IBPP2/443-154/09/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2009 r. (data wpływu 2 marca 2009 r.), sprostowanym pismem z dnia 22 kwietnia 2009 r. (data wpływu 24 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług zakresie określenia stawki podatku VAT dla opisanej we wniosku usługi transportowej z Włoch do Polski wykonanej na zlecenie polskiego kontrahenta - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku VAT dla opisanej we wniosku usługi transportowej z Włoch do Polski wykonanej na zlecenie polskiego kontrahenta.

Ww. wniosek został sprostowany pismem z dnia 22 kwietnia 2009 r. (data wpływu 24 kwietnia 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada polski NIP (z przedrostkiem PL), prowadzi pełną księgowość (Księga Handlowa), metoda ewidencji w Księgach rachunkowych, to metoda memoriałowa.

* usługa transportowa jest zawarta na podstawie zlecenia,

* usługa została wykonana 24 lipca 2008 r.,

* nabywca tejże usługi transportowej podał tylko numer identyfikacji podatkowej NIP PL (Polska) z przedrostkiem.

Prowadzi jednoosobowo, jako osoba fizyczna działalność gospodarczą, polegającą na transporcie międzynarodowym. Wnioskodawca wskazał, że otrzymał od polskiego kontrahenta zlecenie transportowe (w załączeniu) na przewiezienie towaru z Włoch do Polski. Z dokumentu CMR jednoznacznie wynika, iż towar przewożony z Włoch do Polski, to był tylko jeden odcinek. Po przeładowaniu, towar pojechał poza terytorium wspólnoty do Rosji przez innego przewoźnika (wg CMR) był przewożony.

Wnioskodawca wskazał, że jako przewoźnik przewiózł towar tylko na odcinku z Włoch do Polski.

Kraj docelowy - przeznaczenia to Rosja.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę podatku VAT należy zastosować dla przedstawionej w pkt 50 (wyżej) sytuacji, wystawiając fakturę za usługę transportową z Włoch do Polski.

Zdaniem Wnioskodawcy w art. 83 ust. 5 ustawy o VAT wymieniono rodzaje dokumentów stanowiących dowód świadczenia usług transportu międzynarodowego od których posiadania uzależnione jest prawo do zastosowania stawki "0" w transporcie międzynarodowym. W przypadku transportu przez przewoźnika lub spedytora towarów, będą to: listy przewozowe stosowane wyłącznie w komunikacji międzynarodowej lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora).

Zdaniem Wnioskodawcy opisane zdarzenie spełnia wszystkie przesłanki transportu międzynarodowego. Dlatego mając na uwadze, że transport jest związany i służy wykonaniu czynności związanej z wywozem towarów poza Wspólnotę, nie byłoby zasadne opodatkowanie transportu w Polsce stawką 22%.

W niniejszej interpretacji przyjęto stan faktyczny, pytanie i stanowisko Wnioskodawcy sformułowane w piśmie z dnia 22 kwietnia 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 30 listopada 2008 r., gdyż z rozpatrywanego wniosku wynika, iż sprawa w zakresie podatku od towarów i usług dotyczy zdarzenia, które miało miejsce w dniu 24 lipca 2008 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z przepisu powyższego wynika zasada, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem świadczenia (określonym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 powołanej ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku świadczenia usług podstawowe znaczenie dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług ma określenie miejsca świadczenia danej usługi.

Generalna zasada dotycząca ustalenia miejsca świadczenia usług została określona w art. 27 ust. 1 ww. ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Wyjątek od ww. zasady dotyczy m.in. świadczenia usług transportowych.

Zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku świadczenia usług transportowych miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, z zastrzeżeniem art. 28.

W myśl art. 83 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.

Zgodnie z art. 83 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:

Z powyższej definicji wynika, że w przypadku transportu międzynarodowego towarów musi się on chociaż w części odbywać poza terytorium Wspólnoty. Transport, który w całości odbywa się na terytorium Wspólnoty, nie jest transportem międzynarodowym - jest nim tylko ten transport, który chociaż w części odbywa się poza Wspólnotą, czyli na terytorium kraju trzeciego.

Zgodnie z art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowanie usług transportu międzynarodowego stawką preferencyjną 0% wymaga odpowiedniego ich udokumentowania. Dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia tych usług są - w przypadku transportu towarów przez przewoźnika lub spedytora - list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2.

Stawka podatku 0% ma więc zastosowanie w przypadku świadczenia usług transportu międzynarodowego, jeżeli zostały spełnione wyżej wymienione warunki. Dokumenty, jakimi należy posłużyć się dla wykazania świadczenia usług transportu międzynarodowego, winny okoliczność tę jednoznacznie i w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzać. Podatnik powinien zatem posiadać w swojej dokumentacji dowody wiarygodne i potwierdzające faktyczne dokonanie czynności.

