IBPP2/443-356/13/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2013 r. (data wpływu 18 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 lipca 2013 r. (data wpływu 15 lipca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy inwestycyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 18 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy inwestycyjnych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 lipca 2013 r. (data wpływu 15 lipca 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 5 lipca 2013 r. znak: IBPP2/443-356/13/KO.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (zwany dalej "Spółką") jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, która prowadząc działalność gospodarczą specjalizuje się w wycenie i usługach księgowych na rzecz instytucji finansowych. Na podstawie zlecenia świadczy usługi w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy inwestycyjnych (otwartych, specjalistycznych otwartych, zamkniętych), w tym subfunduszy w przypadku funduszy z wydzielonymi subfunduszami.

Świadczone przez Spółkę usługi składają się z dwóch zasadniczych grup:

Spółka z tytułu ww. usług otrzymywała dotychczas wynagrodzenie, które obecnie opodatkowywała 23% stawką podatku od towarów i usług.

Jednakże ze względu na zmianę od początku kwietnia 2013 r. przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a także z uwagi na treść przepisów wspólnotowych oraz orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej Spółka powzięła wątpliwości co do poprawności swoich rozliczeń w tym zakresie.

Pismem z dnia 9 lipca 2013 r. Wnioskodawca uzupełnił zaistniały stan faktyczny następująco:

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca podnosi, że przedmiotowe usługi wskazane w stanie faktycznym we wniosku z dnia 12 kwietnia 2013 r. w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez Spółkę, powinny korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług jako usługi stanowiące element usługi wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług które same stanowią odrębną całość i są właściwe oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej.

W związku z powyższym, zadano następujące pytanie:

Czy opisane w stanie faktycznym usługi w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy inwestycyjnych świadczone przez Spółkę korzystają ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 13 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 12 ww. ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy, opisane w stanie faktycznym usługi w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez Spółkę powinny korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 w zw. z art. 43 ust. 13 ww. ustawy.

Wynika to z następujących względów.

1. Z dniem 1 stycznia 2011 r. na podstawie ustawy z 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), zakres zwolnień podatkowych określany jest bez użycia identyfikatorów w postaci klasyfikacji statystycznych, natomiast z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego, krajowego i orzecznictwa sądowego. Chodziło przy tym o zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów wspólnotowych, a zwłaszcza dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L.z 2006 r., nr 347.1 z późn. zm.).

Zgodnie natomiast z treścią art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., zwana dalej "u.p.t.u.") zwolnione z podatku pkt 12 usługi zarządzania: a) funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych - w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych, b) portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a), lub ich częścią, c) ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej.

Mając na uwadze powyższy przepis w niniejszej sprawie należy wskazać rozumienie objętego przedmiotowym zwolnieniem w art. 43 ust. 1 pkt 12 u.p.t.u., pojęcia usług "zarządzania", przy czym ustawodawca do końca marca 2013 r. wskazywał w ust. 8 art. 43 u.p.t.u. definicję zarządzanie, wskazując, jak pojęcie to należy rozumieć: 1) zarządzanie aktywami; 2) dystrybucję tytułów uczestnictwa; 3) tworzenie rejestrów uczestników i administrowanie nimi; 4) prowadzenie rachunków i rejestrów aktywów; 5) przechowywanie aktywów. Jednakże ta treść przepisu została uchylona z dniem 1 kwietnia 2013 r. Przyczyną usunięcia art. 43 ust. 8 u.p.y.u. było dostosowanie przepisów ustawy o podatku od towarów usług do orzecznictwa TSUE.

