IBPP2/443-15/07/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 lipca 2007 r. (data wpływu 24 lipca 2007 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 października 2007 r. (data wpływu 22 października 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntów - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 lipca 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntu.

W dniu 22 października 2007 r. zostało złożone uzupełnienie do ww. wniosku, będące odpowiedzią na wezwanie tutejszego organu z dnia 2 października 2007 r. znak: IBPP2/443-15/07/ICz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z żoną od kilkunastu lat są właścicielami gospodarstwa rolnego położonego na terenie Miasta i Gminy w O. Zgodnie z ustawą z dnia 20 grudnia 1990 r. podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu rolników w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. Grunty rolne, które posiadają, stanowią użytki rolne i są wykorzystywane do działalności rolniczej. Wnioskodawca wraz z żoną jest płatnikiem podatku rolnego. Nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej, wobec tego nie płacą podatku VAT (nie są płatnikami podatku VAT). Małżonkowie nie są rolnikami ryczałtowymi.Jedna z działek rolnych w oparciu o miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego gminy O., zatwierdzona Uchwałą Rady Miejskiej - została przeznaczona na teren zabudowy zagrodowej (mieszkaniowej).

W związku z powyższym zadane zostały następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek wydzielonych z terenów rolnych, stanowiących majątek osobisty rolnika, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z obowiązującymi przepisami aby dostawa takiego gruntu podlegała opodatkowaniu, musi być dokonana przez podatnika VAT.Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca wskazał na orzeczenie podjęte przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w którym Sąd orzekł, że sprzedaż kilku lub więcej działek przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe, jeżeli tylko działki te stanowią majątek osobisty i nie służą prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy VAT, sprzedaż taka nie podlega opodatkowaniu VAT (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 4176/06).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy, zgodnie z którą, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Pojęcia "podatnika" i "działalności gospodarczej", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jeden).

W świetle wyżej cytowanych przepisów rolnik posiada status podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą), która obejmuje także czynności polegające na sprzedaży gruntów, na których uprzednio była prowadzona działalność rolnicza.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wraz z małżonką jest właścicielem gospodarstwa rolnego. Grunty te, wchodzące w skład gospodarstwa rolnego, stanowią użytki rolne i są wykorzystywane do działalności rolniczej. Jedna z działek rolnych w oparciu o miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Gminy O., zatwierdzony Uchwałą Rady Miejskiej, została przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową.

W związku z powyższym Wnioskodawca planuje sprzedać przedmiotowy grunt. Jednocześnie w swoich planach uwzględnia możliwość dokonania podziału gruntu na kilka lub kilkanaście działek, z przeznaczeniem na sprzedaż.

Biorąc pod uwagę definicję działalności gospodarczej, zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, iż planowana transakcja polegająca na podziale i sprzedaży gruntu ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Bowiem rolnik, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Jeśli więc rolnik wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu. Ponadto planowana sprzedaż najpierw jednej działki a następnie podział gruntu na kilka lub kilkanaście działek, z zamiarem ich dalszej sprzedaży, wykorzystywanych uprzednio do działalności rolniczej wskazuje, iż czynność taka będzie mała charakter powtarzalny. Zatem warunek częstotliwości zostaje wypełniony.

W przedstawionej sytuacji nie można mówić także o majątku osobistym rolnika, niewykorzystywanym na cele działalności gospodarczej, gdyż przedmiotowy grunt jest wykorzystywany do prowadzenia działalności rolniczej, stanowiącej działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu stawką podatku 22%.

Należy zaznaczyć, że podatnik dokonujący dostawy gruntów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Ponadto należy wskazać, iż zgodnie z przepisem art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ww. ustawy podatnicy podmiotowo zwolnieni od podatku dokonujący dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę nie mogą korzystać ze zwolnienia od tego podatku niezależnie od wielkości obrotów. Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy obowiązani są przed dniem wykonania pierwszej dostawy gruntów do złożenia naczelnikowi zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług.

Zatem planowana przez Wnioskodawcę, jako rolnika, dostawa gruntów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, służących uprzednio działalności rolniczej, jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.