IBPP2/443-265/12/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2012 r. (data wpływu 19 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 maja 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku do dostawy towarów na rzecz podróżnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 29 maja 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku do dostawy towarów na rzecz podróżnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (określany dalej również jako "Sprzedawca"), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dokonuje w swych punktach handlowych dostawy towarów na rzecz podróżnych spoza terytorium Unii Europejskiej. Jednocześnie Wnioskodawca dokonuje zwrotu podatku VAT podróżnym, którzy dokonali u niego zakupu towarów. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży towarów na rzecz podróżnych, posiadających miejsce zamieszkania poza Unią Europejską (m.in. na Ukrainie), którzy w ciągu jednego dnia dokonują u Wnioskodawcy zakupów na kwoty często opiewające na kilka do kilkunastu tysięcy złotych. Zakupy dokonane przez podróżnych dokumentowane są paragonami fiskalnymi. W związku z dokonanymi zakupami, Sprzedawca wystawia podróżnym dokumenty "ZWROT VAT DLA PODRÓŻNYCH TAX FREE FOR TOURISTS", według ustalonego wzoru. Podróżni wywożą zakupiony towar poza terytorium Unii Europejskiej, na co uzyskują potwierdzenie właściwego urzędu celnego na wystawionych przez Sprzedawcę dokumentach. Zdarzają się sytuacje, iż na dokumentach, na których urząd celny potwierdził wywóz towarów, zamieszczane są adnotacje celnika o następującej treści: "Ilość i rodzaj towaru może wskazywać na handlowe przeznaczenie, ocena należy do właściwych organów podatkowych."

Wnioskodawca dokonuje zwrotu w gotówce podatku VAT podróżnym, po okazaniu przez nich wymaganych dokumentów. Otrzymanie zwrotu podatku VAT podróżni potwierdzają własnoręcznym podpisem na dokumentach "ZWROT VAT DLA PODRÓŻNYCH TAX FREE FOR TOURISTS", wystawianych przez Sprzedawcę.

Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż pozostałe warunki określone w art. 127 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług do zastosowania przez Wnioskodawcę stawki 0%, są przez Wnioskodawcę spełnione.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym podróżnemu spoza terytorium Unii Europejskiej przysługuje prawo do otrzymania zwrotu podatku VAT, a Wnioskodawcy uprawnienie do zastosowania stawki VAT 0% do towarów sprzedanych podróżnemu, posiadającemu stałe miejsce zamieszkania poza terytorium Unii Europejskiej, gdy urzędnik urzędu celnego zamieszcza na dokumencie wystawionym przez Sprzedawcę adnotację, iż "ilość i rodzaj towaru może wskazywać na handlowe przeznaczenie, ocena należy do właściwych organów podatkowych".

Zdaniem Wnioskodawcy, podróżny spoza terytorium Unii Europejskiej posiada prawo do otrzymania zwrotu podatku VAT zapłaconego przy okazji nabycia towarów w Polsce, natomiast Wnioskodawca posiada uprawnienie do zastosowania stawki 0% do towarów sprzedanych podróżnemu spoza terytorium Unii Europejskiej. W ocenie Wnioskodawcy ani adnotacja urzędnika celnego na dokumencie potwierdzającym wywóz poza terytorium Unii Europejskiej, dotycząca przypuszczalnego handlowego celu dokonania przez podróżnego zakupów ani też wartość dokonanych zakupów (jeżeli oczywiście nie jest ona niższa niż kwota 200 zł), nie mają wpływu na prawo Wnioskodawcy do zastosowania stawki 0%.

