IBPP2/443-359/14/JJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 kwietnia 2014 r. (data wpływu 10 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 27 czerwca 2014 r. (data wpływu 4 lipca 2014 r.) oraz pismem z 4 lipca 2014 r. (data wpływu 8 lipca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu ciężarowego w stanie prawnym obowiązującym do 31 marca 2014 r. - jest prawidłowe.

W dniu 10 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu ciężarowego w stanie prawnym obowiązującym do 31 marca 2014 r.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 27 czerwca 2014 r. (data wpływu 4 lipca 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 20 czerwca 2014 r. znak: IBPP2/443-359/14/JJ, oraz pismem z dnia 4 lipca 2014 r. (data wpływu 8 lipca 2014 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca od 2005 r. prowadzi własną działalność gospodarczą. Jest czynnym podatnikiem VAT.

W styczniu br. zakupił samochód marki Renault Megane rok prod. 2003 zarejestrowany jako ciężarowy zgodnie z wyciągiem ze świadectwa homologacji. Wyciąg ze świadectwa homologacji datowany jest na rok 2003 wydany został przez Renault Polska Sp. z o.o. Zgodnie z nim kupiony przez Wnioskodawcę samochód posiada kategorię N1 a określony rodzaj to samochód ciężarowy.

Samochód ten zgodnie z dowodem rejestracyjnym i kartą pojazdu posiada dwa rzędy siedzeń a dopuszczalna ładowność przekracza 540 kg. Ostatni rząd siedzeń oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków trwałą przegrodą tzw. "kratką". W dniu 6 lutego 2014 r. Wnioskodawca zarejestrował samochód w wydziale komunikacji.

Wnioskodawca wprowadził ten samochód do środków trwałych w wartości netto, natomiast wartość podatku należnego za I kwartał 2014 pomniejszył o wysokość podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu. Wysokość kwoty podatku naliczonego do odliczenia wynosi 100% kwoty określonej w fakturze.

1. Samochód Renault Megane rok prod. 2003 na dzień składania wniosku o wydanie interpretacji wykorzystywany był wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej związanej z odpłatnym świadczeniem usług na terytorium kraju, co zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

2. Przedmiotowy samochód jest samochodem innym niż osobowy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

3. Nie jest on pojazdem wymienionym w art. 86a ust. 2 pkt 1 - 4 ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże na podstawie przepisu art. 86a ust. 2 pkt 6 jest on pojazdem do którego nie ma zastosowania przepis art. 86a ust. 1 pkt 2 ustawy.

4. Przedmiotowy samochód posiada 4 miejsca łącznie z miejscem dla kierowcy (ostatecznie informacja podana w piśmie z dnia 4 lipca 2014 r.).

5. Zgodnie z wyciągiem ze świadectwa homologacji wydanym przez Renault Polska Sp. z o.o. datowanym na rok 2003 przedmiotowy samochód posiada kategorię NI. Nadto zgodnie z dowodem rejestracyjnym samochodu posiada 2 rzędy siedzeń - tj. cztery miejsca łącznie z miejscem dla kierowcy, a jego dopuszczalna ładowność to 540 kg (ostatecznie informacja podana w piśmie z dnia 4 lipca 2014 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest postępowanie polegające na obniżeniu kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego w 100% z faktury zakupu samochodu ciężarowego z homologacją kategorii N1 wydaną zgodnie z przepisami w 2003 r.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Na podstawie obowiązujących w dniu dokonania zakupu i w dniu rejestracji przepisów Ustawy o podatku od towarów i usług prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom, jeżeli zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 86a. ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W ww. przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych innych niż wymienione w art. 86a ust. 2 pkt 1-5, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

Dodatkowo w treści art. 86a ust. 4 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. wskazano, że dopuszczalna ładowność tych pojazdów oraz liczba miejsc (siedzeń) określona jest na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym.

Z treści art. 86a ust. 2 pkt 6 ustawy jednoznacznie wynika więc, że ustawodawca dał podatnikowi możliwość pełnego odliczenia podatku naliczonego na takich zasadach, jakie wynikały uprzednio: z tzw. wzoru Lisaka - dotyczącym samochodów, o których mowa w lit. a i b).

