IBPP2/443-352/10/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2010 r. (data wpływu 19 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie regulowania należności wynikających z faktur VAT w części dotyczącej podatku VAT bezpośrednio na rachunek bankowy właściwego dla wykonawcy usług budowlanych organu podatkowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie regulowania należności wynikających z faktur VAT w części dotyczącej podatku VAT bezpośrednio na rachunek bankowy właściwego dla wykonawcy usług budowlanych organu podatkowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) jest czynnym podatnikiem VAT. Podstawową działalnością Spółki jest świadczenie usług budowlanych. Wykonanie niektórych prac budowlanych Wnioskodawca zleca podwykonawcom - podatnikom podatku VAT, z którymi zawiera umowy o wykonanie określonych robót. Podmioty te na podstawie protokołów odbioru wykonanych prac obciążają Spółkę fakturą VAT za wykonane i odebrane roboty.

W przyszłości Wnioskodawca ma zamiar zlecić wykonanie prac budowlanych i podpisać umowę z nowym wykonawcą, co do którego ma wątpliwości, czy wykonawca ten jest rzetelnym podatnikiem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dopuszczalne jest, aby na wyraźne pisemne wskazanie nowego wykonawcy część jego należności w wysokości podatku VAT wynikającego z obciążających Wnioskodawcę faktur za wykonane roboty budowlane, były kierowane przez Wnioskodawcę - płatnika faktur bezpośrednio na rachunek, właściwego dla dostawcy usługi, Urzędu Skarbowego jako zapłata podatku VAT za określony okres ze wskazaniami identyfikacji zobowiązania i numerem NIP dostawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, jako odbiorca usługi u którego powstał obowiązek zapłaty należności wynikającej z faktury wystawionej przez dostawcę usługi za wykonane roboty budowlane, na wyraźne Jego pisemne wskazanie, Spółka może część zapłaty należności przekazać na rachunek właściwego dla dostawcy Urzędu Skarbowego. Tym sposobem Wnioskodawca zabezpieczy się na wypadek nierzetelnego rozliczenia przez dostawcę podatku należnego od faktur obciążających Wnioskodawcę, z których Wnioskodawca ma prawo odliczyć podatek VAT jako naliczony całkowicie związany ze sprzedażą opodatkowaną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez odpłatne świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7-art. 8 ust. 1 ww. ustawy.

Jak wynika z powołanych przepisów dostawa towarów oraz świadczenie usług (za wyjątkiem ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy przypadków), podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Jednocześnie dostawa towarów lub świadczenie usług pod tytułem odpłatnym mogą zostać opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich odbiorcą istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i ust. 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca (dalej również Spółka) jest czynnym podatnikiem VAT. Podstawową działalnością Spółki jest świadczenie usług budowlanych. Wykonanie niektórych prac budowlanych Wnioskodawca zleca podwykonawcom - podatnikom podatku VAT, z którymi zawiera umowy o wykonanie określonych robót. Podmioty te na podstawie protokołów odbioru wykonanych prac obciążają Spółkę fakturą VAT za wykonane i odebrane roboty.

W przyszłości Wnioskodawca ma zamiar zlecić wykonanie prac budowlanych i podpisać umowę z nowym wykonawcą, co do którego ma wątpliwości, czy wykonawca ten jest rzetelnym podatnikiem.

W myśl art. 87 ust. 6 pkt 1 cyt. ustawy o VAT, na wniosek podatnika, złożony wraz z deklaracją podatkową, urząd skarbowy jest obowiązany zwrócić różnicę podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, w przypadku gdy kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają z faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone, z uwzględnieniem art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu (...). Wspomniany przepis nakłada obowiązek składania deklaracji dla podatku od towarów i usług wyłącznie na podatników tego podatku.

W myśl zapisu art. 103 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 i art. 33 i 33b.

Należy zauważyć, iż podatek występujący na fakturze VAT występuje w podwójnej roli, innej dla wystawcy tej faktury, a innej dla odbiorcy towaru czy usługi.

Wystawca określa na fakturze wartość podatku VAT należnego. Podatek należny to podatek od wartości sprzedanych towarów i usług w danym okresie, który w przedmiotowej sprawie wystąpi u kontrahenta Wnioskodawcy, czyli u jego podwykonawcy. Natomiast dla Wnioskodawcy podatek wynikający z tej samej faktury VAT otrzymanej z tytułu wyświadczonych na jego rzecz prac budowlanych, stanowić będzie podatek naliczony od wartości tych usług, dla którego zastosowanie znajdzie art. 86 ustawy o VAT.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawową cechą podatku od towarów i usług (VAT). Zapewnia ono bowiem neutralność tego podatku dla podatników VAT, przy jednoczesnym faktycznym opodatkowaniu konsumpcji. Ma ono zapewniać, że podatek płacony przez podatnika VAT przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych w działalności opodatkowanej nie będzie stanowił dla niego faktycznego kosztu (obciążenia finansowego). Stąd też możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest jego fundamentalnym i podstawowym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej.

Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostało zawarte w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, który stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Treść tego przepisu wskazuje, iż:

* prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT czynnym,

* prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych."

Zatem jak przedstawiono powyżej, podatek VAT należny to taki, który jest obliczany w odniesieniu do przychodów ze sprzedaży. Jest to więc podatek który dotyczy sprzedaży usług lub towarów i "należy się organom podatkowym", a obowiązek jego odprowadzenia spoczywa na podatniku dokonującym dostawy lub świadczącym usługi.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie występuje w roli podatnika, na którym ciąży obowiązek zapłaty podatku według określonych zasad i metod jego ustalania.

Ponadto przepisy ustawy o VAT nie regulują "dodatkowego sposobu zabezpieczenia na wypadek nierzetelnego rozliczenia przez dostawcę podatku należnego".

Należy również wziąć pod uwagę sytuację, że z deklaracji VAT-7 kontrahenta ostatecznie może wynikać nadwyżka podatku naliczonego nad należnym a nie kwota podatku do zapłaty.

W myśl art. 87 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zatem w konsekwencji w danym okresie rozliczeniowym na kontrahencie nie będzie ciążył rzeczywisty obowiązek zapłaty podatku wynikający z faktur za wykonane roboty budowlane.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż na wyraźne pisemne wskazanie podwykonawcy, Spółka może część zapłaty należności przekazać na rachunek właściwego dla dostawcy Urzędu Skarbowego, czym zabezpieczy się na wypadek nierzetelnego rozliczenia przez dostawcę podatku należnego od faktur obciążających Wnioskodawcę, należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż strony umowy określają sposób zapłaty należności wynikających z faktur potwierdzających wykonanie usług czy dostawę towarów, mając jednocześnie na uwadze postanowienia ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.),

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług budowlanych, opisanych we wniosku, mających być przedmiotem usług zlecanych podwykonawcom, bowiem Wnioskodawca nie sformułował pytania w tym zakresie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.