IBPP2/443-310/11/ABu

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2011 r. (data wpływu 28 lutego 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 maja 2011 r. (data wpływu 9 maja 2011 r.) oraz pismem z dnia 20 maja 2011 r. (data wpływu 20 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy czasowe wymontowanie kratki w samochodzie będzie rodziło negatywne konsekwencje w zakresie możliwości odliczania podatku VAT z rat leasingowych dotyczących tego samochodu, czy też nadal będzie można odliczać podatek VAT na zasadzie realizacji praw uprzednio nabytych - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 lutego 2011 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 6 maja 2011 r. (data wpływu 9 maja 2011 r.) oraz pismem z dnia 20 maja 2011 r. (data wpływu 20 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy czasowe wymontowanie kratki w samochodzie będzie rodziło negatywne konsekwencje w zakresie możliwości odliczania podatku VAT z rat leasingowych dotyczących tego samochodu, czy też nadal będzie można odliczać podatek VAT na zasadzie realizacji praw uprzednio nabytych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również: Spółka) w dniu 27 listopada 2009 r. zawarł z P. spółka z o.o., umowę leasingu operacyjnego samochodu marki Renault Scenic nr rej. X. Samochód wzięty w leasing (rok produkcji 2009) posiada homologację na samochód ciężarowy, jest samochodem o ładowności powyżej 500 kg i w roku 2009 został w Wydziale Komunikacji zarejestrowany jako samochód ciężarowy (w załączeniu do wniosku Wnioskodawca dołączył kserokopię świadectwa homologacji oraz dowodu rejestracyjnego), co zgodnie z wyrokiem ETS z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 uprawniało do odliczania podatku VAT z rat leasingowych oraz paliwa zakupionego do napędu przedmiotowego pojazdu w latach 2009-2010.

Spółka zajmuje się produkcją części dla potrzeb transportu kolejowego, a przedmiotowy samochód służy do załatwiania spraw firmowych, ale także do przewozu materiałów handlowych. Umowa leasingu przedmiotowego samochodu została zarejestrowana w Urzędzie Skarbowym w dniu 13 stycznia 2011 r. w celu możliwości odliczania podatku VAT od rat leasingowych na zasadzie korzystania z praw uprzednio nabytych. Do chwili obecnej w przedmiotowym samochodzie nie dokonano żadnych zmian konstrukcyjnych. Jednak coraz częściej zachodzi potrzeba wykorzystywania ww. pojazdu do transportu produkowanych przez Spółkę wkładek bezpiecznikowych, a zamontowana w pojeździe kratka w znaczny sposób możliwości tego transportu ogranicza.

W ww. piśmie uzupełniającym z dnia 20 maja 2011 r., Wnioskodawca wskazał, że:

* Spółka jest czynnym podatnikiem zarejestrowanym dla potrzeb podatku od towarów i usług VAT i posiada numer NIP:....., nadany w dniu......, decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego,

* samochód ciężarowy marki Renault Scenic nr rej. X jest użytkowany w działalności Spółki na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Według informacji uzyskanej przez Spółkę w P. spółka z o.o., samochód ten jest wpisany do ewidencji środków trwałych towarzystwa leasingowego,

* ww. samochód jest użytkowany w firmie Wnioskodawcy wyłącznie do celów prowadzonej przez Spółkę opodatkowanej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy czasowe wymontowanie kratki w przedmiotowym samochodzie dla potrzeb przewozu towarów o większych gabarytach (mieszczących się w granicach ładowności pojazdu) będzie rodziło negatywne konsekwencje w zakresie możliwości odliczania podatku VAT z rat leasingowych samochodu, czy też nadal można będzie odliczać podatek VAT na zasadzie realizacji praw uprzednio nabytych zgodnie z art. 6 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652).

Zdaniem Wnioskodawcy, czasowe wymontowanie kratki nie ma wpływu na zakaz odliczania podatku VAT z rat leasingowych. Zmiany te mają bowiem na celu umożliwienie wykorzystania samochodu do celów transportu towarów handlowych, a więc posłużą sprzedaży opodatkowanej. Ponadto ewentualne wymontowanie kratki miałoby nastąpić czasowo, nie zmieniając ostatecznie charakteru leasingowanego pojazdu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu samochodów zostały uregulowane w przepisach ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Jednocześnie, stosownie do zapisów ust. 2 ww. art. 3 ustawy o VAT, przepis art. 3 ust. 1 nie dotyczy:

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

Natomiast, gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia (art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej).

W przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w art. 3 ust. 1 cyt. ustawy, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł (art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej).

Przepisu art. 3 ust. 6 oraz art. 5 - stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy nowelizującej - nie stosuje się do pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, w stosunku do których przysługiwało podatnikowi, na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. na dzień 31 grudnia 2010 r.), prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy i do których nie miał zastosowania art. 86 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług).

Przepis ust. 1 ma zastosowanie w odniesieniu do umowy zawartej przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej, bez uwzględniania zmian tej umowy po wejściu w życie cyt. ustawy, oraz pod warunkiem, że umowa została zarejestrowana we właściwym urzędzie skarbowym do dnia 31 stycznia 2011 r. (art. 6 ust. 2 ww. ustawy nowelizującej).

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca w dniu 27 listopada 2009 r. zawarł umowę leasingu operacyjnego samochodu marki Renault Scenic nr rej. X. Samochód wzięty w leasing (rok produkcji 2009) posiada homologację na samochód ciężarowy, jest samochodem o ładowności powyżej 500 kg i w roku 2009 został w Wydziale Komunikacji zarejestrowany jako samochód ciężarowy, co zgodnie z wyrokiem ETS z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 uprawniało do odliczania podatku VAT z rat leasingowych oraz paliwa zakupionego do napędu przedmiotowego pojazdu w latach 2009-2010.

Spółka zajmuje się produkcją części dla potrzeb transportu kolejowego, a przedmiotowy samochód służy do załatwiania spraw firmowych, ale także do przewozu materiałów handlowych. Umowa leasingu przedmiotowego samochodu została zarejestrowana w Urzędzie Skarbowym w dniu 13 stycznia 2011 r. w celu możliwości odliczania podatku VAT od rat leasingowych na zasadzie korzystania z praw uprzednio nabytych. Do chwili obecnej w przedmiotowym samochodzie nie dokonano żadnych zmian konstrukcyjnych. Jednak coraz częściej zachodzi potrzeba wykorzystywania ww. pojazdu do transportu produkowanych przez Spółkę wkładek bezpiecznikowych, a zamontowana w pojeździe kratka w znaczny sposób możliwości tego transportu ogranicza.

W uzupełnieniu stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że Spółka jest czynnym podatnikiem zarejestrowanym dla potrzeb podatku od towarów i usług, a przedmiotowy samochód ciężarowy marki Renault Scenic nr rej. X jest użytkowany wyłącznie do celów prowadzonej przez Spółkę opodatkowanej działalności gospodarczej.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż zgodnie z art. 68 ust. 11 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), w razie zmiany warunków stanowiących podstawę wydania świadectwa homologacji, producent lub importer jest obowiązany uzyskać zmianę posiadanego świadectwa homologacji polegającą na rozszerzeniu świadectwa homologacji danego typu pojazdu, przedmiotu wyposażenia lub części.

W myśl natomiast ust. 12 tegoż artykułu, w razie wprowadzenia zmian w typie pojazdu, przedmiocie wyposażenia lub części wpływających na zmianę warunków stanowiących podstawę wydania świadectwa homologacji, producent lub importer jest obowiązany uzyskać zmianę posiadanego świadectwa homologacji polegającą na rozszerzeniu świadectwa homologacji danego typu pojazdu, przedmiotu wyposażenia lub części.

Zmianę świadectwa homologacji wydaje się za opłatą po sprawdzeniu, czy dany typ pojazdu, przedmiot jego wyposażenia lub część odpowiadają warunkom określonym w przepisach art. 66 oraz ust. 19, a także w regulaminach, o których mowa w ust. 7 pkt 2 (art. 68 ust. 13 wyżej cytowanej ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, iż zmiany dokonane w samochodzie, stanowiącym podstawę wydania świadectwa homologacji, muszą być potwierdzone zmianą świadectwa homologacji. Warunki i tryb wydawania, zmiany i cofania świadectw homologacji danego typu pojazdu określa rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 24 października 2005 r. w sprawie homologacji typu pojazdów samochodowych i przyczep (Dz. U. Nr 238, poz. 2010 z późn. zm.).

