IBPP2/443-312/12/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2012 r. (data złożenia osobiście w siedzibie tut. organu 29 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 czerwca 2012 r. (data złożenia osobiście w siedzibie tut. organu 12 czerwca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT dla usług związanych z chowem zwierząt (koni) - jest prawidłowe.

W dniu 29 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT dla usług związanych z chowem zwierząt (koni).

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 czerwca 2012 r. (data złożenia osobiście w siedzibie tut. organu 12 czerwca 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 4 czerwca 2012 r. znak: IBPP2/443-312/12/BW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest właścicielem stajni oraz innych obiektów służących do chowu i użytkowania koni (tzw. wybiegi, pastwiska, ujeżdżalnia). Na mocy umowy (nienazwanej) świadczy usługi utrzymania koni na rzecz osób fizycznych. Przedmiotem umowy jest odpłatne świadczenie przez właściciela stajni usług polegających na utrzymaniu koni i opiece nad nimi w zakresie: żywienia i pojenia, czyszczenia, umieszczania ich w odrębnych boksach stajennych, utrzymania czystości tych boksów i zapewnienia korzystania z wybiegów.

Umowa określa, że usługi te mają być wykonywane "zgodnie z ogólnie przyjętymi wymogami stosowanymi przy chowie koni". Umowa wyłącza z jej zakresu kucie i korektę kopyt, transport i trening koni oraz opiekę weterynaryjną - z wyłączeniem konieczności wezwania przez właściciela stajni lekarza weterynarii w przypadkach wymagających natychmiastowej interwencji lekarskiej oraz w celu przeprowadzenia szczepienia i odrobaczania koni.

Właściciel stajni nie zatrudnia osób uprawnionych do świadczenia pomocy weterynaryjnej, wszelkie zabiegi weterynaryjne zleca bezpośrednio właściciel konia (w tym szczepienia i odrobaczanie) i on też ponosi ich koszty - bezpośrednio na rzecz osób świadczących usługi weterynaryjne.

Oferowana usługa zaliczana jest do usług tzw. pensjonatu dla koni i polega na odpłatnym chowie i utrzymaniu w jego stajni zwierząt będących własnością klientów.

Wnioskodawca zaklasyfikował przedmiotową działalność zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) grupowania PKWiU 01.62.10.0 "usługi związane z chowem i hodowlą zwierząt - utrzymanie koni".

Rodzaj i charakter świadczonych usług pozwala zaliczyć opisane powyżej usługi do usług związanych z chowem zwierząt wymienionych pod poz. 135 załącznika nr 3 do ustawy do ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca aktualnie stosuje dla świadczonych usług stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 23%.

Właściciel stajni nie jest na podstawie umowy zobligowany do oddania właścicielowi konia do używania boksów stajennych oznaczonych co do tożsamości i nie zapewnia wyłączności w korzystaniu z nich na czas jej trwania. Właściciel stajni zachowuje pełną swobodę w zakresie przydzielania boksów dla poszczególnych koni oraz ich zmiany w trakcie trwania umowy. Na właścicielu konia nie ciąży obowiązek napraw określonych w art. 697 k.c. Boks stajenny nie jest rzeczą przynoszącą ze swej natury pożytki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zaklasyfikowaniem świadczonych przez wnioskodawcę usług jako "usług związanych z chowem i hodowlą zwierząt - utrzymanie koni" - PKWiU 01.62.10.0 usługi te podlegają opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23% czy 8%.

Zdaniem Wnioskodawcy, powołując się m.in. na interpretacje indywidualne sygn. ILPP2/443-1106/11-2/EN i ILPP2/443-748/09-2/AD (autor: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu) dotyczące podobnej sprawy, Wnioskodawca świadcząc usługi opisane powyżej ma prawo do zastosowania preferencyjnej 8% stawki VAT.

Wnioskodawca zaklasyfikował świadczone usługi do grupowania PKWiU 01.62.10.0.

Ustalone umową świadczenie obejmuje zespół zachowań o charakterze czynności fizycznych, odpowiadający umowie o świadczenie usług w rozumieniu art. 750 k.c. oraz pojęciu usług w rozumieniu ust. 4.1 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207, poz. 1293).

Przy braku normatywnej definicji pojęcia "chów zwierząt", termin ten należy rozumieć zgodnie z jego powszechnym znaczeniem, rozumianym jako zapewnienie zwierzętom prawidłowych warunków bytowania i rozwoju, a więc obejmującym m.in. takie czynności jak zapewnienie odpowiedniego schronienia, karmienie i pielęgnacja.

Świadczenie przez Wnioskodawcę usług, w powszechnej praktyce określanych jako "prowadzenie pensjonatu dla koni", polegających na odpłatnym utrzymaniu i chowie w jego stajni zwierząt (koni) będących własnością klientów, zaklasyfikowanych do grupowania PKWiU 01.62.10.0 "usługi związane z chowem i hodowlą zwierząt - utrzymanie koni" podlega opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 146a pkt 2 ustawy oraz poz. 135 załącznika nr 3 do ustawy.

W załączniku nr 3 pod poz. 135 zostały wymienione usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex. 01.6 - usługi związane z rolnictwem oraz chowem i hodowlą zwierząt z wyłączeniem usług weterynaryjnych, z wyłączeniem usług podkuwania koni i prowadzenia schronisk dla zwierząt gospodarskich.

