IBPP2/443-186/10/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2010 r. (data wpływu 1 marca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 maja 2010 r. (data wpływu 13 maja 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie pojazdu samochodowego (quada) - jest prawidłowe.

W dniu 1 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 10 maja 2010 r. (data wpływu 13 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie pojazdu samochodowego (quada).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą podpisał z Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad umowę, przedmiotem której jest zimowe utrzymanie dróg krajowych w na terenie określonym w Umowie. Dokument ten również wskazuje na objęcie zleceniem odśnieżania chodników. W dokumentach sprecyzowane są warunki realizacji niniejszej usługi, w tym dotyczące sprzętu jakim może posługiwać się zleceniobiorca. W celu właściwego wykonania usługi Wnioskodawca zakupił pojazd samochodowy (quad), który przeznaczył do odśnieżania chodników. Niniejszy sprzęt przeznaczony będzie jedynie do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedmiotowy quad posiada 675 cm3 pojemności skokowej, waży 272 kg i osiąga prędkość przekraczającą 25 km/h.

Dodatkowo w piśmie z dnia 10 maja 2010 r. Wnioskodawca dodał, iż określony we wniosku pojazd samochodowy (quad):

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w ramach zakupu przedmiotowego pojazdu samochodowego (quada) można odliczyć od podatku należnego, cały wykazany w fakturze podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w obowiązującej od dnia 1 maja 2004 r. ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) kwestia dotycząca odliczania podatku naliczonego została uregulowana w Dziale IX Odliczenie i zwrot podatku. Odliczanie częściowe (art. 86 i następne). Zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 1 powołanej ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Z powyższego przepisu wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem, aby podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane w sposób bezpośredni i bezsporny z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi. W myśl ust. 3 powołanego artykułu, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekracząjącej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł. Ust. 6 niniejszego przepisu zawiera katalog wyłączeń dotyczących możliwości ograniczonego odliczenia podatku VAT. Pojazd samochodowy jakim jest opisany w przedmiotowym stanie faktycznym quad nie waży powyżej 3,5 tony oraz nie posiada cech określonych w wyżej przytoczonym przepisie, które decydowałyby o zakwalifikowaniu go do pojazdów wyłączonych z regulacji określonych w art. 86 ust. 3 ustawy. Tym samym według przepisów obowiązującej ustawy kwotę podatku naliczanego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6 000 zł.

Jednak podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 2006 347/1 z późn. zm.), a wcześniej VI Dyrektywa Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 145 z późn. zm.). Zgodnie z art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy (odpowiednio art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w momencie wejścia w życie niniejszej Dyrektywy. Na gruncie prawa Unii Europejskiej istnieje zatem możliwość stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy formułuje zasadę "standstill" (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "standstill" ma bowiem na celu uniemożliwienie nowym państwom członkowskim dokonanie zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

Aktem regulującym zasady obniżania i zwrotu nadpłaconego podatku VAT do 30 kwietnia 2004 r., a więc i wejścia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej były przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.). Przepis ograniczający prawo do odliczenia, w związku z nabyciem samochodów zawarty był w art. 25 ust. 1 pkt 2, w brzmieniu: obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Z powyższego wynika, że w kontekście art. 17 VI Dyrektywy VAT, dla określenia ewentualnej możliwości odliczenia VAT od nabytego przez Wnioskodawcę quada kluczowe jest określenie uprawnień jakie przyznają podatnikom obie ustawy i określenie czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku. W przypadku zaistnienia tej ewentualności korzystanie z przepisów obecnie byłoby naruszeniem art. 17 VI Dyrektywy VAT. W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęć: samochód osobowy, pojazd samochodowy czy masa całkowita. Zgodnie z art. 2 pkt 31, 33 i 40 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), pojazd to środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszyna lub urządzenie do tego przystosowane. Pojazdem samochodowym jest pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h, natomiast samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu. W oparciu o załącznik nr 4 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdów do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 137, poz. 968) stwierdza się, że pojazd typu quad kwalifikowany jest jako "pojazd samochodowy inny", podrodzaj "czterokołowiec". Stanowisko takie zostało potwierdzone w piśmie Ministerstwa Infrastruktury Departamentu Transportu Drogowego nr TD3-441-83/05 z dnia 27 lipca 2005 r. Zakwalifikowanie quada do pojazdów samochodowych, wynika także z konwencji o ruchu drogowym, podpisanej w Genewie w dniu 19 września 1949 r., która została przez nasze Państwo ratyfikowana i opublikowana w 1959 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 321), bowiem art. 4 konwencji stanowi, iż pojazd samochodowy oznacza każdy pojazd poruszający się po drogach o własnym napędzie przy pomocy urządzenia mechanicznego, przeznaczony zazwyczaj do transportu osób lub towarów, a nie będący pojazdem poruszającym się po szynach lub połączonym z przewodami elektrycznymi.

