IBPP2/443-244/09/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2009 r. (data wpływu 3 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy w związku z maksymalną eksploatacją samochodu podstawą opodatkowania darowizny będzie wycena na dzień przekazania darowizny - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy w związku z maksymalną eksploatacją samochodu podstawą opodatkowania darowizny będzie wycena na dzień przekazania darowizny.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zakupiła w dniu 2 kwietnia 2004 r. na firmę na fakturę VAT samochód ciężarowy, który został wciągnięty do ewidencji środków trwałych firmy i amortyzowany. Firma jest płatnikiem podatku VAT i odliczyła podatek VAT przy zakupie ww. środka trwałego w całości. W 2009 r. Wnioskodawczyni pragnie przekazać samochód w darowiźnie osobie fizycznej. W urzędzie skarbowym uzyskała informację, że cena rynkowa samochodu wynosi 25.200 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z maksymalną eksploatacją samochodu podstawą opodatkowania darowizny będzie wycena na dzień przekazana darowizny a nie cena nabycia czy wartość rynkowa wg informacji urzędu skarbowego tj. 25.200,00 X 22%.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 29 ust. 10 po nowelizacji ustawy VAT w listopadzie 2008 r. firma może określić realną wartość środka trwałego w dniu przekazania w darowiźnie czyli przykładowo byłby to dzień 20 kwietnia 2009 r. podstawą opodatkowania byłaby to wartość 18.000,00 zł X 22% VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług.

Przepis art. 7 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Ustawodawca dla celów podatku od towarów i usług zrównał z odpłatną dostawą towarów niektóre nieodpłatne czynności. I tak, zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, iż przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności.

Zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i ust. 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Ustawodawca, w art. 29 ust. 10 ww. ustawy wskazał, że w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Z cyt. wyżej przepisu wynika, iż w przypadku towarów przekazywanych nieodpłatnie, podstawą opodatkowania jest cena nabycia tych towarów określona w momencie dostawy, tj. w momencie ich przekazania. Oznacza to, że podstawą opodatkowania jest wprawdzie cena nabycia towaru lecz skorygowana na dzień, w którym dochodzi do nieodpłatnego przekazania przedmiotowych towarów, czyli wartość rynkowa.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą zakupiła w dniu 2 kwietnia 2004 r. na firmę na fakturę VAT samochód ciężarowy, który został wciągnięty do ewidencji środków trwałych firmy i amortyzowany. Firma jest płatnikiem podatku VAT i odliczyła podatek VAT przy zakupie ww. środka trwałego w całości. W 2009 r. Wnioskodawczyni pragnie przekazać samochód w darowiźnie osobie fizycznej. W urzędzie skarbowym uzyskała informację, że cena rynkowa samochodu wynosi 25.200 zł.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej regulacje prawne oraz odnosząc się do opisu zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, iż wycofanie środków trwałych z działalności gospodarczej firmy mieści się w definicji dostawy towarów w rozumieniu cyt. art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Mamy bowiem do czynienia z przekazaniem towaru na cele osobiste innej osoby fizycznej, któremu przy zakupie przedmiotowego samochodu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a zatem powstaje obowiązek odprowadzenia podatku należnego.

Za podstawę opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów w przedmiotowej sytuacji należy przyjąć - zgodnie z art. 29 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług - cenę nabycia (netto) przekazywanego towaru lecz skorygowaną na dzień, w którym dochodzi do jego nieodpłatnego przekazania - czyli wartość rynkową tego towaru z dnia przekazania.

Powyższa czynność wymaga wystawienia faktury wewnętrznej, gdyż zgodnie z art. 106 ust. 7 cyt. ustawy o VAT ww. dokumenty wystawiane są w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, importu usług oraz dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Reasumując, w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego i powołanych przepisów prawa podatkowego, przekazanie przez Wnioskodawczynię na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem samochodu stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co powinno zostać udokumentowane przez Wnioskodawczynię fakturą wewnętrzną. Podstawę opodatkowania stanowić będzie cena nabycia samochodu, skorygowana na dzień przekazania, stanowiąca wartość rynkową towaru z dnia przekazania, zgodnie z art. 29 ust. 10 cyt ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.