W oparciu o powyższe Wnioskodawca uznaje, iż wszystkie przesłanki o których mowa powyżej zostały spełnione. Zakupiony przez Wnioskodawcę samochód posiada 2 rzędy siedzeń, jego ładowność przekracza 493 kg, a powyższe parametry zostały potwierdzone nie tylko dowodem rejestracyjnym, kartą pojazdu ale również świadectwem homologacji. Wnioskodawca uważa również, że pozostaje bez znaczenia data wydania świadectwa homologacji, a dla ważności zapisów które określają kategorię i rodzaj samochodu ma znaczenia fakt jej wydania przez upoważniony podmiot.

W związku z powyższym Wnioskodawca uznaje swoje postępowanie związane z odliczeniem w 100% podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu samochodu ciężarowego za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja została wydana zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. tj. w dacie zaistnienia zdarzenia.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.). W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy.

W okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz odliczaniem paliwa do samochodów regulują przepisy art. 86a oraz art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ww. ustawy w przypadku nabycia:

- kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Na podstawie art. 86a ust. 2 pkt 6 ww. ustawy przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy pojazdów samochodowych innych niż wymienione w pkt 1-5, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

Stosownie do obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 86a ust. 4 ww. ustawy dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 2 pkt 6, określona jest na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Z powołanych wyżej uregulowań wynika, że - co do zasady - w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Ustawodawca przewidział od tej zasady wyjątki, które wymienione zostały w art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Na mocy wyjątku przewidzianego w art. 86a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług od 1 stycznia 2014 r. prawo do odliczenia nie jest ograniczone m.in. w odniesieniu do pojazdów samochodowych, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowców wynosi 3 lub więcej miejsc do siedzenia - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg. Z brzmienia powyższego przepisu wynika, że wyjątek powyższy ma zastosowanie do innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełniających kryteria, o których mowa w powyższym przepisie. Przy czym, dla spełnienia wymagań określonych w art. 86a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca odsyła do dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym.

Na podstawie art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.) dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego z w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe. (...)

Zgodnie z art. 72 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy rejestracji dokonuje się na podstawie m.in. karty pojazdu, jeżeli była wydana.

Stosownie do art. 77 ust. 1 ww. ustawy producent lub importer nowych pojazdów jest obowiązany wydać kartę pojazdu dla każdego pojazdu samochodowego wprowadzonego do obrotu handlowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Karta pojazdu jest przekazywana właścicielowi pojazdu (art. 77 ust. 2 ww. ustawy).

Jak stanowi § 2 ust. 2 pkt 2 i 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 24 września 2003 r. w sprawie dokumentów stanowiących podstawę wpisu danych do karty pojazdu oraz czynności jednostek zajmujących się dystrybucją, przechowywaniem i wydawaniem kart pojazdów (Dz. U. z 2003 r. Nr 189, poz. 1857 z późn. zm.) - wydanego na podstawie delegacji ustawowej przewidzianej w art. 77 ust. 4 pkt 3 ustawy - Prawo o ruchu drogowym - wpisu parametrów technicznych pojazdu w karcie dokonuje się na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji typu pojazdu albo odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4 i 6 ustawy z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1448) oraz dowodu rejestracyjnego lub innego dokumentu stwierdzającego rejestrację pojazdu, o którym mowa w art. 72 ust. 2a ustawy.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw wydane przed dniem wejścia w życie ustawy:

Stosownie do art. 10 ust. 2 ww. ustawy dokumenty, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 6, stanowią podstawę do rejestracji pojazdu.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca od 2005 r. prowadzi własną działalność gospodarczą. Jest czynnym podatnikiem VAT.

W styczniu br. zakupił samochód marki Renault Megane rok prod. 2003 zarejestrowany jako ciężarowy zgodnie z wyciągiem ze świadectwa homologacji. Wyciąg ze świadectwa homologacji datowany jest na rok 2003 wydany został przez Renault Polska Sp. z o.o. Zgodnie z nim kupiony przez Wnioskodawcę samochód posiada kategorię N1 a określony rodzaj to samochód ciężarowy.

