IBPP2/443-351/13/RSz - Podatek od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia przez wnioskodawcę usług gastronomicznych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2013 r. (data wpływu 17 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 lipca 2013 r. (data wpływu 16 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia przez Wnioskodawcę usług gastronomicznych - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 kwietnia 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia przez Wnioskodawcę usług gastronomicznych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 lipca 2013 r. (data wpływu 16 lipca 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 5 lipca 2013 r. znak: IBPP2/443-351/13/RSz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka) jest opodatkowana w całości na terenie RP i prowadzi działalność w zakresie m.in. świadczenia usług leczenia sanatoryjnego. Spółka również dysponuje bazą noclegową oraz świadczy usługi zakwaterowania dla klientów komercyjnych. Aby zapewnić kompleksową obsługę, Spółka nabywa od podmiotu zewnętrznego usługi polegające na przygotowaniu posiłków dla gości i kuracjuszy. Podmiot zewnętrzny we własnym zakresie nabywa surowce, z których przyrządza gotowe potrawy w kuchni stanowiącej własność Spółki i udostępnionej na potrzeby dostawy potraw. Następnie podmiot zewnętrzny przekazuje gotowe potrawy kelnerom zatrudnionym w Spółce, a potrawy roznoszone są do sali wydawania posiłków gościom i kuracjuszom. Sala ta nie jest przedmiotem dzierżawy dla podmiotu zewnętrznego i stanowi własność oraz pozostaje wyłącznie do dyspozycji Spółki. W szczególności, gotowe potrawy nie obejmują potraw wymienionych w poz. 7 załącznika nr 1 do Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Dodatkowo, pomieszczenie w którym podmiot zewnętrzny przygotowuje potrawy (kuchnia) jest wyłącznie udostępnione dla celów wykonania umowy dostawy potraw, w szczególności - udostępniona kuchnia nie stanowi przedmiotu umowy najmu, użyczenia ani dzierżawy, a podmiot zewnętrzny nie uzyskuje prawa do użytkowania lokalu na własne cele.

W przyszłości Spółka rozważa zmianę umowy z podmiotem zewnętrznym, rozszerzając ją o dokonanie dzierżawy kuchni wraz z salą służącą do wydawania posiłków, zatem podmiot zewnętrzny w całości w swoim lokalu (wydzierżawionym) zarówno przygotuje posiłki oraz poda je gościom hotelowym.

Natomiast w piśmie z dnia 15 lipca 2013 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż:

1. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT;

2. Symbol PKWiU usług nabywanych przez Wnioskodawcę, a będących przedmiotem zapytania to 56.29.19 - Usługi gastronomiczne świadczone w oparciu o zawartą z klientem umowę;

3. Towary i usługi nabywane przez Wnioskodawcę są wykorzystywane przez Wnioskodawcę zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (dalsza odsprzedaż jako usługa gastronomiczna) jak i zwolnionych od podatku VAT (jako składnik usług w zakresie opieki medycznej, zwolnionej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wykonana usługa przygotowania i wydania posiłków przez podmiot zewnętrzny w pomieszczeniu pozostającym w całości pod kontrolą Spółki stanowi usługę gastronomiczną czy cateringową, a w konsekwencji Spółce przysługuje odliczenie podatku VAT naliczonego w zakresie związanym z prowadzeniem sprzedaży opodatkowanej (sprzedaż usług gastronomicznych gościom hotelowym).

2. Czy w przypadku gdy podmiot zewnętrzny w ramach wydzierżawianej przez siebie powierzchni zarówno przeznaczonej na przygotowanie posiłków jak i wydanie ich gościom hotelowym będzie świadczył Spółce oraz podmiotom trzecim usługę gastronomiczną, to Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie związanym z prowadzeniem sprzedaży opodatkowanej, gdy dokona odsprzedaży tych usług gościom hotelowym.

