IBPP2/443-357/14/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 kwietnia 2014 r. (data wpływu 9 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym o opłatę, która wpłynęła w dniu 2 lipca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 89b ustawy o VAT w części dotyczącej kaucji gwarancyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 9 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 89b ustawy o VAT w części dotyczącej kaucji gwarancyjnej.

Wniosek ten został uzupełniony o opłatę, która wpłynęła w dniu 2 lipca 2014 r., w związku z wezwaniem tut. organu z 26 czerwca 2014 r. znak: IBPP2/443-357/14/WN, IBPBI/423-598/14/PH.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) świadczy usługi budowlano-montażowe często zlecając ich wykonanie podwykonawcom. Zgodnie z zawieranymi umowami zatrzymuje z faktur wystawionych przez podwykonawców określoną procentowo kwotę kaucji gwarancyjnej, która stanowi dla Spółki formę zabezpieczenia należytego wykonania robót, bądź też służy pokryciu roszczeń wynikających z ich niewykonania, czy też nienależytego wykonania. Umowy określają również termin i sposób zwrotu zatrzymanej kaucji. Zatrzymane kaucje ewidencjonowane są w księgach rachunkowych na kontach rozrachunkowych według poszczególnych kontrahentów. Kaucje mają charakter zwrotny-nie wpływają na wysokość kosztów, jak również rozliczenie podatku VAT- są neutralne podatkowo. W związku z tym Wnioskodawca nie stosuje przepisów ustawy o VAT i CIT w stosunku do potrącanych kaucji gwarancyjnych.

W związku z powyższym w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie:

Czy Spółka w przypadku zatrzymania części wynagrodzenia podwykonawcy w postaci kaucji gwarancyjnej jest zobowiązana do realizacji, w tej części, wykładni art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług oraz złożenia stosownej korekty podatku naliczonego, a jeżeli tak to od jakiej daty powinna liczyć 150 dni upływu terminu jej płatności.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z zaliczeniem części wynagrodzenia na poczet kaucji gwarancyjnej wynikającej z umowy stron powstaje odrębny stosunek prawny. Zatrzymanie zgodnie z warunkami umowy kaucji gwarancyjnej nie mieści się w pojęciu tak zwanej "nieuregulowanej należności". Zobowiązanie z tytułu kaucji gwarancyjnej stanowi odrębne zobowiązanie od kwoty należnej w związku z wykonaniem przez podwykonawcę usług, bowiem wynagrodzenie należne podwykonawcy z tytułu ww. usług zostało zapłacone, a jedynie umówiona część kaucji gwarancyjnej została tymczasowo zatrzymana, zamiast dokonywać z tej części odrębnej wpłaty przez podwykonawcę. Zatrzymanie kaucji gwarancyjnej jest neutralne podatkowo i stanowi jedynie formę rozliczeń finansowych, jak również formę zabezpieczenia należytego wykonania robót przez wykonawcę, bądź też służy do pokrycia ewentualnych roszczeń wynikających z ich niewykonania, czy też nienależytego wykonania.

W konsekwencji, do tej części zatrzymanego wynagrodzenia nie znajdują zastosowania, w żadnej mierze, regulacje zawarte w:

* art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług;

* art. 15b ustawy o podatku od osób prawnych.

Uregulowanie zobowiązania wynikającego z faktur podwykonawców w kwocie pomniejszonej o procentowo określoną kaucję gwarancyjną nie spowoduje konieczności korekty podatku naliczonego od towarów i usług, jak również pomniejszenia wartości kosztów uzyskania przychodów o wartość zatrzymanej kaucji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Natomiast w oparciu o art. 89b ust. 1a ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ustawy).

