IBPP2/443-324/08/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. X przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2008 r. (data wpływu 3 kwietnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2008 r. (data wpływu 29 maja 2008 r.), oraz pismem dnia 2 lipca 2008 r. (data wpływu 2 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług odnośnie miejsca świadczenia usług doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania na rzecz angielskiego i polskiego podatnika - jest prawidłowe.

W dniu 3 kwietnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, odnośnie miejsca świadczenia usług doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania na rzecz angielskiego i polskiego podatnika.Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 maja 2008 r. (data wpływu 29 maja 2008 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 21 maja 2008 r. znak: IBPP2/443-324/08/WN, oraz pismem dnia 2 lipca 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca z siedzibą w Polsce jest firmą usługową. Głównym przedmiotem działalności jest kontrola i naprawa części samochodowych.W niewielkim zakresie wykonuje również usługi "Doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania" sklasyfikowanych przez GUS w grupie PKWiU 74.14.1.Wnioskodawca wykonuje usługi zarówno dla kontrahentów krajowych jak i zagranicznych. Usługi te świadczone są również na terenie Czech.Dla celów VAT Wnioskodawca jest zarejestrowany w Urzędzie Skarbowym w Czechach, do którego odprowadza podatek VAT z tytułu usług na ruchomym majątku rzeczowym (kontrola części), dla których miejscem opodatkowania są Czechy w oparciu o art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) z zastrzeżeniem art. 28.

Wnioskodawca wykonał usługę "Doradztwa w zakresie prowadzenia działalności i zarządzania" na terenie Czech dla podatnika polskiego oraz podatnika angielskiego z nadanym numerem NIP VAT-UE poprzedzony literami PL.W treści faktur sprzedaży Wnioskodawca zrobił adnotację, że usługi wykonane są na terenie Czech. Na fakturach sprzedaży zarówno dla kontrahenta polskiego jak i kontrahenta angielskiego podał NIP nadany przez polski Urząd Skarbowy, poprzedzony przedrostkiem PL oraz opodatkował stawką VAT 22% i odprowadził podatek do właściwego Urzędu Skarbowego w Polsce.Wnioskodawca dodał, że kontrahent polski, dla którego świadczył usługę na terenie Czech jest czynnym podatnikiem VAT w Polsce, natomiast kontrahent angielski przypuszczalnie jest również czynnym podatnikiem VAT w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo przejmując na siebie obowiązek podatkowy w Polsce odprowadzając podatek VAT do właściwego Urzędu Skarbowego w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 27 ust. 3 pkt 2 obowiązującej ustawy o VAT, w przypadku usługi "Doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania" świadczonej dla podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę stałe miejsce prowadzenia działalności dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia, stały adres lub miejsce zamieszkania.Jednocześnie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT mówi, że podatnikami są również osoby prawne jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Oznaczałoby to, że obowiązek podatkowy mogą przejąć na siebie usługobiorcy w Polsce tylko w sytuacji gdy świadczącym usługę jest podatnik mający siedzibę poza terytorium kraju. Firma Wnioskodawcy posiada siedzibę w kraju.Ponadto Wnioskodawca dodał, że zgodnie z czeskimi przepisami ustawy o VAT usługi doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania nie podlegają opodatkowaniu w Czechach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

W przypadku świadczenia usług podstawowe znaczenie dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług ma określenie miejsca świadczenia danej usługi. Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 27 ust. 1 ww. ustawy, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wykonał usługę doradztwa w zakresie prowadzenia działalności i zarządzania, na rzecz angielskiego oraz polskiego podatnika, którzy podali numer, pod którym są zidentyfikowani na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego, na którym wykonywane były usługi. Usługi świadczone były na terytorium Czech. Zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 2 w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania. Ustawodawca wskazał w ust. 4 powołanego artykułu, że ust. 3 stosuje się do usług prawniczych, rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1).

