IBPP2/443-16/14/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 stycznia 2014 r. (data wpływu 13 stycznia 2014 r.) uzupełnionym pismem w dniu 26 marca 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych - jest prawidłowe.

W dniu 13 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek niezabudowanych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło w dniu 26 marca 2014 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 13 marca 2014 r. znak: IBPP2/443-16/14/KO, IBPBII/2/415-21/14/HS.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Aktem notarialnym z dnia 1 kwietnia 2008 r. Wnioskodawca dokonał m.in. zakupu nieruchomości niezabudowanej objętą księgą wieczystą KW nr... prowadzoną przez Sąd Rejonowy Wydział VI Ksiąg Wieczystych, położoną w W składającą się z działki nr 1514/2 obszaru 1,1900 ha (w tym las 0,14 ha).

Zakup gruntu został dokonany celem prowadzenia gospodarstwa rolnego. Nabycie nieruchomości (gospodarstwa rolnego) nastąpiło dla celów prywatnych. W momencie nabywania przedmiotowych działek nie wystąpił zamiar ich sprzedaży.

J.S. od dnia 7 lipca 2008 r. prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna - w przeważającym zakresie PKD 86.10.Z - działalność szpitali, opieki dziennej, jest czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotowa nieruchomość gruntowa nie była w żaden sposób wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej, nie stanowiła majątku firmy, nie była w żaden sposób udostępniana za odpłatnością, nie była przedmiotem dzierżawy, najmu.

Na skutek porozumienia rodzinnego doszło do ustalenia aby pieniądze ze sprzedaży przedmiotowych działek przeznaczyć na zaspokojenie potrzeb najbliższej rodziny oraz dodatkowo zgromadzić środki pieniężne związane z utratą zdrowia właściciela nieruchomości (wypadek) przeznaczając je na cele rehabilitacyjne. Zgromadzenie środków pieniężnych ze sprzedaży nieruchomości ma zapewnić "spokojny byt" w razie dalszych kłopotów zdrowotnych. W tym celu właściciel nieruchomości wystąpił o warunki zabudowy (które otrzymał) i dokonał podziału przedmiotowego gruntu na 8 działek.

Właściciel nieruchomości w żaden profesjonalny sposób nie reklamował sprzedaży działek, ewentualnych nabywców planuje poszukać w szerokim gronie znajomych i rodziny, nie dokonywał również jakiegokolwiek uatrakcyjnienia nieruchomości gruntowej. W przeszłości właściciel nie działał jako deweloper, pośrednik nieruchomości.

Wnioskodawca pismem w dniu 26 marca 2014 r. uzupełnił zdarzenie przyszłe następująco:

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych niezabudowanych przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Wnioskodawca nie zamierza w przyszłości dokonywać dostaw nieruchomości gruntowych innych niż we wniosku.

Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży nieruchomości objętych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie oznaczone nr 1:

Czy sprzedaż ww. nieruchomości niezabudowanych będzie podlegać opodatkowaniu na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pod pojęciem towaru - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Grunty spełniają powyższą definicję towarów, wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma zatem na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności. W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Związek dokonywanej czynności z działalnością handlową ma zatem decydujące znaczenie, przy czym w przypadku handlu związek ten winien zaistnieć już w momencie zakupu sprzedawanej następnie rzeczy. Ponadto, zgodne z utrwaloną linią orzecznictwa, handlem jest dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Zamiar wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług. Działanie poza zakresem działalności gospodarczej występuje w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest majątek prywatny (osobisty) danej osoby. Wynika to bowiem z faktu, iż został on nabyty na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Nawet liczba i zakres transakcji zbycia gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą dokonano podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym.

Natomiast dla ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności, jak m.in. działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia.

Problematyka opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek była wielokrotnie przedmiotem oceny Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Wojewódzkich Sądów Administracyjnych.

Na szczególną uwagę zasługuje jednakże ocena opodatkowania sprzedaży działek budowlanych podatkiem od towarów i usług dokonana przez skład siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie w wyroku z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07 oraz orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r., w sprawach C-180/10 i C-181/10.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 18 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Po 279/12 wskazał iż " (...) Prawidłowe jest wobec tego przyjęcie, że skarżący, w ramach prawidłowego zarządu swoim majątkiem prywatnym, po przekształceniu gruntu na tereny zabudowy, korzystając z okazji sprzedaje go albo ma taki zamiar. Nie można jednak z tego powodu uznać, iż skarżący staje się w odniesieniu do tych transakcji profesjonalnym handlowcem. Ponieważ w niniejszej sprawie opis zdarzenia przyszłego, nakreślony przez skarżącego, nie wskazuje na takie formy aktywności w zbywaniu przedmiotowych działek, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, nie można uznać skarżącego za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT (...)".

Jak wskazuje Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., sygn. akt I FSK 1668/11, warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Opodatkowaniu mogą więc podlegać te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika nie abstrakcyjnie, lecz w stosunku do tej czynności. Za kluczowe dla ustalenia charakteru działań wnioskodawcy uznać zatem należy takie elementy jak stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, czy angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej (wyrok NSA z 10 listopada 2011 r. I FSK 1668/11).

(tak m.in.: wyroki WSA np. z dnia 10 września 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 743/08, wyrok z dnia 18 września 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 985/08, wyrok z dnia 4 września 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 446/08, I SA/Wr 98-99/09, I SA/Gd 881/08, I SA/SZ 684/08, III SA/GL 1334/08 wyroki NSA w sprawach: I FSK 1629/07, I FSK 1059/07, I FSK 253/08, I FSK 778/07, FSK 1554/10 z 28 października 2011 r., z dnia 23 kwietnia 2013 r. sygn. I FSK 686/12, I FSK 1732/11, http://orzeczenia.nsa.gov.pl, interpretacje podatkowe: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 23 września 2013 r., sygn. IBPP2/443-570/13/ICz; interpretacja indywidualna Ministra Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 września 2013 r., sygn. IBPP1/443-508/13/MG; ILPP2/443-1053/08/12-S/EWW.