Jak wskazał ustawodawca w uzasadnieniu do zmiany ustawy: "W wyroku w sprawie C-169/04 Abbey National Sąd wskazał, że art. 13 część B lit. d pkt 6 szóstej dyrektywy (art. 135 ust. 1 lit. g) dyrektywy 2006/112/WE nie zawiera żadnej definicji pojęcia zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi. Wykładnia tego przepisu powinna być dokonywana z uwzględnieniem kontekstu, w jaki się wpisuje, celów oraz układu tej dyrektywy oraz z uwzględnieniem zwłaszcza ratio legis zwolnienia, które przewiduje - pkt 59 tego wyroku. Trybunał w ww. wyroku orzekł, że pojęcie "zarządzania" funduszami powierniczymi, o którym mowa w art. 13 część B lit. d pkt 6 szóstej dyrektywy jest autonomicznym pojęciem prawa wspólnotowego, którego treść nie może być zmieniona przez państwa członkowskie - (...) o ile występuje niejasność co do zakresu stosowania tego przepisu w wersji angielskiej i niderlandzkiej, o tyle z wersji duńskiej, niemieckiej, francuskiej i włoskiej wynika w szczególności, że art. 13 (B) (d) (6) szóstej dyrektywy zawiera odesłanie do definicji państw członkowskich jedynie w odniesieniu do pojęcia "funduszy powierniczych" (pkt 41). W świetle powyższego państwa członkowskie nie są uprawnione do definiowania w prawie krajowym pojęcia "zarządzania funduszami inwestycyjnymi", dlatego też uzasadnione jest usunięcie przepisu art. 43 ust. 8 z ustawy o VAT".

Zatem obecnie definicja "zarządzania" powinna być obecnie rozważana na tle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz prawa wspólnotowego. Treść zwolnienia, wynikającego z ww. przepisu art. 43 ust. 1 pkt 12 u.p.t.u. nie może być interpretowana w oderwaniu od uregulowań zawartych w Dyrektywie 112.

2. Mając powyższe na uwadze Spółka wskazuje, że przepis art. 135 (1) (g) Dyrektywy 112 (poprzednio art. 13 (B) (d) pkt 6 VI Dyrektywy) stanowi, że Państwa Członkowskie zwalniają "zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie". Wprawdzie ustawodawca wspólnotowy pozostawił państwom członkowskim swobodę w określeniu rodzajów funduszy, jakie powinny podlegać zwolnieniu, ale korzystanie z tego uprawnienia musi odbywać się z poszanowaniem celów dyrektywy i ogólnych zasad, leżących u jej podstaw, w szczególności zasady neutralności (wyroki TSUE z: 28 czerwca 2007 r. C-363/05, w sprawie JP Morgan Fleming Claverhouse, pkt 22; w sprawie GemeenteEmmen - pkt 25, 12 stycznia 2006 r., C-246/04 Turn und Sportunion Waldburg, pkt 31. Z treści ww. przepisu art. 135 (1) (g) Dyrektywy 112 wynika zatem, że pojęcie "zarządzania" specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie, nie zostało zdefiniowane w Dyrektywie 112, budząc wątpliwości co do zakresu jego regulacji. Bez sięgnięcia do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej trudno zatem uznać czy pojęcie "zarządzanie" ogranicza się tylko do podejmowania decyzji w sprawach funduszu, czy też zakres zwolnienia obejmuje usługi o charakterze czysto administracyjnym lub technicznym, jeżeli stanowią one samoistne świadczenia, niezależne od świadczonych usług zarządzania funduszem.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej podjął próbę zdefiniowania zakresu pojęcia "zarządzanie" na gruncie przepisu art. 13 (B) (d) VI Dyrektywy (obecnie art. 135 (1) (g) Dyrektywy 112) w orzeczeniu z 21 października 2004 r. w sprawie C-8/03 (Banque Bruxelles Lambert S.A. (BBL) v. państwo belgijskie), w której Rzecznik Generalny w swojej opinii podkreślił: "Otóż cel ten wymaga takiego zakreślenia zwolnienia, aby nie naruszało ono zasady powszechności podatku, bez czynienia go jednak bezprzedmiotowym. Z tego punktu widzenia dopuszczalne jest objęcie zwolnieniem wszystkich transakcji bezpośrednio związanych z systemem zarządzania funduszami powierniczymi. Tym samym nie można ograniczać zwolnienia tylko do podejmowania decyzji. Niemniej jednak nie można rozciągać go na wszystkie usługi świadczone na rzecz przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, które znajdują się w takiej sytuacji, jak fundusze powiernicze. (...) transakcje, które obejmują zwolnienie, winny ograniczać się do tych, które są ściśle związane z prowadzeniem funduszu, to znaczy do określania polityki inwestycyjnej, kupna i sprzedaży aktywów. O ile zwolnione transakcje nie ograniczają się do podejmowania decyzji, o tyle jednak muszą one bezpośrednio dotyczyć transakcji handlowych papierami wartościowymi. Aby móc zastosować zwolnienie, należy ustalić, że dane świadczenia są nierozerwalnie związane z transakcjami bezpośrednio zwolnionymi przez VI Dyrektywę. Z kolei świadczenia, które można łatwo oddzielić od zarządzania funduszem w ścisłym tego słowa znaczeniu, należy uznać za podlegające podatkowi."