Analiza powyższych uregulowań wskazuje zatem, że w transporcie międzynarodowym dla zastosowania 0% stawki podatku wymagane jest posiadanie dokumentu w postaci listu przewozowego, dokumentu spedytorskiego lub innego dokumentu potwierdzającego w sposób jednoznaczny fakt przekroczenia granicy z państwem trzecim.

Jak wynika z treści cyt. wyżej art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, powyższa zasada dotycząca miejsca świadczenia usług transportowych, odnosząca się również do transportu międzynarodowego, nie ma zastosowania do wewnątrzwspólnotowej usługi transportu towarów.

Bowiem stosownie do art. 28 ust. 1 i 3 ww. ustawy w przypadku transportu towarów, którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch różnych państw członkowskich, zwanego dalej "wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów", miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie transport towarów się rozpoczyna, z zastrzeżeniem ust. 3.

W przypadku gdy nabywca usługi, o której mowa w ust. 1 i 2, podał dla tej czynności świadczącemu wewnątrzwspólnotową usługę transportu towarów numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu, miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer.

W przypadku wewnątrzwspólnotowych usług transportu towarów ustawa przyjmuje jako zasadę, że są one świadczone tylko w jednym państwie. Nie ma więc tutaj zastosowania zasada opodatkowana usług transportowych w miejscu ich faktycznego wykonania z zastosowaniem alokacji kilometrowej, o której mowa w art. 27 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy. Takie, a nie inne podejście do opodatkowania wewnątrzwspólnotowych usług transportu towarów jest przede wszystkim podyktowane względami jak największego uproszczenia rozliczeń podatkowych z tego tytułu. Uproszczenia takie są dopuszczalne, bowiem nie zagrażają one ściągalności podatku. Miejsce opodatkowania zawsze znajduje się na terytorium Wspólnoty, tak więc nie ma niebezpieczeństwa braku opodatkowania tych usług.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca zlecenie na wykonanie usługi transportowej otrzymał od kontrahenta polskiego i usługa została wykonana w dniu 24 lipca 2008 r. Nabywca tejże usługi transportowej podał numer identyfikacji podatkowej NIP PL (Polska). Wnioskodawca otrzymał od polskiego kontrahenta zlecenie transportowe na przewiezienie towaru z Włoch do Polski. Z dokumentu jednoznacznie wynika, iż towar przewożony z Włoch do Polski, to był tylko jeden odcinek. Po przeładowaniu, towar został wywieziony poza terytorium wspólnoty do Rosji przez innego przewoźnika (wg CMR).

Wnioskodawca wskazał, że jako przewoźnik przewiózł towar tylko na odcinku z Włoch do Polski.

We wniosku wskazał, iż nie posiada dokumentu od kolejnego Przewoźnika, iż przewoził On dalej towar do Rosji (poza terytorium Wspólnoty).

Ustawodawca w art. 83 ust. 5 pkt 1 ww. ustawy o VAT posługuje się pojęciem listu przewozowego lub dokumentu spedytorskiego (kolejowego, lotniczego, samochodowego, konosamentu morskiego, konosamentu żeglugi śródlądowej) stosowanego wyłącznie w transporcie międzynarodowym lub innego dokumentu, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim.

Stwierdzić należy, iż mimo, że Wnioskodawca posiada w swojej dokumentacji dokument CMR z którego wynika, że miejscem nadania towaru są Włochy, a miejscem odbioru jest Rosja to nie jest jednak w posiadaniu dokumentu z którego w sposób nie budzący wątpliwości wynika fakt przekroczenia granicy z państwem trzecim. Zatem w opisanym stanie faktycznym posiadanie dokumentu przewozowego CMR nie daje podstaw do uznania iż w przedmiotowej sprawie wystąpił transport międzynarodowy a tym samym nie uprawnia Wnioskodawcy do zastosowania 0% stawki VAT.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż towar transportowany jest z terytorium Włoch na teren innego państwa unijnego - Polski. Zleceniodawca podał Wnioskodawcy, numer identyfikacji podatkowej NIP PL (Polska).

Biorąc pod uwagę treść powołanych wyżej przepisów oraz przedstawiony opis stanu faktycznego, stwierdzić należy, iż miejscem opodatkowania ww. usługi transportowej będzie terytorium państwa polskiego, które wydało kontrahentowi polskiemu numer NIP PL.

Zatem, dla Wnioskodawcy będzie to czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki VAT 22% na całej trasie z Włoch do Polski (do miejsca przeładunku towaru w Polsce).

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zauważa się, że Wnioskodawca wskazał iż przedłożył w załączeniu zlecenie transportowe. Jednakże takiego zlecenia nie załączył. Wyjaśnić ponadto należy, iż załączane przez wnioskodawców dokumenty nie są oceniane w interpretacjach indywidualnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej.