IBPP2/443-232A/07/EJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. E., przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2007 r. (data wpływu 26 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania na jednej fakturze dostawy towaru i świadczenia usługi - jest prawidłowe.

W dniu 26 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej prawidłowości dokumentowania na jednej fakturze dostawy towaru i świadczenia usługi.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca kupuje węgiel kamienny celem dalszej odsprzedaży do elektrowni i elektrociepłowni jako paliwo energetyczne do produkcji energii elektrycznej i ciepła. Obecnie każda dostawa węgla realizowana przez spółkę dokumentowana jest fakturą VAT wystawioną przez spółkę w terminie siedmiu dni od daty sprzedaży (wydania węgla). Spółka realizuje dostawy w ten sposób, że ma zawartą stałą umowę handlową z konkretnym odbiorcą. Na podstawie składanych przez niego zamówień realizuje na jego rzecz, w sposób cykliczny i ciągły, znacząca ilość dostaw tego samego rodzaju towaru - węgla kamiennego. Ponadto, zgodnie z umowa, niektórym odbiorcom dostarczany jest towar wynajętym przez spółkę transportem. Nabywca towaru zleca spółce wykonanie transportu za osobnym wynagrodzeniem. Na powyższą usługę wystawiana jest odrębna faktura w terminie do siedmiu dni od wykonania usługi. Faktura obejmuje koszty transportu i pobieraną przez spółkę opłatę za każdą tonę przewiezionego towaru. W konsekwencji z zakupem dostarczanej partii węgla, zawsze wiąże się obowiązek po stronie Wnioskodawcy zorganizowania transportu tego węgla do nabywcy, a zatem liczba dokonanych transportów węgla kamiennego jest równa liczbie dokonanych zakupów węgla kamiennego.

Spółka zamierza wprowadzić do umów z wybranymi nabywcami węgla kamiennego okresy rozliczeniowe. Dostawy zrealizowane na rzecz tych nabywców w trakcie tego okresu rozliczeniowego wraz z usługami transportowymi, do których wykonania zobowiązana jest spółka w związku z zakupem węgla będą w zamiarze spółki dokumentowane jedną fakturą w odrębnych pozycjach. Okres rozliczeniowy obejmować będzie co do zasady 5 kolejnych dni kalendarzowych w ramach danego miesiąca, który będzie wydłużony do ostatniego dnia kalendarzowego w danym miesięcy (czyli np. w miesiącu październiku ostatni okres rozliczeniowy obejmowałby 6 dni kalendarzowych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy spółka może wystawić na jednej fakturze w odrębnej pozycji dostawę towaru oraz w odrębnej pozycji transport przyporządkowany tej dostawie.

Zdaniem Wnioskodawcy dostawa węgla kamiennego wraz z wykonywanymi przez spółkę usługami transportowymi, związanymi z transportem sprzedanego węgla może być dokumentowana jedną fakturą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w przedmiotowej sytuacji mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym, którego elementem jest dostawa węgla kamiennego oraz usługa transportowa. Zgodnie z orzeczeniem ETS w sprawie C-321/94 o tym, czy dana transakcja stanowi dostawę towarów czy świadczenie usług powinny decydować wszystkie okoliczności zawarcia tejże transakcji. Z danych zawartych we wniosku wynika, iż w przypadku transakcji opisanych we wniosku elementem przeważającym będzie dostawa towarów (węgla kamiennego), natomiast usługa transportowa będzie elementem dodatkowym.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Z przytoczonej regulacji wynika, że w przypadku dokonywanych przez spółkę dostaw towaru (węgla) za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego pobieranego przez spółkę od nabywcy, tj. łącznie z kosztami usług transportowych. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania w przypadku dokonywanych dostaw należy wliczyć pobieraną przez spółkę cenę także w tym zakresie, w którym obejmuje ona zwrot kosztów transportu. Przedstawione wyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w treści przepisów Dyrektywy Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (2006/112/WE; D. U. U. E. z 2006 r. nr L. 347, s. 1, z późn. zm.). Zgodnie bowiem z art. 78 lit. b) dyrektywy, do podstawy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej wlicza się koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że podstawa opodatkowania obejmuje również ciążące na dostawcy (usługodawcy) koszty prowizji, pakowania, transportu oraz ubezpieczenia, jeżeli są one bezpośrednio związane z daną dostawą lub usługą i zwracane są przez nabywcę dostawy w zakresie uiszczanej należności. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucony jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż koszty transportu poniesione przez Wnioskodawcę należy wliczyć do podstawy opodatkowania dostawy towaru i opodatkować według stawki właściwej dla dostawy towaru. Tym samym element dodatkowy będzie podlegał opodatkowaniu na tych samych zasadach, jak element główny, według tego samego reżimu podatkowego - z tym samym momentem powstania obowiązku podatkowego. W kontekście powyższego przedmiotowe świadczenie złożone winno być wykazywane na jednej fakturze VAT, natomiast bez znaczenia dla sposobu opodatkowania tego świadczenia będzie już pozostawał fakt, czy będzie ono ujmowane w jednej pozycji faktury, jako całość, czy w dwóch pozycjach faktury, jako dostawa towaru i świadczenie usługi. W sytuacji bowiem wykazania tego świadczenia w dwóch pozycjach faktury podstawą opodatkowania i tak będzie suma kwot wykazanych przez Spółkę na fakturze - należna za dostawę towarów i za usługę transportową. Zatem należy uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, iż dostawa węgla kamiennego wraz z wykonywanymi przez spółkę usługami transportowymi, związanymi z transportem sprzedanego węgla, może być dokumentowana jedną fakturę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.