W świetle § 5 ust. 3 ww. rozporządzenia w przypadku zmiany świadectwa homologacji typu pojazdu do wniosku dołącza się:

Ponadto zgodnie z § 8 ust. 4 pkt 7 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. z 2003 r. Nr 32, poz. 262 z późn. zm.) wnętrze kabiny kierowcy oraz pomieszczenia przeznaczonego do przewozu osób w samochodzie ciężarowym powinno być oddzielone od przestrzeni ładunkowej trwałą przegrodą o odpowiedniej wytrzymałości. W przypadku samochodów osobowych spełniających kryteria samochodów ciężarowych jest to właśnie tzw. kratka.

Samochód ciężarowy w rozumieniu Prawa o ruchu drogowym pozbawiony kratki nie powinien zostać dopuszczony do ruchu, zatem w przypadku kontroli drogowej zostanie on zatrzymany jako pojazd nie spełniający stosownych warunków technicznych.

Zatem dla w pełni skutecznego usunięcia kratki niezbędne są:

Należy zaznaczyć, iż samowolne zdjęcie kratki jest niedozwoloną ingerencją w konstrukcję pojazdu ciężarowego. Kratkę z samochodu może usunąć tylko i wyłącznie firma, która w zakresie swojej działalności dokonuje zmian w konstrukcjach pojazdów. Sama fizyczna likwidacja kratki nie oznacza, że samochód automatycznie stracił status samochodu ciężarowego, dlatego też po jej demontażu okręgowa stacja kontroli pojazdów, po okazaniu faktury dokumentującej demontaż kratki, wykonuje przegląd techniczny, a następnie właściwy wydział komunikacji dokonuje zmiany wpisu w dowodzie rejestracyjnym samochodu.

W myśl art. 78 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy - Prawo o ruchu drogowym właściciel pojazdu zarejestrowanego jest obowiązany zawiadomić w terminie nieprzekraczającym 30 dni starostę o zmianie stanu faktycznego wymagającej zmiany danych zamieszczonych w dowodzie rejestracyjnym.

Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, iż dokonanie zmian w przedmiotowym samochodzie spowoduje zmianę wydanego uprzednio świadectwa homologacji i będzie wiązać się ze zgłoszeniem i uzyskaniem nowego, zmienionego świadectwa homologacji oraz dowodu rejestracyjnego zgodnie z przepisami prawa regulującymi tę kwestię.

Świadectwo homologacji stanowi bowiem dokument, z którego musi wynikać, iż posiadany samochód jest samochodem ciężarowym a nie osobowym, którego ładowność jest większa niż 500 kg, a tym samym musi dodatkowo potwierdzać zasadność dokonywanych przez podatnika odliczeń, w zakresie użytkowania tego pojazdu na podstawie umowy leasingu.

Wobec powyższego nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż czasowe wymontowanie kratki nie ma wpływu na zakaz odliczania podatku VAT z rat leasingowych przedmiotowego samochodu, nawet jeśli zmiany te umożliwią wykorzystanie tego samochodu przez Wnioskodawcę do celów transportu towarów handlowych, czyli posłużą sprzedaży opodatkowanej. Demontaż kratki w samochodzie, dokonany nawet na pewien okres czasu, musi mieć bowiem swoje odzwierciedlenie w świadectwie homologacji i w dowodzie rejestracyjnym.

Jeśli zatem, Wnioskodawca dokona czasowego wymontowania kratki w przedmiotowym samochodzie, wówczas pojazd ten utraci status samochodu ciężarowego i nie uzyska świadectwa homologacji samochodu ciężarowego, a to w konsekwencji spowoduje jednocześnie utratę prawa do odliczania podatku naliczonego z tytułu użytkowania tego samochodu.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz uwzględniając opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż czasowe wymontowanie przez Wnioskodawcę kratki w przedmiotowym samochodzie dla potrzeb przewozu towarów o większych gabarytach (mieszczących się w granicach ładowności pojazdu), spowoduje zmianę rodzaju samochodu z ciężarowego na osobowy i wywoła negatywne skutki w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od rat leasingowych ww. pojazdu. Wnioskodawcy nie będzie zatem przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT z rat leasingowych przedmiotowego samochodu, a więc bez znaczenia pozostaje tutaj fakt, iż Spółka dokona jedynie czasowego wymontowania kratki, a dokonana zmiana posłuży sprzedaży opodatkowanej Zainteresowanego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.