IBPP2/443-147/11/UH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 kwietnia 2009 r. sygn. akt III SA/Gl 1557/08 oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 października 2010 r. sygn. akt I FSK 1605/09, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2008 r. (data wpływu 17 czerwca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 września 2008 r. oraz pismem z dnia 11 września 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymywanych premii pieniężnych, bonusów, nagród - jest prawidłowe.

W dniu 17 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymywanych premii pieniężnych, bonusów, nagród.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 września 2008 r. oraz pismem z dnia 11 września 2008 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 9 września 2008 r., znak: IBPP2/443-559/08/UH.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Jest płatnikiem podatku VAT.

W podpisanych umowach z dostawcami towarów określone zostały procentowo oraz za określony czas np. kwartał, dwa miesiące, premie pieniężne (nie związane z żadną konkretną jedną dostawą) za:

* realizację planu zakupów towarów zarówno asortymentowych jak i ilościowych,

* za realizację sprzedaży towarów przeznaczonych do sprzedaży detalicznej,

* za terminowe płatności za dostawy towarów.

W uzupełnieniu ww. wniosku stwierdzono, iż w opisie stanu faktycznego należy po słowie premie pieniężne dodać bonusy, nagrody.

Wnioskodawca dodał także, iż nagroda jest przyznawana dodatkowo, niezależnie od wypłacanych premii pieniężnych wynikających z umowy i ma formę rzeczową. Dla jaśniejszego obrazu Wnioskodawca przedstawił opis następujących dokumentów:

W styczniu 2008 r. zostało podpisane "potwierdzenie uczestnictwa w określające dodatkowo, kwotę wartości sprzedaży towarów U w pierwszym kwartale 2008 r.

W następstwie tego powstał "Protokół przekazania nagrody".

Protokół przekazania nagrody Firmie Z, za uczestnictwo w programie lojalnościowym "..." przeprowadzanym przez Firmę S.A.

* wycieczka dla jednej osoby o wartości brutto 3.180,50 pln

* wycieczka dla dwóch osób o wartości brutto 6.361 pln

Podpis osoby upoważnionej do odbioru nagrody: X, Y, dn. 9 maja 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymywane przez firmę Wnioskodawcy premie pieniężne, bonusy, nagrody są zapłatą za usługi świadczone na rzecz kontrahentów i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie należy traktować otrzymywanych premii, bonusów i nagród jako usługi w rozumieniu ww. artykułów ustawy o podatku od towarów i usług jak i zgodności z VI Dyrektywą Rady Unii Europejskiej. W związku z tym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

* usługą jest świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów. Dokonywanie zakupów u kontrahenta oraz terminowe zapłaty pieniężne mieszczą się w pojęciu dostawy towarów. Nie można więc uznać, że określenie w umowie z góry pułapu obrotów jak i terminowe płatności są świadczeniem usługi. Czynności stanowiące dostawę towarów przez zsumowanie w określonym czasie nie stanowią usługi. Art. 8 ust. 1 ustawy o VAT a także art. 6 VI Dyrektywy Rady Unii Europejskiej, wskazuje, że dostawa towarów nie może być jednocześnie usługą. Opodatkowanie - jako usługi świadczonej przez nabywcę towaru - nabycia określonej ilości towaru będzie prowadziło do podwójnego opodatkowania tej samej czynności raz jako sprzedaży (dostawy towarów), drugi raz jako zakupu (świadczenia usługi) przez nabywcę tego samego towaru, w ramach tej samej transakcji. Stoi to w sprzeczności z konstytucyjną zasadą równości i powszechności opodatkowania (art. 84 i pośrednio art. 217 Konstytucji RP).

* usługa w rozumieniu art. 8 ust. 1 podatku VAT oraz art. 6 VI Dyrektywy Rady Unii Europejskiej, to transakcja gospodarcza. Stosunek prawny łączący strony transakcji musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym. Wnioskodawca jako nabywca dokonuje zakupów dobrowolnie i nie jest zobowiązany do wykonania transakcji o określonej premiowanej wielkości. Niezrealizowanie określonych obrotów czy terminowych płatności nie jest obwarowane żadną sankcją lub jakąkolwiek odpowiedzialnością. Więc nie występuje w tym przypadku nawet zobowiązanie naturalne.