Ponadto należy tutaj odwołać się do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 4 maja 2006 r. w sprawie C-169/04 (Abeby National plc Inscape Investment Fund przeciwko Commissioners of Customs Excise). W wyroku tym Trybunał uzupełnił ww. definicję zarządzania i podkreślił, że pojęcie "zarządzania" funduszami powierniczymi (1). "jest autonomicznym pojęciem prawa wspólnotowego, którego treść nie może być zmieniona przez państwa członkowskie. (2). Art. 13 część B lit. d pkt 6 VI Dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że pojęcie "zarządzania" specjalnymi funduszami powierniczymi (zarządzania funduszami powierniczymi)", o którym mowa w tym przepisie, obejmuje usługi w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jeżeli tworzą one odrębną całość i - jeśli je oceniać globalnie - są specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami. (3). Natomiast pojęcie to nie obejmuje świadczenia usług odpowiadających obowiązkom wypełnianym przez depozytariusza, takim jak wymienione w art. 7 ust. 1 i 3 oraz art. 14 ust. 1 i 3 dyrektywy Rady 85/611/ EWG z 20 grudnia 1985 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS)."

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej formułując koncept zarządzania zwrócił uwagę na cel zwolnienia - ułatwienie małym inwestorom inwestowania w papiery wartościowe za pomocą przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania. Celem jest również zapewnienie neutralności podatkowej wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w kwestii wyboru między inwestowaniem bezpośrednim w papiery wartościowe a inwestowaniem za pośrednictwem przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej uznał, iż transakcje objęte tym zwolnieniem są typowe dla działalności, jaką wykonują przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania.

Z tego powodu odwołał się do Dyrektywy UCITS - przepisów odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe. Uznał, iż ww. przepis VI Dyrektywy, poza czynnościami polegającymi na zarządzaniu zbiorowym portfelem, obejmuje czynności, które polegają na zarządzaniu samymi przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe, takie jak te zamieszczone w załączniku II do zmienionej Dyrektywy UCITS, w rubryce "Administracja", które są czynnościami właściwymi przedsiębiorstwom zbiorowego inwestowania. Rozstrzygnął też kwestię możliwości zwolnienia ww. usług z podatku VAT, gdy zostaną zlecone podmiotom trzecim i zauważył, że zarządzanie funduszami powierniczymi, o którym mowa w art. 13 część B lit. d pkt 6 VI Dyrektywy, jest określane w zależności od rodzaju świadczonych usług, a nie w zależności od osoby świadczącej lub odbiorcy usług. Treść ww. przepisu nie wyklucza, co do zasady, by na zarządzanie ww. funduszami składały się różne odrębne usługi, wchodzące w zakres pojęcia zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi (zarządzania funduszami powierniczymi), w rozumieniu tego przepisu oraz by korzystały ze zwolnienia z opodatkowania, nawet wówczas, gdy świadczący te usługi jest podmiotem zarządzającym, będącym osobą trzecią. Trybunał uznał więc, iż zasada neutralności VAT pozwala instytucjom finansowym dowolnie kształtować model biznesowy w zakresie świadczenia usług zarządzania, nie narażając ich na to, że transakcje nie będą objęte zwolnieniem z art. 13 część B lit. d pkt 6 VI Dyrektywy. Podobne stanowisko TSUE zaprezentował w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy, w wyrokach w sprawie C-2/95 SDC; C-235/00 CSC Financial Services.