Samochód ten zgodnie z dowodem rejestracyjnym i kartą pojazdu posiada dwa rzędy siedzeń a dopuszczalna ładowność przekracza 540 kg. Ostatni rząd siedzeń oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków trwałą przegrodą tzw. "kratką". W dniu 6 lutego 2014 r. Wnioskodawca zarejestrował samochód w wydziale komunikacji.

Wnioskodawca wprowadził ten samochód do środków trwałych w wartości netto, natomiast wartość podatku należnego za I kwartał 2014 pomniejszył o wysokość podatku naliczonego wynikającego z faktury zakupu. Wysokość kwoty podatku naliczonego do odliczenia wynosi 100% kwoty określonej w fakturze.

Samochód Renault Megane rok prod. 2003 na dzień składania wniosku o wydanie interpretacji wykorzystywany był wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej związanej z odpłatnym świadczeniem usług na terytorium kraju, co zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Przedmiotowy samochód jest samochodem innym niż osobowy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Nie jest on pojazdem wymienionym w art. 86a ust. 2 pkt 1 - 4 ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże na podstawie przepisu art. 86a ust. 2 pkt 6 jest on pojazdem do którego nie ma zastosowania przepis art. 86a ust. 1 pkt 2 ustawy. Przedmiotowy samochód posiada 4 miejsca łącznie z miejscem dla kierowcy. Zgodnie z wyciągiem ze świadectwa homologacji wydanym przez Renault Polska Sp. z o.o. datowanym na rok 2003 przedmiotowy samochód posiada kategorię NI. Nadto zgodnie z dowodem rejestracyjnym samochodu posiada 2 rzędy siedzeń - tj. cztery miejsca łącznie z miejscem dla kierowcy, a jego dopuszczalna ładowność to 540 kg.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że aby ograniczenie w odliczeniu pełnej kwoty podatku VAT z tytułu nabycia pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony nie miało zastosowania pojazd ten winien spełniać warunki przewidziane w art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Od dnia 1 stycznia 2014 r. podatnik ma prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego - na podstawie 86a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług - z faktur dokumentujących nabycie pojazdu samochodowego kiedy w pojeździe tym liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi 3 lub więcej i dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg. Ponadto spełnienie tych warunków określone powinno być w dokumentach wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym.

Wobec uzależnienia przez ustawodawcę prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego od dopuszczalnej ładowności pojazdu i liczby miejsc (siedzeń), o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, kluczowego znaczenia nabiera przepis art. 10 ust. 4 w zw. art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 10 października 2012 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw. Przepis ten stanowi, że na potrzeby art. 86a ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przepis, zgodnie z którym wydane przed dniem wejścia w życie ustawy wyciągi ze świadectw homologacji typu pojazdu a także odpisy decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu zachowują ważność - stosuje się odpowiednio. Przy czym, w art. 10 ust. 2 tej ustawy prawodawca wskazuje, że dokumenty te stanowią podstawę do rejestracji pojazdu.

W świetle powyższego, skoro w niniejszych okolicznościach nabyty samochód, o którym mowa we wniosku, w dokumentach wydanych na podstawie przepisów Prawo o Ruchu Drogowym (karta pojazdu i dowód rejestracyjny dla pojazdu) posiada określoną w art. 86a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług dopuszczalną ładowność i liczbę miejsc zatem pojazd ten spełnia wymagania wyłączające powyższy samochód z ograniczonego prawa do odliczenia podatku od towarów i usług określone w art. 86a ust. 2 pkt 6 lit. c ustawy o podatku od towarów i usług. Spełnienie powyższych warunków uprawnia zatem do odliczenia podatku VAT od zakupu tego samochodu.

Z uwagi na przywołane uregulowania na tle przedstawionej treści wniosku należy stwierdzić, że skoro dopuszczalna ładowność pojazdu (540 kg) oraz liczba miejsc (4 miejsca łącznie z miejscem dla kierowcy) wynika z informacji zawartych w dokumentach wydanych zgodnie z ustawą - Prawo o ruchu drogowym (karta pojazdu i dowód rejestracyjny dla pojazdu) pojazd ten będzie pojazdem określonym w art. 86a ust. 2 pkt 6 lit. c ustawy o podatku od towarów i usług. Dlatego też, Wnioskodawca miał prawo, w momencie zakupu, do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia przedmiotowego samochodu.

W świetle powyższych ustaleń stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.