Zgodnie z art. 126 ust. 1 ustawy VAT, osoby fizyczne niemające stałego miejsca zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej, zwane dalej "podróżnymi", mają prawo do otrzymania zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów na terytorium kraju, które w stanie nienaruszonym zostały wywiezione przez nie poza terytorium Unii Europejskiej w bagażu osobistym podróżnego, z zastrzeżeniem ust. 3 oraz art. 127 i 128. Stosownie do art. 128 ust. 1 ustawy VAT, zwrot podatku może być dokonany, jeżeli podróżny wywiózł zakupiony towar poza terytorium Unii Europejskiej nie później niż w ostatnim dniu trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonał zakupu. Podstawą do dokonania zwrotu podatku, zgodnie z ust. 2 art. 128 ustawy VAT, jest przedstawienie przez podróżnego dokumentu wystawionego przez sprzedawcę, na którym urząd celny potwierdził stemplem zaopatrzonym w numerator wywóz towarów. Do dokumentu powinien być przymocowany wystawiony przez sprzedawcę paragon z kasy rejestrującej, o której mowa w art. 111 ust. 1. Jak wskazuje art. 128 ust. 3 ustawy VAT, urząd celny potwierdza wywóz towaru na dokumencie, o którym mowa w ust. 2, po okazaniu przez podróżnego wywożonego towaru i sprawdzeniu zgodności danych dotyczących podróżnego zawartych w tym dokumencie z danymi zawartymi w przedstawionym paszporcie lub innym dokumencie stwierdzającym tożsamość. Jednocześnie zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów, wydanego na podstawie art. 130 ustawy VAT, minimalna kwota łącznej wartości zakupów wraz z podatkiem od towarów i usług, wynikająca z dokumentu wystawionego przez sprzedawcę, przy której podróżny może żądać zwrotu podatku od towarów i usług zapłaconego przy nabyciu przez niego towarów, wynosi 200 zł.

Wszystkie wskazane w powyższych przepisach warunki są w stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszej interpretacji spełnione. Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów na rzecz osób fizycznych, mających stałe miejsce zamieszkania poza terytorium Unii Europejskiej.

Podróżni osobiście wywożą zakupione towary poza terytorium Unii Europejskiej. Podróżni przedstawiają dokumenty wystawione przez Sprzedawcę, na których urząd celny potwierdza stemplem zaopatrzonym w numerator wywóz towarów. Do przedstawianych dokumentów przymocowane są wystawione przez Sprzedawcę paragony z kasy rejestrującej. Wartość zakupów dokonanych przez podróżnego u Wnioskodawcy przekracza minimalną kwotę zakupu uprawniającą do skorzystania ze zwolnienia, określoną w Rozporządzeniu Ministra Finansów.

Artykuł 129 ust. 1 ustawy VAT stanowi, iż do dostawy towarów, od których dokonano zwrotu podatku podróżnemu, sprzedawca stosuje stawkę podatku 0%, pod warunkiem że:

Zgodnie z ust. 2 powołanego art. 129 ustawy VAT, otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 1 pkt 2, nie później jednak niż przed upływem 10 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dokonano dostawy, upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego od tej dostawy w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Wnioskodawca, zgodnie z art. 129 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, poinformował naczelnika urzędu skarbowego na piśmie, że jest sprzedawcą oraz poinformował naczelnika urzędu skarbowego o miejscu, gdzie podróżny dokonujący u niego zakupu towarów może odebrać podatek (spełniając tym samym warunki określone w art. 127 ust. 4 pkt 1 i 4 ustawy VAT). Jeżeli Wnioskodawca, zgodnie z art. 129 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzyma dokument określony w art. 128 ust. 2, zawierający potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, dokonuje rozliczenia podatku VAT 0% w rozliczeniu za miesiąc, w której dokonana została dostawa. Jeżeli natomiast potwierdzenie wywozu Wnioskodawca otrzymuje w terminie późniejszym, dokonuje korekty podatku należnego od tej dostawy w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym otrzymał ten dokument, zgodnie z art. 129 ust. 2 ustawy VAT.

Przepis art. 129 ust. 1 pkt 3 nie znajdzie zastosowania, gdyż zwrot VAT podróżnym następuje w gotówce.

Na gruncie przepisów ustawy o VAT, dotyczących zwrotu VAT podróżnym, nie ma znaczenia cel, dla którego podróżny nabył towary. Tym bardziej urzędnik Urzędu Celnego nie jest w ocenie Wnioskodawcy uprawniony do dokonywania oceny bądź kontroli celu, w jakim nabyty został towar. Zatem adnotacja urzędnika urzędu celnego, iż "Ilość i rodzaj towaru może wskazywać na handlowe przeznaczenie, ocena należy do właściwych organów podatkowych", nie powinna mieć wpływu na prawo podróżnego do uzyskania zwrotu podatku VAT, a tym samym na uprawnienie Wnioskodawcy do zastosowania do przedmiotowej dostawy stawki podatku VAT 0%.