Ustawa o VAT nie wymaga podania numeru, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej. W artykule tym ustawodawca powołuje się jedynie na siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania nabywcy. Jednak wskazać należy na treść przepisu § 27 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.), który stanowi, iż w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.Należy bowiem zauważyć, iż ten sam podatnik może być zidentyfikowany dla potrzeb podatku VAT w kilku państwach członkowskich, a dla danych transakcji może on użyć różnych numerów nadanych w różnych państwach członkowskich. W kontekście powyższych przepisów (art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT i § 27 cyt. rozporządzenia) użycie danego numeru identyfikacyjnego ma konsekwencje w zakresie miejsca opodatkowania.

W stanie faktycznym Wnioskodawca wyjaśnił, iż kontrahent polski, dla którego świadczył usługę na terenie Czech jest czynnym podatnikiem VAT w Polsce, natomiast kontrahent angielski przypuszczalnie jest również czynnym podatnikiem VAT w Polsce. Wskazał także, iż usługę wykonał dla podatnika polskiego oraz podatnika angielskiego z nadanym numerem NIP VAT-UE poprzedzonym literami PL.

Zatem dla celów niniejszej interpretacji przyjęto, iż na fakturach dokumentujących świadczone usługi zostały podane przez kontrahentów Wnioskodawcy (polskiego i angielskiego) ich polskie numery identyfikacyjne.

Mając na uwadze powyższe, w przypadku świadczenia usługi "doradztwa w zakresie prowadzenia działalności i zarządzania" na rzecz polskiego kontrahenta, który jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym w Polsce, zaistniały stan faktyczny wyklucza zastosowanie powołanych przepisów art. 27 ust. 3 ustawy o VAT, w związku z usługami, o których mowa w ust. 4 pkt 3, gdyż zarówno Wnioskodawca świadczący przedmiotowe usługi, jak również jego kontrahent, posiadają siedzibę na terenie Polski oraz są czynnymi podatnikami VAT zarejestrowanymi na terytorium Polski. W związku z tym, usługi te będą opodatkowane na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy tj. na terytorium kraju, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę. Fakt rzeczywistego świadczenia przedmiotowych usług na terenie Czech pozostaje bez znaczenia w zaistniałej sytuacji.

Również w przypadku świadczenia ww. usług na rzecz kontrahenta angielskiego, który posiada siedzibę w Wielkiej Brytanii, jednak jest zarejestrowany dla celów podatku od towarów i usług w Polsce i podaje dla tej transakcji polski numer VAT, będziemy mieli do czynienia z transakcją pomiędzy dwoma podatnikami zarejestrowanymi w Polsce. Tym samym miejscem świadczenia tych usług będzie terytorium kraju.

Dodać należy, iż ustalenie miejsca świadczenia zgodnie z art. 27 ust. 3 i 4 ustawy o VAT ma na celu opodatkowanie usług w miejscy ich konsumpcji, zatem podanie polskiego numeru będzie znaczyło, iż dana usługa jest "konsumowana" przez nabywcę w Polsce i w Polsce będzie rozliczana.

Powyższe oznacza, że Wnioskodawca winien wystawić fakturę, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, wskazując na tej fakturze należny podatek, który podlega rozliczeniu w deklaracji VAT-7, zgodnie z momentem powstania obowiązku podatkowego oraz według stawki obowiązującej na terenie kraju.

Ponadto tutejszy organ podkreśla, iż nie jest uprawniony do oceny prawidłowości zaklasyfikowania wskazanych przez Wnioskodawcę usług do odpowiednich ugrupowań PKWiU. Wskazać należy, iż za prawidłową klasyfikację towarów i usług odpowiedzialność ponosi wyłącznie podatnik świadczący usługi oraz dokonujący dostawy towarów. Każdy podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z poprawnym zdefiniowaniem dokonywanej czynności. Podkreślić należy, iż to podatnik posiada niezbędne informacje do właściwego zaliczenia świadczonych przez siebie usług. Organem kompetentnym do wydawania informacji w zakresie zaklasyfikowania na podstawie przepisów o statystyce publicznej omawianej czynności jest Urząd Statystyczny w Łodzi.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.