Natomiast w piśmie z dnia 15 lipca 2013 r. Wnioskodawca wniósł o sprostowanie pytania nr 1 w zakresie dotyczącym usług gastronomicznych i cateringowych w rozumieniu przepisów ustawy VAT, w szczególności traktując "usługi gastronomiczne" jako świadczone we własnych lokalach, a "usługi cateringowe" jako świadczone poza własnym lokalem.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zgodnie z § 7 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Finansów stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do Rozporządzenia, w tym usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

Wnioskodawca (Spółka) w ramach wykonywanych przez siebie usług związanych z leczeniem sanatoryjnym oraz również komercyjnych usług noclegowych gwarantuje kuracjuszom i gościom hotelowym pełne wyżywienie z wyłączeniem produktów wymienionych powyżej. W zakresie usług związanych z leczeniem sanatoryjnym, wyżywienie stanowi integralną część z usługami medycznymi i podlega zwolnieniu z podatku VAT. Natomiast w przypadku dostarczania wyżywienia gościom nabywającym usługi noclegowe Spółka nalicza podatek VAT w wysokości 8%. Gotowe posiłki dostarcza firma zewnętrzna, która przygotowuje posiłki w kuchni, dostarczając je pracownikom Spółki (kelnerom), którzy roznoszą je gościom na sali użytkowanej już tylko przez Spółkę. Kuchnia jak i sala do wydawania i konsumowania posiłków stanowi własność i jest w faktycznym posiadaniu wyłącznie Spółki, a nie firmy zewnętrznej.

Rozporządzenie Wykonawcze Rady UE nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, dokonuje w art. 6 rozróżnienia usług. Art. 6 tego rozporządzenia stanowi, że usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Co ważne, podkreślono, iż usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy. Zatem, zdaniem Spółki, usługi świadczone przez firmę zewnętrzną dla Spółki mają charakter usług cateringowych, gdyż dostawa przygotowanych posiłków następuje w miejscu nie będącym w posiadaniu Usługodawcy (firma zewnętrzna). Usługodawca nie dysponuje prawem do rozporządzania ani kuchnią ani pozostałymi pomieszczeniami przeznaczonymi do wydawania i konsumowania posiłków. Co więcej, roznoszenie posiłków należy do zadań personelu Spółki a nie firmy zewnętrznej. Tym samym, Spółka uważa, iż podatek naliczony od nabywanych usług cateringowych podlega odliczeniu w części dotyczącej sprzedaży opodatkowanej.

Ad. 2.

W przypadku, natomiast, gdy na podstawie zawartej w przyszłości umowy dzierżawy pomieszczeń firma zewnętrzna będzie dysponować zarówno kuchnią jak i lokalem gdzie wydawane są posiłki gościom hotelowym, zgodnie z interpretacją wyżej wymienionego Rozporządzenia Wykonawczego Rady UE, usługa ma charakter usługi restauracyjnej (gastronomicznej). Usługa taka również opodatkowana jest stawką 8% z uwzględnieniem wyłączeń zawartych w Rozporządzeniu Ministra Finansów wymienionym powyżej.

W ocenie Wnioskodawcy, naczelną zasadą podatku VAT jest jego neutralność dla podatników VAT wyrażająca się w podstawowym prawie podatnika do odliczenia podatku naliczonego. Wszelkie ograniczenia tej zasady muszą być wymienione zarówno w ustawie, ale przede wszystkim muszą wynikać z Dyrektywy 2006/112. Art. 168 Dyrektywy 2006/112 wyraźnie przewiduje, iż: "jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić (...)". Należy zwrócić uwagę na wyrok z dnia 21 grudnia 2006 r. (sygn. akt I FSK 378/06), w którym NSA podkreślił iż: "nie ma możliwości pozbawienia podatnika prawa do obniżenia podatku należnego poza przypadkami wynikającymi z VI Dyrektywy". Warto dodać, iż w podobnych sytuacjach, w stosunku do nieuprawnionych ograniczeń, wielokrotnie orzekano o sprzeczności przepisów z prawem unijnym (np. art. 88 ust. 1 pkt 2, art. 88 ust. 1 pkt 1) po czym ustawodawca dostosowywał przepisy poprzez zmianę ustawy. W dodatku należy wziąć pod uwagę rozstrzygnięcie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 30 września 2010 r. w sprawie C-395/09, w szczególności zwracając uwagę iż uprawnienie państw członkowskich do ograniczania możliwości odliczania VAT, wynikające z art. 176 Dyrektywy 2006/112, nie obejmuje ogólnych wyłączeń. Ograniczenie odliczenia podatku VAT w przypadku art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT ma charakter ogólny, gdyż również dotyczy podatników dokonujących refaktury w ramach prowadzonej przez siebie działalności opodatkowanej. Ograniczenie sprawia, iż w tym przypadku Spółka musi doliczyć do wartości nabytych usług nieodliczony podatek VAT co w sposób sztuczny zawyża cenę usługi i jest niedopuszczalne patrząc z perspektywy neutralności podatku VAT.