Dodatkowo należy podkreślić, iż liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić decydującego kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą (teza 37 w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10).

Podobnie okoliczność, że przed zamierzoną sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Dla ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności, jak profesjonalne działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. A zatem, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r., w sprawach C-180/10 i C-181/10 dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Stanowisko wnioskodawcy

W przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać planowaną transakcję sprzedaży działek jako podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Właściciela nieruchomości nie można zakwalifikować z tytułu tej czynności jako podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną dostawę za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, iż nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

W niniejszej sprawie takich przesłanek brak. Właściciel nieruchomości nie przejawił aktywnych działań, które mogły przyczynić się do uznania go za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług:

* nabycie nieruchomości (gospodarstwa rolnego) nastąpiło dla celów prywatnych, a zatem w momencie więc nabywania przedmiotowych działek nie wystąpił zamiar ich sprzedaży,

* na skutek porozumienia rodzinnego doszło do ustalenia aby pieniądze ze sprzedaży przedmiotowych działek przeznaczyć na zaspokojenie potrzeb najbliższej rodziny oraz zgromadzić środki pieniężne związane z utrata zdrowia właściciela (wypadek) i przeznaczenie ich na cele rehabilitacyjne,

* właściciel nieruchomości w żaden profesjonalny sposób nie reklamował sprzedaży działek, ewentualnych nabywców planuje poszukać w szerokim gronie znajomych i rodziny,

* przedmiotowe działki nie były w żaden sposób wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, nie stanowiły majątku firmy, nie były w żaden sposób udostępnianie za odpłatnością, nie były przedmiotem dzierżawy, najmu,

* właściciel nieruchomości nie dokonywał jakiegokolwiek uatrakcyjnienia nieruchomości gruntowej,

* w przeszłości właściciel nie działał jako deweloper, pośrednik nieruchomości,

* wystąpienie o warunki zabudowy dla przedmiotowego gruntu podyktowane było jedynie planami rodzinnymi i zdrowotnymi.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności sprawy należy uznać, iż planowana sprzedaż działek należy do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zatem dostawę nieruchomości można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, w związku z tym właściciel nieruchomości korzystać będzie z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Brak tego statusu pozbawia właściciela nieruchomości cech podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę nieruchomości cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy zatem uznać, iż w wyniku sprzedaży działek o której mowa we wniosku, właściciel nieruchomości nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, tym samym sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W omawianej kwestii istotne jest ustalenie, czy Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a sama sprzedaż jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej, w związku z czym czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości niezabudowanej. Zakup gruntu został dokonany celem prowadzenia gospodarstwa rolnego. Nabycie nieruchomości (gospodarstwa rolnego) nastąpiło dla celów prywatnych. W momencie nabywania przedmiotowych działek nie wystąpił zamiar ich sprzedaży. Przedmiotowa nieruchomość gruntowa nie była w żaden sposób wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej, nie stanowiła majątku firmy, nie była w żaden sposób udostępniania za odpłatnością, nie była przedmiotem dzierżawy, najmu. Na skutek porozumienia rodzinnego doszło do ustalenia aby pieniądze ze sprzedaży przedmiotowych działek przeznaczyć na zaspokojenie potrzeb najbliższej rodziny oraz dodatkowo zgromadzić środki pieniężne związane z utratą zdrowia właściciela nieruchomości (wypadek) przeznaczając je na cele rehabilitacyjne. Zgromadzenie środków pieniężnych ze sprzedaży nieruchomości ma zapewnić "spokojny byt" w razie dalszych kłopotów zdrowotnych. W tym celu właściciel nieruchomości wystąpił o warunki zabudowy (które otrzymał) i dokonał podziału przedmiotowego gruntu na 8 działek. Właściciel nieruchomości w żaden profesjonalny sposób nie reklamował sprzedaży działek, ewentualnych nabywców planuje poszukać w szerokim gronie znajomych i rodziny, nie dokonywał również jakiegokolwiek uatrakcyjnienia nieruchomości gruntowej. W przeszłości właściciel nie działał jako deweloper, pośrednik nieruchomości. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych niezabudowanych przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Wnioskodawca nie zamierza w przyszłości dokonywać dostaw nieruchomości gruntowych innych niż we wniosku. Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży nieruchomości objętych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sytuacji brak jest zatem przesłanek, pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wskazano, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, że nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku z tą sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

Powyższe stwierdzenie wynika z faktu, że sprzedaż działek niewykorzystywanych do działalności gospodarczej stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. W omawianej sytuacji należy wskazać, że działania Wnioskodawcy polegające na dokonaniu podziału gruntu na 8 działek i wystąpieniu o warunki zabudowy nie mogą świadczyć o zamiarze wykonywania działalności gospodarczej w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca nie dokonywał żadnego uatrakcyjnienia przedmiotowych działek.

W związku z powyższymi ustaleniami należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek nie będzie działał w charakterze podatnika VAT prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca planując sprzedaż przedmiotowych działek korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Podsumowując, Wnioskodawca przy sprzedaży działek wchodzących w skład majątku osobistego w okolicznościach opisanych we wniosku, nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej. Zatem sprzedaż opisanych we wniosku działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe argumenty, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zmiana któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego powoduje, że interpretacja indywidualna traci swoją ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.