IBPP2/443-174/09/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2009 r. (data wpływu 9 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 maja 2009 r. (data wpływu 7 maja 2009 r.) oraz pismem (data wpływu 26 maja 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w kwestii opodatkowania kwot pieniężnych wpłacanych przez osoby fizyczne celem dokonania rezerwacji miejsca w restauracji - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 marca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w kwestii opodatkowania kwot pieniężnych wpłacanych przez osoby fizyczne celem dokonania rezerwacji miejsca w restauracji.

W dniu 7 maja 2009 r. oraz 26 maja 2009 r. do tut. organu wpłynęły uzupełnienia do ww. wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi restauracje (spółka cywilna). Ewidencja sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej prowadzona jest za pomocą kas fiskalnych. Niektórzy klienci rezerwując wcześniej stoliki (miejsca w restauracji) wpłacają na rachunek bankowy spółki rezerwację - zaliczkę w ustalonej wcześniej kwocie. Kwota ta zostaje klientowi odliczona w momencie wystawienia końcowego rozliczenia. Klient wpłaca kwotę wynikającą z paragonu fiskalnego lub faktury VAT pomniejszoną o wcześniej wpłaconą rezerwację - odpłatność za rezerwację jest przez klientów wykorzystywana na zakup napoi i posiłków. Terminy realizacji rezerwacji są odrębnie ustalane. Wnioskodawca świadczy usługi gastronomiczne ze stawką VAT 7% (konsumpcja w tym: posiłki) oraz ze stawką VAT 22% (napoje w tym: napoje alkoholowe, kawa, herbata, napoje gazowane). Jeżeli klienci - osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, nie żądają wystawienia faktury VAT, Wnioskodawca wystawia im paragon fiskalny.

W momencie wpłacenia zaliczki-rezerwacji Wnioskodawca nie jest w stanie ocenić w jakiej proporcji klient będzie korzystał z usług opodatkowanych stawką 7% (konsumpcja) a w jakiej stawką 22% (napoje).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wpłacone przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej rezerwacje Wnioskodawca powinien traktować jak zaliczki zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy o VAT i wystawiać faktury zaliczkowe.

Czy powinien je ewidencjonować za pomocą kasy fiskalnej.

Z jaką stawką VAT jeśli nie jest w stanie stwierdzić w jakiej proporcji klient będzie korzystał z usług opodatkowanych stawką 7% (konsumpcja) a w jakiej stawką 22% (napoje).

W jaki sposób rozliczyć wcześniej wpłaconą rezerwację w sprzedaży końcowej.

Jak postępować w sytuacji gdy klient nie wykorzysta rezerwacji i traktowana jest ona jak kaucja.

Zdaniem Wnioskodawcy: jeżeli klient - osoba fizyczna nieprowadząca działalności nie żąda wystawienia faktury VAT Wnioskodawca wystawia paragon z kasy fiskalnej na rezerwację (zaliczkę) ze stawką VAT 7%. Po realizacji zamówienia Wnioskodawca wystawia klientowi paragon fiskalny (końcowy) na całość świadczonych usług gastronomicznych ze stawką VAT 7% lub ze stawką VAT 22% (w zależności od zamówienia klienta) paragon nie uwzględnia wpłaconej rezerwacji. Kwota do zapłaty wynikająca z tego paragonu fiskalnego pomniejszona jest o wartość wpłaconych wcześniej rezerwacji. W miesiącu rozliczenia rezerwacji wartość netto sprzedaży oraz podatku VAT należnego wynikającego z raportu okresowego za dany miesiąc Wnioskodawca koryguje o wartości rozliczonych rezerwacji robiąc odrębne zestawienie paragonów fiskalnych wystawionych na rezerwację aby uniknąć "podwójnego" opodatkowania wartości wpłaconych rezerwacji.

W piśmie uzupełniającym (data wpływu 26 maja 2009 r.) Wnioskodawca jednoznacznie wyjaśnił jakie jest jego stanowisko w kwestii opodatkowania rezerwacji.

