IBPP2/443-167/09/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2009 r. (data wpływu 5 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 maja 2009 r. (data wpływu do tut. organu 12 maja 2009 r.) oraz pismem z dnia 20 maja 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupionych paliw do napędu samochodów - jest prawidłowe.

W dniu 5 marca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupionych paliw do napędu samochodów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 maja 2009 r. (data wpływu 12 maja 2009 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 29 kwietnia 2009 r. znak: IBPP2/443-167/09/BW oraz pismem z dnia 20 maja 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca dokonał zakupu samochodów dla potrzeb działalności gospodarczej w latach 1996, 2000, 2003. Pojazdy te zostały skatalogowane jako pojazdy ciężarowe co jest potwierdzone odpowiednim wpisem do dowodów rejestracyjnych pojazdów jak również odpowiednią adnotacją w świadectwie homologacyjnym wystawionym przez producenta pojazdów. Ustawa o podatku od towarów i usług z dnia 8 stycznia 2003 r. zezwalała na odliczenia VAT z tyt. zakupu paliw. Kolejne nowelizacje ww. ustawy pomimo wprowadzenia pewnych ograniczeń nie stwarzały utrudnień w zakresie odliczania VAT od zakupionych paliw. Nowelizacja ustawy z dnia 22 sierpnia 2005 r. wprowadziła dość istotne ograniczenia, a w przypadku Wnioskodawcy, konieczność uzyskania zaświadczenia z okręgowej stacji kontroli pojazdów. Orzeczenie TSWE oraz interpretacja Ministra Finansów z dnia 13 lutego 2009 r. zdaniem Wnioskodawcy daje podstawę do odliczenia VAT od zakupionych paliw, gdyż pojazdy te zostały nabyte w latach, o których Wnioskodawca sygnalizował na wstępie posiadały prawo odliczenia VAT a utraciły je dopiero wraz z nowelizacją ustawy w roku 2005 r.

Dla przybliżenia Wnioskodawca podał, że pojazdy te to: samochody marki Żuk o ładowności 2500 kg, samochody marki Renault Kango o ładowności 1805 kg (posiadające oprócz homologacji i wpisu do dowodu rejestracyjnego jako samochody ciężarowe także kratkę oddzielającą część osobową od części ładunkowej pojazdu) oraz samochód marki Ford Transit o ładowności 2650 kg.

Równocześnie według wstępnych (telefonicznych) informacji udzielonych Wnioskodawcy przez Urząd Skarbowy, Wnioskodawca mógłby się starać jedynie o zwrot VAT-u z tytułu zakupionego paliwa, ale do nowelizacji ustawy o podatku od towarów i usług z 2005 r. Późniejsze odliczenia VAT-u są już nieaktualne, gdyż wymagane jest zaświadczenie z okręgowej stacji kontroli pojazdów potwierdzające spełnienie wymagań art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 22 sierpnia 2005 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pojazdy, o których mowa we wniosku spełniają kryteria rozwiązań orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich oraz Ministra Sprawiedliwości i upoważniają Wnioskodawcę do dokonania odliczeń VAT od zakupionych paliw.

Zdaniem Wnioskodawcy, orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 22 grudnia 2008 r. oraz interpretacja Ministra Finansów z dnia 13 lutego 2009 r. upoważnia Wnioskodawcę do powrotu do odliczeń VAT od zakupionych paliw sprzed nowelizacji ustawy z sierpnia 2005 r., ponieważ pojazdy w momencie nabycia posiadały prawo do odliczenia VAT, a utraciły je dopiero wraz z nowelizacją ustawy w roku 2005.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że w ww. wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 25 lutego 2009 r. Wnioskodawca sformułował 2 pytania (poz. 55 wniosku), natomiast przedstawione w poz. 56 wniosku własne stanowisko w sprawie było nieadekwatne do postawionych pytań. W związku z powyższym tut. organ, pismem z dnia 29 kwietnia 2009 r. znak: IBPP2/443-167/08/BW, wezwał Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h cyt. ustawy - Ordynacja podatkowa, do uzupełnienia przedmiotowego wniosku, m.in. o dokładne opisanie pojazdów, do których odnoszą się wskazane we wniosku pytania, dokładne wyjaśnienie w jakim zakresie Wnioskodawca oczekuje odpowiedzi oraz sprecyzowanie własnego stanowiska wyrażonego w poz. 56, w zakresie zdania drugiego. W odpowiedzi na ww. wezwanie Wnioskodawca przesłał pismo z dnia 5 maja 2009 r., w którym poszerzył opis stanu faktycznego (poz. 54), zadał trzy pytania (poz. 55) oraz przedstawił własne stanowisko (poz. 56), jednakże nie wskazując do którego pytania to stanowisko się odnosi. Następnie w piśmie z dnia 20 maja 2009 r. stanowiącym uzupełnienie do ww. wniosku, Wnioskodawca wyjaśnił iż anuluje zapytanie o interpretację indywidualną zawartą we wniosku pod poz. 55 w punktach 2 i 3 oraz dodał, że stanowisko zawarte w poz. 56 odnosi się do zapytania ujętego w poz. 55 pkt 1. W związku z powyższym, dla celów niniejszej interpretacji, tut. organ przyjął pytanie oznaczone nr 1 oraz własne stanowisko, sformułowane przez Wnioskodawcę w piśmie z dnia 5 maja 2009 r.