Ponadto umowa nie obliguje właściciela stajni do oddania właścicielowi konia do używania boksów stajennych oznaczonych co do tożsamości i nie zapewnia wyłączności w korzystaniu z nich na czas jej trwania. Właściciel stajni zachowuje pełną swobodę w zakresie przydzielania boksów dla poszczególnych koni oraz ich zmiany w trakcie trwania umowy. Na właścicielu konia nie ciąży obowiązek napraw określonych w art. 697 k.c. Boks stajenny nie jest rzeczą przynoszącą ze swej natury pożytki i z tej przyczyny nie jest przedmiotem dzierżawy dla której należy stosować 23% stawkę VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż w ww. piśmie z dnia 12 czerwca 2012 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy oraz przeredagował pytanie i własne stanowisko w porównaniu do treści zawartych we wniosku o interpretację indywidualną z dnia 23 marca 2012 r. Ponieważ ww. pismo Wnioskodawcy z dnia 12 czerwca 2012 r. było konsekwencją wezwania tut. organu z dnia 4 czerwca 2012 r. znak: IBPP2/443-312/12/BW do uzupełnienia przedmiotowego wniosku, przyjęto, że pytanie oraz własne stanowisko Wnioskodawcy, uwzględniające zmiany wprowadzone ww. pismem, są ostateczne i w tej wersji zostały one przywołane powyżej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 5a ww. ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

W poz. 135 załącznika nr 3 do ww. ustawy wymieniono grupę ex 01.6, tj. "Usługi związane z rolnictwem oraz chowem i hodowlą zwierząt, z wyłączeniem usług weterynaryjnych, z wyłączeniem: usług podkuwania koni i prowadzenia schronisk dla zwierząt gospodarskich (PKWiU ex 01.62.10.0)".

Należy w tym miejscu wskazać, iż z treści art. 2 pkt 30 ww. ustawy o VAT wynika, że przez zapis "PKWiU ex" rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia, obniżonej stawki podatku lub wyłączenia tylko do wyrobów należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce - nazwa wyrobu. Wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT, zwolnienie bądź wyłączenie dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania - konkretnej usługi wymienionej obok symbolu PKWiU.

Ponadto zauważa się, iż w świetle objaśnienia do powołanego wyżej załącznika nr 3 do ustawy, ww. wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem stajni oraz innych obiektów służących do chowu i użytkowania koni (tzw. wybiegi, pastwiska, ujeżdżalnia). Na mocy umowy (nienazwanej) świadczy usługi utrzymania koni na rzecz osób fizycznych. Przedmiotem umowy jest odpłatne świadczenie przez właściciela stajni usług polegających na utrzymaniu koni i opiece nad nimi w zakresie: żywienia i pojenia, czyszczenia, umieszczania ich w odrębnych boksach stajennych, utrzymania czystości tych boksów i zapewnienia korzystania z wybiegów.

Umowa określa, że usługi te mają być wykonywane "zgodnie z ogólnie przyjętymi wymogami stosowanymi przy chowie koni". Umowa wyłącza z jej zakresu kucie i korektę kopyt, transport i trening koni oraz opiekę weterynaryjną - z wyłączeniem konieczności wezwania przez właściciela stajni lekarza weterynarii w przypadkach wymagających natychmiastowej interwencji lekarskiej oraz w celu przeprowadzenia szczepienia i odrobaczania koni.

Właściciel stajni nie zatrudnia osób uprawnionych do świadczenia pomocy weterynaryjnej, wszelkie zabiegi weterynaryjne zleca bezpośrednio właściciel konia (w tym szczepienia i odrobaczanie) i on też ponosi ich koszty - bezpośrednio na rzecz osób świadczących usługi weterynaryjne.

Oferowana usługa zaliczana jest do usług tzw. pensjonatu dla koni i polega na odpłatnym chowie i utrzymaniu w jego stajni zwierząt będących własnością klientów.

Właściciel stajni nie jest na podstawie umowy zobligowany do oddania właścicielowi konia do używania boksów stajennych oznaczonych co do tożsamości i nie zapewnia wyłączności w korzystaniu z nich na czas jej trwania. Właściciel stajni zachowuje pełną swobodę w zakresie przydzielania boksów dla poszczególnych koni oraz ich zmiany w trakcie trwania umowy. Na właścicielu konia nie ciąży obowiązek napraw określonych w art. 697 K.c Boks stajenny nie jest rzeczą przynoszącą ze swej natury pożytki.

Wnioskodawca zaklasyfikował przedmiotową działalność zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) grupowania PKWiU 01.62.10.0 "usługi związane z chowem i hodowlą zwierząt - utrzymanie koni".

Mając na uwadze wskazane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy należy stwierdzić, iż opisane we wniosku usługi, polegające na chowie i utrzymaniu zwierząt (koni) będących własnością klientów Wnioskodawcy, mieszczące się, jak wskazał Wnioskodawca, w grupowaniu PKWiU 01.62.10.0, podlegają opodatkowaniu stawką podatku VAT wysokości 8% - na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT oraz poz. 135 załącznika nr 3 do tej ustawy.

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy jednak w tym w tym miejscu zauważyć, iż w przedmiotowej interpretacji nie rozstrzygano poprawności zaklasyfikowania opisanej we wniosku (świadczonej przez Wnioskodawcę) usługi chowu i utrzymania koni według PKWiU, lecz przyjęto wskazany przez Wnioskodawcę symbol PKWiU, tj. 01.62.10.0, jako element opisu sprawy.

Należy bowiem w tym miejscu zauważyć, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Tak więc, to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania świadczonej usługi według PKWiU.

Klasyfikacją statystyczną, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ informuje, iż w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.