Zatem zdaniem Wnioskodawcy jeżeli termin realizacji rezerwacji przekracza 7 dni a klient-osoba fizyczna - nie żąda wystawienia faktury VAT, wartość rezerwacji winna być zaewidencjonowana na kasie fiskalnej ze stawką VAT 7% gdy wykaz towarów, których dotyczy ta zapłata nie jest skonkretyzowany lub w proporcji 50% ze stawką VAT 7% i 50% ze stawką VAT 22% gdy z informacji klienta wpłacającego rezerwację wynika że świadczone będą usługi opodatkowane stawką VAT 7% i 22% ale Wnioskodawca nie ma informacji w jakiej proporcji.

Odpłatność za rezerwację jest przez klientów wykorzystywana na świadczone przez Wnioskodawcę usługi ze stawką VAT 22% (zakup napoi) i 7% (konsumpcja) lub tylko usług opodatkowanych stawką VAT 7% lub 22%.

Po realizacji zamówienia Wnioskodawca wystawia klientowi paragon fiskalny (końcowy) na całość świadczonych usług gastronomicznych ze stawką VAT 7% lub ze stawką VAT 22% (w zależności od zamówienia klienta), a kwota do zapłaty wynikająca z tego paragonu fiskalnego pomniejszona jest o wartość brutto paragonu fiskalnego wystawionego na wpłaconą wcześniej rezerwację (kwota rezerwacji zmniejsza kwotę do zapłaty wynikającą z paragonu końcowego).

W miesiącu rozliczenia rezerwacji wartość netto sprzedaży oraz podatku VAT należnego wynikającego z raportu okresowego za dany miesiąc Wnioskodawca koryguje o wartości rozliczonych rezerwacji robiąc odrębne zestawienie paragonów fiskalnych wystawionych na rezerwację aby uniknąć "podwójnego" opodatkowania wartości wpłaconych rezerwacji.

Natomiast w piśmie uzupełniającym z dnia 7 maja 2009 r. Wnioskodawca wskazał swoje stanowisko w sytuacji gdy rezerwacja nie jest wykorzystana przez klienta.

Wartość rezerwacji to "minimum konsumpcyjne" które należy w całości wykorzystać a rezerwacja nie wykorzystana lub wykorzystana częściowo nie podlega zwrotowi bądź realizacji w innym terminie.

Jeżeli termin realizacji rezerwacji przekracza 7 dni a klient - osoba fizyczna - nie żąda wystawienia faktury VAT, wartość rezerwacji Wnioskodawca "nabija" na kasę fiskalną w proporcji 50% ze stawką 7% i 50% ze stawką 22%.

Jeżeli rezerwacja zostaje zrealizowana wartość netto sprzedaży oraz podatku VAT należnego z raportu okresowego za dany miesiąc koryguje o wartość rozliczonych rezerwacji robiąc odrębne zestawienie paragonów fiskalnych wystawionych na rezerwację.

W sytuacji gdy rezerwacje nie zostają wykorzystane Wnioskodawca nie koryguje obrotu netto ani podatku VAT należnego, czyli wartość wpłaconych i niewykorzystanych rezerwacji podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Wstępnie tut. organ zauważa, iż w pismach nadesłanych w dniach 7 maja 2009 r. i 26 maja 2009 r., jako uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca dokonał modyfikacji swojego stanowiska przedstawionego we wniosku. Stąd też w niniejszej interpretacji dokonano oceny stanowiska Wnioskodawcy, które wynika z ww. pism będących uzupełnieniem wniosku.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Ze stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi restaurację. Niektórzy klienci rezerwując wcześniej stoliki (miejsca w restauracji) wpłacają na rachunek bankowy Wnioskodawcy zaliczkę w ustalonej wcześniej kwocie. Kwota zaliczki zostaje klientowi odliczona w momencie wystawienia końcowego rozliczenia. Klient wpłaca kwotę wynikającą z paragonu fiskalnego lub faktury VAT pomniejszoną o wcześniej wpłaconą rezerwację - odpłatność za rezerwację jest przez klientów wykorzystywana na zakup napoi i posiłków. Terminy realizacji rezerwacji są odrębnie ustalane. Wnioskodawca świadczy usługi gastronomiczne ze stawką VAT 7% (konsumpcja w tym: posiłki) oraz ze stawką VAT 22% (napoje w tym: napoje alkoholowe, kawa, herbata, napoje gazowane). Jeżeli klienci - osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, nie żądają wystawienia faktury VAT, Wnioskodawca wystawia im paragon fiskalny, bowiem ewidencja sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej prowadzona jest za pomocą kas fiskalnych. W momencie wpłacenia zaliczki-rezerwacji Wnioskodawca nie jest w stanie ocenić w jakiej proporcji klient będzie korzystał z usług opodatkowanych stawką 7% (konsumpcja) a w jakiej stawką 22% (napoje).

