IBPP2/443-233b/07/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki T, przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2007 r. (data wpływu 26 października 2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 stycznia 2008 r. (data wpływu 24 stycznia 2008 r.) oraz pismem z dnia 25 stycznia 2008 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie występowania dostawy u agenta oraz dokumentowania przez niego kosztów prowadzenia punktu handlowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 października 2007 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie występowania dostawy u agenta oraz dokumentowania przez niego kosztów prowadzenia punktu handlowegoWniosek został uzupełniony pismem z dnia z dnia 23 stycznia 2008 r. (data wpływu 24 stycznia 2008 r.) oraz pismem z dnia 25 stycznia 2008 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest firmą handlową. Przedmiotem jego podstawowej działalności jest handel artykułami przemysłowymi (farby, lakiery) i materiałami budowlanymi. Wnioskodawca zawarł umowę, w której jest zleceniodawcą, z firmą, która jest agentem. Przedmiotem umowy jest zobowiązanie agenta do prowadzenia punktu handlowego, w którym sprzedawane będą towary Wnioskodawcy. Agent oświadczył, że ma tytuł prawny do dysponowania lokalem handlowym. Agent ma dokonywać sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy. Umowa zawiera punkt, że agent refakturuje Wnioskodawcy koszty prowadzenia placówki. Są to następujące koszty: telefon, media, leasing mieszalnika farb, koszty paliwa i ubezpieczenia konkretnego samochodu, wynagrodzenie pracowników, koszty materiałów związanych ze sprzedażą na rzecz Wnioskodawcy, koszty ubezpieczenia, koszty wpłat utargu do banku. Po zakończeniu miesiąca rozliczeniowego agent wystawił Wnioskodawcy fakturę VAT, w której wykazał wszystkie poniesione koszty z odpowiadającymi im stawkami podatku VAT oraz zwolnione na przykład ubezpieczenie.Uzupełniając Wniosek Wnioskodawca wyjaśnił, iż agent dokonuje sprzedaży towarów, które w momencie sprzedaży są własnością Wnioskodawcy. Agent zgodnie z umową dokonuje sprzedaży wyłącznie towarów Wnioskodawcy.Towary i usługi wykorzystywane w działalności agenta są związane z działalnością Wnioskodawcy, czyli z czynnościami opodatkowanymi. Ponadto towary i usługi wynikające z faktur mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy była to dostawa w rozumieniu ustawy o VAT i agent powinien wystawić dla Wnioskodawcy fakturę VAT, czy powinien obciążyć go notą księgową, przenosząc na Wnioskodawcę poniesione przez siebie koszty.

Zdaniem Wnioskodawcy, z przedstawionych danych wynika, że Wnioskodawca nie jest odbiorcą usług od agenta. Agent nie powinien wystawiać Wnioskodawcy faktury VAT, ale jeśli ja wystawił i odprowadził należny VAT, to Wnioskodawca ma prawo do jego odliczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Kierując się brzmieniem art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług (...) rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 W niniejszym przypadku agent dokonuje "refakturowania" dla Wnioskodawcy kosztów zakupu towarów i usług (telefon, media, leasing mieszalnika farb, koszty paliwa i ubezpieczenia konkretnego samochodu, wynagrodzenie pracowników, koszty materiałów związanych ze sprzedażą na rzecz Wnioskodawcy, koszty ubezpieczenia, koszty wpłat utargu do banku) koniecznych do utrzymania punktu handlowego, w którym dokonuje sprzedaży towarów na rzecz Wnioskodawcy. Z wniosku także wynika, iż ww. wydatki są związane z działalnością Wnioskodawcy.

Obowiązujące przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie regulują kwestii refakturowania kosztów.Regulacje dotyczące powyższej materii zawiera przepis artykuł 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (poprzednio przepis artykułu 6 ust. 4 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r.). Przepis ten stanowi, iż w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie "w stanie nieprzetworzonym" odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. W myśl ww. przepisu Dyrektywy jest on traktowany tak, jakby świadczył tę usługę. Świadczenie takich usług powinno zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla danego rodzaju usługi. W przypadku zatem wykonania przez czynnego podatnika VAT czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (świadczenie usług) należy uznać, iż powinny być one udokumentowane fakturami VAT, bowiem zgodnie z art. 106 ustawy o VAT, podatnicy o których mowa w art. 15, są zobowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. Przepis artykuł 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (poprzednio przepis artykułu 11 ust. 3 lit. c) Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r.) stanowi, iż podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony."Refaktura" jest zwykłą fakturą VAT, tyle że wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. W rezultacie więc ostateczne obciążenie spoczywa nie na pierwotnym nabywcy usługi, lecz na jej rzeczywistym użytkowniku.Przyjmuje się, że z refakturowaniem mamy do czynienia, gdy występują następujące okoliczności:

* przedmiotem refakturowania są usługi, z których nie korzysta podmiot, na którego wystawiona jest pierwotna faktura,

* sprzedaż (odsprzedaż) musi być dokonana po cenie zakupu, bez marży narzuconej przez odsprzedającego,

* podmiot, który dokonuje refakturowania, wystawia na rzecz nabywcy fakturę (refakturę) z uwzględnieniem tej samej stawki podatku VAT (bądź stosuje zwolnienie od podatku), która jest na fakturze pierwotnej wystawionej przez usługodawcę,

* strony łączy umowa o charakterze zasadniczym, która zawiera zastrzeżenie o odrębnym rozliczaniu (refakturowaniu) danego rodzaju czynności, które służą realizacji tej umowy.

Przy spełnieniu powyższych warunków dana usługa może być przedmiotem odsprzedaży w drodze refakturowania.W niniejszym przypadku cytowany przepis art. 79 Dyrektywy nie będzie miał zastosowania, gdyż z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Agent ponosi wydatki związane z prowadzoną placówką we własnym imieniu lecz na rzecz Wnioskodawcy. Będzie miał natomiast zastosowanie przepis art. 28 Dyrektywy.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, postawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Mając na uwadze wyżej cytowane przepisy należy wskazać, iż agent będąc czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług jest zobowiązany do naliczenia podatku VAT od towarów i usług będących przedmiotem refakturowania. W przedmiotowej sprawie agent nie nalicza marży do wartości refakturowanych towarów i usług, a zatem sposób ich opodatkowania będzie identyczny z przedstawionym w dokumencie pierwotnym.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach informuje, że kwestia odliczenia podatku VAT z wystawionej przez agenta faktury VAT potwierdzającej poniesienie kosztów prowadzenia punktu handlowego została objęta odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.