IBPP2/443-37/14/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 stycznia 2014 r. (data wpływu 14 stycznia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 1 kwietnia 2014 r. (data wpływu 4 kwietnia 2014 r.) oraz pismem z dnia 24 kwietnia 2014 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania darowizny samochodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania darowizny samochodu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 1 kwietnia 2014 r. (data wpływu 4 kwietnia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 20 marca 2014 r. znak: IBPBI/1/415-42/14/AP, IBPP2/443-37/14/AB oraz pismem z 24 kwietnia 2014 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą, podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej VAT). Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej "podatek dochodowy"), m.in. z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nabył we wrześniu 2010 r. samochód osobowy. W związku z nabyciem tego samochodu wnioskodawca otrzymał wówczas od zbywcy fakturę VAT z adnotacją, iż przedmiotowa sprzedaż jest zwolniona z VAT, a zatem Wnioskodawca nie odliczył VAT przy nabyciu samochodu (nie obniżył podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu samochodu). Samochód został wpisany u Wnioskodawcy do ewidencji środków trwałych i dokonywane były w związku z tym odpisy amortyzacyjne, jak również rozliczane były bieżące koszty utrzymania i korzystania z samochodu, typu koszty serwisów, koszty paliwa. Ostatni odpis amortyzacyjny nastąpi w rozliczeniu za miesiąc marzec 2014 r. Wnioskodawca rozważa ewentualną darowiznę przedmiotowego samochodu na rzecz żony, z którą pozostaje we wspólności małżeńskiej ustawowej albo na rzecz ojca, po zakończeniu amortyzacji samochodu. Samochód został nabyty ze środków stanowiących majątek osobisty Wnioskodawcy i stanowi składnik tego majątku (zarazem zarejestrowany jest wyłącznie na Wnioskodawcę). Ani żona Wnioskodawcy ani ojciec nie prowadzą działalności gospodarczej. Obdarowany w związku z darowizną nie przejmowałby długów, ciężarów ani zobowiązań darczyńcy. Samochód był wykorzystywany do działalności opodatkowanej VAT (nie był wykorzystywany wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku).

Wnioskodawca wskazał, że bez pośrednictwa serwisu samochodowego do pojazdu kupił w trakcie jego eksploatacji dwa komplety opon - oba te nabycia były przed dniem 1 kwietnia 2013 r. - jedno w sierpniu 2012 r., a drugie w lutym 2013 r. Wnioskodawca skorzystał z prawa do odliczenia podatku VAT przy nabyciu tych opon. Poza zainteresowaniem są sytuacje, gdy samochód był oddawany na okresowy przegląd lub naprawę do serwisu/warsztatu samochodowego. W trakcie eksploatacji samochodu wielokrotnie był oddawany do serwisóww.arsztatów, czy to na okresowe przeglądy, czy na naprawy i Wnioskodawca korzystał z prawa do odliczenia VAT wskazanego na fakturach, które otrzymywał od takich serwisóww.arsztatów samochodowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy darowizna przedmiotowego samochodu na rzecz żony lub ojca Wnioskodawcy spowoduje obowiązek zapłaty VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy darowizna taka nie spowoduje obowiązku zapłaty podatku VAT, gdyż samochód ten jest używany, a w związku z jego nabyciem Wnioskodawca nie odliczył podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazania oraz darowizny wskazane w pkt 1 i 2, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Tym samym, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Zgodnie brzmieniem art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem będzie podlegało również nieodpłatne przekazanie towarów, z tytułu nabycia których nie przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia podatku, ale w towarach tych zostały wymienione części składowe, przy nabyciu których podatnikowi przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia i które spowodowały trwały wzrost wartości towarów "nieskonsumowanych" całkowicie do momentu ich bezpłatnego przekazania.

Zgodnie z art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121), częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Nie będą zatem spełnione przesłanki do opodatkowania w przypadku gdy wymienione towary będą uznane za przynależności, przez które zgodnie z art. 51 § 1 Kodeksu cywilnego rozumie się rzeczy ruchome potrzebne do korzystania z innej rzeczy (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającemu temu celowi.