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca wskazał, jeżeli termin realizacji rezerwacji przekracza 7 dni a klient - osoba fizyczna - nie żąda wystawienia faktury VAT, wartość rezerwacji Wnioskodawca "nabija" na kasę fiskalną w proporcji 50% ze stawką 7% i 50% ze stawką 22%.

Jeżeli rezerwacja zostaje zrealizowana wartość netto sprzedaży oraz podatku VAT należnego z raportu okresowego za dany miesiąc koryguje o wartość rozliczonych rezerwacji robiąc odrębne zestawienie paragonów fiskalnych wystawionych na rezerwację.

Mając na uwadze stan faktyczny należy stwierdzić, iż wpłacana Wnioskodawcy przez klientów kwota za rezerwację miejsca w restauracji stanowi część należności z tytułu przyszłej usługi.

W odniesieniu do tej wpłaconej kwoty Wnioskodawca zobowiązany jest do zastosowania przepisu art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, który stanowi, że jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, w myśl którego, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 106 ust. 1 w związku z ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży oraz otrzymanie należności przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę to, zgodnie z § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy.

Wyjątek od ww. zasady dotyczącej obowiązku wystawiania faktur przez podatnika, wynika z art. 106 ust. 4 ustawy. Stanowi on, iż podatnicy, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Zatem, jeśli Wnioskodawca dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, nie ma obowiązku wystawiania faktur VAT dokumentujących świadczenie usług. Dopiero na żądanie tych osób będzie obowiązany do ich wystawienia.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1, przy czym ustawodawca dla dostawy niektórych towarów i świadczenia niektórych usług, przewidział stawkę podatku w wysokości 7%.

Zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

W poz. 20 ww. załącznika wymieniono usługi gastronomiczne, z wyłączeniem:

* sprzedaży napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,

* sprzedaży kawy i herbaty (wraz z dodatkami), napojów bezalkoholowych gazowanych, wód mineralnych, a także sprzedaży w stanie nieprzetworzonym innych towarów opodatkowanych stawką 22%.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że otrzymanie zaliczki na poczet rezerwacji miejsc w restauracji rodzi obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług. Przy czym obowiązek podatkowy z tytułu otrzymanych kwot powstaje zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy o VAT.

Otrzymanie zaliczki powoduje powstanie obowiązku podatkowego do wysokości otrzymanej kwoty wg stawki właściwej dla świadczonej usługi.

Zatem Wnioskodawca po otrzymaniu zaliczki winien dokonać jej zaewidencjonowania w kasie rejestrującej.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku VAT ani przepisy wykonawcze do ustawy nie rozstrzygają kwestii opodatkowania zaliczki na rezerwację w przypadku gdy klient w momencie dokonania wpłaty nie jest w stanie określić w jakiej części kwota ta zostanie przez niego wykorzystana w zakresie usług gastronomicznych a w jakiej części do konsumpcji napojów.