Wnioskodawca zasadnie zatem dokonuje zwrotu podatku VAT podróżnym i posiada prawo do zastosowania stawki podatku VAT 0% w stosunku do dostawy towarów, dokonanej na rzecz podróżnych spoza terytorium Unii Europejskiej, pomimo adnotacji urzędnika urzędu celnego, iż "ilość i rodzaj towaru może wskazywać na handlowe przeznaczenie, ocena należy do właściwych organów podatkowych".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 126 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej ustawą o VAT, osoby fizyczne niemające stałego miejsca zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej, zwane dalej "podróżnymi", mają prawo do otrzymania zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów na terytorium kraju, które w stanie nienaruszonym zostały wywiezione przez nie poza terytorium Unii Europejskiej w bagażu osobistym podróżnego, z zastrzeżeniem ust. 3 oraz art. 127 i 128.

W ust. 2 i 3 ww. artykułu wskazano, że stałe miejsce zamieszkania, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość. Zwrot podatku nie przysługuje w przypadku nabycia paliw silnikowych.

W myśl art. 127 ust. 1 ustawy o VAT, zwrot podatku, o którym mowa w art. 126 ust. 1, przysługuje w przypadku zakupu towarów u podatników, zwanych dalej "sprzedawcami", którzy:

Z ust. 2 art. 127 wynika, że przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się w przypadku, gdy sprzedawca dokonuje zwrotu podatku podróżnemu.

W myśl art. 127 ust. 3 ustawy o VAT, sprzedawcami nie mogą być podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

Zaś z ust. 4 ww. artykułu wynika, że sprzedawcy są obowiązani:

Zatem sprzedawca uprawniony do oferowania towarów w systemie TAX FREE musi spełniać obligatoryjnie warunki tj. sprzedawca taki musi być zarejestrowanym podatnikiem VAT oraz musi prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Ponadto sprzedawca taki musi pisemnie poinformować naczelnika urzędu skarbowego, że będzie takim sprzedawcą oraz o miejscu, gdzie podróżny dokonujący u niego zakupu może odebrać podatek. Ponadto sprzedawca taki musi zapewnić podróżnym pisemną informację o zasadach zwrotu i oznaczyć punkty sprzedaży znakiem informującym podróżnych o możliwości zakupu w tych punktach towarów, od których przysługuje zwrot podatku.

W myśl art. 128 ust. 1 ustawy, zwrot podatku może być dokonany, jeżeli podróżny wywiózł zakupiony towar poza terytorium Unii Europejskiej nie później niż w ostatnim dniu trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonał zakupu.

Stosownie do dyspozycji ust. 2 powołanego artykułu, podstawą do dokonania zwrotu podatku jest przedstawienie przez podróżnego imiennego dokumentu wystawionego przez sprzedawcę, na którym urząd celny potwierdził stemplem zaopatrzonym w numerator wywóz towarów. Do dokumentu powinien być przymocowany wystawiony przez sprzedawcę paragon z kasy rejestrującej, o której mowa w art. 111 ust. 1.

Urząd celny potwierdza wywóz towaru na dokumencie, o którym mowa w ust. 2, po okazaniu przez podróżnego wywożonego towaru i sprawdzeniu zgodności danych dotyczących podróżnego zawartych w tym dokumencie z danymi zawartymi w przedstawionym paszporcie lub innym dokumencie stwierdzającym tożsamość (art. 128 ust. 3 ustawy).

Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do potwierdzania wywozu z terytorium Unii Europejskiej towarów nabytych przez podróżnego na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 128 ust. 4 ustawy).

W przypadku, gdy podróżny opuszcza terytorium Unii Europejskiej z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, zwrot podatku przysługuje, jeżeli dokument, o którym mowa w ust. 2, został potwierdzony przez urząd celny, przez który towary zostały wywiezione z terytorium Unii Europejskiej (art. 128 ust. 5 ustawy).

Natomiast na podstawie delegacji zawartej w art. 130 ust. 1 ustawy, w dniu 28 marca 2011 r. Minister Finansów wydał rozporządzenie w sprawie określenia wzorów: znaku informującego podróżnych o możliwości zakupu w punktach sprzedaży towarów, od których przysługuje zwrot podatku od towarów i usług, oraz stempla potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a także określenia niezbędnych danych, które powinien zawierać dokument będący podstawą do dokonania zwrotu podatku podróżnym (Dz. U. Nr 68, poz. 361).

Zgodnie z § 4 tego rozporządzenia dokument, o którym mowa w art. 128 ust. 2 ustawy, powinien zawierać co najmniej:

Aby uzyskać zwrot, podróżny musi przedstawić dokument wystawiony przez sprzedawcę, na którym urząd celny potwierdził stemplem zaopatrzonym w numerator wywóz towarów. Do dokumentu powinien być przymocowany wystawiony przez sprzedawcę paragon z kasy rejestrującej, dokument ten niewątpliwie powinien zawierać co najmniej następujące elementy: oznaczenie sprzedawcy i kwotę podatku zapłaconego przy sprzedaży towarów Dokument powinien być potwierdzony stemplem (zaopatrzonym w numerator) przez urząd celny potwierdzającym wywóz towaru przez podróżnego poza terytorium Unii. Urząd celny ma obowiązek potwierdzenia wywozu towaru poprzez podstemplowanie dokumentu, o którym mowa, jednakże może to zrobić wyłącznie po okazaniu towaru przez podróżnego oraz sprawdzeniu zgodności danych podróżnego przedstawionych na dokumencie, z tymi ujętymi w paszporcie lub innym dokumencie potwierdzającym tożsamość podróżnego. Taki podstemplowany dokument wraz z paragonem fiskalnym podróżny przedstawia sprzedawcy - dopiero na tej podstawie dokonywany jest zwrot podatku.

Kwestie związane ze stawką podatku od towarów i usług dla dostawy towarów, od której dokonano zwrotu podatku podróżnemu reguluje przepis art. 129 ustawy.

Zgodnie z art. 129 ust. 1 ww. ustawy o VAT, do dostawy towarów, od których dokonano zwrotu podatku podróżnemu, sprzedawca stosuje stawkę podatku 0%, pod warunkiem że:

Zatem, sprzedawca w celu zastosowania stawki 0% od dokonanej sprzedaży powinien spełnić wymogi określone w art. 127 ust. 4 pkt 1 i 4 ustawy, dotyczące poinformowania naczelnika urzędu skarbowego o tym, że podatnik jest sprzedawcą dokonującym zwrotu podatku lub sprzedawcą posiadającym umowy zawarte z podmiotami zajmującymi się zwrotem podatku oraz poinformowania naczelnika urzędu skarbowego o miejscu, gdzie podróżny może odebrać podatek. Drugi warunek jest trudniejszy do spełnienia, gdyż nie zależy od sprzedawcy. Warunek ten dotyczy bowiem otrzymania przez sprzedawcę dokumentu imiennego, wydanego podróżnemu w chwili zakupu towaru z potwierdzeniem urzędu celnego o wywozie towaru poza granice Wspólnoty, który pozostał w ścisłym związku z podróżnym dokonującym wywozu nabytego od sprzedawcy towaru w bagażu osobistym poza terytorium Unii Europejskiej.

Z powyższych przepisów wynika wiec, że prawo do otrzymania zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów na terytorium kraju przysługuje podróżnym, którzy w stanie nienaruszonym dokonali wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w bagażu osobistym podróżnego. Powyższe pozostaje w ścisłym związku ze sprzedawcą, bowiem sprzedawca dokonując sprzedaży towarów dla podróżnego, który dokona wywozu tych towarów poza Unię Europejską, po spełnieniu warunków określonych w art. 127-129 ustawy o VAT, uprawniony jest do zastosowania dla sprzedanych podróżnemu towarów, stawki 0%. Aby zatem zastosować stawkę 0%, sprzedawca winien dokonać sprzedaży podróżnemu, o którym mowa w art. 126 ustawy o VAT, a ten z kolei winien dokonać wywozu nabytych od sprzedawcy towarów, w stanie nienaruszonym poza terytorium Unii Europejskiej, w bagażu osobistym podróżnego.

W przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcia wymaga, czy Wnioskodawca po spełnieniu pozostałych warunków określonych przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, przy jednoczesnym posiadaniu zamieszczonej przez urzędnika urzędu celnego adnotacji na dokumencie wystawionym przez Sprzedawcę (Wnioskodawcę), że "ilość i rodzaj towaru może wskazywać na handlowe przeznaczenie, ocena należy do właściwych organów podatkowych", ma prawo do zastosowania stawki 0%.

W celu dokonania powyższego rozstrzygnięcia należy dokonać analizy pojęć "podróżnego" i "bagażu osobistego".

Zgodnie z załącznikiem nr 1 do decyzji Komisji z dnia 9 grudnia 1998 r. w sprawie procedur wprowadzania w życie dyrektywy Rady 95/57/WE w sprawie zbierania informacji statystycznych w dziedzinie turystyki (notyfikowana jako dokument nr C (1998)3950) (Dz. U. L Nr 291 s. 32), przez osobę podróżnego należy rozumieć jakąkolwiek osobę w podróży między dwoma lub więcej krajami lub między dwoma lub więcej miejscami w obrębie swojego państwa zamieszkania.

Potocznie zaś podróżnik to człowiek będący w podróży.

Stosownie do wykładni językowej pojęcia bagażu osobistego, zgodnie z którą przez "bagaż" należy rozumieć "rzeczy zapakowane w paczki, walizki itp., które podróżujący ma ze sobą lub wysyła je za opłatą do miejsca przeznaczenia pociągiem, samolotem itp." (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. VII, Warszawa 1993 r. - t. 1), a przez osobisty" rozumie się "odnoszący się do danej osoby, będący własnością danej osoby, właściwy danej osobie, własny prywatny" (tamże - t. 2).

Dokonując dalej wykładni celowościowej pojęcia bagażu osobistego, w ocenie tut. organu należy kierować się charakterem bagażu osobistego nabywanych od sprzedawcy towarów przez podróżnego, a więc czy ma on charakter okazjonalny i składa się wyłącznie z towarów przeznaczonych do własnego użytku podróżnego lub jego rodziny lub z towarów przeznaczonych na prezenty, przy czym rodzaj i ilość tych towarów powinna być taka, aby nie wskazywała na wywóz w celu handlowym.

Mając na uwadze wspomniany wyżej charakter bagażu osobistego, to w ocenie tut. organu bagaż osobisty, to bagaż, który podróżny jest w stanie przedstawić organom celnym przy wjeździe do Unii Europejskiej, jak również każdy bagaż przedstawiony tym samym organom w późniejszym terminie, pod warunkiem, że możliwe jest przedłożenie dowodu na to, że przy wjeździe podróżnego bagaż ten został zarejestrowany jako bagaż towarzyszący podróżnemu, który dokonał jego przewozu do Wspólnoty z państwa trzeciego, z którego przybył.

Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, że pojęcie bagażu osobistego oraz wykładnia językowa tego pojęcia w ocenie tut. organu stanowią swoiste ograniczenie co do ilości i wielkości wywożonych przez podróżnego towarów. Wskazuje ona bowiem, iż wywożony przez podróżnego towar, musi cechować przynależność do osoby podróżnego, świadcząca o tym, iż towar ten przeznaczony jest na osobiste potrzeby podróżnego. Zatem zarówno ilość, wielkość oraz częstotliwość przewożonych w bagażu osobistym podróżnego towarów nie może wskazywać na ich przeznaczenie handlowe.

Odnosząc zatem powyższe do okoliczności sprawy należy stwierdzić, że nieprawidłowe jest przyjęcie przez Wnioskodawcę, że adnotacja urzędnika urzędu celnego, "ilość i rodzaj towaru może wskazywać na handlowe przeznaczenie, ocena należy do właściwych organów podatkowych" pozostaje bez wpływu na zwrot zapłaconego przez podróżnego podatku, a tym samym ma prawo do zastosowania stawki 0%. Adnotacja urzędnika urzędu celnego wskazuje na charakter handlowy zakupu, a tym samym na brak charakteru osobistego bagażu podróżnego, w którym wywożone są towary nabyte u Wnioskodawcy. Nabytych towarów nie cechuje przynależność do osoby podróżnego, świadcząca o tym, że towar ten jest przeznaczony na osobiste potrzeby podróżnego.

W związku z powyższym ww. adnotacja pozbawia Wnioskodawcę prawa dokonania zwrotu podatku VAT podróżnym a tym samym prawa do zastosowania stawki podatku VAT 0% w stosunku do dostawy towarów, dokonanej na rzecz podróżnego spoza terytorium Unii Europejskiej, który dostarczył mu dokument imienny, wydany mu w chwili zakupu towaru ze wskazaną adnotacją, zamieszczoną przez urzędnika urzędu celnego.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia przedstawionego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta, 2a 43-300 Bielsko-Biała.