W związku z powyższym uznać należy quady za pojazdy samochodowe, o których mowa w art. 86 ust. 3 obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług. Biorąc jednak pod uwagę treść powołanych przepisów wspólnotowych i krajowych tak obecnych jak i obowiązujących przed akcesją Polski do struktur unijnych, w opisanym stanie faktycznym, zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowych quadów, gdyż nie są one samochodami lecz pojazdami samochodowymi, do których to pojazdów ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. "obowiązująca przed wejściem Polski do Unii Europejskiej, nie przewidywała ograniczeń w prawie do odliczenia, o ile nie zaszły inne przesłanki wykluczające to prawo, określone w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie Wnioskodawca na poparcie własnego stanowiska, powołał się na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną 19 stycznia 2010 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z upoważnienia i w imieniu Ministra Finansów sygnatura ITPP2/443-942a/09/EŁ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawową cechą podatku od towarów i usług (VAT). Zapewnia ono bowiem neutralność tego podatku dla podatników VAT, przy jednoczesnym faktycznym opodatkowaniu konsumpcji. Ma ono zapewniać, że podatek płacony przez podatnika VAT przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych w działalności opodatkowanej nie będzie stanowił dla niego faktycznego kosztu (obciążenia finansowego). Stąd też możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest jego fundamentalnym i podstawowym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej.

Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostało zawarte w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, który stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Treść tego przepisu wskazuje, iż:

* prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT czynnym,

* prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych."

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto z powyższego wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części (w takim zakresie), w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej te towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zgodnie z art. 86 ust. 3 ww. ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 4 ww. ustawy, ust. 3 nie dotyczy:

Jak wynika z art. 86 ust. 5 ustawy o VAT spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodów, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa. W art. 86 ust. 3 i ust. 7 ustawy o VAT pojawiło się bowiem pojęcie pojazd samochodowy, którym może być m.in. samochód osobowy, samochód ciężarowy jak i motocykl.

Należy jednak zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojazdu samochodowego. W tym zakresie należy więc posiłkować się przepisami ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.). Zgodnie z art. 2 pkt 33 tej ustawy "pojazd samochodowy" to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h, określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Ustawa o podatku od towarów i usług, wskazując w powołanym wyżej przepisie art. 86 ust. 4 pkt 5, pojęcie pojazdu specjalnego, nie definiuje go odsyłając wprost do przepisów Prawa o ruchu drogowym. Według definicji zawartej w art. 2 pkt 36 cyt. wyżej ustawy - Prawo o ruchu drogowym, "pojazd specjalny" to pojazd samochodowy lub przyczepa przeznaczona do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby lub rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

Trzeba w tym miejscu wskazać, iż jak wynika to z, wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 76 ust. 1 pkt 3 cyt. wyżej ustawy - Prawo o ruchu drogowym, rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdów do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 137, poz. 968 z późn. zm.) - załącznik Nr 4 Klasyfikacja pojazdów, Tabela nr 1 - Rodzaje i podrodzaje pojazdów - samochód specjalny, jako podrodzaj pojazdu, może posiadać kategorię homologacyjną: M1, M², M³, N1, N2, N3. Natomiast pojazdy o kategorii homologacyjnej: L7e (czterokołowiec) oraz L6e (czterokołowiec lekki) zostały zaliczone do odrębnego podrodzaju pojazdów o nazwie - pojazd samochodowy inny. Gwoli ścisłości należy zauważyć, iż przez pojazd, w rozumieniu tego rozporządzenia, w myśl § 1 pkt 5 tego aktu prawnego, należy rozumieć pojazdy, o których mowa w art. 71 ust. 1 ustawy - Prawo o ruchu drogowym (a więc: pojazd samochodowy, ciągnik rolniczy, pojazd wolnobieżny wchodzący w skład kolejki turystycznej, motorower lub przyczepa).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą podpisał z Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad umowę, przedmiotem której jest zimowe utrzymanie dróg krajowych w na terenie określonym w Umowie. Dokument ten również wskazuje na objęcie zleceniem odśnieżania chodników. W dokumentach sprecyzowane są warunki realizacji niniejszej usługi, w tym dotyczące sprzętu jakim może posługiwać się zleceniobiorca. W celu właściwego wykonania usługi wnioskodawca zakupił pojazd samochodowy (quad), który przeznaczył do odśnieżania chodników. Niniejszy sprzęt przeznaczony będzie jedynie do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedmiotowy quad posiada 675 cm3 pojemności skokowej, waży 272 kg i osiąga prędkość przekraczającą 25 km/h.

Dodatkowo w piśmie z dnia 10 maja 2010 r. Wnioskodawca dodał, iż określony we wniosku pojazd samochodowy (quad):

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż została spełniona podstawowa przesłanka określona w cyt. art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż jak wynika z wniosku, wykorzystanie przedmiotowego quada związane jest z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a to determinuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących przedmiotowe zakupy.

Natomiast powołane przez Wnioskodawcę przepisy art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, nie będą miały zastosowania w sprawie. Przepisy te bowiem jak wyżej wskazano, odnoszą się do nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, natomiast jak wynika z treści wniosku przedmiotowy quad nie uzyskał homologacji dla żadnej kategorii pojazdów.

A zatem w odniesieniu do sytuacji opisanej we wniosku, tut. organ stwierdza, że z uwagi na to, iż przedmiotowy sprzęt przeznaczony jest (i będzie) wyłącznie do działalności opodatkowanej, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, uznające iż ma on prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu quada, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany stanu prawnego lub w przypadku zmiany któregokolwiek elementu stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.