Podsumowując Spółka stoi na stanowisku, iż w przypadku odsprzedaży nabytych usług gastronomicznych rozumianych jako przygotowane i dostarczone gościom hotelowym gotowe posiłki, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie powiązanym ze sprzedażą opodatkowaną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia przez Wnioskodawcę usług gastronomicznych, uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego - na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT - stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zatem, stosownie do cyt. art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostają spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy bezpośrednio więc wiąże się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić, gdy zakup towarów i usług nie przyczynią się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotów.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT i prowadzi działalność w zakresie m.in. świadczenia usług leczenia sanatoryjnego. Spółka również dysponuje bazą noclegową oraz świadczy usługi zakwaterowania dla klientów komercyjnych. Aby zapewnić kompleksową obsługę, Spółka nabywa od podmiotu zewnętrznego usługi polegające na przygotowaniu posiłków dla gości i kuracjuszy. Symbol PKWiU usług nabywanych przez Wnioskodawcę, a będących przedmiotem zapytania to 56.29.19 - Usługi gastronomiczne świadczone w oparciu o zawartą z klientem umowę.

Wnioskodawca wniósł o rozstrzygniecie, czy Spółce przysługuje prawo odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu tych usług.

Zasadne jest więc odniesienie się do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207, poz. 1293).

W klasyfikacji tej w dziale 56 "Usługi związane z wyżywieniem", pod symbolem PKWiU 56.2 zostały wymienione "Usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering) i pozostałe usługi gastronomiczne", pod symbolem PKWiU 56.21 - "Usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering)", natomiast pod symbolem PKWiU 56.29 "Pozostałe usługi gastronomiczne".

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, że powołany przepis art. 88. ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług noclegowych oraz gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Jak wynika z wniosku w przedmiotowej sprawie towary i usługi nabywane przez Wnioskodawcę są objęte - jak sam wskazał Wnioskodawca - symbolem PKWiU 56.29.19 - Usługi gastronomiczne świadczone w oparciu o zawartą z klientem umowę.

Zatem, w sytuacji gdy Wnioskodawca nabywa usługi gastronomiczne, w związku z prowadzeniem sprzedaży opodatkowanej (sprzedaż usług gastronomicznych gościom hotelowym), to na podstawie powołanego wyżej art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, stwierdzić należy, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących nabycie od podmiotów zewnętrznych usług gastronomicznych, w związku z prowadzeniem sprzedaży opodatkowanej (sprzedaż usług gastronomicznych gościom hotelowym), niezależnie od okoliczności nabycia przedmiotowych usług.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, cyt. iż w przypadku odsprzedaży nabytych usług gastronomicznych rozumianych jako przygotowane i dostarczone gościom hotelowym gotowe posiłki, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie powiązanym ze sprzedażą opodatkowaną, należało uznać za nieprawidłowe.

Należy jednocześnie podkreślić, iż na wezwanie tut. organu o wyjaśnienie, jakie usługi (z podaniem symbolu PKWiU) są nabywane przez Wnioskodawcę, a tym samym są przedmiotem wniosku o interpretację Wnioskodawca wskazał na "Usługi gastronomiczne świadczone w oparciu o zawartą z klientem umowę" - symbol PKWiU 56.29.19.

Należy również podkreślić, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie rozstrzyga, jaki charakter ma świadczona przez Wnioskodawcę usługa oraz poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania świadczonych przez niego usług według PKWiU.

Tut. organ nie jest bowiem właściwy do rozstrzygnięcia, czy przedmiotem nabycia są usługi gastronomiczne czy też cateringowe, w tym do weryfikacji poprawności dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji usług według PKWiU.

Stosownie bowiem do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji, zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Tak więc to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wykonywanych przez niego usług, a w razie wątpliwości Wnioskodawca może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Z ww. powodów przedmiotem niniejszej interpretacji nie mogą być usługi cateringowe, bowiem jak wskazał Wnioskodawca podatek naliczony dotyczy usług gastronomicznych.

Nadmienia się, ze niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego opisu zdarzenia lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.