej zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż w ww. piśmie z dnia 18 lipca 2013 r. Wnioskodawca wskazał iż przedstawione we wniosku (z dnia 25 kwietnia 2013 r.) pytania oznaczone nr 1, nr 2 i nr 3 zastępuje jednym pytaniem i przedstawił jego treść oraz do tego pytania przedstawił własne stanowisko. Ponieważ ww. pismo Wnioskodawcy z dnia 18 lipca 2013 r. było konsekwencją wezwania tut. organu z dnia 11 lipca 2011 r. znak:IBPP2/443-385/13/BW do uzupełnienia przedmiotowego wniosku, przyjęto, że pytanie oraz własne stanowisko Wnioskodawcy, uwzględniające zmiany wprowadzone ww. pismem, są ostateczne i w tej wersji zostały one przywołane powyżej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a ww. ustawy o VAT.

Z dniem 1 stycznia 2013 r. na podstawie art. 11 ustawy z dnia 16 listopada 2013 r., o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342), m.in., uległy zmianie, ww. przepisy art. 89a, przy czym art. 89a ust. 2 pkt 2, 4, 6 i ust. 6 został uchylony.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce, do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast w świetle art. 23 ust. 2 ww. ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce, przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca (wierzyciel) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży towarów.

W dniu 21 kwietnia 2011 r. Sąd Okręgowy w (...), Wydział IX Gospodarczy zasądził na rzecz Wnioskodawcy - od dłużnika kwotę 355.266,99 zł za niezapłacone faktury VAT za zamówiony, dostarczony i odebrany towar wraz z odsetkami ustawowymi oraz kosztami procesu.

Dłużnik nie spełnił przedmiotowego świadczenia potwierdzonego powyższym wyrokiem na rzecz Wnioskodawcy.

Dłużnik dnia 28 listopada 2011 r. ogłosił upadłość likwidacyjną.

Wnioskodawca w deklaracji VAT-7 za grudzień 2011 r. dokonał korekty podatku VAT należnego od ww. wierzytelności w wysokości 64.064,57 zł na podstawie art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. - nieściągalność należności została uprawdopodobniona, gdyż nie została uregulowana w ciągu 180 dni od daty terminu płatności określonego na fakturach VAT, dostawy towaru zostały dokonane na rzecz zarejestrowanego i czynnego podatnika VAT, wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracjach jako obrót podatkowy i podatek należny. Wierzytelności nie zostały zbyte, od daty wystawienia faktur dokumentujących wierzytelność nie upłynęły 2 lata licząc od końca roku, w którym zostały wystawione, dłużnik został skutecznie zawiadomiony o korekcie podatku należnego.

Wnioskodawca w postępowaniu upadłościowym dłużnika zgłosił wierzytelność główną w wysokości 355.266,99 zł w tym kwota podatku VAT: 64.064,57 zł. Syndyk w sporządzonej liście wierzytelności nie uznał wierzytelności Wnioskodawcy w części dotyczącej należności głównej w wysokości 64.064,57 zł będącej kwotą podatku VAT z dokonanej korekty z tytułu ulgi za złe długi. Wierzytelność główna została przez syndyka uznana w wysokości 291.202,42 zł będącej wartością netto (bez podatku VAT) należności za niezapłacone przez dłużnika faktury.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy będzie zobowiązany do dokonania korekty deklaracji VAT i uiszczenia podatku należnego trybie art. 89a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy otrzyma od dłużnika z nieuregulowanej należności jedynie kwotę netto.

Mając na względzie przedstawione we wniosku okoliczności sprawy należy na wstępie wskazać, iż w niniejszej sprawie zasadnym będzie posłużenie się regulacjami prawnymi regulującymi kwestie dotyczące wierzytelności nieściągalnych, obowiązującymi do dnia 31 grudnia 2012 r.

I tak zgodnie z art. 89a ust. 1 ww. ustawy VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r.) podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast, w myśl. art. 89a ust. 1a ww. ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W świetle art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z art. 89a st. 3 ww. ustawy o VAT, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6.

W przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy).

Z kolei zgodnie z art. 89a ust. 5 ww. ustawy, podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego.

Podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego (ust. 6 art. 89a ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 89a ust. 7 ww. ustawy, przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Jak wynika z powołanych przepisów w sytuacji, gdy podatnik otrzyma należność, która wcześniej została odpisana jako nieściągalna i względem której została dokonana korekta podatku w ramach "ulgi za złe długi", to ma obowiązek odpowiednio zwiększyć podatek należny. Korekta podatku nie jest zatem ostateczna. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Jednocześnie należy wyjaśnić, iż przepis art. 89a ust. 1 ustawy wskazuje na możliwość korekty podatku należnego przypadającej od niezapłaconej wierzytelności, a nie korekty kwoty stanowiącej równowartość kwoty niezapłaconego podatku. Zatem brak zapłaty przez kontrahenta każdej części należności z tytułu wyświadczonej usługi lub dostawy towaru dotyczy również braku zapłaty podatku zawartego w cenie. Podatnik zaś nie może uznać, iż niezapłacona należność dotyczy wyłącznie kwoty podatku. Brak bowiem zapłaty należy odnosić do całej kwoty należnej z tytułu sprzedaży.

W konsekwencji powyższego, w przypadku zaistnienia sytuacji, o której mowa w art. 89a ust. 4 ustawy tj. otrzymania przez podatnika określonej części należności, podatnik nie może uznać, że dotyczy ona wyłącznie wartości netto i nie dotyczy kwoty podatku.

Ponadto należy nadmienić, iż rozliczenie przez dłużnika podatku w trybie art. 89b ustawy nie stanowi sposobu ewentualnego zaspokojenia wierzyciela.

W świetle powyższego, ustosunkowując się do kwestii będącej przedmiotem zapytania stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy Wnioskodawca skorzystał z "ulgi za złe długi" dokonując korekty podatku należnego, a następnie została ogłoszona upadłość dłużnika i zaistniała możliwość zaspokojenia Wnioskodawcy z masy upadłościowej, to stwierdzić należy, że stosownie do art. 89a ust. 4 ustawy, po uregulowaniu części zaległych wierzytelności Wnioskodawca będzie miał obowiązek "zwrotu" skorygowanego podatku w odpowiedniej części. Bez wpływu na powyższy obowiązek pozostaje okoliczność, iż otrzymana przez Wnioskodawcę część należności będzie stanowić równowartość wartości netto wierzytelności. W przeciwnym razie, rozumienie art. 89a ust. 4 ustawy byłoby nie do pogodzenia z wykładnią celowościową wprowadzonego w art. 89a rozwiązania, które co do zasady ma służyć podatnikom posiadającym nieściągalne wierzytelności.

Reasumując Wnioskodawca, który zostanie zaspokojony poprzez otrzymanie części należności z masy upadłościowej dłużnika, a wierzytelność ta uprzednio została objęta korektą podatku należnego (jako wierzytelność, której nieściągalność została uprawdopodobniona), będzie miał obowiązek dokonania korekty deklaracji i zwiększenia podatku należnego, w myśl art. 89a ust. 4 ustawy, w odpowiedniej części.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. organ pragnie wyjaśnić, że przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga kwestii w jakim terminie Wnioskodawca winien dokonać korekty deklaracji i podatku należnego w przypadku otrzymania kwoty netto nieuregulowanej należności, gdyż kwestia ta nie była przedmiotem zapytania w tym zakresie Wnioskodawca nie przedstawił własnego stanowiska.

Ponadto przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga objętej pytaniem kwestii, czy w przedmiotowej sprawie dłużnik winien zapłacić całą kwotę wierzytelności brutto, gdyż kwestia ta nie została uregulowana przepisami prawa podatkowego. Powyższa kwestia wymagałyby interpretacji przepisów ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1112, szczególnie art. 342 działu II - Kolejność zaspokojenia wierzycieli - ww. ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze), a tut. organ nie jest władny do dokonywania interpretacji przepisów tej ustawy.

Należy tutaj ponadto wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Tut. organ pragnie jednocześnie zauważyć, iż kwestie objęte pytaniami oznaczonymi we wniosku nr 4, nr 5 i nr 6, są przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.