Zatem orzecznictwa TSUE wynika, iż:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Stosownie do postanowień art. 8 ust. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w ustawie jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi zarządzania:

Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. g Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 z późn. zm.) państwa członkowskie zwalniają transakcje, zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie.

Analizując przedstawione powyżej regulacje dotyczące zwolnień zauważyć należy, że użyte w art. 43 ust. 1 pkt 12, ustawy, pojęcie usługi zarządzania funduszami odpowiada określeniom wskazanym w art. 135 (1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE - "transakcje, zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie".

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku C-169/04 z dnia 4 maja 2006 r. (Abeby National plc i Inscape Investment Fund przeciwko Commissioners of Customs Excise) dokonał interpretacji pojęcia zarządzanie funduszami powierniczymi, o których mowa w art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. URz WE L Nr 145 z późn. zm.). W uzasadnieniu orzeczenia wskazał, iż jest to autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego, które nie może być zmienione przez państwa członkowskie. Dalej wskazał, iż pojęcie zarządzania funduszami powierniczymi, o których mowa w tym przepisie obejmuje usługi w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jeżeli - gdy oceniać je globalnie - tworzą one odrębną całość oraz są specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami. Dalej Trybunał zaznaczył, iż: "odnosząc się do usług w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczonych przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, należy najpierw zaznaczyć, że tak jak w przypadku transakcji zwolnionych z opodatkowania na mocy art. 13 część B lit. d pkt 3 i 5 VI Dyrektywy, zarządzanie funduszami powierniczymi, o których mowa w pkt 6 tego artykułu, jest określane w zależności od rodzaju świadczonych usług, a nie w zależności od osoby świadczącej lub odbiorcy usług". Dalej w uzasadnieniu Trybunał podkreślił, że aby móc zakwalifikować transakcje w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jako zwolnione od podatku na mocy art. 13 część B lit. d pkt 6 szóstej dyrektywy, powinny one tworzyć odrębną całość, która w konsekwencji wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi opisanej w pkt 6. Samo świadczenie usług o charakterze materialnym czy też technicznym takie jak udostępnianie systemu informatycznego, nie jest objęte zakresem zwolnienia przewidzianego w ww. przepisie.

Analizowany w ww. wyroku art. 13 część B lit. d pkt 6 szóstej dyrektywy stanowi, iż państwa członkowskie zwalniają zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi określonymi przez państwa członkowskie i znalazł powtórzenie w obowiązującej obecnie Dyrektywie 2006/112/WE w art. 135 (1) (g).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy inwestycyjnych (otwartych, specjalistycznych otwartych, zamkniętych), w tym subfunduszy w przypadku funduszy z wydzielonymi subfunduszami, które zostały utworzone i działają na podstawie przepisów ustawy o funduszach inwestycyjnych. Wnioskodawca wskazał, iż czynności opisane przez niego w stanie faktycznym tj.

są niezbędne i ściśle związane z prowadzeniem funduszy utworzonych i działających na podstawie przepisów ustawy o funduszach inwestycyjnych. Ww. czynności mieszczą się w zakresie czynności wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i zaistniały stan faktyczny stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi w zakresie zarządzania administracyjnego i prowadzenia rachunkowości funduszy inwestycyjnych (otwartych, specjalistycznych otwartych, zamkniętych), w tym subfunduszy w przypadku funduszy z wydzielonymi subfunduszami są zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.