Przesłanka do opodatkowania wystąpi natomiast w przypadku, gdy fakt dokonania przez podatnika ulepszeń będzie wywierał wpływ na podwyższenie wartości samochodu w chwili przekazania samochodu w postaci darowizny.

Reasumując, aby ocenić czy mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT należy ustalić:

* czy zamontowanie wskazanych towarów nastąpiło w rezultacie dostawy towarów czy świadczenia usług - tylko w przypadku dostawy towarów spełniona zostanie przesłanka do ewentualnego opodatkowania,

* czy zamontowane towary spełniają definicję części składowej oraz

* czy poszczególne części składowe zostały "skonsumowane" do momentu przekazania samochodu na cele osobiste.

Podstawą opodatkowania będzie co do zasady cena nabycia części składowych określona w momencie przekazania, czyli uwzględniająca ich realną wartość w momencie przekazania.

Przez umowę darowizny zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną uregulowaną w tytule XXXIII Księgi trzeciej Kodeksu cywilnego, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył we wrześniu 2010 r. samochód osobowy. W związku z nabyciem tego samochodu Wnioskodawca otrzymał wówczas od zbywcy fakturę VAT z adnotacją, iż przedmiotowa sprzedaż jest zwolniona z VAT, a zatem Wnioskodawca nie odliczył VAT przy nabyciu samochodu (nie obniżył podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu samochodu). Samochód został wpisany do ewidencji środków trwałych i dokonywane były w związku z tym odpisy amortyzacyjne, jak również rozliczane były bieżące koszty utrzymania i korzystania z samochodu, typu koszty serwisów, koszty paliwa. Samochód został nabyty ze środków stanowiących majątek osobisty Wnioskodawcy i stanowi składnik tego majątku (zarazem zarejestrowany jest wyłącznie na Wnioskodawcę). Samochód był wykorzystywany do działalności opodatkowanej VAT (nie był wykorzystywany wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku). Wnioskodawca kupił w trakcie jego eksploatacji dwa komplety opon - oba te nabycia były przed dniem 1 kwietnia 2013 r. - jedno w sierpniu 2012 r., a drugie w lutym 2013 r. Wnioskodawca skorzystał z prawa do odliczenia podatku VAT przy nabyciu tych opon.

Z powyższego wynika, że zamontowanie opon w samochodzie nabytych w 2012 r. i 2013 r. nastąpiło w rezultacie dostawy towarów. Opony spełniają definicję części składowych. Zamontowanie ww. części w samochodzie miało wpływ na trwały wzrost wartości samochodu. Ww. części składowe nie zostały "skonsumowane" do momentu przekazania samochodu (eksploatacja poniżej dwóch lat).

Mając na uwadze opis sprawy, stwierdzić należy, że Wnioskodawca dokonał nabycia części składowych przedmiotowego samochodu tj. dwóch kompletów opon jeden w sierpniu 2012 r. drugi w lutym 2013 r. Wnioskodawca skorzystał z prawa do odliczenia podatku VAT przy nabyciu tych opon. Dokonanie ulepszeń przez zakup części składowych samochodu w postaci dwóch kompletów opon, wywarło wpływ na podwyższenie wartości samochodu. W chwili przekazania samochodu w formie darowizny nabyte części składowe - opony od momentu nabycia do momentu przekazania nie zostały jeszcze "skonsumowane".

W świetle powyższego stwierdzić należy, że przekazanie w formie darowizny samochodu, w stosunku do którego co prawda nie przysługiwało podatnikowi przy jego nabyciu prawo do odliczenia w całości lub w części podatku naliczonego, a w którym wymieniono części składowe, od których odliczono podatek VAT, będzie czynnością opodatkowaną. Sam brak prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu nie jest wystarczającą przesłanką do uznania czynności nieodpłatnego przekazania za czynność niepodlegającą opodatkowaniu. Podstawą opodatkowania będzie cena nabycia części składowych określona w momencie przekazania, czyli uwzględniająca ich realną wartość w momencie przekazania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że darowizna nie spowoduje obowiązku zapłaty podatku VAT, gdyż w związku z jego nabyciem Wnioskodawca nie odliczył podatku VAT należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.