Wejście w życie z dniem 1 maja 2004 r. przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, powoduje konieczność respektowania od tego dnia wszystkich jej postanowień, chyba że w stosunku do danego zagadnienia zostały określone przepisy przejściowe. Z uwagi na brak przepisów przejściowych dotyczących nabytych przed dniem 1 maja 2004 r. samochodów osobowych i innych pojazdów niespełniających wymogów zawartych w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy (zawarto tylko przepisy przejściowe dotyczące samochodów będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu), ograniczenie określone w art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. odnosi się do samochodów, których nabycie w uprzednim stanie prawnym wiązało się z uprawnieniem do odliczenia podatku od paliwa do tych samochodów. Zatem od dnia 1 maja 2004 r. obowiązują nowe zasady w zakresie odliczania podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do samochodów nabytych zarówno przed, jak i po tej dacie.

Zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 maja 2004 r. w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona wg wzoru:

DŁ = 357kg + n x 68kg

gdzie:

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy

- kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 5 ww. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r., dopuszczalna ładowność pojazdów oraz liczba miejsc (siedzeń) - zgodnie z wolą ustawodawcy - określana była na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji wskazanej powyżej nie miały określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

Stosownie natomiast do przepisu art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy. Zmiany, które weszły w życie z dniem 22 sierpnia 2005 r., dotyczące nabycia samochodów, jak i paliw służących do napędu tych samochodów, zostały zawarte w art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przepisu tego wynika, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze nie więcej jednak niż 6000 zł z wyłączeniem pewnych kategorii pojazdów określonych przez ust. 4 tego artykułu. Zgodnie natomiast z art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 22 sierpnia 2005 r.) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonał zakupu samochodów dla potrzeb działalności gospodarczej w latach 1996, 2000, 2003. Pojazdy te zostały skatalogowane jako pojazdy ciężarowe co jest potwierdzone odpowiednim wpisem do dowodów rejestracyjnych pojazdów jak również odpowiednią adnotacją w świadectwie homologacyjnym wystawionym przez producenta pojazdów. Samochody te posiadają ładowność 2500 kg, 1805 kg i 2650 kg. Wnioskodawca wskazał także, iż nowelizacja ustawy o podatku VAT z dnia 22 sierpnia 2005 r. wprowadziła istotne ograniczenia, tj. konieczność uzyskania zaświadczenia z okręgowej stacji kontroli pojazdów.

Wnioskodawca stwierdził, iż orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 22 grudnia 2008 r. oraz interpretacja Ministra Finansów z dnia 13 lutego 2009 r. upoważnia go do powrotu do odliczeń VAT od zakupionych paliw sprzed nowelizacji ustawy z sierpnia 2005 r., ponieważ pojazdy w momencie nabycia posiadały prawo do odliczenia VAT, a utraciły je dopiero wraz z nowelizacją ustawy w roku 2005.

Odnosząc się do powyższej kwestii na wstępie należy wskazać, iż w ww. wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. Trybunał (m.in.) stwierdził, cyt.: "Należy uznać, iż uchylenie przepisów wewnętrznych w dniu wejścia w życie szóstej dyrektywy w krajowym porządku prawnym i zastąpienie ich w tym samym dniu innymi przepisami wewnętrznymi w samo sobie nie pozwala na przyjęcie, że państwo członkowskie zrezygnowało ze stosowania wyłączeń prawa do odliczenia naliczonego podatku VAT. Tego rodzaju zmiana ustawowa nie pozwala też sama w sobie, na stwierdzenie naruszenia art. 17 ust. 6 akapit drugi tej dyrektywy, pod warunkiem jednak, że nie doprowadziła do rozszerzenia - po tym dniu - zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń".

