IBPP2/443-297/14/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Biura 25 marca 2014 r., uzupełnionym pismem z 11 czerwca 2014 r. (data wpływu 18 czerwca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zniesienia współwłasności, które nastąpi bez dopłaty - jest prawidłowe.

W dniu 25 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zniesienia współwłasności, które nastąpi bez dopłaty.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 11 czerwca 2014 r. (data wpływu 18 czerwca 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 4 czerwca 2014 r. znak: IBPP2/443-297/14/IK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe, uzupełnione pismem z 11 czerwca 2014 r.:

Miasto G. wraz z Panią K. J. są współwłaścicielami w udziałach po 1/2 nieruchomości stanowiącej działkę nr 38/2, obręb W., zapisanej w księdze wieczystej. Działka 38/2 ma powierzchnię 344 m² i zabudowana jest drewutnią o powierzchni zabudowy 10 m^2, ujawnioną w ewidencji gruntów i budynków, nie ujawnioną w księdze wieczystej.

Zdarzenie oznaczone nr 1

Strony zamierzają znieść współwłasność przedmiotowej nieruchomości przez podział geodezyjny działki 38/2 na równe części po 172 m² każda. Budowla położona będzie na połowie, która przypadnie p. K. J.

Zakłada się, że wartość obydwu części będzie taka sama (budowla w postaci drewutni była wybudowana przez p. K. J., dlatego jej wartość nie będzie przedmiotem rozliczenia między stronami) i co za tym idzie zniesienie współwłasności nastąpi bez dopłat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie oznaczone we wniosku Ad. 1:

Czy w opisanym przypadku miasto G. do wartości zbywanego w drodze zniesienia współwłasności swojego udziału winno doliczyć podatek VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zdarzenia i pytania oznaczonego we wniosku nr 1.

Powołując się na przepisy prawa tj.:

* art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 35, 1027, 1608, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, który wskazuje, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

* art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5. ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel,

* art. 2 pkt 6 ustawy, który stanowi, iż przez towar rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii,

* art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1,

* a także na przepisy kodeksu cywilnego z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) dotyczące współwłasności, tj.:

* art. 195 ustawy k.c. - własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność),

* art. 196 ustawy k.c. - współwłasność występuje jako współwłasność w częściach ułamkowych, albo jako współwłasność łączna,

* art. 210 ustawy k.c. - każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności,

* art. 211 ustawy k.c. - każdy współwłaściciel może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło poprzez podział rzeczy wspólnej.

Ad-1

Powołując się na powyższe oraz opisane we wniosku zdarzenie przyszłe, miasto G. przyjmuje stanowisko, iż czynność zniesienia współwłasności nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W wyniku podziału nieruchomości strony nabędą udział, który nie będzie przewyższał udziału przysługującego pierwotnie. Ponadto żadna ze stron nie będzie zobowiązana wobec drugiej strony do dokonania dopłaty z tytułu wyrównania pomiędzy wartością udziału jaki posiada, a wartością udziału jaki otrzyma, a co za tym idzie u żadnej ze stron nie wystąpi przysporzenie majątkowe, które w konsekwencji niosłoby ze sobą przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W związku z powyższym zniesienie współwłasności poprzez ustanowienie odrębnych własności i przeniesienie prawa własności, nie będzie czynnością stanowiącą dostawę towarów lub świadczenie usług i w związku z tym NIE BĘDZIE PODLEGAŁO OPODATKOWANIU PODATKIEM VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem "przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel" (art. 7 ust. 1 ustawy), a towarami w świetle tej ustawy - co do zasady - są rzeczy oraz ich części (art. 2 pkt 6 ustawy). Takie zdefiniowanie konstytutywnego aspektu dostawy towarów, odwołując się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, że przedmiotem opodatkowania może być nie tylko sprzedaż, czy zamiana rzeczy, jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych, ale również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Z kolei zgodnie z art. 196 k.c. współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej.

W myśl art. 210 ustawy k.c., każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Z regulacji art. 211 k.c. wynika, że każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Zasadą jest, że zniesienie współwłasności powinno nastąpić przede wszystkim przez podział fizyczny rzeczy wspólnej. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z osobą fizyczną są współwłaścicielami w udziałach po 1/2 nieruchomości stanowiącej działkę nr 38/2. Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielem działki zamierzają znieść współwłasność przedmiotowej nieruchomości przez podział geodezyjny na równe części. Zakłada się, że wartość obydwu części będzie taka sama i co za tym idzie zniesienie współwłasności nastąpi bez dopłat.

Przenosząc powyższe na grunt ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają co do zasady transakcje odpłatne. W przedmiotowej sprawie, jak wskazano we wniosku, zniesienie współwłasności nastąpi nieodpłatnie, tj. nie wystąpią dopłaty. Innymi słowy nie będzie miała miejsca jakakolwiek zapłata - czy to w formie pieniężnej, czy też rzeczowej, lecz jedynie na podstawie zawartych ustaleń dochodzi do wyodrębnienia w sposób materialny udziałów, które odpowiadają pod względem wartości i wielkości dokładnie wielkości dotychczasowego ułamkowego udziału stron we współwłasności łącznej, co oznacza, że nie dochodzi między stronami do przeniesienia prawa do rozporządzania jakimikolwiek towarami.

Należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpi dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Ponadto w przedmiotowej sprawie żadna ze stron nie dokona na rzecz drugiej strony jakiegokolwiek świadczenia, zatem w niniejszej sprawie nie dojdzie również do świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że opisane we wniosku zniesienie współwłasności bez obowiązku spłat i dopłat, nie będzie czynnością stanowiącą dostawę towarów lub świadczenie usług i nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie zdarzenia oznaczonego we wniosku nr 1, należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla drugiego współwłaściciela.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej pytania: "Czy podatek VAT zostanie doliczony w przypadku dopłaty różnicy wartości na rzecz osoby fizycznej przez miasto G." została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszynskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.