Stąd też przedstawione, w piśmie, które wpłynęło do tut. organu w dniu 26 maja 2009 r., stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym jeżeli termin realizacji rezerwacji przekracza 7 dni a klient-osoba fizyczna-nie żąda wystawienia faktury VAT, wartość rezerwacji winna być zaewidencjonowana na kasie fiskalnej ze stawką VAT 7% gdy wykaz towarów, których dotyczy ta zapłata nie jest skonkretyzowany lub w proporcji 50% ze stawką VAT 7% i 50% ze stawką VAT 22% gdy z informacji klienta wpłacającego rezerwację wynika że świadczone będą usługi opodatkowane stawką VAT 7% i 22% ale brak jest informacji w jakiej proporcji, jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii prawidłowości rozliczenia podatku należnego z tytułu świadczenia usługi, o której mowa we wniosku, w sytuacji gdy przed wykonaniem tej usługi wpłacona została przez klienta kwota w celu rezerwacji stolika, traktowana de facto jako zaliczka na poczet wykonania usługi, należy stwierdzić, iż przyjęty przez Wnioskodawcę sposób rozliczenia musi zapewniać poprawność rozliczenia i udokumentowania zarówno kwoty należnej od klienta z tytułu świadczenia usługi, jak też należnego podatku. W ocenie tut. organu na wystawionym po wykonaniu usługi końcowym paragonie fiskalnym winna być wskazana przede wszystkim kwota należna z tytułu wykonania tej usługi, zawierające się w tej należności kwoty podatku w rozbiciu na poszczególne stawki oraz w sposób niebudzący wątpliwości u nabywcy, winna być wskazana kwota do zapłaty (stanowiąca różnicę pomiędzy wartością wyświadczonej usługi a kwotą wpłaconą przez nabywcę jako opłata na poczet rezerwacji). Trzeba przy tym zauważyć, że dla potrzeb ostatecznego rozliczenia podatku wskazana na końcowym paragonie fiskalnym kwota należnego podatku winna zostać skorygowana o kwotę podatku obliczoną od kwoty wpłaconej wcześniej opłaty rezerwacyjnej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tej kwestii, przedstawione w piśmie, które wpłynęło do tut. organu w dniu 26 maja 2009 r., iż po realizacji zamówienia Wnioskodawca wystawia klientowi paragon fiskalny (końcowy) na całość świadczonych usług gastronomicznych ze stawką VAT 7% lub ze stawką VAT 22% (w zależności od zamówienia klienta) a kwota do zapłaty wynikająca z tego paragonu fiskalnego pomniejszona jest o wartość brutto paragonu fiskalnego wystawionego na wpłaconą wcześniej rezerwację (kwota rezerwacji zmniejsza kwotę do zapłaty wynikającą z paragonu końcowego), natomiast w miesiącu rozliczenia rezerwacji wartość netto sprzedaży oraz podatku VAT należnego wynikającego z raportu okresowego za dany miesiąc Wnioskodawca koryguje o wartości rozliczonych rezerwacji robiąc odrębne zestawienie paragonów fiskalnych wystawionych na rezerwację aby uniknąć "podwójnego" opodatkowania wartości wpłaconych rezerwacji, należało uznać za prawidłowe.

Ponadto ze stanu faktycznego wynika, iż wartość rezerwacji to "minimum konsumpcyjne" które należy w całości wykorzystać a rezerwacja nie wykorzystana lub wykorzystana częściowo nie podlega zwrotowi bądź realizacji w innym terminie. W sytuacji gdy rezerwacje nie zostają wykorzystane Wnioskodawca nie koryguje obrotu netto ani podatku VAT należnego, czyli wartość wpłaconych i nie wykorzystanych rezerwacji podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Trzeba stwierdzić, iż aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Celem zaliczek, zadatków czy też podobnych w charakterze kwot, funkcjonujących w sektorze gastronomicznym, jest nakłonienie do wykonania umowy oraz ewentualne odszkodowanie ryczałtowe.

W momencie kiedy nie dochodzi do wykonania usługi, czyli w momencie, w którym oczywiste jest, że zarezerwowane świadczenie nie zostało i nie będzie wykonane, wówczas wpłacona wcześniej kwota nie stanowi wynagrodzenia za świadczoną przez sprzedawcę usługę. Może natomiast zostać potraktowane przez sprzedawcę jako odszkodowanie.

W przedmiotowej sprawie, w sytuacji gdy usługa nie zostanie wykonana, zatrzymana przez Wnioskodawcę kwota rezerwacji nie stanowi wynagrodzenia za świadczoną usługę, lecz pełni funkcję odszkodowawczą. W konsekwencji, w przypadku gdy usługa nie zostaje wyświadczona, Wnioskodawca winien skorygować swoje rozliczenia w zakresie wcześniej pobranych i opodatkowanych kwot rezerwacyjnych.

Stanowisko takie potwierdza również orzecznictwo ETS. I tak w sprawie o syg. C-16/93 pomiędzy R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia) ETS stwierdził, że; "świadczenie usług realizowane jest za wynagrodzeniem w rozumieniu art. 2 (1) VI Dyrektywy i stąd podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy".

Zatem stanowisko, iż w sytuacji gdy rezerwacja nie zostaje wykorzystana Wnioskodawca nie koryguje podatku należnego, jest nieprawidłowe.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należy uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.