Trybunał stwierdził także:, cyt.: "(...) art. 17 ust. 6 akapit drugi szóstej dyrektywy stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie przy dokonywaniu transpozycji tej dyrektywy do prawa wewnętrznego uchyliło całość przepisów krajowych dotyczących ograniczeń prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie paliwa do samochodów używanych dla celów działalności podlegającej opodatkowaniu, zastępując je, w dniu wejścia w życie tej dyrektywy na swym terytorium, przepisami ustanawiającymi nowe kryteria w tym przedmiocie, jeżeli - co winien ocenić sąd krajowy - te ostatnie przepisy powodują rozszerzenie zakresu zastosowania wskazanych ograniczeń. Powyższy przepis w każdym razie stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie zmieniło później swe ustawodawstwo, obowiązujące od wyżej wskazanego dnia, w sposób, który rozszerza zakres zastosowania tych ograniczeń w stosunku do sytuacji istniejącej przed tym dniem".

W konsekwencji w ww. wyroku Trybunał wyraził tezę, cyt.: "Artykuł 17 ust. 6 akapit drugi szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie, przy dokonywaniu transpozycji tej dyrektywy do prawa wewnętrznego, uchyliło całość przepisów krajowych dotyczących ograniczeń prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej naliczonego przy zakupie paliwa do samochodów używanych dla celów działalności podlegającej opodatkowaniu, zastępując je, w dniu wejścia w życie tej dyrektywy na swym terytorium, przepisami ustanawiającymi nowe kryteria w tym przedmiocie, jeżeli - co winien ocenić sąd krajowy - te ostatnie przepisy powodują rozszerzenie zakresu zastosowania wskazanych ograniczeń. Powyższy przepis w każdym razie stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie zmieniło później swoje ustawodawstwo, obowiązujące od wyżej wskazanego dnia, w sposób, który rozszerza zakres zastosowania tych ograniczeń w stosunku do sytuacji istniejącej przed tym dniem."

Mając na względzie powyższe tut. organ pragnie zauważyć, że na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku VAT, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), podatnikom w ogóle nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem samochodu osobowego, jak również nie było możliwe odliczanie podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do takiego samochodu.

Przepis art. 25 ust. 1 pkt 3a cyt. wyżej ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. stanowił bowiem, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg.

Zauważa się także, iż zgodnie z przepisami obowiązującymi od 1 maja 2004 r. możliwość odliczenia podatku z tytułu nabytego paliwa do pojazdów samochodowych uwarunkowana jest posiadaniem przez Wnioskodawcę stosownych dokumentów homologacyjnych z których wynika, iż nie jest to samochód osobowy. W związku z ww. orzeczeniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, stosownie do przepisu art. 25 ust. 1 pkt 3a ww. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług, Wnioskodawcy po 1 maja 2004 r. przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliwa do pojazdu samochodowego, posiadającego stosowne dokumenty homologacyjne, z których wynika, iż nie jest to samochód osobowy, i dopuszczalna ładowność tego samochodu jest nie mniejsza niż 500kg.

Z powyższych uregulowań wynika, iż odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa można dokonać, gdy samochód spełnia łącznie następujące warunki:

W świetle powołanych wyżej przepisów prawa wspólnotowego i krajowego, tut. organ stwierdza, że prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku z tyt. zakupu paliwa przysługuje w odniesieniu do pojazdów samochodowych, w stosunku do których przepisy obowiązujące od dnia 1 maja 2004 r. umożliwiały prawo do takiego odliczenia lub w przypadku jeżeli nie umożliwiały, ale prawo takie przysługiwałoby według zasad obowiązujących w dniu 30 kwietnia 2004 r., tj. w przypadku pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których na podstawie homologacji producenta lub importera dla danego typu pojazdu samochodowego bezspornie wynika, że nie jest to samochód osobowy i dopuszczalna ładowność tego pojazdu wynosi pow. 500 kg. Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do zaistniałego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż Wnioskodawca ma prawo do odliczania podatku VAT od zakupu paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów, o których mowa we wniosku, również od dnia 22 sierpnia 2005 r. Należy także zauważyć, iż w myśl § 5 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), przy nabywaniu paliw silnikowych faktury dokumentujące sprzedaż paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wlewnych do baku samochodu i innych pojazdów samochodowych, powinny zawierać numer rejestracyjny tego samochodu. W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.