W świetle art. 89b ust. 4 ustawy, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 2 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że świadczy usługi budowlano-montażowe często zlecając ich wykonanie podwykonawcom. Zgodnie z zawieranymi umowami zatrzymuje z faktur wystawionych przez podwykonawców określoną procentowo kwotę kaucji gwarancyjnej, która stanowi dla Spółki formę zabezpieczenia należytego wykonania robót, bądź też służy pokryciu roszczeń wynikających z ich niewykonania, czy też nienależytego wykonania. Umowy określają również termin i sposób zwrotu zatrzymanej kaucji. Zatrzymane kaucje ewidencjonowane są w księgach rachunkowych na kontach rozrachunkowych według poszczególnych kontrahentów. Kaucje mają charakter zwrotny - nie wpływają na wysokość kosztów, jak również rozliczenie podatku VAT - są neutralne podatkowo. W związku z tym Wnioskodawca nie stosuje przepisów ustawy o VAT i CIT w stosunku do potrącanych kaucji gwarancyjnych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Spółka w przypadku zatrzymania części wynagrodzenia podwykonawcy w postaci kaucji gwarancyjnej jest zobowiązana do realizacji, w tej części, wykładni art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług oraz złożenia stosownej korekty podatku naliczonego, a jeżeli tak to od jakiej daty powinna liczyć 150 dni upływu terminu jej płatności.

Mając na uwadze powołaną wyżej treść art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podkreślić należy, że w przedmiotowej sprawie podstawą opodatkowania będzie wszystko, co stanowi zapłatę, którą podwykonawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od Wnioskodawcy, pomniejszona o kwotę podatku należnego.

Bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest fakt potrącenia i zatrzymania przez Wnioskodawcę części wynagrodzenia należnego podwykonawcy tytułem kaucji.

Kaucja to kwota pieniężna złożona jako gwarancja dotrzymania warunków umowy. Nie jest więc zapłatą w rozumieniu ww. art. 29a ust. 1 ustawy o VAT i nie rodzi obowiązku podatkowego, gdyż ma charakter zabezpieczenia prawidłowego wykonania umowy i w całości podlega zwrotowi po upływie umówionego terminu.

Zauważyć należy, iż zgodnie z art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. Nr 121) strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

W niniejszej sprawie strony umawiają się, że w celu zabezpieczenia interesu Wnioskodawcy, z każdej faktury podwykonawcy Wnioskodawca - zgodnie z umową - zatrzymuje określony w umowie procent wartości faktury z przeznaczeniem na kaucję gwarancyjną.

W tej sytuacji zobowiązanie z tytułu kaucji gwarancyjnej stanowi odrębne zobowiązanie od kwoty zapłaty w związku z wykonaniem przez podwykonawcę usług, bowiem wynagrodzenie należne podwykonawcy z tytułu ww. usług zostało przez Wnioskodawcę zapłacone, a jedynie umówione części kaucji gwarancyjnej zostały przez Wnioskodawcę tymczasowo zatrzymane, zamiast dokonywać z tej części odrębnej wpłaty przez podwykonawcę.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie mają zastosowania przepisy art. 89b ustawy o VAT. Wynika to z faktu, że potrącenie przez Wnioskodawcę części wynagrodzenia, stanowiącej kaucję gwarancyjną, nie jest równoznaczne z niewywiązaniem się przez Wnioskodawcę z ciążącego na nim obowiązku uiszczenia wynagrodzenia podwykonawcy.

W przedmiotowej sprawie, dokonanego przez Wnioskodawcę potrącenia kaucji nie można utożsamiać z sytuacją, w której nie wywiązuje się on ze swoich zobowiązań pieniężnych. Tym samym zatrzymana przez Wnioskodawcę kaucja gwarancyjna stanowi należność podwykonawcy, dla której nie upłynął jeszcze umówiony termin jej płatności.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zastosowania korekty podatku naliczonego, w części dotyczącej potrąconej kaucji gwarancyjnej po upływie 150 dni od terminu płatności za wykonane przez podwykonawcę usługi.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zmiana któregokolwiek elementu przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja indywidualna traci swoją ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.