W dniu 17 września 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP2/443-559/08/UH uznając, że stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Pismem z dnia 29 września 2008 r. złożonym na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) Wnioskodawca wezwał tut. organ do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 17 września 2008 r. znak: IBPP2/443-559/08/UH.

W odpowiedzi na ww. wezwanie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach pismem z dnia 29 października 2008 r. znak: IBPP2/443W-72/08/UH podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w interpretacji indywidualnej z dnia 17 września 2008 r. znak: IBPP2/443-559/08/UH.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 17 września 2008 r. znak: IBPP2/443-559/08/UH złożył skargę z dnia 24 listopada 2008 r. (data wpływu 28 listopada 2008 r.), w której wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji.

Wyrokiem z dnia 29 kwietnia 2009 r. sygn. akt III SA/Gl 1557/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną znak: IBPP2/443-559/08/UH.

W ww. wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach stwierdził, iż:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Natomiast według art. 3 § 1 i 2 pkt 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach.

Na wstępie Sąd przypomniał, że zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 8 stycznia 2007 r., sygn. akt I FPS 1/06, sąd administracyjny sprawując kontrolę w sprawach skarg na decyzje administracyjne wydane na podstawie art. 14b § 5 ustawy - Ordynacja podatkowa - jest obowiązany do kontroli takich decyzji również z punktu widzenia poprawności merytorycznej dokonanych w nich interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zaskarżoną interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego wydano w zgodzie z art. 14d ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

Przechodząc zatem do kwestii zasadniczej Sąd podkreślił, że spór w tej sprawie jest tożsamy z tymi, które zostały już rozstrzygnięte przez sądy administracyjne, ostatnio przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie o sygnaturze akt III SA/Wa 2505/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w sprawie o sygnaturze akt I SA/Bd 784/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach sygn. akt III SA/Gl 1313/08 oraz sygn. akt III SA/Gl 1491/08, w której wyrażono pogląd, iż zrealizowanie określonego z góry pułapu zakupów nie stanowi świadczenia usługi, czynności stanowiące dostawę towaru nie mogą bowiem przez ich zsumowanie przekształcić się w usługę. Podobne stanowisko zaprezentował Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie o sygnaturze akt I FSK 94/06.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach stwierdził, iż skarga zasługuje zatem na uwzględnienie.

Na wstępie Sąd przypomniał, że artykuł 24 pkt 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 06.347.1) stanowi: "Świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Organ podatkowy dokonując interpretacji prawa podatkowego stanął na stanowisku, że zachowanie nabywcy polegające na dokonywaniu nabyć określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie, lub też dokonywanie terminowych płatności za zrealizowanie dostawy w pewnym okresie i w określony sposób jest usługą nabywcy wynagradzaną premią pieniężną nawet gdy premie te nie są związane z żadną konkretną dostawą.

W ocenie Sądu, takie zachowania nabywcy towaru nie jest świadczeniem usług rozumieniu art. 8 ustawy o VAT, który stanowi, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

Zaprezentowana definicja świadczenia usług jest bardzo szeroka, ponieważ obejmuje działania podatnika, jak również zobowiązanie się do powstrzymania się od czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

Zasadniczy problem w przedmiotowej sprawie sprowadza się do udzielenia odpowiedzi na pytanie czy za opodatkowaną usługę wynagradzaną premią pieniężną można uznać wielkość dokonywanych zakupów oraz rzetelność wykonywania zawartych umów handlowych.

W ocenie Sądu w przypadku, gdy wypłacona premia pieniężna związana jest z konkretną dostawą towaru to mamy do czynienia z rabatem, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, ponieważ premia ma wpływ na wartość tej dostawy, a w konsekwencji na cenę dostawy, co z kolei powoduje zmniejszenie podstawy opodatkowania (obrotu). Wypłacenie rabatu w związku z osiągnięciem przez nabywcę towarów określonej umownie wielkości zakupów w ramach skonkretyzowanej dostawy nie stanowi w tym wypadku wynagrodzenia za świadczenie usługi, ponieważ doszłoby do podwójnego opodatkowania tych samych czynności. Otrzymanie (wypłacenie) rabatu powoduje u nabywcy towarów skutek podatkowy w postaci przychodu w podatku dochodowym.

Z kolei, kiedy z istniejących pomiędzy stronami kontraktów jednostkowych kupna-sprzedaży nie wynika, że premia pieniężna zostanie wypłacona nabywcy w związku z realizacją konkretnej dostawy, i kiedy następnie po zrealizowaniu kontraktów jednostkowych, w oderwaniu od tych jednostkowych transakcji w związku z tym, że pomiędzy stronami doszło do uzyskania określonego pułapu obrotów również w wyniku terminowych płatności, dochodzi jednak do wypłacenia premii pieniężnej, to nie mamy do czynienia z rabatem lecz ze świadczeniem pieniężnym nie wpływającym na obniżenie obrotu, z nieodpłatnym świadczeniem nieekwiwalentnym i nie podlegającym opodatkowaniu w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Sąd przy tym podkreślił, że o tym czy mamy do czynienia z rabatem, czy też z premią pieniężną decydują każdorazowo okoliczności związane z treścią kontraktu i sposobem jego realizacji, przy czym prawem i obowiązkiem organów podatkowych jest dokonywanie oceny stosunków prawnych, zdarzeń czy stanów rzeczy danego rodzaju pod kątem skutków, jakie wywierają one w zakresie obowiązków podatkowych. W szczególności organy podatkowe mają obowiązek badania, czy dyspozycyjny charakter umów cywilnoprawnych nie jest wykorzystywany przez strony do uchylenia się od obowiązku podatkowego albo zaniżenia zobowiązania podatkowego. Treść umowy cywilnoprawnej jak i wyrażona w niej wola stron w zakresie, w jakim rzutują na rozmiar obowiązku publicznoprawnego są bowiem elementami prawno podatkowego stanu faktycznego i jako takie winny być ustalone i ocenione przez organy podatkowe w toku prowadzonego przez nie postępowania na podstawie przepisów proceduralnych (tak w uchwale NSA z dnia 4 czerwca 2001 r., sygn. FPS 14/00). Organy podatkowe są zobowiązane zatem w pierwszej kolejności do dokonania prawidłowej kwalifikacji danej umowy cywilnoprawnej pod względem zgodności jej nazwy z treścią, uwzględniając przy tym wszelkie okoliczności faktyczne sprawy. Zakwestionowanie umowy z publicznoprawnego punktu widzenia może nastąpić jedynie poprzez pryzmat przepisów prawa podatkowego.

W razie niezakwestionowania umowy, organy podatkowe mają obowiązek oceny stosunków gospodarczych łączących sprzedawcę i nabywcę, w tym oceny sposobu realizacji tej umowy, w szczególności zaś obowiązek ustalenia, czy wypłacona premia pieniężna jest rabatem, czy też nieodpłatnym świadczeniem nieekwiwalentnym nie podlegającym opodatkowaniu w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Od powyższego wyroku Minister Finansów złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Wyrokiem z dnia 5 października 2010 r. sygn. akt I FSK 1605/09 skarga kasacyjna została oddalona.

W ww. wyroku Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż:

W myśl art. 183 § 1 ustawy p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, z urzędu zaś bierze pod rozwagę jedynie nieważność postępowania. Z akt sprawy nie wynika, by zaskarżone orzeczenie zostało wydane w warunkach nieważności, której przesłanki określa art. 183 § 2 ww. ustawy, zatem rozważania Naczelnego Sądu Administracyjnego mogły uwzględniać jedynie ewentualne naruszenie wskazanych w skardze kasacyjnej przepisów prawa procesowego.

Odnosząc się do postawionego w skardze kasacyjnej zarzutu należy, zdaniem Sądu, w pierwszej kolejności zauważyć, że spór jaki powstał na etapie postępowania przed Sądem pierwszej instancji, był tożsamy z tymi, które zostały już rozstrzygnięte przez sądy administracyjne. W wyroku z dnia 23 września 2008 r., sygn. akt I FSK 998/08, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że wypłacana nabywcy przez dostawcę premia pieniężna jedynie z tytułu osiągnięcia przez niego satysfakcjonującej dostawcę wielkości obrotów, nieodnosząca się do konkretnych transakcji, stanowi nagrodę za osiągnięcie tego rezultatu, a nie odpłatność (wynagrodzenie) za świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Czynności nabycia (dostawy) towarów przez nabywcę tylko poprzez fakt ich zsumowania nie stają się jednocześnie jego usługą na rzecz dostawcy.

Co ważne, w orzeczeniu tym, Sąd podkreślił, że każda jednak sprawa wymaga odrębnej oceny. Gdyby bowiem w stanie faktycznym tej sprawy zostało ustalone, że pomiędzy dostawcą i nabywcą istnieje stosunek prawny, w oparciu o który nabywca dokonując zakupów u dostawcy uzyskuje premię nie tylko za satysfakcjonującą dostawcę wartość dokonanych zakupów, lecz także za realizację przez nabywcę innych czynności na rzecz dostawcy, np. podjęcie działań w kierunku rozwijania bazy sprzedaży jego towarów, zobowiązanie się do stosowania szczególnych, określonych przez dostawcę zasad eksponowania jego towarów klientom itp., wówczas mielibyśmy do czynienia ze świadczeniem usługi przez nabywcę na rzecz dostawcy, wynagradzanej przez niego stosowną premią, która powinna zostać opodatkowana.

Naczelny Sąd Administracyjny podziela zaprezentowane wyżej spostrzeżenia, dlatego uwagi Sądu I instancji, co do potrzeby rozróżniania premii pieniężnych od rabatów, które mogą rodzić skutki podatkowe, uznaje za zasadne.

W myśl wskazanego przez autora skargi kasacyjnej art. 14b § 3 O.p. składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zgodnie zaś z art. 14c § 1 O.p. interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Prawdą jest więc, że postępowanie w przedmiocie interpretacji opiera się na stanie faktycznym przedstawionym przez wnioskodawcę. Organy ani Sądy nie mogą ustalać stanu faktycznego, gdyż są związane stanowiskiem strony. Jednak w tej sprawie uwagi Sądu pierwszej instancji co do rozróżnienia w umowach cywilnoprawnych premii pieniężnych od rabatów były w pełni uzasadnione, dlatego też, Wojewódzki Sąd Administracyjny nie naruszył art. 146 § 1 ustawy p.p.s.a. w zw. z art. 14b § 3 i 14c § 1 Ordynacji podatkowej.

Ponadto Sąd pierwszej instancji nie naruszył art. 141 § 4 ustawy p.p.s.a. dokonując merytorycznej oceny stanowiska organu. Swoje rozważania co do prawidłowej interpretacji przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska, z powołaniem stosownych przepisów prawa materialnego, Sąd odniósł całościowo zarówno do kwestii premii, bonusów jak i nagród niepieniężnych-jako możliwości uznania ich za wynagrodzenie za usługę z racji wielkości dokonywanych zakupów oraz rzetelności wykonywania zawartych umów handlowych, by skonstatować, iż niedopuszczalnym jest podwójne opodatkowanie tej samej czynności, pierwszy raz jako sprzedaży (dostawy towaru),drugi jako świadczenia usługi zakupu tego samego towaru o określonej łącznej wartości w ramach tej samej transakcji.

Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 ustawy p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

Mając powyższe na uwadze, jak również obowiązujący stan prawny stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 z późn. zm.) wskazuje, że "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 cyt. ustawy, wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powołanej ustawy. Usługa w rozumieniu ust. 1 powołanego wyżej artykułu oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy o VAT obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie te zostały wypłacone, tzn. czy podatnik otrzymuje je w związku z zachowaniem, stanowiącym usługę w rozumieniu wskazanych wyżej przepisów.

W praktyce występują sytuacje, w których premia pieniężna jest wypłacana np. z tytułu dokonywania przez nabywcę nabyć o określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie. W takim przypadku, gdy premia pieniężna jest wypłacana z tytułu dokonywania przez nabywcę nabyć o określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie, nie stanowi ona dla nabywcy towarów zapłaty za świadczenie przez niego na rzecz sprzedawcy usług. Osiąganie bowiem określonego pułapu obrotów z danym dostawcą nie może być uznane za usługę w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Premia jest wyliczana w oparciu o osiągane obroty, lecz samo osiąganie obrotów nie stanowi usługi.

W sytuacji, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą (dostawami), to nawet, jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy. Rabat rozumieć należy, jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo. Rozróżnia się rabaty przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu. Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny), nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia - dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawianej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży. Rabat udzielony po sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu (rabat potransakcyjny), wymaga wystawienia faktury korygującej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą otrzymuje premie pieniężne, bonusy oraz nagrody z tytułu osiągniętego ustalonego wcześniej umownie poziomu zakupów w określonym czasie. Otrzymywane premie pieniężne, bonusy, nagrody nie są związane z konkretną jedną dostawą lecz za:

* realizację planu zakupów towarów zarówno asortymentowych jak i ilościowych,

* za realizację sprzedaży towarów przeznaczonych do sprzedaży detalicznej,

* za terminowe płatności za dostawy towarów.

Nagroda natomiast jest przyznawana dodatkowo, niezależnie od wypłacanych premii pieniężnych i ma formę rzeczową.

W oparciu o powyższe należy stwierdzić, iż w analizowanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której czynnikiem warunkującym otrzymanie premii pieniężnych (bonusów, nagród) przez Wnioskodawcę jest osiągnięcie w określonym czasie ustalonego wcześniej w umowie poziomu zakupów oraz terminowe płatności za dostawy towarów.

Na podstawie powyższych przepisów oraz przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż dokonywanie zakupów towarów przez nabywcę tych towarów w odpowiedniej wielkości lub też dokonywanie terminowych płatności nie może stanowić usługi w rozumieniu cyt. art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Poza transakcjami kupna-sprzedaży, pomiędzy kupującym a sprzedającym nie dochodzi do rzeczywistego i odrębnego od tych transakcji świadczenia nabywcy na rzecz dostawcy. Wnioskodawca nie podejmują żadnych dodatkowych świadczeń w celu osiągnięcia korzyści. Pomiędzy Wnioskodawcą a jego kontrahentami (dostawcami) prowadzona jest jedynie wymiana handlowa. Zatem w niniejszym przypadku nie występuje wzajemne świadczenie o charakterze ekwiwalentnym.

Nie ma zatem podstaw, aby uznać, że - w tak przedstawionych okolicznościach - otrzymywane premie (bonusy, nagrody), stanowią wynagrodzenie za realizowane usługi. Brak jest bowiem takich działań Wnioskodawcy, które byłyby czynnościami dodatkowymi, do jakich byłby zobligowany postanowieniami wynikającymi z zawartej umowy. Samo przekroczenie określonego pułapu obrotów w określonym czasie lub też realizacja terminowych płatności nie jest usługą w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i otrzymana w takim przypadku premia pieniężna, bonus, nagroda nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usługi.

Otrzymywane premie pieniężne, bonusy, nagrody nie są wynagrodzeniem za określone zachowanie się Wnioskodawcy wobec swoich dostawców.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż otrzymanie przez Wnioskodawcę premii pieniężnych, bonusów, nagród nie rodziło obowiązku podatkowego na gruncie podatku VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla kontrahentów wypłacających (przekazujących) Wnioskodawcy premie, bonusy i nagrody.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.